นี่แหล่ะ ครอบครัว ของผม

           วันแรกในมื้อเย็น
"ที่รักทุกคนพ่อว่า พ่อตกงานแล้วล่ะ"คุณพ่อพูดขณะกินข้าวกับลูกๆและภรรยา
"ห๊ะ!!!" ลูกๆและคุณแม่พูดพร้อมกัน
"จริงหรอพ่อ! แล้วพ่อจะได้ทำงานตอนไหน? เรื่องของเรื่องมันเป็นยังไง? ไหนบอกหนูมาสิ!"ตะขบพูด
"เรื่องของเรื่องมันก็ยาวเหมือนกันน่ะนะ นายจ้างบอกว่าโรงงานจะปิดไปชั่วคราว เพราะมีบริษัทใหม่มากู้ขอพื้นที่ อะไรประมาณนี้ล่ะนะ"คุณพ่อพูดหน้าเศร้า
"แล้วสรุปพ่อจะได้ทำงานไหม?"ป๋อยแป๋งพูด
"เฮ้อ นายจ้างบอกว่า พ่อคงได้ทำงานอีก 2 ปี นู้น"คุณพ่อพูดแล้วถอนหายใจ
"โธ่ ที่รัก ไม่ต้องเครียดไปนะ กินข้าวเถอะ เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมด"คุณแม่พูดแล้วลูบหลัง
"อื้ม ขอบใจนะที่รัก"คุณพ่อพูดแล้วยิ้ม
หลังกินข้าวเสร็จลูกๆก็ต่างทำอะไรส่วนตัวของตน ขณะที่แม่ล้างจานอยู่
"ไข่นุ้ย มาเอาขยะในครัวมาทิ้งที่หน้าบ้านให้แม่หน่อยซิ"คุณแม่พูดขณะล้างจานอยู่
"แปปๆ เดี๋ยวผมขอฆ่าไอ้นี่ก่อน" ไข่นุ้ยพูดขณะเล่นเกมอยู่
"เดี๋ยวค่อยเล่นก็ได้ มาเอาขยะในครัวไปทิ้งให้แม่ก่อน เดี๋ยวมันจะมืดเอา"คุณแม่พูด
"ไม่ได้ๆ หอยทากบุกอยู่ ผมยังฆ่ามันไม่ได้เลย"ไข่นุ้ยพูดไปกดเกมไป
"เฮ้ย มึงก็ไปทิ้งขยะให้แม่หน่อยไม่ได้หรือไง เกมเดี๋ยวค่อยเล่นก็ได้นิ"ตะขบพูด
"แล้วทำไมอะ ก็ผมเล่นอยู่ ไม่เห็นหรือไง แบร่"ไข่นุ้ยพูดแล้วหันไปแลบลิ้นใส่
"หน๋อย ไอ้ห่านี่ อยากEAT TEENกูใช่ปะ"ตะขบเริ่มโมโห
          สักพัก คุณแม่ได้เอาสากกระเบือมาตีหัวไข่นุ้ย
"ไอ้ไข่นุ้ย มึงจะหยุดเล่นเกมไหม หรืออยากให้แม่ทุบเกมให้พัง ห๊ะ!"คุณแม่พูดอย่างฉุนเฉียว
"ฮิฮิ" ตะขบหัวเราะนิดๆ
"โอ้ยยย~ อิไตโยะ โธ่ ก็ได้ๆ เดี๋ยวผมจะรีบไปเอาขยะไปทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ"ไข่นุ้ยพูดแล้ว วางเกมเสียงดัง
"อย่ามาทำเสียงดังใส่แม่นะ ไข่นุ้ย ใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้เลย เดี๋ยวนี้หัวแข็งขึ้นใช้ไหม แม่จะตีไข่มึงให้อ่อนเลย ดีไหมห๊ะ!!"คุณแม่พูด
"ครับ ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีก "ไข่นุ้ยพูดแล้วยกมือไหว้ขอโทษ
"ดีมาก เป็นเด็กเป็นเล็กต้องรู้จักหัดขอโทษเข้าใจไหม"คุณแม่พูดแล้วเริ่มใจเย็นลง
"ครับ เดี๋ยวผมไปเก็บขยะไปทิ้งก่อนนนะครับ"ไข่นุ้ยรีบเดินไปเอาขยะไปทิ้ง
          หลังจากนั้นไข่นุ้ยก็ไปเก็บขยะเสร็จแล้วมาเล่นเกมต่อ
"เฮ้ย ไข่นุ้ย เมื่อกี้นี้โดนแม่แขกกระบาลเจ็บปะวะ 555"บ๊วยดองพูดแล้วขำไปด้วย
"โธ่ เจ็บดิพี่ แม่น่าจะตีเบาๆก็ได้ พี่ตะขบก็มาหัวเราะเยาะผมอีก ฮึ้ย คิดแล้วอารมย์เสียเลย"ไข่นุ้ยพูด
"เอาน่าๆ พี่ก็เคยเป็นเหมือนเอ็ง ทนไปเถอะน่า แม่เค้าอยากให้เราเป็นเด็กดี เชื่อฟัง เข้าไว้ พี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า "บ๊วยแดงลูบหัวไข่นุ้ยก่อนขึ้นไปอาบน้ำ
"อือ"ไข่นุ้ยพูดเสร็จก็หันไปเล่นเกมต่อ
          หลังจากที่ทุกคน ทำภารกิจส่วนตัว อาบน้ำเสร็จ ทุกคนก็เข้าห้องนอนพร้อมกันเรียบร้อย
"เด็กๆ นอนแล้วปิดไฟด้วยนะ อย่านอนดึกกันล่ะ"คุณแม่พูดก่อนนอน
"คร้าบบบ/ค้าาาาา~"ลูกๆทุกคนพูดพร้อมกัน
          สักพัก....ทุกคนต่างไม่ยอมนอนกัน ยกเว้น สลิ่ม
"นี่ๆ เรามาเล่นอีแก่กินน้ำกันไหม ชั้นมีไพ่อยู่" บ๊วยดองเป็นคนเริ่มพูดคนแรก
"ผมเล่นๆๆ"ไข่นุ้ยพูดทันทีทันใด
"อีแก่กินน้ำหรอ ดีๆ พี่อยากเล่นอยู่พอดี"ตะขบพูด
"ผมขอเล่นด้วยคน"ป๋อยแป๋งตามมา
"งั้น ผมเล่นด้วยล่ะกัน"ท็อปแท็ปก็ตามมา
"จิ๊คาปู๊ล่ะ จะเล่นด้วยไหม"บ๊วยดองถาม
"หือ อีแก่กินน้ำหรอ ไม่ล่ะ ขอเป็นกรรมการแทนแล้วกัน"จิ๊คาปู๊พูดสลึมสลือ
"งั้นมาเล่นกันเถอะ กติกาคือ เปลี่ยนจากกินน้ำให้พูดความลับที่ไม่อยากจะเปิดเผย ห้ามขี้โกงกันล่ะ เคนะ"บ๊วยดองพูด
"โหยย เค"ท็อปแท็ป ไข่นุ้ย ป๋อยแป๋ง ตะขบ พูด
          เล่นไปเล่นมาซักพัก เสียงดังเจี้ยวจ้าวไปถึงห้องนอนของคุณพ่อคุณแม่
"หือ? ที่รัก ลูกๆยังไม่นอนอีกหรอ"คุณพ่อพูดสลึมสลือ
"หือ? ไหนดูเวลาซิ เที่ยงคืน!! อะไรกันพวกนี้ทำไมยังไม่นอนกันอีก"คุณแม่ตื่นทันทีเมื่อดูนาฬิกา"งั้นเดี๋ยวเค้าไปบอกลูกก่อน"คุณแม่ลุกจากเตียง
"จ่ะ" คุณพ่อนอนต่อ
          เมื่อเล่นอีแก่กินน้ำกันเสร็จปุ๊ป
"ฮ่า ๆๆ พี่ตะขบ แพ้แล้ว บอกมาซะดีๆ"ไข่นุ้ยพูดด้วยความสะใจ
"โธ่ก็ไดั งั้นชั้นจะเริ่มเล่าละนะ"ตะขบพูด
"อือๆ"บ๊วยดอง ไข่นุ้ย ป๋อยแป๋ง ท็อปแท็ป พูด
"ความลับของชั้นคือ...."ตะขบพูด
          สักพักก็ได้มีเสียงเปิดประตูดังปัง!!
"นี่ทำไมพวกแกยังไม่นอนกันอีก เล่นไรกันเนี่ย นี่เที่ยงคืนแล้วนะ นอนกันได้แล้ว"คุณแม่ยืนกอดอก"ถ้ายังเล่นกันอีก แม่จะหักเงินค่าขนมให้หมดเลย"คุณแม่พูด
"ครับๆ/ค่ะๆ นอนแล้วครับ/ค่ะ "ลูกๆพูด
"อย่าให้มีเสียงอีกนะ"คุณแม่พูดเสร็จแล้วเดินออกจากห้อง
"โธ่ เพราะพี่พูดช้าอะแม่ถึงได้มาดุก่อนเลยเนี่ย"ไข่นุ้ยพูด
"เอ้า อย่าโทษพี่คนเดียวดิ ก็เราเล่นเสียงดังกันหมดอะ พี่ก็ไม่มีสมาธิพูดนะสิ"ตะขบพูดตอบ
"เอ้า ไม่เกี่ยวอะ ถ้าพี่พูดไวๆกว่านี้แม่ก็ได้ไม่ต้องมาดุก่อน"ไข่นุ้ยพูดกลับ
"อะไรของมึงอะไข่นุ้ย คนเราจะให้พูดความลับของตัวเองมันก็ต้องค่อยๆพูดดิวะ หรือมีมึงคนเดียวที่พูดทันที ห๊ะ!!"ตะขบเถียงกลับ
"นี่ๆ อย่าทะเลาะกันเลยน่า นอนๆๆได้แล้ว"ป๋อยแป๋งพูด
"เออๆ นอนกันได้เเล้ว"ตะขบพูด
          เช้าวันต่อมาลูกๆทุกคนต่างไปโรงเรียนกันเอง เมื่อมาถึงฝ่ายของไข่นุ้ย
"อรุญสวัสดิ์จ่ะ ไข่นุ้ย"ลายฟ้าเดินเข้ามาทัก
"อะ... เอ่อ อรุญสวัสดิ์ เช่นกัน ลายฟ้า"ไข่นุ้ยตอบกลับแล้วหน้าก็แดงขึ้น
"เป็นอะไรไม่สบายรึเปล่า น่าแดงจัง"ลายฟ้าถาม
"มะ..ไม่อะไรหรอก"ไข่นุ้ยหันหน้าหนี
"อ่าว อรุญสวัสดิ์ยัยหน้าแก่"เสียงดังจากอาคาร
"ใครหน้าแก่กันหรอ"ไข่นุ้ยถาม
"ไม่มีอะไรหรอก พวกเขาก็แค่แซวเล่นๆกันน่ะ"ลายฟ้าพูด
เสียงที่ดังจากอาคารก็เริ่มมีกระดาษปาลงมาใส่ลายฟ้า
"นี่จะปาใส่ลายฟ้าทำไม ปากาพ่องมึงอ๋อ ห๊ะ"ไข่นุ้ยพูดฉุนเฉียว
"นี่แหน่ะๆ ฮ่าๆๆ" เสียงจากอาคารหัวเราะเยาะใส่
"......"ลายฟ้าไดัวิ่งหนีไปที่อื่น
"เอ้ย เดี๋ยวดิ ลายฟ้า" ไข่นุ้ยพูด
          เมื่อในคาบเรียน
"ลายฟ้า ขอยืมปากกาหน่อยดิ พอดีลืมเอามาอะ"ไข่นุ้ยพูด
"อื้ม ได้สิ"ลายฟ้ายื่นปากกาให้
"ขอบใจมาก"ไข่นุ้ยพูด
          สักพักมีคนเอากระดาษมาปาหัวลายฟ้า
"เอ๊ะ ใครปาอีกวะเนี่ย"ไข่นุ้ยพูดแล้วหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน
"ยัยหน้าแก่ ไปตายซะ คนอวดเก่ง ลายหมา "ไข่นุ้ยพูดเสร็จแล้วหันไปมองข้างหลัง
"ฮิฮิ สมน้ำหน้า"เสียงหัวเราะจากเพื่อนหลังห้อง
"ฮ่าๆ สงสัยชั้นคงเรียนเก่งไปละมั้ง ทุกคนถึงไม่ค่อยชอบชั้นอะนะ ฮ่าๆ"ลายฟ้าพูดแล้วน้ำตาเริ่มคลอขึ้นมา
          ไข่นุ้ยเริ่มโมโหแล้วได้ลุกขึ้นไปหาเพื่อนหลังห้อง
"เฮ้ย พวกมึงทั้งสองหยุดแกล้งลายฟ้าสักทีได้ปะ ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนะ"ไข่นุ้ยพูด
"ทำไมวะ ก็พวกกูหมั่นไส้นิ "เพื่อนสองคนพูด
"แต่ลายฟ้าเป็น ผู้หญิงนะเว้ย "ไข่นุ้ยพูดอย่างไม่พอใจ
"แล้วจะทำไม หรือมึงมีปัญหากับพวกกู"เพื่อนสองคนพูด
"กูไม่ไหวแล้วนะเว้ย พวกมึงกล้าดีนิ"ไข่นุ้ยต่อยเพื่อนทั้งสองไปแรงๆ
และแล้วก็เกิดเหตุต่อยกันอย่างเมามันส์จนไปถึงห้องปกครอง

.......................................................................................................
          โปรดติดตามตอนต่อไป (คนพิมพ์เมื่อยหนักมาก ขี้ไม่ออกแล้วเนี้ย)
ยังไงๆก็ ติดตาม วิจาร์ณ ผิดพลาดตรงไหนบอกได้เลยนะคะ รักคนอ่านมาก จ๊วบ อิไต อิคึ คิมูจิ๊(เกี่ยวไหม)
เจอกันในตอนต่อไปค่ะ