I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 28

 

 

 

ฟิน

 

                “มองหน้าหาพ่อมึงเหรอ!” ผมตะโกนใส่หน้าไอ้ต้นเมื่อมันเดินเข้ามานั่งใกล้ ไอ้ห่าพัดก็ไม่รู้ไปตายห่าที่ไหน ถ้าแม่งมาเจอผมนั่งอยู่กับไอ้ต้นสองคนเดี๋ยวมันก็หาว่าผมนั่งอ่อย

 

                ถามจริงว่ากูมีนมไหมไอ้สัส

 

            “มองคนน่ารัก พี่แม่งน่ารักว่ะ เลิกกับพี่พัดมาคบกับผมเหอะ” ไอ้ต้นมันเขยิบเข้ามาใกล้ยื่นหน้ากวนส้นตีนเอามือป้องปากกระซิบ

 

                “มึงรู้ได้ไงกูคบกัน?” ผมไม่ได้บอกใครเลยนะเว้ย พวกเพื่อนที่แม่งรู้ก็เดา ๆ เอากันทั้งนั้น ผมไม่ได้ปฎิเสธและไม่ได้พูดด้วยว่าคบกัน

 

                “มีแต่คนโง่ที่ดูไม่ออก พี่พัดหวงพี่จะตาย” ผมเบะปากหันหน้าไปทางอื่น

 

                หวงไม่ว่าชอบหื่นใส่กูอีก

 

            “แล้วพี่ไม่เปลี่ยนชุดเหรอ ให้ผมเข้าไปเป็นเพื่อนไหม?” ไอ้ต้นยิ้มแป้น ผมคว้าถุงผ้าที่บรรจุเสื้อกับกางเกงขายาวเอาไว้ ทั้งเหงื่อทั้งความร้อนของแดดอบอวลอยู่รอบตัว ผมนั่งรอไอ้พัดได้สิบกว่านาที มันบอกจะไปเอารถ เอารถพ่อมึงเป็นชั่วโมงเลยไงวะ! กูร้อน! กูโมโห!

 

                “ไม่ต้องเสือก กูแมน ๆ แล้วไม่ต้องตามมานะมึง” ผมชี้หน้ามันก้าวเท้าไปทางห้องน้ำ เปลี่ยนในห้องน้ำก็ได้วะ

 

                “อ่าว มึงยังไม่กลับอีกเหรอฟิน” ดูไอ้ฟางมันทักทาย ผมตบหัวมันจนหน้าทิ่ม

 

                “กูเพื่อนมึงไง เบื่อหน้ามึงว่ะฟาง แล้วมึงทำไมไม่กลับ?” ผมเพิ่งแยกกับมันไม่นานก็เจอมันนั่งแดกขนมอยู่ที่เดิม สงสารไอ้ตี๋ที่ได้มันไปเป็นเมีย แดกอย่างกับพายุ

 

                “เห็นไหมเล่าว่ากินอยู่” มันปากยู่เอาขนมโยนใส่ปาก เหมือนนึกขึ้นได้ มันหยิบขนมที่เพิ่งโยนเข้าปากออกมายื่นให้ผม “กินป่ะ?” ผมกลืนน้ำลายลงคอ กูจะอ้วกแตก

 

                “สัส! แดกไปเหอะ เอาให้อ้วน” ผมอวยพรมัน ไอ้ฟางหน้าบึ้งทันที

 

                “กูอ้วนเหรอวะฟิน ตี๋กูอ้วนไหม?” ผมเหล่มองไอ้ตี๋ มันเงยหน้าจากจอสี่เหลี่ยมขึ้นมาตอบ

 

                “เผาผลาญทุกคืนแดกไปเหอะ” ไอ้ฟางแม่งเขินทำขนมหกยกห่อ โง่อีกแล้วน้องกู

 

                “ตามนั้นนะไอ้ฟาง กูไปเปลี่ยนชุดก่อน ไอ้พัดมาบอกกูอยู่ในห้องน้ำ” ฟางพยักหน้า ผมเดินแกว่งถุงเข้าไปในห้องน้ำห้องที่ว่าง ปิดฝาชักโครกลงวางถุงมือถอดเสื้อออก

 

                ก๊อก ๆ ๆ

 

                “มีคนอยู่ครับ!” ผมตะโกนออกไปรีบหยิบชุดในถุงมาเปลี่ยน เสียงเคาะก็ยังไม่หยุด จะเอาอะไรกับห้องกูวะ

 

                “นานไหมวะ กูลืมโทรศัพท์ไว้ในนั้น” สายตากวาดมองรอบห้องเจอโทรศัพท์เครื่องหรูวางอยู่ที่ชั้นวางด้านหลัง มือเผลอไปกดโดนปุ่มหน้าจอขึ้นโชว์รูปหลา

 

                ผมจับจ้องที่ภาพผู้หญิงคนหนึ่งบนหน้าจอ เธอเป็นแฟนเก่าผมเองแหละ ไอ้ข้างนอกมันต้องเป็นแฟนใหม่อย่างไม่ต้องคิดอะไร มันจะรู้ไหมว่าผมเคยฟันเธอมาแล้ว หรือบางทีมันอาจจะไม่รู้จักผมก็ได้ ใจเย็นไว้

 

                แกร๊ก

 

                “อืม ของนาย” ผมโยนมันคืนเจ้าของรีบสาวเท้าออกมาจากตรงนั้น ก้มหน้าก้มตาเดินอย่างคนมีความผิดติดตัว มันเดินตามหลังผมมาจนถึงประตูห้องน้ำ

 

                “หน้ามึงคุ้น” ผมใจหายวาบ มันตัวสูงพอ ๆ กับไอ้พัดเลย ผมเงยหน้าเล็กน้อยหายใจเข้าลึก ๆ

 

                “กูคงหล่อจนมึงจำติดตา” ยกยิ้มกวนตีนไปที

 

                “ไม่นิยมผู้ชาย ไม่ต้องอ่อย เสียเวลา” กูช็อค! มึงแยกแยะระหว่างกวนตีนกับอ่อยไม่ออกเหรอวะ

 

                “กูก็ไม่สนใจมึงหรอก หน้าก็งั้น ๆ” ผมลอยหน้าลอยตาส่ายหัวไปมาไม่สนใจ แค่จมูกมึงโด่งหน้าออกไปทางฝรั่ง หุ่นล่ำ ๆ ปากเสือกเรียวได้ใจกูอีก อืม หน้ามึงงั้น ๆ มาก

 

                “กูไม่ชอบให้ใครมาดูถูก อ๋อ จำได้แล้ว มึงคือไอ้ฟิน” ซวยสิครับ ผมแค่กะกวนตีนมันเล่น

 

                “แล้วไง?”

 

                “มึงนี่เองที่ฟันน้องกูแล้วทิ้ง” ห๊ะ ผมอ้าปากค้าง มันเอามือผลักผมติดกำแพงก่อนจะเอาแขนมากั้นเอาไว้ทั้งสองข้าง หน้างั้น ๆ ของมันยื่นเข้ามาระยะประชิด

 

                “กูก็ไม่ได้พิศวาสผู้ชายอย่างมึง แต่ว่า….น่าลองดู” สายตาเจ้าเล่ห์กับรอยยิ้มมุมปากมันเสือกร้ายชัด ๆ ผมใช้เท้าถีบกลางกายมันจนกระเด็น

 

                “ลองเหี้ยอะไร!” ผมใจเต้นตึกตักหวั่นว่าจะมีเรื่องมาให้ปวดหัวอีก

 

                “เล่นกูจุกเลยนะ พรุ่งนี้…” มันจับท้องตัวเองตัวงอมือชี้มาทางผม “ถ้ากูชนะ มึงเสร็จกูแน่” ผมก้มมองดูเสื้อที่มันใส่ ชิบหาย! มันต้องแข่งบาสกับผมรอบหน้า  

 

                “ไม่มีทางเว้ย!!” ผมตะโกนใส่หน้ามันรีบเผ่นออกมาชนกับอกแกร่งของคนข้างนอก โอย จมูกกูหักแล้วแม่ง

 

                “เดินประสาอะ…ไอ้ฟิน! หนีอะไรมา?” ซวยของแท้เลยงานนี้ ผมมองไปทางห้องน้ำ หันกลับมาจับมือไอ้พัดให้เดินไปทางอื่น ไอ้พัดไม่เล่นด้วยมันลากผมไปที่ห้องน้ำ

 

                “ไม่มีอะไรหรอกมึง” ปากผมพูดไป ไอ้พัดมันเหล่มองปล่อยผมให้ยืนนิ่งค้างที่หน้าประตู ส่วนมันก็เดินเข้าไปด้านใน ผมยื่นหน้ามองเข้าไปเห็นห้องสุดท้ายปิดอยู่ คงเป็นไอ้เหี้ยนั่นมันเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมไม่เข้าใจว่าตอนมันเข้าห้องน้ำครั้งแรกทำไมไม่เสือกเปลี่ยน

 

                “กูบอกแล้วว่าไม่มีอะไร กูกลัวมึงรอนานเลยรีบวิ่งไง” ทำตาปริบ ๆ กอดอกตีหน้าเศร้า

 

                แกร๊ก

 

                เวร!

 

            “มึงรอกูด้วยเหรอวะ นึกเปลี่ยนใจยอมแพ้กูรึไง” มันใช่เวลามาพูดไหมไอ้สัส! ผมขนลุกขนชันไปทั้งตัว ไอ้พัดมองไอ้เหี้ยนั่นสลับกับมองหน้าผมนัยน์ตาเริ่มดุ

 

                “มึงรู้จักกันตอนไหน?” ไอ้พัดเริ่มหาเรื่องเข้าไปถามไอ้เหี้ยนั่น ผมปาดเหงื่อวิ่งเข้าไปกอดแขนไอ้พัดไว้

 

                “กูหิวข้าวแล้วนะพัด กลับกัน ๆ”

 

                “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง? ไอ้ฟินมันเป็นแฟนกู ไม่สิ ถ้าชนะกูก็ได้มัน” มึงมันไอ้ตัวเหี้ย โคตรพ่อโคตรแม่เหี้ย ผมจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาบาลีแล้วแม่ง

 

                “มึงว่าไงนะ?!!!” หูผมสั่นเพราะระดับเสียงของไอ้พัดที่ดังลั่นห้องน้ำ มันเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้เหี้ยนั่น (ผมไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร) จนยืดติดมือ

 

                “มึงอย่าไปบ้าตามมัน กูยังไม่ตกลงอะไรด้วยเลย กลับไปคุยกันที่ห้องนะพัด กูไหว้ล่ะ” ผมขอกลับไปตายที่ห้องดีกว่า ยังไงเอาตัวเข้าแลกมันก็ต้องยอมลงบ้าง

 

                “กูไม่ได้พูดผิดนะเว้ย มึงไม่ปฎิเสธก็แปลว่าตกลง” ผมไปตกลงตอนไหน มึงมันเลวระดับโลก

 

                “ผลัวะ! มันเป็นของกู!! จำใส่หัวมึงเอาไว้” พัดยกกำปั้นลงไปที่หน้าคู่อริจนล้มพับกองไปกับพื้น มือกระชากฟินตรงไปที่หน้าคณะซึ้งมีรถจอดอยู่

 

                ฟางเห็นพี่ชายตัวเองโดนลากก็วิ่งเข้าไปดักหน้าคนทั้งคู่เอาไว้ กางแขนออกทั้งสองข้างไม่ให้ผ่าน พัดตวัดสายตาโหดมองฟางที่มายืนขวางทางเดิน

 

                “หลบไปฟาง!” ขนาดกับไอ้ฟางมันยังพาลใส่ ถึงเสียงจะไม่ดังถึงขึ้นตะคอกแต่ไอ้ฟางมันก็หน้าเหวอไปเหมือนกัน แล้วผมจะเหลืออะไร

 

                “ไม่! พี่พัดจะทำอะไรฟิน ทำไม่ได้นะ ฟินมันพี่ฟาง” น้ำตาจะไหล ผมเอื้อมมือไปจะกอดไอ้ฟาง ไอ้พัดมันผลักไอ้ฟางออกลากผมไปที่รถ

 

                “ฟิน!!” ฟางวิ่งตามมา ตี๋เข้ามาล็อคตัวคนรักเอาไว้ “อย่าเสือกเรื่องของเขา ไอ้พัดมันไม่ฆ่าพี่มึงหรอก”

 

                “แต่มึงดูหน้าพี่พัดดิ กูจะไปหาฟิน” ฟางดิ้นใช้ทั้งมือทั้งขาปัดป่ายไปทั่ว ตี๋หันไปมองผู้ชายที่เพิ่งเดินออกมาจากทางห้องน้ำแล้วคิดอย่างรวดเร็ว

 

                “อืม คิดว่าไอ้ฟินคงรอด…มั้ง”

 

……………………………………………………………………….

 

พัด

 

            ผมนอนลูบหัวไอ้ฟินที่ยังคงสะอื้นไม่หยุด รอยแดงตามตัวมันเพิ่มขึ้นมากกว่าเมื่อวานหลายเท่า ผมก็ไม่อยากจะลงกับมัน แต่ดูทำสันดาน เหอะ มันน่าทะนุถนอมตรงไหน

 

                “หยุดร้องได้แล้วน่า” มันปัดมือผมออกเอากำปั้นทุบขาผมเป็นว่าเล่น

 

                “กูเจ็บไอ้เหี้ย!! มึงลองมาโดนบ้างไหมล่ะ”

 

                “ก็มึงเหี้ยก่อน” ผมด่ามันออกไปเจอฝ่ามือสวนกลับมาที่หน้า ตบกูได้ตบจังไอ้สัส ไม่ใช่เมียโดนกระทืบตายห่าไปแล้ว

 

                “มึงฟังกูพูดไหมล่ะ มันเป็นแฟนของแฟนเก่ากู แล้วมันก็พูดเล่นไปงั้นแหละ มึงคิดว่ากูจะแพ้?”

 

                “มึงจะชนะหรือแพ้ก็เมียกู” มันเอามือมาตบหลังผมแล้วพูดว่า “นอน” ใครมันจะหลับลง พรุ่งนี้ผมต้องแข่งต่อ แต่ดูร่างกายตอนนี้สิ

 

                “กูโกรธ” ผมเงยหน้าไปบอกกับมันให้รู้ตัว ไอ้พัดบีบคางผมโน้มหน้าลงมากดปากแรง ๆ

 

                “อย่าเป็นผู้ชายขี้งอน ถ้ากูง้อมันจะยาว”

 

                “โรคจิต อ้ะ! ไอ้เหี้ย หยุดมือลามกของมึงเดี๋ยวนี้ อื้อ~ ไอ้พัด” เสียงคนพูดหายไป ทั้งห้องตกอยู่ในอบอวลความร้อนอีกครั้ง พัดพลิกตัวขึ้นคร่อมคนรักมือกดปิดไฟหัวเตียงพร้อมแสงเงาไหวที่เคลื่อนตัวอยู่บนผนังห้อง

 

                ใครจะเอากูยกให้!! รับประกันด้วยหัวไอ้ฟินได้เลยว่าพรุ่งนี้กูเดี้ยง กูเดี้ยงแน่ ๆ

 

……………………………………………………………………………………….

 

ฟาง

 

            “ฟิน ทำไมมึงไม่ลงแข่งอ่า?” ผมถามด้วยความสงสัย ฟินมันนั่งพัดอยู่บนสแตนข้าง ๆ กับผม วันนี้มันใส่ชุดแปลก ๆ ด้วยครับ อากาศที่ว่าร้อนเห็นชุดที่มันใส่แล้วร้อนเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

 

                “กูไม่สบาย” เสียงมันแหบแห้งน่าสงสาร ผมเอาหลังมืออังหน้าผากมัน ตัวมันไม่เห็นร้อนเลย

 

                “เงียบหน่อยฟาง รบกวนคนอื่นเขา” ไอ้เหี้ยตี๋ชอบขัด ผมเลิกวุ่นวายกับฟินแล้วมาสนใจนักบาส เอ๊ย การแข่งขันแทน มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งโคตรเท่เลย ผมนั่งเท้าคางมองตาเยิ้ม ผมอยากมีหุ่นแบบนี้บ้างจัง

 

                “กูให้เวลาอีกแค่สองวิ” ไอ้ตี๋มันพูดอะไรของมัน ผมนั่งตัวตรงเอียงหน้างง ตามันมองไปทางสนามแต่ปากมันพูดกับผม

 

                “ถ้ามึงยังไม่เลิกมองมัน กูจะทำให้มึงไม่มีตาไว้มองใครได้อีก” กูลูบแขนตัวเองหน้าซบต้นแขนล่ำมันทันที

 

                “ฟางเปล่ามองเพราะความพิศวาสนะครับพี่ตี๋ ฟางอยากมีหุ่นแบบพี่เขาบ้าง”

 

                “กูไม่ชอบ มึงจะมองเพราะอะไรกูก็ไม่ชอบ” แม่ง พูดเพราะกับกูหน่อยก็ไม่ได้ ผมปล่อยแขนมันออกหันหน้ากลับไปมองทางเดิม

 

                “แต่กูชอบ” ผมหน้ายุ่งปากขมุบขมิบแอบบ่นมันอย่างเซ็ง ๆ

 

                “หึ ไอ้ฟางบอกมันชอบ กูได้ยินว่ะตี๋”

 

                “เอ้า ไอ้เหี้ยฟิน โอ๊ะ! ปากกู” ผมเอามือกุมปากตัวเองที่ฟินมันตบลงมา มันยกมือง้างเอาไว้จะตีลงมาอีก

 

                “กูพี่มึงไอ้ฟาง ทีกับผัวเรียกพี่ตี๋ อีกสักทีดีไหม”

 

                “ตี๋ช่วยกู ฟินมันแกล้ง” ผมเอียงตัวหลบอยู่หลังไอ้ตี๋ พี่พัดเดินถือน้ำมาให้เรา ผมฉีกยิ้มกว้างมือยื่นไปรับพร้อมขอบคุณ

 

                “ไม่มีน้ำส้ม เอาแตงโมไปก่อน” พัดยื่นแก้มน้ำให้ฟิน

 

                “อืม กูแดกได้หมดอะ แล้วมึงไปนานจัง?”

 

                “ไปรับไอ้ต้นมา มันเสือกยางแตกที่หน้าคณะ” ผมหันขวับ ลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย เมื่อวานฟินมันก็ไม่ยอมมาห้องไอ้ตี๋ ผมยังไม่ได้คุยเรื่องไอ้เด็กต้นเลย

 

                “น้องมึงกวนตีน บอกมันด้วย” ฟินพูด

 

                “ได้ยินแล้วนะไอ้ต้น” ต้นที่มานั่งสมทบด้านหลังพยักหน้ายักคิ้วให้ฟิน ผมหันไปมองว่าใช่คนเดียวกันไหม แม่งเสือกใช่

 

                “ตี๋ มันตามมึงมา กูบอกแล้วว่ามันชอบมึง” ผมสะกิดไอ้ตี๋ยื่นปากไปทางเด็กต้น ไอ้ตี๋ส่ายหน้าโอบเอวผมจับหัวให้นอนพิงอก

 

                “มึงก็บ้าบอ ไอ้ต้นมันแกล้ง มันเป็นรุก มันไม่รับให้กูหรอก” แต่เมื่อวานสีหน้ามันจริงจังมากเลยนะครับ ผมไม่ไว้ใจมันเลยให้ตาย

 

                “พี่ตี๋ก็มาด้วยเหรอครับ ผมคิดถึงจัง” มันอ้อนไอ้ตี๋ ผมหน้าบึ้งกอดไอ้ตี๋แน่น

 

                “ไม่ต้องมายุ่งกับไอ้ตี๋ ตี๋มันของกู” ผมรีบพูดแสดงความเป็นเจ้าของ ไอ้ตี๋มันก็ยิ้มเหี้ยอะไรไม่รู้ ผมกำลังซีเรียสมาก ๆ

 

                “มึงก็นะ แหย่คนอื่นเขาไปทั่ว ไปหาเด็กมึงไปต้น” พัดพูดเอือม ๆ ต้นนั่งเอนไปข้างหลังท่าทีสบาย

 

                “เบื่อแล้วพี่ ไม่มีใครคุยด้วยแล้วสนุกเท่าพี่น้อง ฟ. ฟันเลย”

 

                “กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงนะ” ผมพูดออกไปเสียงจริงจัง

 

                “ไม่อยากได้เป็นเพื่อนว่ะพี่ เอาเป็นเมียได้ไหม?” ต้นพูดเล่น ๆ เขาสนิทกับพัดและตี๋ รวมถึงฟินพอสมควร พอเจอฟางก็แค่จะเข้าไปทักทาย แต่เห็นนิสัยท่าทางเอาเรื่องจริงแกล้งสักหน่อย

 

                “กูให้ เอาไปเลย” ตี๋ดันตัวฟางไปทางต้น ต้นชอบใจทำท่าจะเข้ามากอดฟางแต่เจอสายตาดุซะก่อน

 

                “ไม่เอา กูจะอยู่กับมึง” ผมกอดแขนไอ้ตี๋แน่น รู้ว่ามันแกล้ง เมื่อก่อนอาจจะน้อยใจมันไปแล้วที่ยกผมให้คนอื่น แต่ตอนนี้มั่นใจได้แล้วว่ามันรักผมจริง จึงไม่ได้คิดมากเหมือนเดิมและเล่นไปกับมันด้วย

 

                “พูดไม่หยุดเลยฟาง หิวขนมใช่ไหม?” รู้ได้ไงวะ ผมเป็นพวกไม่มีอะไรเคี้ยวเล่นแล้วจะหาเรื่องคุยตลอด ไอ้ตี๋มันหยิบขนมในถุงส่งให้ มันแอบไปซื้อมาตอนไหนวะ

 

                “อย่าบอกใครนะว่ามึงน้องกู กูอายเขาว่ะฟาง” ผมเอาขนมสามห่อส่งให้ฟิน มันรับแล้วแกะกิน บางครั้งก็ป้อนพี่พัดด้วย

 

                “ทำไมพูดแบบนี้วะฟิน กูจะฟ้องแม่” ฟินตบหัวผมเอาขนมในมือมันยัดเข้ามาในปาก ผมคว้าน้ำมายกดื่มตาม

 

                “ไอ้ลูกรัก กูแตะต้องไม่ได้เลยนะ” ฟินยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมพลางกระซิบ “ถ้ามึงฟ้องแม่กูจะฟ้องพ่อมึงว่ามึงมองสาวเมื่อสองวันก่อน กูมีหลักฐานนะไอ้ฟาง” ผมย่นคอผลักหน้าฟินออก

 

                “อย่ามาขู่ ฟินไม่มีหรอก”

 

                “งั้นกูบอกก็ได้ ไอ้ตี๋เมื่อวันนั้น…” ผมรีบเอามือปิดปากพี่ฟิน พี่ชายสุดที่รัก

 

                “โอเค กูยอมแล้ว”

 

                “มีอะไรไอ้ฟิน?” ตี๋ไม่ได้ยินที่ฟินพูด แต่รู้สึกว่าเหมือนจะได้ยินชื่อตัวเองแว่ว ๆ จึงถามขึ้น

 

                “ไม่มี! กูไม่ได้ทำอะไรผิด กูไม่ได้มองสาวด้วย ใช่ไหมฟิน?”

 

                “ฮ่า ๆ ๆ กูไม่ได้พูดนะ” ฟินชอบใจกับความรนของน้องชาย ต้นมองฟางแล้วนั่งฟังเงียบ ๆ เขาคิดว่าฟางน่ารักดีแต่เสียดายที่มีเจ้าของแล้ว ส่วนกับฟินก็ชอบอยู่ แต่หลาย ๆ อย่างไม่น่าจะไปกันรอดถ้าได้คบกันจริง ๆ

 

                “ต้น มึงสืบประวัติไอ้คนนั้นไอ้หน่อย” พัดเอนตัวไปข้างหลังคุยกับต้น มือชี้ไปทางคู่กรณีที่มีเรื่องกันเมื่อวาน

 

                “ครับพี่พัด ต้นจัดให้” พัดกระตุกยิ้มมุมปากพยักหน้าขอบใจ ต้นมองเป้าหมายก่อนจะเห็นว่าคนที่พัดให้สืบเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องนักกีฬา สลับกับเพื่อนอีกคนที่ลงสนามแทน

 

               

 

 

TBC.