I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 8

 

 

 

ติ้ว

 

มีเมียช่างยั่วต้องล่ามโซ่เอาไว้ให้ดี ผมกำลังเกลี้ยกล่อมพี่ดินให้อ่อนโอนยอมไปค่ายกับผมด้วยกัน ไหนๆก็ตอบตกลงจะไปแล้ว เอาเมียไปด้วยคงไม่มีใครว่า แต่เมียโหดไม่ยอมไปด้วยอ่า

 

งอนนน

 

“พี่ไม่ได้ไปจริงเหรอ เป็นสาขาตัวเองแท้ๆทำไมไม่ไปครับ” ผมเขี่ยหน้าท้องขาวเล่น พี่ดินนอนสูบบุหรี่หลังพิงหมอนอิงที่แนบกับหัวเตียง เถื่อนได้ใจผัวที่สุด

 

“พี่ไม่อยากไปก็ไม่ไป” ตอบมาแค่นั้น ผมก็ต่อไม่ถูกไม่อยากเถียงเมีย

 

“ตั้งหลายวันคิดถึงนมพี่แย่ จุ๊บ~ อร่อย” ผมแนบริมฝีปากดูดกลืนหัวนมนูนเข้าปาก ลิ้นวนเลียรอบฐานเล็กลากต่ำลงมาที่หน้าท้องแยงลิ้นเข้าไปในสะดือสวย

 

“อื้มมม จุดแล้วดับให้พี่ด้วยนะ เลื่อนต่ำกว่านี้จะยอมไปด้วย” แผนการร้ายของผมลุล่วงไปได้ด้วยดี

               

ริมฝีปากออกคล้ำหน่อยๆจรดลงบนแก่นกายที่โป่งนูนออกมาดุนดันกางเกงบอลให้ลอยขึ้นสูง มือของติ้วกอบกุมเนื้อร้อนขยี้หัวบานใหญ่ปัดนิ้วโป้งไปมาช้อนตามองหน้าพี่ดินคนดี ผมชอบเวลาพี่ดินกลายเป็นแมว มันน่ารักน่าฟัดกว่าตอนโหดตั้งเยอะ

 

“อย่างเสียวเลยติ้ว ดินชอบจัง” ดินใบหน้าเคลิ้มกับสัมผัสที่โดนกระทำ หยิบที่เขี่ยบุหรี่มาดับไฟให้มอดลง

 

“มีเสียวกว่านี้อีก แต่ดินต้องเชื่อฟังติ้วนะครับ” ผมพูดสุภาพดึงพี่ดินลงวังวนน้ำกาม

 

“ดินเชื่อติ้ว ผัวจ๋าให้ทำอะไรดินจะทำ”

 

ผมถอดเสื้อตัวเองเหวี่ยงลงบนพื้นตามด้วยกางเกงสองชิ้นเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า อุ้มร่างพี่ดินที่ขาวโพลนมีแต่เนื้อล้วนลงในอ่างอาบน้ำ มือเปิดน้ำให้ไหลผ่านร่างบอบบางที่บิดขาเข้าหากันเอียงอาย

 

จะเอาให้ร้องครางเหมี๊ยวๆเลย น่าฟัดนัก!

 

“ดินอ้าขากว้างวางลงบนอ่างสิครับ” ผมสั่งและพี่ดินก็ทำอย่างว่าง่าย ร่างกำยำเดินไปหยุดที่ปลายเท้าของดินก้มมองช่องทางรักที่มีน้ำโอบล้อมอยู่

 

โคตรจะชัด!!

 

ผมสาวแท่งยาวของตัวเองมองรูร่านที่หุบเข้าออกท่าทีอยากจะโดนกระแทกใส่ แต่ของดีต้องรอสักหน่อย

 

“ดินจ๋า ช่วยตัวเองให้ผัวดูหน่อยเร็ว”

 

พี่ดินหน้าแดงก่ำเอานิ้วกลางแหย่เข้าไปควานในช่องรักสีหน้าเจ็บปวดก่อนจะคลายปรับราบเรียบเหมือนจะเริ่มชินกับนิ้วร้อนๆที่บุกรุกเข้าไป

 

“อ๊ะ โอ๊ววว ผัวจ๋า ดินอยากได้ใหญ่กว่านิ้ว” อย่าเรียกร้องมากเดี๋ยวจะไม่ได้นอน ผมกำแท่งร้อนตัวเองแน่นรูดขึ้นสุดลงสุดนัยน์ตาฉ่ำมองแมวน้อยตาพร่า

 

“อยากได้ก็อ้าขาให้กว้างกว่านี้นะครับ ผัวจ๋าจะเดินไปกระแทกให้ถึงที่”

 

ผมตัวกระตุกอยู่หลายที่เกร็งปวดหนึบที่ท่อนเอ็นยาว พี่ดินอ้าขาออกกว้างเหยียดสุดกัดปากร้องครางชักนิ้วเร่งเร็วใกล้จะปล่อยน้ำขุ่นออกมา แต่ผมไม่รอให้ออกก่อนดึงมือบางออกก้าวเท้าลงไปคร่อมร่างพี่ดินเอาไว้ มือช้อนสะโพกขาวขึ้นมาหยัดกายสอดเข้าจนสุดลำ

 

“อ๊า…สุดยอด…” ผมครางสุขสมเอียงหน้าแลกลิ้นกับเมียสุดสวาทอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

ปึก ปึก ปึก

 

สะโพกสอบหยัดกายเข้าไปในร่างดินเน้นหนักเคลื่อนไหวน้ำกระเพื่อมตามจังหวะ ดินจิกเล็บลงข่วนแผ่นหลังหนายกตัวขึ้นสวนกลับไป มือหนาสะกิดตุ่มไตให้ชูชันเลื่อนไปครอบปากลงดูดดึงขบกัดเป็นรอยเขี้ยว

 

“อร๊างงง มันแน่นใจจะ…ขา…ด….ซี๊ดดด…”

 

“ดินจ๋า รัดผัวเข้าไปอีก ฮึ่ม…อย่างนั้นคนดี…”

 

เพี๊ยะ!

 

ผมตีก้อนเนื้อนุ่มที่โผล่พ้นน้ำ ร่างบางทำท่าคลานลงกับอ่างโดยที่เรายังเชื่อมกันอยู่ไม่ขาดตอน ผมยืนมือจับขอบอ่างเด้าพี่ดินชนิดที่ไวกว่าแสงวิ่งอีก สุขเหี้ยๆมันเป็นไม่ใกล้เกินเอื้อม ยิ่งเอายิ่งมัน

 

“โอยย โคตรจะเงี่ยนเว้ย! ดินรัดผัวแรงไปแล้ว อืมมม” ผมสบถร้องเสียงหลง พี่ดินแกล้งผมแน่เลยว่ะ ยิ่งใกล้จะออกยิ่งรัดจนขยับไมได้ ผมแหกก้นกระแทกจนอีกคนร้องดังลั่น

 

“โอ๊ย!! แสบๆๆ ผัวทำแรงอ่า งื้อ~” เสียงพี่ดินโคตรยั่ว

 

“ใครใช้ให้แกล้งล่ะครับ” ผมหยอกล้อส่งสองนิ้วเข้าไปในโพรงปากนุ่ม พี่ดินเลียเหมือนแมวเลียขนตัวเอง

 

“ดินร้องเหมี๊ยวให้ฟังหน่อยครับ เป็นแมวเชื่องๆให้ผัวฟัดสักวัน” เมื่อพี่ดินยอมผมก็ต้องเรียกร้องให้มาก โอกาสทองหาไมได้ง่ายๆ บทจะไม่เอาต่อให้เล้าโลมยังไงเมียคนเถื่อนก็บ่ายเบี่ยงหนี

 

คิดจะเอาพี่ดินมันไม่ง่ายนะเว้ย

 

ปึก! เหมี๊ยว  ปึก! เหมี๊ยว

 

ผมกระแทกตัวทีพี่ดินก็ร้องครางออกมาที โคตรจะฟินมากบอกตรงๆ ระเบิดจะลงหรือน้ำจะท่วมก็ช่างแม่ง ขอให้ชีวิตนี้มีเมียอย่างพี่ดินก็พอ

 

…………………………………………………………………………………

 

ฟาง

 

นักศึกษาชาววิศวกรรมพากันยืนออกอยู่หน้าบอร์ดชั้นล่างตึกของคณะ รายชื่อคนไปค่ายแปะเด่นให้ได้ดู เห็นว่าปีนี้ไปน้ำตกด้วย แน่นอนคนอยากสมัครมีเยอะจนเกินงบที่ทางมหา’ลัยกำหนด ผมแทรกตัวผ่านเข้าไปตรวจสอบรายชื่อทั้งห้าคน เมื่อคืนเพทายมันโทรมาหาผมว่าลงชื่อให้ด้วย ตอนแรกก็ไม่เสือกอยากจะไปนะ

 

เดี๋ยวนี้มันทำตัวลับๆล่อๆน่าสงสัย

 

“ไง ชื่อเราครบไหมวะ” ติ้วโผล่หน้ามาถามเท้าแขนกับไหล่ฟางที่ยืนไล่นิ้วลงบนกระดาษขาว

 

“ขาดกู! เหี้ย ทั้งที่กูเป็นคนลงชื่อคนแรกแท้ๆ”

 

ไม่มี ผมกวาดตามองไม่มีชื่อผมบนประกาศเลย

 

“ไปห้องสโมสรนักศึกของเราดูดิ รายชื่ออาจจะตกหล่น” ติ้วตบบ่าผมพากันเดินออกมา

 

เรายืนหยุดมองป้ายหน้าห้องของชาวสโมสรที่คนนอกห้ามเข้าถ้าไม่มีเรื่องมาติดต่อ ผมยืนรอพี่ผู้ชายที่หายเข้าไปภายในห้องเมื่อติ้วบอกไปว่าติดต่อเรื่องรายชื่อไปค่ายหาย ไม่นานพี่เขาก็กวักมือเรียกให้เข้าไป

 

“อ้าว ฟาง มาได้ไงครับ” ผมค่อยโล่งใจเจอพี่พัดนั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้อง พี่ที่พาเข้ามาเห็นผมรู้จักกันขอตัวเดินออกไปทำงานต่อข้างนอก หล่อแถมมีดีกรีอีก มันใช่ครับ

 

“รายชื่อฟางหายไปไหนอะพี่ ดูให้หน่อยครับ” ผมย่อตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้าม ติ้วมันขอออกไปรับสายเมีย

 

“อืม พี่กำลังดูให้อยู่” พัดก้มมองรายชื่อก่อนจะเงยหน้าขึ้น

 

“อ๋อ นี่ไงชื่อฟาง นายทวิชใช่ไหม”

 

“อื้อ มันหายไปได้ไง” แล้วทำไมต้องกูด้วยวะ ผมหัวเสียเท้าคางมอง

 

“ก็ฟางนั่นแหละเขียนชื่อไม่ชัด พี่ก็คีย์ข้อมูลลงไปไม่ได้ รอเจ้าตัวมาตามเองนี่ไง”

 

“อ้าวเหรอ แฮ่ๆ” ผมยิ้มแหยมือลูบท้ายทอย กูเขินแม่ง

 

ผมออกมาจากห้องสโมสรกอดคอไอ้ติ้วไปรวมกลุ่มกับพวกอิแตงที่ห้องเรียนชั้นเจ็ด นักศึกษามายืนรอลิฟท์แถวเหยียดยาว

 

“ไม่คิดว่าจะเจอ”

 

 เสียงไอ้ตี๋!

 

ผมหันไปสบตากับมันระยะประชิด ขยับตัวมากก็ไม่ได้เพราะนักศึกษาคนอื่นพากันออยืนรวมๆกัน เสียงสวรรค์ดังขึ้น ผมก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์มือดึงไอ้ติ้วให้เข้ามารวมกับผู้ชายอีกสามคนที่เข้ามาก่อนหน้า เมื่อเห็นไอ้ตี๋จะเข้ามือผมกดปิด

 

“รอด้วยครับ” ตี๋เอาหนังสือเข้ามาคั่นแทรกตัวเข้าไปเบียดร่างบางด้านใน

 

ผมเขยิบตัวติดผนักด้านหลังตัวลีบหลบหน้ามัน เมื่อถึงชั้นสองก็มีคนเข้ามาเพิ่มขึ้นพากันอัดแน่นจะเป็นปลากระป๋อง ติ้วมันหายใจลำบากเดินหนีไปอยู่ในช่องว่างที่พอยืนได้

 

“มึงจะเข้ามาใกล้กูทำไม” ผมสะดุ้งเอ่ยเสียงเข้ม คนข้างๆหันมามองเรา

 

“ไม่เห็นเหรอว่าคนมันเยอะ โง่” ด่ากูเหรอวะ ผมเม้มปากมือหยิกเอวไอ้ตี๋ที่ยืนหันหน้าเข้าหาผม มันเอาแขนมาจับก้นผมบีบคลึงเล่น ไม่มีใครเห็นหรอกครับเพราะแม่งเบียดกันจนจะตายห่า

 

“รีบ ๆ ออกไปสักที กูอึดอัด” ผมคุยกับมันเบา ๆ เรียกว่าโคตรกระซิบเลย

 

“กูเรียนชั้นเก้า มันยังไม่ถึง โง่อีกแล้ว” มันส่งยิ้มกวนๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเราชนกัน ทางมองเข้ามาด้านในต้องเข้าใจผิดว่าเราจูบกันอยู่แน่ ไอ้คนข้าง ๆ ก็มองจัง

 

จุ๊บ!

 

 ไอ้เหี้ยตี๋!!!

 

ผมกรีดร้องในใจยืนอายหน้าดำหน้าแดงไม่กล้าหันไปมองคนรอบข้าง จะมีใครทันเห็นไหม จะเห็นเมื่อกี้ไหมวะ ความกังวลทำคิ้วเข้มขมวดชนกัน ตี๋ลูบไล้ปากตัวเองเลียริมฝีปากเม้มเบา ๆ

 

………………………………………………………………

 

ตี๋

 

“มึงจะอายทำไม ไม่มีใครเห็นหรอก” เอาตัวเข้าบังขนาดนี้ใครมันจะมาเห็น รูปร่างก็ใช่จะเล็ก สีหน้าฟางยังคงตียุ่งไม่เลิก

 

“ใครมันจะหน้าด้านแบบมึง” ปากเล็กเชิดเถียงตาค้อนคว่ำ

 

“ภูมิใจเถอะมี….ผัวหน้าด้านแบบกู น้อยคนนะที่กูแสดงออกในที่มีคนขนาดนี้” ผมก้มหน้าลงไปกระซิบ

 

เมื่อถึงชั้นห้ากลุ่มคนก็เริ่มพากันทยอยออก ลดความแออัดภายในให้โล่งขึ้น แต่ร่างกายใหญ่ยังคงยืนคร่อมฟางเอาไว้ ติ้วเดินมายืนชิดเพื่อนผลักตี๋ออกอย่างเนียน ๆ

 

“มากไปนะพี่” ผมทำหน้าเซ็ง เริ่มเบื่อเด็กไอ้ดินขึ้นทุกวัน

 

การที่กูจะเข้าใกล้ไอ้เด็กเปรตนี่ได้ ต้องใช้ความพยายามสูงมากเลยทีเดียว

 

มารมันเยอะ ตัวขัดขวางมีให้พรึ่บ

 

“มึงเรียนชั้นเจ็ดไม่ออกกันรึไง” ผมมองเห็นเลขที่ขึ้นโชว์ พูดลอยๆให้มันได้ยิน

 

“มึงรู้ได้ไง” ฟางถามผมระหว่างรอคนอื่นออกไปก่อนหน้า ผมยิ้มดิ ยักคิ้วให้มันยั่ว ๆ

 

“ไม่มีอะไรที่กูไม่รู้เกี่ยวกับมึง”

 

“มี…พี่พัดแฟนกูนะ รู้ยัง หึ ๆ” ฟางยิ้มสะใจเดินลอยหน้าลอยตาท้ายเขา

 

แต่กูผัวมึงนะ ไม่บอกคงจะรู้

 

อยากจะสวนคำพูดเจ็บแสบออกไปให้ได้อาย แต่ไอ้คนโดนมันหายวับออกไปเสียก่อน ยิ้มเข้าไปนะไอ้ฟาง วันไปค่ายกูจะจัดหนักให้ชนิดยิ้มไม่ออกเลย

 

ผมกับไอ้ดินไม่ได้ลงชื่อส่งสโมสร แต่ไปโดยใช้ความเป็นนักศึกษาที่อาจารย์ส่งชื่อไปที่ค่ายเพื่อเป็นผู้นำ ไม่จำเป็นต้องผ่านสโมสรเหมือนคนอื่น แล้วเรื่องไอ้พัดผมต้องทำยังไงดีวะ เพิ่งรู้ว่ามันเป็นคนในสโมสร

 

มึงจะดีเกินไปแล้วไอ้สัส

 

“ไม่!!! พี่ตี๋จะบ้าเหรอให้เต้ยไปทำอะไรวะ” ผมลากไอ้เต้ยเข้าซอกตึก มือปิดปากมันแน่น

 

“มึงอย่าเพิ่งโวยวายได้ไหมวะ”

 

“พี่จะบ้าเหรอ เต้ยไม่ทำ ยังไงก็ไม่” เมื่อปากเป็นอิสระมันก็เริ่มโวยวายต่อ ถ้าไม่ติดว่ามันรู้จักรุ่นพี่ในนั้นผมจะไม่ยืมมือมันมาช่วยเลย

 

“มึงไม่ทำกูตัดสายมึงนะเต้ย ช่วยกูหน่อย กูไม่เคยขออะไรมึงเลยนะ” ผมเอ่ยเสียงเรียบกดดัน

 

“บ่อยไป พี่ทำไปเพื่ออะไรอ่า คนนั้นเป็นคนของสโม เต้ยไม่อยากยุ่ง” กูก็ไม่อยากยุ่ง ผมเถียงมันในใจ

 

“กูมีเหตุผลส่วนตัว มึงแค่บอกมาจะช่วยไม่ช่วย”

 

“ไม่!! พี่ตี๋อย่าบังคับดิวะ ในนั้นมีกล้องติดนะ ถ้าพี่ที่เต้ยรู้จักจับได้ทำไงอ่า” มึงก็อย่าโง่สิครับ

 

แค่ให้ไปวางยาถ่ายไอ้พัดเอง มึงจะลีลาทำไม

 

ผมนั่งยอง ๆ เปิดหน้าจอสี่เหลี่ยมส่งข้อความหาไอ้ดินว่ามาเจอกันหลังตึก ตึกไรวะ? ผมเดินออกไปดูหน้าคณะ ตึกสถาปัตยกรรม  กดพิมพ์ต่อ

 

“เต้ย” ผมหันไปมองเห็นไอ้หนุ่มหน้าหล่อมันเดินถือถุงเอกสารมาหาน้องรหัสผม ไอ้เต้ยเหล่มองผมยื่นมือไปรับ

 

“มึงจะมาทำไม กูบอกว่าไม่ต้อง”

 

หืม ไหนมึงว่าชอบต้นข้าวไง ไอ้เต้ยมีชู้

 

ผมไม่ได้สนใจมัน แต่…ถ้าผมเอาเรื่องนี้ไปขู่มันล่ะ เอาไปบอกต้นข้าวว่ามันแอบคุยกับหนุ่ม ไม่ ๆ ๆ สัญญาคือสัญญา ผมจะหักหลังไอ้เต้ยไม่ได้ เพราะมีแค่ผมที่รู้ว่ามันชอบต้นข้าว

 

พี่ฟางคร้าบบบ…

 

เสียงหมาตัวไหนมันเรียกชื่อไอ้ฟางวะ ไม่ต้องเดาก็เสือกเดินมาทางนี้ให้จับถึงที่ ฟางมันรีบเดินก้มหน้างุดหลบสายตาผู้คนแบบที่มันคิดว่ามิด ผมหันไปมองไอ้เต้นเห็นแต่หลังไว ๆ

 

“แฮ่ก ๆ ๆ พี่ฟางจะหนีผมไปไหนอ่า พี่คนนั้นให้มาขอเบอร์พี่อ่า” ผมลุกขึ้นปัดฝุ่นที่เกาะกางเกงเดินไปทางมันสองคน มือกอดรอบเอวไอ้ฟางที่ยืนหันหลังให้ มันเงยหน้ามามองผมสะดุ้งเหมือนเห็นผี

 

“ใครให้มาขอครับน้อง?” ผมถามไอ้เด็กปีหนึ่ง

 

“เสือก! เอามือออกไปกูรังเกียจเว้ย” มันดิ้นดันตัวเองออกจากแขนผม มือใหญ่กระชากฟางกลับมาส่งสายตาดุ

 

“แล้วพี่ยุ่งอะไรอ่า ผมจำได้ว่าพี่ไม่ใช่พี่ผม”

 

ไอ้เด็กนี่!

 

ผมถลึงตาใส่กระตุกตัวไปข้างหน้าจะเข้าไปหาเรื่อง ฟางดึงร่างสูงเอาไว้มือโบกไล่เด็กปีหนึ่งที่ยังหน่าด้านจะเอาให้ได้

 

“อย่าปัญญาอ่อนทะเลาะกับเด็ก”

 

“มันด่ากู มึงไม่ได้ยินรึไง” ผมพูดเสียงเข้มเผลอบีบเอวมันจนมันร้องโอย

 

“พี่ไม่ให้ จะใครขอก็บอกไม่ให้เว้ย!!” ฟางตะโกนลั่น วันทั้งวันแค่เรียนก็เหนื่อยจะตายยังมาเจอเรื่องวุ่นอีก

 

“พี่ฟางครับ ถ้าพี่ไม่ให้พี่คนนั้นจะไม่เซ็นให้ผมนะ สงสารเด็กตาดำ ๆ ด้วย” เข้าใจแล้ว แม่งโดนสั่งมาเพื่อแลกกับลายเซ็นรุ่นพี่นั่นเอง ใครมันกล้าสั่งกูจะไปกระทืบให้

 

“ใครวะ?! เออ! กูจะให้แต่บอกให้มันมาเอาเอง”

 

“ส้นตีน!! มึงจะเอาใช่ไหม” ผมกระชากคอเสื้อไอ้ฟางขึ้น มันอ้าปากคล้ายหายใจไม่ออก เสื้อขาวรัดติดคอมือบางปัดป่ายไปตามตัวตบตีให้ผมปล่อย ไอ้ปีหนึ่งมันดึงแขนผมอีกข้างจะช่วยรุ่นพี่มัน

 

“อย่าเสือก!! ไปบอกไอ้เหี้ยนั่นว่าฟางมีผัวแล้ว ถ้าอยากเจอตีนให้บอกไปว่าชื่อตี๋สิ่งแวดล้อมปีสาม”

 

“อึก…ป…ล่อย…”

 

“ปล่อยดิวะ!” มึงยังไม่เลิกยุ่งใช่ไหม ผมหันไปหาเรื่องไอ้มารปีหนึ่งที่แส่ไม่เข้าเรื่อง

 

“แค่ก ๆ ปล่อยน้องไอ้ตี๋ กูบอกให้ปล่อยมันไป” ฟางคว้าแขนตี๋เอาไว้ไม่ทันจะง้างมัดลงไปบนหน้าเด็กรุ่นน้อง

 

ผมถอนหายใจลดมือทิ้งข้างตัวกระชากแขนไอ้ฟางเดินตัวปลิว มันตีมือผมแต่ใครมันจะสนใจ กูโมโห

 

เมียโดนแย่ง ใครมันจะอยู่…เ...ฉย

 

ร่างสูงชะงักเท้าตกใจกับความคิดตัวเอง ผมเรียกมันว่าเมีย หึ ไม่มีทาง ผมก็แค่ยังสนุกกับการแกล้งมันเท่านั้นแหละ แค่สนุกชั่วคราว ไม่นานผมก็ต้องเบื่อมันเหมือนคนอื่น ๆ

 

“เดี๋ยวครับ!” มีเสียงเรียกร้องดังขึ้น ฟางหันไปมองสะบัดมือจากตี๋

 

“ครับ?”

 

“เรามาขอเบอร์ ก็เห็นว่าถ้ามาขอเองจะให้” คนไม่รู้เรื่องรู้ราวจ้องจะจีบอย่างเดียวยิ้มกริ่ม เมื่อรุ่นน้องบอกเช่นนั้นก็ไม่รอช้าจะวิ่งตามมา โดยไม่เอะใจสีหน้ารุ่นน้องตัวเองที่ซีดพยายามจะบอกอะไรแต่ก็เงียบ

 

“ให้มันไป” ผมกอดอกจ้องมันเขม็ง ฟางหันมามองงง ๆ

 

“กูก็ตั้งใจอย่างนั้นอยู่แล้ว เอามาสิจะกดเบอร์ให้ แต่แค่นี้ยังน้อยไปนะ เอาเบอร์ห้องเราด้วยไหมล่ะ เปิดรับยี่สิบสี่ชั่วโมงนะครับ” ฟางพูดประชดฉีกยิ้มกว้าง

 

“ใครสั่งว่าให้เบอร์มึง กูสั่งให้เบอร์กูไป หึ คงไม่ว่ากันนะครับที่จะเอาเบอร์ผัวไปแทน ยังไงก็คน ๆ เดียวกัน”

 

ผมแสยะยิ้มมุมปากโอบไหล่บางที่หายใจฟืดฟาดกัดปากจ้องผมไม่พอใจ ไอ้เหี้ยนั่นมันอึ้งมองผมสลับกับฟางไปมา มันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าก้มหัวให้เดินกลับไปทางเดิม

 

ยังไม่จบ…ผมต้องจัดการไอ้ตัวดีก่อน เมื่อกี้มันว่าจะให้เบอร์ห้องใช่ไหม

 

“อื้อ ๆ ไอ้เอี้ยอี๋ สัส! อื้อ…” ผมกระแทกปากย้ำไปจุดเดิม มันด่าสวนออกมาแต่ก็ต้องหุบปากลงก้าวถอยหลังไปติดกำแพง ทางเดินตรงนี้มันเปลี่ยวไม่ค่อยมีใครผ่านมา ยิ่งช่วงเย็นยิ่งน่ากลัว

 

“กูฆ่ามึงแน่ ถ้ายังแรดอ่อยเขาไปทั่ว” แขนขาวช้ำจากแรงบีบ ฟางเงยหน้ามองนัยน์ตาสั่นระริก

 

“ปล่อยน้องกู!!!” เสียงคำรามดังมาแต่ไกล ฟินดินอาดชี้หน้าตี๋ใบหน้าเหี้ยม ทั้งคู่หันไปมองผู้มาใหม่ พัดเขยิบตาส่งให้ฟาง เดินสบายตามหลังเพื่อนชาย

 

ผลั้วะ!!

 

 

TBC.