อลเวงเพื่อนรักในจินตนาการ

หลังจากที่ฉันพยายามหาทางแก้ไขอยู่นาน สุดท้ายมันก็มีทางเดียวคือกลับมาที่ห้องให้เห็นกับตาอีกครั้งว่าฉันไม่ได้เป็นโรคหรือสติแตกจนเกิดภาพหลอนแต่อย่างใด 
แอ๊ดดดด~ 
ฉันค่อยๆแง้มเปิดประตูอย่างเบามือ และค่อยๆชะเง้อคอมองเข้ามาในห้อง
ตอนนี้เสียงทุกอย่างเงียบเชียบ ฉันก้าวขาซ้ายเข้ามาในห้องเพราะเชื่อ จากความเชื่อที่ว่า ขวาร้ายซ้ายดี ซึ่งฉันก็หวังอยากให้เป็นอย่างนั้น T T ฉันเดินมาในห้องแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า มีเพียงเศษฮานามิ กับ ความเละเทะในตู้เสื้อผ้าก็เท่านั้น ฉันไม่เข้าใจ? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่... 
แต่ความจริงทุกอย่างก็เริ่มที่จะปรากฎ เมื่อฉันรู้สึกวูบๆข้างหลังพร้อมกับมือที่มีขนสีดำขนาดใหญ่ยักษ์ที่ยื่นมาด้านข้าง ฉันรวมพลังความกล้าเท่าที่มีทั้งหมดหันหลังเพื่อจะได้ประจันหน้าให้เห็นชัดๆไปเลยว่าฉันไม่ได้บ้า
พอฉันหันไปเท่านั้นแหละ นั่นไง! ชัดเลย เจ้าสัตว์ประหลาดมองหน้าฉันเหมือนกับครั้งนั้นไม่มีผิด ก่อนที่มันจะเริ่มขยับตัวแล้วยื่นมือที่กำอยู่ของมันมาไว้ด้านหน้าของฉัน ซึ้งความกลัวที่มีมากของฉัน จึงทำได้เพียงมองหน้าสัตว์ประหลาดด้วยความสงสัย
มือที่กำอยู่ของมันค่อยๆคลายออกจนทำให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน มันคือ.....ฮานามิ?
"......???"
"......."
"เอ่อ...ห่ะ ให้ฉันหรอ" ฉันถามสัตว์ประหลาดไปอย่างเก้ๆกังๆ
"(• •)(. .)(• •)(. .)(• •)" สัตว์ประหลาดพยักหน้างึกงัก
"อ๋อ เอ่อ งั้น ขอบใจนะ" ฉันหยิบฮานามิออกจากมือของสัตว์ประหลาด ถึงแม้ตอนนี้อาจจะรู้สึกกลัวบ้างแต่มันก็น้อยลงเยอะมากแล้ว 
"เอ่ออ ยังไงดีหล่ะ... เธอเอ่อ.. เจ้าเอ่อ.." ฉันกำลังลังเลที่จะใช่สรรพนามในการเรียกแทนชื่อของสัตว์ประหลาด -..-* 
"เจ้าเป็นตัวอะไร ควาย นกฮูก คิงคองที่ผสมพันธุ์กันหรอ?" 5555 หลังจากคิดไม่ออกเลยใช้สรรพนามว่าเจ้าไปเลยแต่เจ้าสัตว์ประหลาดนี่จะเข้าใจภาษามนุษย์มั้ยเนี่ย
"(• • )( • •)(• • )( • •)" เจ้าสัตว์ประหลาดส่ายหน้าไปมา งั้นแสดงว่ามันเข้าใจสินะ
"หรือเจ้าเป็นสัตว์ประหลาดบุกโลกใช่มั้ย" ฉันจึงถามอีกครั้ง
"(• • )( • •)(• • )( • •)"
"เย่!!! งั้นก็เป็นเพียงแค่สัตว์ประหลาดที่ไม่บุกโลกเฉยๆดีจัง^^"
"(• • )( • •)(• • )( • •)" สัตว์ประหลาดส่ายหน้าเหมือนเดิม ยังไม่ใช่อีกหรอเนี่ย
"งั้นเจ้าก็คงเป็นเอเลี่ยน หรือสัตว์ทดลองพันธุ์ใหม่ที่หลุดมาจากห้องแล็บงั้นสิ"
"(• • )( • •)(• • )( • •)"
"โอ้ยยยย นู้นไม่ใช่นี่ไม่ใช่ งั้นทั้งหมดคงเป็นภาพจินตนาการของฉันแล้วสิ -..-*"
"(• •)(. .)(• •)(. .)(• •)" ห่ะ เมื่อกี้ฉันตาฝาดรึป่าวเจ้าสัตว์ประหลาดพยักหน้า
"เจ้าเป็นภาพจินตนาการของฉันหรอ ???"
"(• •)(. .)(• •)(. .)(• •)" เฮ้ยยยยย ภาพในจินตนาการเนี่ยนะถ้าจะบ้าไปแล้ว ภาพอะไรจะเหมือนจริงขนาดนี้ไม่มีทางอะไม่มีทาง 
"ข้ารู้ทุกอย่างที่เจ้าคิด" 
"เอ๋ ???? เจ้าพูดด้ายยย!!!"
"ข้าพูดได้แล้วแปลกตรงไหน?"
"ก็ฉันคุยด้วยตั้งนานไม่เห็นตอบให้เดานู้นนี่ตั้งนาน"
"ข้าจะพูดเฉพาะเวลาที่ข้าอยากพูดเท่านั้นแหละ"
"โอ่ยยย ฉันอยากตายจริงๆ T T"
"(• •)......"
"-..-"
"เจ้าชื่ออะไร"
"ข้าไม่รู้"
"เอ้า!! เจ้าไม่รู้ชื่อตัวเองได้ไง!!"
"ข้าเกิดมาจากจินตนาการของเจ้าขนาดเจ้าไม่รู้ ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน"
"- - ถ้าเจ้ายืนยันว่าเกิดจากจินตนาการของฉัน ฉันก็จะไม่เถียงใดๆ แล้วเจ้าอยากชื่ออะไร"
"(• • )( • •)(• • )( • •)" เจ้าสัตว์ประหลาด เอ้ย! หมายถึงเจ้าภาพจินตนาการไรเนี่ย ส่ายหน้าพร้อมกับความบังเอิญที่ชั้นเห็นถุงขนมเขียนว่าฮานามิ
"ฮานามิ!!"
"(• •)..."
"ฉันจะเรียกเจ้าว่าฮานามิ ^^"
"(• •)..."
"เจ้าชอบมั้ย?"
"(• •)..."
"- -***"
"ข้าไม่อาจเถียงเจ้าถ้าเจ้าชอบข้าก็ชอบ (• •)" 
"55555 งั้นข้าจะเรียกเข้าว่าฮานามิดีจังชื่อคล้ายๆฉันเลย เซมิ ฮานามิ"
"เอ่ะ? แล้วจริงๆเจ้าเป็นตัวผู้ตัวเมียอ่ะ" นั่นสิฉันลืมถามคำถามนี้ไปได้ไง 5555
"ข้าไม่รู้ ข้าเกิดมาจากจินตนาการไม่ได้ออกมาจากท้องใคร ข้าไม่จำเป็นต้องมีเพศ (• •)"
เออเน่อะมันก็จริง -..- 
"แต่ฉันก็ยังสงสัยทำไม เจ้าถึงหลุดออกมาจากจินตนาการฉันได้ ถ้าฉันจินตนาการถึง ณเดช แล้ว ณเดชจะหลุดออกมามั้ย?"
"ตอนนี้ข้ายังตอบอะไรเจ้าไม่ได้"
"ทำไมหล่ะเจ้าไม่รู้หรอ??"
"ป่าวข้ายังไม่อยากตอบ"
"อ้าวว ทำไมอ่าา"
"(• •)..."
"เพราะเจ้าไม่อยากพูดแล้วรึไงจึงไม่อยากตอบ"
"(• •)(. .)(• •)(. .)(• •)" ฮานามิหยักหน้างึกงัก
"- -^ ก็ได้ๆ งั้นพรุ่งนี้เจ้าต้องเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง ตกลงมั้ย"
"(• •)" ฮานามิไม่ตอบใดๆ เอาแต่ยืนมองหน้านิ่ง แต่สักพักร่างของฮานามิก็ค่อยๆจางหายไป ..... เอ่ออ เอ๋ ??????? ฉันเอาแต่ยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นการประมวลผลในสมองตีกันยุ่งเหยิง 
"เมื่อกี้ฉันยืนคุยกับใครวะ?" ฉันสับสนกับเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้เลย 
"ถ้าได้นอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาในรุ่งเช้าทุกอย่างก็คงกลับมาเป็นปกติสินะ" เมื่อฉันหวังอยากให้เป็นอย่างนั้น แล้วก็ก้าวขาเดินขึ้นไปนอนบนเตียงเดิม ถึงแม้ว่าภายในห้องจะรกเลอะเทอะก็เถอะแต่ตอนนี้คงไม่มีกระจิตกระใจลุกไปเก็บแล้วละ