I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 23
 
 
 
ดิน
 
                ผมกับติ้วลงมาหาอะไรกินที่ในตัวเมืองห่างจากที่พักไปห้ากิโลกว่า นั่งรออาหารได้สักสามนาทีเหลือบไปเห็นฟินและพัดเดินกอดคอกันมานั่งกินร้านข้าง ๆ
 
                “นั่นมันพี่ฟินกับพี่พัดนี่ครับ” ผมพยักหน้าพูด
 
                “อืม แต่สีหน้าฟินมันไม่ค่อยดีเลยนะ” ติ้วขมวดคิ้วมองตาม
 
                “ไม่สบายรึเปล่าครับ เราเข้าไปทักดีไหม?” ติ้วมองหน้าผมขอความคิดเห็น ผมชั่งใจคิดส่ายหน้า
 
                “อย่าเลย เขาคงอยากอยู่กันแค่สองคน”
 
                “ครับ อาหารมาพอดี มา ผมแกะกุ้งให้นะ” รอยบุ๋มข้างแก้มยุบลงไป ผมยีหัวติ้วเล่นลงมือนั่งทานอาหารตรงหน้า
 
                ติ้วเป็นผู้ชายตัวโตและดูแข็งแรงเมื่อเทียบกับผม เวลาเดินไปไหนมาไหนจึงไม่แปลกที่ผู้หญิงส่วนใหญ่จะมองมาที่ติ้ว แต่กับบางกลุ่มที่ชอบผู้ชายนิ่งเงียบก็จะหันมาสนใจผมเป็นพิเศษ หน้าตาเราไม่ได้จัดว่าแย่ แต่เพราะเห็นเราเดินกอดคอและจูงมือกันจึงไม่ต้องคิดไปไกลว่าจะเป็นแค่เพื่อน
 
                ที่ผมยังกังวลคือเมื่อเปิดเทอมผมต้องไปฝึกสหกิจที่ไกลออกไปจากคอนโด และติ้วเองก็มีคนมาติดพันเยอะจนไว้ใจไม่ค่อยจะได้ ไม่ใช่ติ้วที่ผมไม่ไว้ใจ แต่เป็นคนที่เข้ามายุ่งกับเรามากกว่า ผมอดคิดไม่ได้ว่าคนบางกลุ่มที่ชอบแย่งของคนอื่นนี่ก็แปลก การเข้าไปเป็นมือที่สามมันน่าสนุกตรงไหน รู้ทั้งรู้ว่าจุดจบยังไม่สวยก็ยังจะรั้นทำต่อไป
 
                ตุบ
 
                “ขอโทษครับ” ความคิดของผมหยุดลง ติ้วกำลังประคองผู้ชายตัวเล็กที่ล้มลงไปนั่งกับพื้นหัวเข่าถลอก ผมเข้าไปดึงมือเขาช่วยอีกแรง
 
                “ไม่เป็นไรครับ พี่เป็นคนเข้ามาชนเราเอง”
 
                “หัวเข่าเลือดเลย” ติ้วสีหน้าไม่ดี แต่ผู้ชายที่อายุน่าจะพอ ๆ กับผมกลับยิ้ม
 
                “แค่นี้เอง พี่แวะร้านขายยาก็จบแล้ว แล้วมากันสองคนเหรอ?”
 
                “เปล่าครับ มากับเพื่อนอีกหลายคน” ติ้วตอบ ผมเห็นสายตาเขาแล้วเอามือไปคล้องแขนติ้วเอวไว้มือจับกุมกัน
 
                “อืม พี่ก็มากับเพื่อน แต่พี่ตามมาที่หลัง แล้วพักกันที่ไหนล่ะ พี่พัก xxx” เขาบอกสถานที่ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่เราพักกัน อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น
 
                คุยกันไปสักพักเราก็กลับมาที่บ้านพักเพื่อพาเขามาทำแผลที่ห้อง ผมรู้เพิ่มมาคือผู้ชายคนนี้ชื่อยูตะ เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เขาอยู่บ้านพักหลังที่สี่ ผมอยู่หลังแรก สายตาของยูมองติ้วที่คุกเข่านั่งทำแผลให้เงียบ ๆ ผมยืนพิงประตูมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณาเช่นกัน
 
                “เสร็จแล้วครับ” ติ้วเก็บของอุปกรณ์ทำแผลเข้ากล่อง เดินไปยังอีกห้องที่เป็นห้องนอนของเรา ผมเดินมายืนตรงหน้ายูและพูดสิ่งที่คิดออกมา
 
                “นายเป็นรึเปล่า?” ผมถามสั้น ๆ ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นอะไร แต่คิดว่ายูคงไม่โง่
 
                “ถามทำไม จะเป็นหรือไม่เป็นมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย” ยูยิ้มมุมปาก “ถ้าฉันอยากจะได้ ต่อให้มีแฟนฉันก็จะเอา”
 
                ชัดเจน
 
            ผมดุนลิ้นกลอกตาไปมา ไม่อยากจะสร้างศัตรู แต่บางครั้งเราก็ไม่สามารถเลี่ยงเรื่องพวกนี้ได้ ติ้วเป็นของผมและผมเชื่อใจมันมาก คงต้องคุยเรื่องนี้กันหน่อย เราก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นาน กับยูผมก็ไม่ค่อยจะกังวลเท่าไหร่ แต่ผมไม่ชอบคนหน้าด้านนิสัยแย่ว่ะ
 
                “ก็ดี เลวดี” ผมแสยะยิ้มโต้กลับไป ยูตีหน้าเรียบคงคิดว่าผมจะกลัว แต่เปล่าเลย ผมผ่านเรื่องนี้มาเยอะพอสมควร
 
                “คิดซะว่าเป็นคำชมแล้วกัน” ติ้วเดินออกมาพอดีเราจึงหยุดไว้แค่นั้น ยูขอตัวกลับไปบ้านพักและไม่ลืมที่จะชวนทั้งผมและติ้วไปเดินตลาดนัดที่จัดขึ้นหมู่บ้านใกล้ ๆ
 
                วันนี้มีงานอะไรสักอย่างของชาวบ้านที่นี่ ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนักแต่พอรู้ว่ามีชิงช้าสวรรค์ก็อดจะตื่นเต้นไม่ได้ ผมไม่เคยนั่งมันเลยสักครั้ง และครั้งแรกของผมก็อยากจะนั่งกับมันดู
 
                “ไม่ต้องมาง้อกู!” เสียงไอ้ตี๋มันแหกปากโวยวายอยู่ข้าง ๆ บ้านของผมติดกับมันจึงได้ยินเสียงชัดเจน
 
                “เขาก็แค่แกล้งมึงเล่น มึงจะจริงจังอะไรวะ” ตามมาด้วยเสียงไอ้ฟาง ติ้วโผล่หน้าออกไปดูเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนตัวเอง
 
                “กูไม่ตลก” ตี๋เท้าสะเอวจ้องหน้าคนรัก “ที่มันบอกว่ามีแฟนแล้วมันพูดจริงแค่ไหนมึงก็ไม่รู้ บางทีมันอาจจะเอามาอ้างเพื่อนจีบมึงก็ได้ หอมแก้มกันกูไม่ตลก!”
 
                “บอกว่าพี่เติ้ลมันแกล้งเว้ย โดนแก้มกูจริง ๆ ที่ไหนล่ะ” ฟางจะแตะแขนคนรัก ตี๋เบี่ยงแขนหนี
 
                “กูง้อแล้วนะไอ้เหี้ย หายงอนกูดิวะ” ตี๋เหล่มองฟางที่ทำหน้าเศร้ากระพริบตาปริบ ๆ
 
                “มึงกำลังตอแหล” ฟางหายใจฟืดฟาด
 
                “มีสักวันไหมที่มึงจะไม่ด่ากู” ตี๋ส่ายหน้ายิ้มแทนคำตอบ
 
                “ก็มึงมันน่าด่า อยากง้อกูจริงก็ต้องทำตามที่กูบอก มึงตกลงไหม?” ผมใส่รองเท้าเดินออกไปหาไอ้ตี๋
 
                “ไง เสียงดังแม่งทุกวัน” ตบบ่ามันทักทาย ไอ้ฟางมันหันมามองผม
 
                “ตกลงก็ได้วะ มึงจะให้ทำอะไรล่ะ?”
 
                “มึงมาก็ดีแล้วไอ้ดิน กูยืมวิกผมของเด็มหน่อยดิ” คนที่มันพูดถึงเป็นน้องสาวของผมเองครับ เธอเอาวิกผมยัดใส่กระเป๋าผมมา บอกให้เอามาใส่ให้พี่ติ้วของมันดู มันบอกผมใส่แล้วดูสวย ผมโคตรโมโหเลยไปเล่าให้ไอ้ตี๋มันฟัง คือเด็มมันมาค้างห้องผมคืนก่อนจะมาเที่ยวไง
 
                “กูว่าไอ้ฟางใส่แล้วจะยิ่งแย่ว่ะ” ความหมายของผมคือฟางมันขาวและหน้าออกหวาน ๆ น่ารักดี ยิ่งถ้ามันใส่วิกยิ่งเหมือนผู้หญิง ผมว่าคนที่เป็นเดือดเป็นร้อนไม่ใช่คนโดนแกล้งหรอก แต่เป็นไอ้ตี๋เองมากกว่า
 
                “โห พี่ดินดูถูกว่ะ เอามาเลย ๆ ฟางจะใส่ให้ดูว่าผู้ชายแมน ๆ อย่างฟางใส่แล้วต้องน่ารักแน่” มึงพูดถูก
 
                “มึงไปเอามาไป กูจะให้ใส่เดินจนอายเลย” ผมส่ายหน้า ความคิดพวกมึงมันเด็ก
 
                “เออ งั้นรอแป๊บ” ดินเดินหายเข้าไปในบ้านพักตัวเองสวนกลับติ้วที่มองตามหลังคนรักเข้าไปในบ้านไว ๆ หันหน้ากลับมาเดินตรงมายังฟาง
 
                “อะไรกันวะ?” ติ้วถามฟาง
 
                “กูจะสวยให้ดู ฮ่า ๆ ว่าแต่คืนนี้มึงไปกับกูไหม?” ฟางซุบซิบเอามือมาบังปากพูดกับติ้ว ตี๋กอดอกมองหรี่ตาลง
 
                “ไม่เอาอะ มึงจะเอามึงก็ไปคนเดียวเลย ผีหลอกขึ้นมากูไม่ช่วยนะเว้ย”
 
                “มึงมันป๊อด” ฟางตบท้องเพื่อนยิ้มเยาะ ติ้วเดินออกมามือถือวิกผมสีน้ำตาลเข้มส่งให้เพื่อนชาย
 
                “ให้กูช่วยไหม?”
 
                “ไม่ต้อง ขอบใจมาก” ตี๋ยิ้มมีเลศนัยมึงดึงแขนฟางเข้าที่พัก ฟางตะโกนบอกเพื่อน
 
                “ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกกูนะเว้ย”
 
                “ไม่เปลี่ยนใจเว้ย มึงเล่นไปคนเดียวเหอะ” ติ้วตะโกนกลับ ผมเอียงคอเดินมาถาม
 
                “มีอะไร?”
 
                “เปล่าครับ มันชวนไปเดินเล่นที่บ้านพักร้างท้ายหมู่บ้านอ่า มันได้ยินชาวบ้านเล่าว่ามีผี”
 
                “เดี๋ยวก็เจอดี เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง” ผมบ่น ผมเป็นคนเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่กับไอ้ตี๋มันไม่ค่อยจะเชื่อ และถ้ามันบ้าตามเมียมัน ผมว่าคงเจอทั้งคู่
 
                “นั่นสิครับ” ติ้วเท้าคางนั่งยอง ๆ กับพื้นเขี่ยดอกไม้ที่ปลูกตกแต่งอยู่หน้าบ้าน ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา
 
                “ถ่ายรูปกัน พี่จะตั้งไว้หน้าจอ” ติ้วพยักหน้า เราจึงหามุมที่แสงเข้าพอดีเพื่อถ่ายรูปคู่
 
……………………………………………………….
 
ตี๋
 
            ผมปิดปากขำคนข้าง ๆ ที่เดินเบียดผมหน้าซุกอยู่กับอกของผมตลอดการเดินทาง เรามาตลาดนัดกันครับ ผมบีบท้ายทอยมันให้เงยหน้าขึ้น
 
                “มึงอย่ามาอาย ใส่ไปถึงเที่ยงคืน” ไอ้ฟางมันยู่ปากใส่มือตบหน้าผม
 
                “กูเมียมึงนะ แล้วดูแม่ง จะมองอะไรกันนักหนาวะ” ที่มองเพราะมึงน่ารักไง ไอ้ฟางมันคิดว่าตัวเองตลกจนน่าเกลียด ผมไปล้อมันไว้ด้วยแหละว่ามันใส่แล้วเหมือนกระเทย ทั้งที่ความเป็นจริงมันเหมือนผู้หญิงเรียบร้อย ๆ
 
                “แม่ ๆ พี่เขาสวยจัง” เด็กผู้ชายคนหนึ่งชี้มาทางไอ้ฟาง ผมตีหน้ายักษ์ใส่ มึงอย่าได้คิดไอ้เด็กเวร
 
                “ไอ้ตี๋ มึงดูขนมเหี้ยอะไรโคตรน่ากิน” ไอ้ฟางมันกระตุกเสื้อผมลากเข้าไปในร้านขายโรตี
 
                “เอาอะไรดีครับ?” ไอ้ฟางมันยืนงงเงยหน้ามองผม มึงอยากแดกแต่เสือกสั่งไม่เป็น
 
                “ใส่ไข่สองครับ และก็ใส่กล้วยอีกหนึ่ง” ข้างกันเป็นไอ้เด็กคนนั้นที่จับมือแม่มันมาเข้าร้านเดียวกับผม
 
                “น้า ๆ ผมเอาใส่ไข่สามอันนะ” สายตามันมองไอ้ฟางอมยิ้มบิดเขินอยู่คนเดียว แม่มันมองหน้าไอ้ฟางเลื่อนสายตามามองผมที่มองลูกเธอหน้าดุ
 
                “มึงฉลาดจัง” แค่สั่งโรตีมันจะไปยากอะไร ไอ้ฟางมันยิ้มชื่นชม ผมวางมือผมหัวมันยีจนวิกผมมันฟู
 
                “พี่สาว ๆ พี่ชื่ออะไรครับ?” เสียงไอ้เด็กนั่นมันดังขึ้น ตัวก็เตี้ยกว่ากูเดี๋ยวแตะลอยแม่ง ไอ้ฟางมันก้มลงมอง
 
                “ห้ะ! พี่เหรอ?” ฟางชี้ตัวเอง
 
                “ครับ พี่สวยจัง มาเป็นแฟนผมไหม ผมหล่อนะ” ผมเหล่มอง มึงมั่นหน้ามากสินะ ถ้าไม่ติดว่าแม่มึงอยู่กูลากไปแก้ผ้าจับมัดกับมะพร้าวแน่
 
                “ไม่เอาลูก ขอโทษด้วยนะคะ แกยังเด็ก” ครับ เด็กที่กวนส้นตีนด้วย ผมกอดเอวไอ้ฟางกระชากเข้าหา มันโวยวาย
 
                “มึงจะมากอดกูทำไมนักหนาวะ”
 
                “ได้แล้วครับ ทั้งหมด XX บาท” ฟางมันแบมือขอเงินผม ผมมองล้วงกระเป๋าส่งให้ มันยิ้ม
 
                “นี่ครับ” ฟางยื่นเงินให้พร้อมรับของมาถือไว้ เก็บเงินเข้ากระเป๋า เด็กน้อยมองตาปริบ ๆ ดึงแขนแม่ลงมากระซิบพูด
 
                “แม่ ๆ ทำไมพี่เขาพูดครับล่ะ” ผมอมยิ้ม แม่มันคงรู้ว่าไอ้ฟางเป็นผู้ชายเลยก้มหัวให้ผมเล็กน้อยเชิงขอโทษ มือลากไอ้เด็กนั่นออกไปเมื่อได้ของพร้อมเงินทอน
 
                “แฟนคลับกูไปไหนแล้วอะ?” ฟางมองหาเด็กผู้ชาย
 
                “ถามทำไม!?” ผมกอดอกถามเสียงโหด
 
                “อย่าบอกนะมึงหึงเด็ก” ผมเหมารวมหมดแหละ จะเด็กจะผู้ใหญ่ผมก็ไม่ชอบทั้งนั้น ผมไม่ได้ตอบแต่เงียบไม่ตอบมัน ไอ้ฟางมันจะตบหัวผมแต่พอเจอผมถลึงตาใส่ว่ามึงกล้าเหรอมันรีบลดมือลง
 
                “เชิญครับพี่ตี๋ มึงจะหึงจะทำเหี้ยอะไรก็ตามสบาย” พูดเพราะขึ้นมาเลยสัส เห็นมันเก่งแบบนี้กับผมมันก็กลัวอยู่มาก เพราะถ้าผมเอาจริงขึ้นมามันนั่นแหละจะซวย
 
                “หึ อ่อน” ผมยิ้มเยาะ
 
                “อย่าให้กูได้เสียบมึงบ้างแล้วกัน” มันบ่นเบา ๆ แต่ผมได้ยินชัดสองหู แกล้งทำเป็นถามขึ้น
 
                “มึงว่าไงนะ? อะไรเสียบ ๆ” ไอ้ฟางรีบแก้ตัว
 
                “กูอยากกินลูกชิ้นเสียบไม้ ไป ๆ ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ” ผมส่ายหัว มึงเพิ่งมาจะไปรู้ได้ไง มือเลื่อนไปกอดคอมันเอาไว้เดินไปด้วยกัน อยู่กับมันก็ชีวิตเรื่อย ๆ ตีกันทุกวันแต่ผมก็โคตรจะรักมัน รักเหี้ย ๆ เลย
 
                ตกดึกคนยิ่งคึกคัก ผมมาปูเสื่อนั่งดูหนังกับไอ้ฟางและบังเอิญเจอพวกไอ้พัดไอ้ฟินระหว่างทาง ทำไมไม่มีหมอนให้เช่าด้วยวะ ผมกะจะนอนดูสบาย ๆ เพราะตรงนี้คนไม่เยอะเหมือนด้านใน อากาศกำลังเย็นสบายไม่มียุงมากวนใจอย่างที่คิด
 
                “เพื่อนมึงไปไหนกันวะ กูไม่ค่อยเห็นหน้าเลย” ไอ้ฟินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมสะกิดถาม
 
                “ไอ้ดินมันชอบสันโดษ คงเดินเล่นแถว ๆ นี้แหละ มึงคิดถึงมันไง เกรงใจผัวบ้าง” อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่ามันโดนอะไรมาเมื่อคืน ดูจากท่าเดินเมื่อเช้าก็เดาได้ไม่ยาก มีแต่ไอ้ฟางที่โง่คิดว่ามันไม่สบาย
 
                “มึงพูดอะไร กูไม่เห็นจะเข้าใจ” มันลอยหน้าลอยตาหันไปทางอื่น แก้มมันขึ้นสีนิด ๆ คนบ้านนี้แม่งขาวกันจังวะ
 
                “เมื่อคืนกูได้ยินเสียงมึงคราง” ผมลองแกล้งพูดออกไป ไอ้ฟินมันเบิกตากว้างกลืนน้ำลายมองไปทางไอ้ฟาง เมียผมมันไม่สนใจอะไรหรอกดูแต่หนังผี พอผีโผล่แม่งก็กอดแขนผมหลับตาแน่น
 
                “มึงได้ยินจริง ๆ เหรอวะ?” โง่เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง ไอ้พัดมันยิ้มรู้ว่าผมแกล้งไอ้ฟิน ได้ทีผมก็แกล้งต่อ
 
                “เออ อย่างดังเลย วันหลังเบา ๆ กันดิวะ กูนอนไม่หลับ”
 
                “มึงไม่ได้หลับ กูยังเห็นพวกมึงเอากะ…” ฟินหยุดพูดมือปิดปากตัวเอง ผมเลิกคิ้วดึงคอเสื้อมันเข้ามาถามใกล้ ๆ
 
                “มึงเห็นกูเอากันได้ยังไง หรือว่า…” ผมส่ายสายตากดดันมัน
 
                “กูไม่ได้แอบดู กูแค่บังเอิญไปเห็น” ถ้าไอ้ฟางรู้ว่าพี่มันเห็นอะไรบ้างจะอายแค่ไหนนะ แบบนี้สินะมันถึงได้กัน แอบดูจนมีอารมณ์
 
                “หึ อยากรู้อยากเห็นจนได้เรื่อง จะเอาคลิปไหมล่ะ กูจะส่งให้มึงเอาไปทำตามก็ได้นะ” ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา ถ้าถามว่าผมมีคลิปไอ้ฟางจริงไหม ผมมีจริงครับ และก็ไม่ได้บอกมันด้วย แต่แอบเก็บไว้ในคอมล็อครหัสกันคนอื่นเปิดดู
 
                “โรคจิตไอ้สัส” ฟินหันมาทางพัด “มึงคงไม่มีใช่ไหม กูเอามึงตายแน่” พัดยิ้มไม่ตอบอะไร สันดานไอ้พัดมันก็คล้ายกับผมนั่นแหละ เดาไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะทำแบบผมไหม เวลาผมต้องไปต่างที่แล้วไอ้ฟางติดเรียนอดจะคิดถึงมันไม่ได้ก็เปิดดูและ…นั่นแหละครับ อยากใช้คำว่าช่วยเลย พูดว่าพึ่งพาตัวเองจะดีกว่า
 
                “อ้าว ไอ้ฟาง” จบจากดูหนังก็พามันออกมาเดินหาอะไรกินต่อข้างใน ไอ้ติ้วมันทักไอ้ฟางทันทีที่เจอกัน
 
                “อะไรวะ น่ารักว่ะ กูอยากได้” ในมือไอ้ติ้วมันอุ้มตุ๊กตาเอาไว้ ฟางมองหน้าผม “กูอยากได้!” ลำบากกูจนได้
 
                “มึงอย่าไปเล่นเลย คนขายมันกวนตีน กูเกือบกระทืบหลายรอบแล้ว” ไอ้ดินมันรีบพูดขึ้น
 
                “ทำไมอะพี่ดิน มันจีบไอ้ติ้วอ่อ”
 
                “เปล่า มึงไปถึงก็รู้เอง” ผมคิดว่าไอ้ฟางมันถอดใจแล้วนะ แต่มันเงยหน้ามามองผมแล้วยิ้ม
 
                “กูอยากได้” กระทืบเมียก่อนจะเป็นอะไรไหมวะ
 
                “ฮ่า ๆ ๆ มึงแม่งสุดยอดเลย” ติ้วหัวเราะ ฟางมันก็ยังไม่หยุดพูดคำเดิมซ้ำ ๆ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
 
                “เออ! กูรู้แล้ว”
 
                “กูกลับบ้านพักก่อนนะ เออ เรื่องไปที่ท้ายหมู่บ้านไม่ต้องไปนะฟาง พี่พูดจริงว่าอย่าไปเลย เจ้าที่เขาแรงอย่าไปเล่นด้วย” ผมมองไอ้ฟางทันที
 
                “ครับ ๆ ฟางก็ไม่กล้าไปคนเดียวหรอก”
 
                “อืม ดีแล้ว” ไอ้ดินมันโบกมือลา “กูกลับก่อนนะ ขอให้มึงอดทนพอที่จะไม่กระทืบมัน” ผมพยักหน้ารับโบกมือลามันกลับ
 
                “ฟาง! เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงคุ้น ๆ ผมหันไปเจอไอ้เติ้ลมันวิ่งมาทางนี้พร้อมกับกลุ่มเพื่อนมันที่เดินตามมา คิดจะเล่นกับกูใช่ไหม
 
                “ตี๋ มึงใจเย็น พี่เติ้ลไม่มีอะไร” เพราะมึงมองโลกในแง่ดีแบบนี้กูเลยต้องปกป้องไง มองก็รู้ว่าไอ้เติ้ลมันคิดอะไร
 
                “กูใจเย็นพอที่จะไม่กระทืบมันตรงนี้ แต่ถ้ามันมากกว่านั้นกลับไปกูเอามันเดี้ยง” ผมพูดเสียงเรียบมือบีบข้อมือไอ้ฟางแน่น
 
                “นึกว่าใคร ที่แท้ก็มึง” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ผมมองเลยไปข้างหลังไอ้เติ้ล
 
                ไอ้สัสยู!!
 
 
 
 
 TBC.