บทสุดท้ายแห่งชีวิต

                            ครั้งหนึ่งเขาเคยเชื่อกับสิ่งที่เรียกว่าพระเจ้าเขาคิดว่าพระเจ้าคือคนที่หยิบยื่นความฝันและความสุขให้กับมนุษย์พ่อแม่ของเขาเคยพร่ำสอนให้เขากราบไหว้บูชาพระเจ้าพระเจ้าคือคนที่คอยปกป้องโลกใบนี้จากปีศาจแต่ว่าทำไมวันนี้โลกที่เขาเห็นมันกลีบตรงกันข้ามสิ่งที่เขาเ็นอยู่ตรงหน้าคืแโลกที่พระเจ้าได้ทอดทิ้ง

"ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม"เขาพร่ำบอกกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาบ้านเมืองพังเละเทะมีทหารนับพันนายที่ตอนนี้กำลังต่อสู้อยู่กับปีศาจ ไหนล่ะ ไหนล่ะพระเจ้าที่จะมาปกป้องโลกมนุษย์จากปีศาจร้ายน่ะสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าก็มีเพียงแค่ "ปีศาจ"

ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวตรงหน้าของเขามีร่างกายของพ่อและแม่ของเขาที่เข้ามาปกป้องเขาจากปีศาจที่จะเข้ามาทำร้ายเขา ภาพความทรงจำไหลเข้ามาในหัวของเขาเป็นฉากๆ เลือดสีแดงชาดที่กระเซ็นมาใส่หน้าของเขาร่างกายของพ่อและแม่เขาที่ล้มลงไปนอนในสภาพที่ไร้วิญญานตัวเขาได้แต่กรีดร้อง เขาทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง พระเจ้าน่ะไม่สามารถที่จะอ้อนวอนได้ สิ่งที่เขาต้องเชื่อมีเพียงแค่ตััวเขาเท่านั้น

เด็กหนุ่มได้สติ จึงหยิบผ้าผืนข้าวผืนใหญ่มาคุมพ่อแม่ของตนไว้แล้วจึงกล่าวลาพวกท่าน เด็กหนุ่มถือดาบเล่มยาวเอาไว้ในมือเพื่อหวังที่จะสามารถปกป้องตัวของเขาได้ เขาวิ่งตรงไปอยางไร้จุดหมาย ดาบในมือก็กวัดแกว่งเพื่อหวังที่จะป้องกันตัวจาก ปีศาจจะตัวเล็กหรือตัวน้อยต่างก็เข้ามาทำลายเขา แต่เขาก็ไม่ยอมเขาใช่ดาบในมือฟาดลงไปที่ปีศาจเหล่านั้นจนตาย

สภาพจิตใจที่ไม่พร้อมร่างกายที่อ่อนเพลียมาจากการที่ร้องไห้และต่อสู้กับปีศาจระหว่างทางทำให้ครั้งนี้ตัวเขาได้พลาดไปเสียแล้ว

เขามาถึงที่หน้าประตูเมืองที่เป็นด่านสุดท้าย หน้าประตูมีปีศาจเฝ้าอยู่ด้านหน้าเต็มไปหมดถ้าเกิดตัวเขาต่อสู้ล่ะก็สิ่งที่ได้กลับมามันจะไม่ใช่ชัยชนะแต่มันจะหมายถึงความตาย ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังจะวิ่งกลับไปยังทางเดิม ก็มีปีศาจอีกกลุ่มมายืนดังด้านหลังเขา ดาบในมือยกขึ้นอยู่ในระดับอก เขาไม่คิดที่จะหนีอีกต่อไป เพราะทั้งสองทางตอนนี้เขาก็ยื่นอยู่ที่ปลายนรกเสียแล้ว เด็กหนุ่มวิ่่งออกไปเผชิญหน้ากับเหล่าปีศาจตรงๆ ดาบในมือกวัดแกว่งอย่างเป็นจังหวะ เขาเอี่ยวตัวหลบกระสุนเวทย์ที่ออกมาจากปีีศาจตัวน้อยได้ แต่ว่าเขาก็โดนดักอีกทาง ลูกตุ่มอันหนาจากปีศาจตัวใหญ่ฝาดลงกลางท้องน้อยของเด็กหนุ่ม ทำให้เด็กหนุ่มกระเด็นไปตามแรง เขาคงจะไม่รอดเสียแล้ว ปีศาจมากมายเดินเขามามองเด็กหนุ่มก่อนที่พวกมันจะเริ่มลงมือฉีกกระชากร่างกายของเด็กหนุ่ม

เขาสู้ได้ดีแล้ว เขาพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วแต่ว่าทำไมตัวเขาถึงได้เครียดแค้น เขาอยากจะแก้แค้นพวกมัน จะให้ตัวของเขาเป็นอะไรก็ได้เขายอมเพราะฉะนั้นได้โปรดเถอะให้ผมได้ฆ่าสิ่งที่น่าเกลียดช่ังพวกนี้ด้วย 

ร่างกายที่ไม่เหลือเค้าโครงความเป็นมนุษย์สิ้นลงหายใจไป 

ในขณะที่อีกคนตอบรับคำขอ อีกไม่นานการมีชีวิตอยู่ของเขาในฐานะมนุษย์มันจะจบลงแล้ว