I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 15

 

 

 

ฟิน

 

ผมกลับมาที่พักของตัวเองพร้อมกับพัดที่ยังคงกุมมือผมไว้ยกยิ้มส่งมาให้ไม่มีเลศนัยอะไร แต่อีกไม่นานผมเชื่อว่าปีศาจในตัวมันกำลังจะแผลฤทธิ์ และมันก็จริงอย่างที่คาด

 

“ฟิน มึงไม่คิดจะบอกกูจริงเหรอเรื่องไอ้ฟ้า ตกลงมึงไปรักไปชอบมันตอนไหน?” มันตั้งคำถามกับผมทันทีที่เข้ามาในห้อง

 

“ถ้าบอกแล้วมึงทำใจได้ กูก็จะบอก”

 

“ครั้งแรกของมึงคือมัน?” ผมเดินเลี่ยงไปทางห้องครัวหยิบขวดน้ำขึ้นมารินลงแก้ว

 

“ก็ใช่”

 

ซ่า

 

น้ำที่ผมกำลังรินอยู่หกเลอะเทอะกระจายเต็มพื้น ส่วนหนึ่งสาดลงบนเสื้อคอวีของผมให้มันย้วยลงมาแนบไปทุกสัดส่วน

 

“น้ำหกเลยไอ้ห่า” ผมบ่นดึงทิชชูมาซับน้ำที่เสื้อ ไอ้พัดมันกระชากแขนผมให้เงยหน้าขึ้นมอง

 

“งั้นครั้งที่สองก็คงเป็นกู” มันพูดจบก็ดึงตัวผมออกจากห้องครัวผ่านห้องรับแขกไปยังห้องนอน ผมขืนตัวเองเอาไว้แกะมือมันออก

 

“มึงกำลังคิดเลยเถิดไปไหน กูหมายถึงจูบแรก ไม่ใช่ครั้งแรกแบบที่มึงเข้าใจ”

 

“จูบแรก?” พัดปรับสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย ผมผลักอกมันดันตัวออกมา

 

“เออ!”

 

“ถึงจะจูบแรกกูก็ไม่ยอม ไม่ใช่กูอิจฉาหรืออยากจะแข่งกับมัน แต่กูอยากลบสัมผัสมันทุกอย่างออกจากมึง มึงจะได้เลิกเห็นกูเป็นตัวแทนของมันสักที”

 

ผมกำลังตั้งสติรีบหมุนตัวจะหนีให้ห่างจากปีศาจที่แปลงร่างเต็มตัว มือใหญ่ของมันรวบเอวผมเอาไว้ยกขึ้นจนเท้าลอยขึ้นไม่กี่เซ็น

 

“ไอ้พัด กูไม่ตลก ปล่อยกูเลยนะเว้ย ตอนนั้นกูยังไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนนี้กูโตแล้ว กูอายเป็น แล้วยิ่งเป็นมึงกูยิ่งอาย”

 

“ทำไมมึงต้องอายกูด้วย หรือมึงลืมเรื่องที่เราเคยช่วยกันเองในคืนนั้น” พัดตอกย้ำความจริงเข้ามาให้ผมได้คิด เรื่องราวในคืนนั้นมันซับซ้อนแต่ผมก็จำได้แม่น

 

ถ้าไม่ใช่เพราะหนังโป๊ที่มึงเอามาเปิดดูกับกู กูคงไม่ยอมทำเรื่องชวนสยิวอย่างนั้น

 

“กูจำไม่ได้ ปล่อยดิวะ!” ปากมันปฏิเสธออกไป ไอ้พัดมันก้มหน้างับใบหูของผมใช้ลิ้นเลยให้ขนได้ลุกซู่ร้อนผ่าวไปทั้งร่าง

 

“มึงจำได้ หึ อย่าคิดจะมาโกหกคนอย่างกู”

 

“แล้วมันยังไง? มึงจะมารื้อฟื้นทำไมวะ หรือมึงคิดจะทำกับกูในคืนนี้ ไม่เอา!”

 

“กูไม่ได้คิดจะเอา มึงเองก็ทะลึ่งว่ะฟิน หรืออยาก…โดน” เสียงมันดังแผ่วอยู่ใกล้หู ผมย่นคอหนี

 

“ปล่อยกูนะพัด อย่ามากระซิบให้กูคล้อยตาม อารมณ์หวานแหววแบบที่มึงต้องการกูไม่มีให้ มีแต่อารมณ์อยากกระทืบคน” ผมขู่มันดิ้นขลุกขลักให้มันปล่อย

 

ที่จริงก็ผลักมันออกได้ ทำไมกูไม่ทำ?

 

มันเงียบไปเมื่อผมพูดจบ หรือมันคิดว่าผมจะกระทืบมันจริง ไม่หรอก อย่างไอ้พัดมันไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น นอกจากกลัวผมจะหายไปจากมัน ไม่ได้เข้าข้างตัวเองแต่ผมก็สำคัญพอให้มันรั้งเอาไว้

 

“ไอ้พัด” ผมลองเรียกมันอีกครั้ง มือมันตะปบมาที่ก้นบีบเค้นหนักหน่วง

 

“ไอ้เหี้ยก้นกู!! มึงอย่าได้คิด”

 

“มึงรู้ไหมฟิน กูเคยดูคลิปผู้ชายทำกัน แล้วตอนนี้กูก็อยากลองทำบ้าง” มือมันเลื่อนลงไปช้อนก้มผมขึ้น นิ้วเรียวยาวกดเข้าไปที่ช่องทางขับถ่ายจนผมสะดุ้งอึ้งแดก

 

“ถ้ากูเอามันเอาไปในนี้ กดเข้าไปลึก ๆ สวนเข้าสวนออกคงรู้สึกดีไม่น้อย จับมึงโก่งตูดหน้าแนบกับเตียงแล้วกระแทก อ้า~” พัดหลับตากัดฟันแน่น ผมวูบไหวในอกจู่ ๆ ก็เผลอคิดตามมันจนได้

 

“น่าลอง…” ผมพูดลอย ๆ ตกใจกับความคิดตัวเอง “เฮ้ย! มึงเอานิ้วออกไปเดี๋ยวนี้เลย กูโกรธนะเว้ย” ไอ้พัดมันหัสเราะยอมปล่อยตัวผมแต่โดยดี

 

 “กูไม่ยอมแพ้ไอ้ฟ้าแน่นอน โอกาสมึงกูคว้าไว้เรียบร้อย กูจะทำให้มึงรักมึงหลงกูยิ่งกว่าโดนยาเสน่ห์อีก” แค่ได้ยินคำมั่นที่มันพูดออกมาผมก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

“ไอ้โหดแบบมึงคิดจะใช้วิธีข่มขู่กูรึไง ฮ่า ๆ”

 

“ไม่ใช่ แต่กูจะข่มขืนมึงต่างหาก” พัดยิ้มกริ่มสายตากวาดมองร่างฟินทั้งตัว ลิ้นเลียริมฝีปากออกคล้ำของตัวเอง

 

“ตัดเพื่อน”

 

“แน่นอนว่ากูจะเป็นผัวมึงในไม่ช้า”

 

“เลิกคบ”

 

“ไม่ต้องคบกันก็ได้แต่มึงจะอยู่กินกับกูไปทั้งชีวิต” มันเถียงออกมาเป็นครั้งที่สอง

 

มึงมันปีศาจในคราบเจ้าชาย

 

“อย่ามั่นใจนักเลย ไอ้ฟ้ามันก็รักกูไม่ต่างจากมึงหรอก คิดให้เยอะ กูไม่ง่าย…”

 

 “แต่ก็ได้ไม่ยาก”

 

“ไอ้พัด!!” ผมกระทืบเท้าเริ่มขัดใจ มันยิ้มยียวนยื่นหน้าเข้ามาใกล้

 

 “ไอ้ฟิน”

 

 “กูจะไม่รักมึง แล้วไปเลือกไอ้ฟ้าซะตอนนี้เลย”

 

“มึงใช้คำว่าจะ แปลว่าตอนนี้มึงก็รักกูอยู่ แล้วถ้ามึงคิดจะทำ…มึงก็ต้องใช้แรงมหาศาลเดินออกไป เพราะกูคงจับมึงกระแทกเช้าเย็น เอาให้มึงหลาบจำว่าผัวของมึงคือกู” ยังไม่ทันจะได้ลงสนามมันก็แสดงความเป็นเจ้าของผมซะเต็มที่

 

“พรุ่งนี้ตื่นเช้าเข้าทำกิจกรรมกับน้อง ๆ กูจะอาบน้ำนอน” ผมเปลี่ยนเรื่องเดินหยิบผ้าหนีเข้าห้องน้ำ ทนไม่ไหวกับสายตาร้อนที่มองผมตาวาว อยู่อีกหน่อยคงได้โดนมันเขมือบจับกระแทกอย่างที่มันว่า เรื่องอะไรผมจะยอม ตอนนี้ผมไม่ยอมหรอก แต่ถ้ามันอ่อยบ่อย ๆ ก็ไม่แน่

 

…………………………………………………………………

 

30%

               

 

พัด

 

“พี่พัด สวัสดีครับ” ผมก้มหัวให้รุ่นน้องเล็กน้อย สายตามองไกลไปทางโรงอาหาร ไอ้ฟินวันนี้มันได้มาทำกิจกรรมกับน้อง ๆ วันแรก มันเป็นผู้ชายแมนก็จริงแต่ไอ้คำพูดที่สื่อว่าเจ้าชู้มันน่าจับกระแทกแล้วขังไว้ในห้องซะ

 

“พี่ฟินเล่นบาสด้วยเหรอคะ แตงก็เล่นค่ะ แต่ว่าการเล่นของผู้ชายน่ากลัว แตงดูแล้วใจหายทุกที”

 

“ใช่ครับ ดุเดือดน่าดูเลยล่ะ เดือนหน้าพี่ลงด้วยนะ ถ้ายังไงไปเชียร์ได้นะครับ” คำหยอดเชิญชวนกับรอยยิ้มเจ้าชู้ตามฉบับไอ้หนุ่มโหดเล่นสาวเจ้าเขินกัดปากน้อย ๆ เก็บอาการไว้ไม่อยู่

 

“ไม่ต้องไปเชียร์มันหรอก เสียเวลา ไม่บอกน้องเขาไปด้วยล่ะว่าแพ้” ผมหย่อนก้นลงนั่งข้างมัน ไอ้ฟินหันมาแยกเขี้ยวพูดแก้ต่างให้ตัวเองต่อ

 

“ก็ฝ่ายนั้นนักบาสมหา’ลัยเลยนะ ที่พี่ลงก็เพื่อสาขา แต่ถ้าน้องไปนั่งให้กำลังใจพี่ข้างสนาม พี่ต้องชนะได้แน่”

 

“ผมจะไปดูนะ นี่ครับนมสดอุ่น ๆ ซื้อมาฝาก” ฟ้าเดินเข้ามานั่งตรงข้ามฟินมือยื่นแก้วน้ำพลาสติกส่งให้ ฟินยื่นมือไปรับมาดูด

 

“น่ารักที่สุด”

 

“ของเพื่อนไม่มีหรอก ลำเอียง” ฟางพูดแซว

 

“อย่าเยอะ มึงงอนกูได้คนเดียวไอ้ฟาง อยากแดกก็ไป” ตี๋ผลักหัวคนรักดึงมือให้ลุกขึ้น ฟางจำยอมต้องลุกตาม ทั้งคู่หายไปทางร้านค้า

 

“เสียสถาบันไอ้ฟางหมด มึงว่ามันจะเลิกเจ้าชู้ได้ไหมออม” แตงเอียงคอมาถามเพื่อนสาวที่นั่งข้าง

 

“ออมว่าไม่ ตอนนี้มันยังไม่ออกลาย คอยดูเถอะอีกสักพัก” ออมตอบกลับเท้าคางมองไปที่ทั้งคู่

 

“มึงคิดว่าใครกดใคร กูว่าอิฟางเสร็จพี่ตี๋ชัวร์”

 

“ก็ต้องเป็นแบบนั้น พี่ตี๋ก็บอกอยู่ว่าผัว คิดภาพฟางกดแล้ว…อืม มโนไม่ออกว่ะ”

 

“แล้วพี่ฟินล่ะคะ ชอบผู้หญิงแบบไหน? อย่างแตงได้รึเปล่านะ” แตงขยับตัวชิดฟินมากขึ้น ผมเหล่มอง

 

“พี่เหรอ อืม พี่ชอบผู้หญิงเถื่อน ๆ แต่อ้อนเก่ง ไม่ซื่อมากจนเกินไป ออกแนวฉลาด ๆ แต่ไม่อวดรู้ บางมุมก็อ่อนหวานบ้าง ที่สำคัญต้องทำกับข้าวเป็น เพราะพี่ทำไม่เป็นครับ” ผมเบ้ปากไม่อยากเชื่อที่มันพูด

 

ผู้หญิงเถื่อน ๆ …ผมก็เห็นมันจีบแต่ผู้หญิงสวย นมใหญ่

 

ไม่ซื่อ…เหอะ ผมรู้ว่ามันชอบผู้หญิงโง่ จะได้หลอกเขาง่าย ๆ

 

ทำกับข้าวเป็น…คนล่าสุดแตะตะหลิวได้หรือเปล่าวะ

 

“งั้นแตงก็ได้สินะ เขินจัง” ผมยิ้มมุมปากมองหน้าไอ้ฟินที่เหลอหลา มันไม่สนผู้หญิงแล้วน้อง ผมอยากจะพูดปาวให้น้องแตงคนสวยรู้ตัว

 

“พี่กูไม่เอามึงหรอกอิแตง เขามีตัวเลือกเยอะ หล่อเลือกได้” ฟางที่หิ้วขนมกลับมาพูดขึ้น ตี๋ถือแก้วน้ำตามหลัง

 

“มึงไม่คิดจะให้กูมีผัวกับเขาบ้างรึไง กูเหงาจะตายห่าอยู่แล้วนะ”

 

“ฮ่า ๆ จะรีบมีไปทำไม อยู่เป็นเพื่อนกูก่อน” ออมพูด

 

“ไม่เอาหรอกย่ะ กูก็อยากมีคนให้ควงแขนบ้าง กุ๊กกิ๊ก ๆ กันสองคน อร๊ายยย เปิดรับสมัครตำแหน่งแฟนด่วน” แตงทำหน้าเพ้อฝัน หนุ่มวิศวะโต๊ะข้างกันพอได้ยินก็โห่แซว 

 

“คึกครืนกันจังเว้ยเช้านี้ “ ติ้วกับดินเดินมาคู่กัน พวกรุ่นน้องก็พากันยกมือไหว้ ผมเขยิบที่นั่งให้ติ้วเข้ามานั่งด้วย ทำให้เบียดกับไอ้ฟิน มันมองหน้าผมสายตาโหด

 

“มองทำไม อยากเจอกูจูบไง” ผมก้มหน้ากระซิบ มันกระทืบเท้าผมอย่างแรง เจ็บชิบหาย

 

“ใบหน้าแช่มชื้น ไปทำอะไรกันมาครับเมื่อคืน” ฟางแซวไปตามระเบียบ ไอ้ติ้วตบหัวเพื่อนรัก

 

“จะให้ทำอะไร? มึงอย่ามาเสือกเรื่องผะ…”

 

“อะไร ๆ พูดออกมาให้หมดดิวะ ตกลงกันว่าไง พร้อมแล้วก็เอาเลย” ผมไม่ค่อยเข้าใจที่ทั้งคู่สื่อถึงกัน คนอื่นก็พากันนั่งงง

 

“พวกมึงมีอะไรไม่บอกกู” เพทายหรี่ตาจ้องเพื่อนสองคนสลับกันไปมา

 

“พวกมึง! กู…มีเมียแล้วนะ” ติ้วตัดใจพูดใจเต้นตึกตัก

 

“ใครวะ สวยไหม?” เพทายถามตาลุกวาวก่อนร้องเสียงหลงก้มมองเท้าตัวเอง

 

“เอามาให้กูสแกนก่อนดิวะ เหมือนอิฟางอีกแล้วนะมึง” แตงบ่น

 

“ไม่น่าจะสวยมั้ง ออมว่าหล่อเถื่อน ใช่ไหมคะพี่ดิน” ผมมองหน้าไอ้ดิน มันสีหน้าเรียบนิ่ง

 

“เฮ้ย!! อย่าบอกนะว่า…”แตงหันมามองดินช้า ๆ ตบหน้าผากตัวเอง

 

“อืม พี่ดินเมียกูเอง ^^”

 

“หมดกันเพื่อนกูแต่ละตัว มึงจะเข้าชมรมคนรักป่าอีกคนไหมอิเพ กูจะได้ทำใจทีเดียว” แตงหันไปถามเพื่อนสุดหล่อ เพทายยิ้มมองหน้าต้นข้าว

 

“เขาถามก็ตอบไปดิเมีย” เพทายวางมือบนไหล่ต้นข้าว คนตัวเล็กมือปิดหน้าหนีสายตาคนทั้งโต๊ะ

 

“ไอ้หล่อ อื้อ~ แกล้งกู” ผมพอเดาอกแล้วว่าใช่อย่างที่คิด เพทายก้มหน้ากระซิบกระซาบกับต้นข้าว แตงร้องออกมา

 

“ต้นข้าวเหรอ?!! กูไม่ยอมนะเว้ย มึงแย่งผัวในอนาคตกูอิเพ” แตงโอดครวญ

 

“สักทีนะเพทาย” ออมพูดขึ้นมายกนิ้วให้

 

“ออม มึงรู้ตอนไหน? เมื่อไหร่?” แตงคาดคั้นเพื่อน

 

“นานแล้วแหละ”

 

“ไม่จริงใช่ไหมต้นข้าว ฟางหล่อสู้ไอ้เหี้ยนี่ไม่ได้ตรงไหนครับ ไม่เอาอะ ต้นข้าวของกูนะเว้ย” ฟางโวยวาย ตี๋หันไปมองหน้าเต้ยทันที

 

ผมลุกออกมาก่อนจะได้ฟังต่อเมื่อมีรุ่นน้องเดินมาบอกว่ามีคนเรียกเข้าไปหา เลยถามไปว่าไอ้ฟินด้วยไหม รุ่นน้องพยักหน้าให้ก่อนเดินกลับไป ผมนั่งลงสะกิดแขนมัน ไอ้ฟินหันมามอง

 

“อะไร?”

 

“ทางค่ายเรียกไปประชุมเรื่องกิจกรรมเย็นนี้ ไปกัน” ผมกระตุกมือมันให้ลุก ไอ้ฟินลุกขึ้นยืนเดินออกมาจากเก้าอี้

 

“ไปไหนครับ?” ฟ้าเงยหน้าถาม คนอื่นยังคงสนใจต้นข้าวไม่ได้หันมาสนใจเรา

 

“ประชุมอะ”

 

“งั้นกลับมาเร็ว ๆ นะครับ คิดถึง” ฟ้าฉีกยิ้มพูดเบา ๆ ผมดุนลิ้นอยู่ในปากกระชากแขนไอ้ฟินให้เดินออกมา มันโวยลั่นดึงแขนตัวเองออก

 

“มึงทำเหี้ยอะไร! แค่กูคุยกับไอ้ฟ้าไม่ได้เลยไงวะ”

 

“เออ! กูหวงของกู” ผมดันตัวมันหลังแนบต้นไม้ เราอยู่ห่างจากสายตาผู้คนมาพอสมควร

 

“ทีเมื่อก่อนไม่เห็นจะหวง มาเป็นเหี้ยอะไรตอนนี้?” ผมปัดผมยาวของมันให้ทัดหู ก้มหน้าไปชิดลำคอขาว

 

 “ตอนนี้มึงรู้แล้วว่ากูรัก กูจะแสดงออกบ้างไม่ได้รึไง หืม” ปากของผมแนบกับเนื้อเนียนเงยหน้ากอดอก

 

“มึง…” ไอ้ฟินถลึงตาใส่

 

“หึ รีบไปเหอะ คนอื่นจะรอเอา” ผมยืดตัวขึ้นจัดเสื้อให้เข้าที่เดินนำไปก่อน ฟินกระพริบตาถี่ยกกำปั้นขึ้นจะทุบหัวพัด อีกคนหันหลังมามอง ฟินรีบเอามือลงสาวเท้าเดินแซงหน้า

 

……………………………………………………….

 

ฟิน

 

“กันตามที่ตกลงกันนะครับ ขอความร่วมมือด้วย” การประชุมผ่านพ้นไปด้วยดี แค่มาหารือเรื่องความปลอดภัยและกิจกรรมที่จัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ผมเก็บของใส่กระเป๋าสะพายเดินห่างจากห้องประชุมมาไกล ก่อนนึกขึ้นได้ว่าลืมเขียนหัวข้อสำคัญไปในสมุด

 

“พัดเดี๋ยว กูขอเขียนแป๊บนึง นั่งตรงไหนได้บ้างวะ”  สายตามองหาที่นั่ง รีบจดก่อนที่จะลืม ไอ้พัดชี้ไปทางห้องดนตรีที่ไม่มีโต๊ะและเก้าอี้ อย่างน้อยพื้นก็สะอาดพอจะนั่งได้

 

สองขาก้าวยาวเปิดประตุเข้าไปภายในห้องที่ไร้ผู้คน บรรยากาศที่มีเพียงผมกับมันช่างน่าไม่ปลอดภัย แต่คิดว่าไม่นานจึงวางกระเป๋าหยิบดินสอออกมาจดยิก ๆ เปิดโทรศัพท์ที่อัดเสียงการประชุมไว้จดตาม

 

พรึ่บ

 

พัดนั่งยองซ้อนด้านหลังฟิน ใบหน้าเลื่อนโน้มไปข้างหน้าอกแกร่งจึงแนบชิดแผ่นหลังบึกบึนของฟินเข้า ผมลมหายใจสะดุดเมื่อมีไอร้อนพ่นมาที่ซอกคอ จะหันกลับไปก็กลัวจะทำอะไรบ้า ๆ ลงไป เพราะตอนนี้ใบหน้าไอ้พัดมันใกล้ผมจนเกินไป ถ้าหันไปต้องเสร็จมันแน่

 

ฟู่ว์~ ใจเย็น ๆ

 

ถึงผมจะปลอบใจยังไงก็ลดอาการตื่นเต้นนี้ไว้ไม่ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันทำแบบนี้ผมคงไม่ได้คิดอะไร แต่พอมันสารภาพรักออกมาความรู้สึกของผมมันก็เปลี่ยนไป

 

ตึก ตัก ตึก ตัก

 

“กิจกรรมตอนเที่ยงเรามี…” เสียงของมันเอ่ยขึ้นตามสคริปต์เสียงที่มันกดเล่นแล้วหยุดเพื่อบอกให้ผมได้จด มือของผมจับดินสอแน่นเขียนผิดเขียนถูกจนต้องแก้

 

“เป็นอะไรวะ? มา กูเขียนเองมึงคอยบอกนะ” พัดมันแย่งดินสอผมไปถือไว้ จากนั่งยองมันเปลี่ยนท่าเป็นกางขาทั้งสองข้างออกโดยมีผมนั่งแทรกตรงกลาง แผ่นหลังของผมแนบไปกับหน้าอกของมันจนได้ยินเสียงหัวใจของอีกฝ่าย

 

ตึก ตัก ตึก ตัก

 

ไม่ไหวแล้ว ผมกำลังจะระเบิด

 

ผมยังคงนั่งนิ่งจ้องโทรศัพท์ของตัวเองที่ขึ้นเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เสียงการประชุมมันหายไปจากโสตประสาทของผม โลกทั้งโลกมีแต่เสียงหัวใจของผมที่ดังขึ้นเป็นจังหวะ เสียงไอ้พัดแว่วเข้ามา ใบหน้าหล่อเถื่อนเอียงมามองผมสายตาไม่เข้าใจกับอาการที่ผมเป็นอยู่ ผมก้มมองริมฝีปากของมันที่ห่างจากผมแค่เพียงแท่งดินสอกั้น

 

ผมอยาก…จูบมัน อยาก…

 

ใบหน้าผมเลื่อนไปข้างหน้าอย่างคนละเมอ ไอ้พัดมันมองผมอยู่ด้วยสายตาเรียบนิ่ง และก่อนที่ปากของเราจะได้แตะกันหัวของผมก็มีวัตถุมากระแทกเข้าให้หลุดจากภวังค์

 

ป๊อก!

 

“มึงทำอะไร?” ชิบ ผมหลบหน้ามันหันไปทางอื่น สองแก้มของผมร้อนผ่าวเมื่อความต้องการนี้ผมเป็นคนคิดจะทำมันเอง ดินสอแท่งยาวเคาะลงบนหัวผมอีกครั้ง

 

“หัวกูไม่ใช่กลองเคาะจังไอ้สัส!” ผมหันไปด่ามันมองเลยไปทางอื่นไม่กล้าที่จะสบตา

 

“แล้วมึงคิดอะไรอยู่ เห็นจ้องปากกูแล้วมองอย่างกับจะกิน หรือว่า…คิดจะจูบกู” ผมสะดุ้งเบิกตากว้างอ้าปาก

 

“แต่คงไม่ใช่หรอก คงมีแต่กูที่คิดแบบนั้น” มันสรุปเองหันมาสนใจกับสมุดที่จดไปได้มากกว่าครึ่ง

 

กูก็คิด

 

ผมสะบัดหัวไล่ความคิดทุเรศและน่าอายออกจากหัว ปากท่องตามเสียงที่ได้ยินให้มันจดต่อจนเสร็จ เราปิดห้องเดินออกมาตรงไปยังโรงอาหารเพื่อบอกกล่าวกิจกรรมของวันพรุ่งนี้

 

มีน้องคนหนึ่งเดินถือแก้วน้ำมาแล้วสะดุดสาดใส่ผม ใบหน้าแตกตื่นและรู้สึกสึกฉายแววเอ่ยขอโทษ ผมโบกมือไม่เป็นอะไร สะกิดบอกไอ้พัดว่าจะเข้าห้องน้ำ มันพยักหน้ารับรู้

 

ซ่า~

 

ผมเปิดก๊อกล้างคราบน้ำอัดลมที่เปื้อนเสื้อออก มันเปียกจนชุ่มเห็นแผ่นอกของผมชัดเจน เสียงฝีเท้าของคนอื่นเดินเข้ามา ผมก้มหน้าสนใจเพียงเสื้อเงยขึ้นมามองกระจกสะท้อนเงาของฟ้าที่ยืนพิงผนังกอดอกมองผม

 

“ปล่อยให้อยู่ใกล้ชิดกันไม่ได้เลยนะครับ” ผมปิดน้ำเช็ดมือกับเสื้อ

 

“อะไร?”

 

“ก็พี่ไงล่ะ ปล่อยให้อยู่กับพี่พัดไม่ได้เลย เขากำลังรุกพี่อยู่ไม่รู้ตัวสินะ” ฟ้าเดินเข้ามายืนซ้อนหลังผมมือโอบเอว

 

“แต่ผมไม่ยอมหรอก…ในเมื่อพี่ยังไม่เลือกใคร ผมก็จะลงสนามสู้อย่างเต็มตัวสักที ไม่ใช่พี่พัดหรอกนะที่ทำได้ ผมก็จะทำให้พี่หวั่นไหวเพราะผมเหมือนกัน”

 

อะไรกัน ทำไมรอบกายผมถึงเหมือนมีแต่เงาปีศาจวนอยู่รอบ ๆ ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน

 

 TBC.