ชีวิต...KAMIKAZE...

7.9

เขียนโดย fayfaynaja

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.28 น.

  9 ตอน
  1 วิจารณ์
  11.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 17.34 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เรื่องราวในอดีต......

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
........ต่อจากตอนที่แล้ว
''เห้ยย!!! กั้ง...โบว์ยังไม่คุยกะมึงอีกอ่อวะ''พิชชี่ถามกั้ง
''อือออ กูก้จะไปคุยละ แต่โบว์ก้เดินหนี เค้าคงโกรธกูมาก''กั้งพูดแบบรู้สึกผิด
''และมึงไม่เสียดายความสัมพันธ์ที่มีกันมาตั้งแต่เด็กหรอวะ''พิชชี่พูดแบบเสียดายเเทน
''เสียดายดิ กูรู้จะโบว์ตั้งแต่เกิด เล่นด้วยกันตั้งแต่เล็ก โตไปด้วยกัน พ่อแม่สนิทกันมาก แกล้งกันทุกวัน ไปเที่ยวด้วยกันตลอด มีไรก้นึกถึงก้เป็นคนแรก อยู่ข้างกันเสมอมีเรื่องไรก้คุยกันได้ ไปไหนก้ชวน
ไปโรงเรียนด้วย กลับด้วยกัน ด่ากันสารพัก''
''แล้วมึงไม่อยากได้ความสัมพันธ์นั้นกลับมาหรอวะ''
''ไม่รู้ดิ....''
''เห้ยยย จริงใจหน่อยดิวะ กั้ง''
''ทำไมวะ...ก้ตอนแรกก้รู้สึกงั้นนะ แต่พอนานๆเข้ามันรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วว่ะ''
''นี่มึงอย่าบอกนะว่า.....''
''อือออ''
''มึงชอบโบว์อ่อ!''
''คงงั้น''
''เฮ้ยยย!'' พิชชี่อุทานดังลั่น
 แล้วทุกคนก้หันมามองรวมถึงโบว์.....
''อะไรวะมึง เสียงดังไม'' กั้งถาม
''มีไรอ่อ พิชชี่''ขนมจีนถาม
''อ่อ ป่าวๆ.........ขอโทดนะทุกคน ไม่มีไรๆ แฮะๆ''พิชชี่พูดพร้อมหันไปมองหน้าทุกคน
''นั่งลงๆ'' กั้งบอก
''เอออออ ๆ''
''เปนไรเนี่ยมึง..''
''ป่าวววว''
''แล้วมึงจะค้านไม.....รึมึงชอบโบว์''
''เห้ย ไม่ใช่'' 
กั้งมองหน้าพิชชี่แบบสงสัย..
''เออ ก้บอกว่าไม่ใช่ไง''
''อืม เชื่อก้ได้''
''แล้วนี่มึงมีสมุดจดความทรงจำระหว่างมึงกะโบว์ช้ะ''
''อื้ม ไมจะอ่านอ่อ''
''เออ เร็วขอดูหน่อยมึง''
กั้งยืมให้พิชชี่..
''ตกลงมึงชอบโบว์ป้ะเนี่ย''
''ปะ...ป่าว''
''จริงอ่อมึง''
''เอออออ !บอกว่าไม่ชอบก้คือไม่ชอบไง เอามาได้แล่ะ''
''อ่าๆ เอาไป''
''หืมม ขนาดต้องมีสมุดจด''
''เฮ้ยยย!!! อันนี้โบว์ก้มี''
''แล้วมันก้เปน.....''
''อือใช่แล้วก้มันเปนสมุดจดความผิดของกูด้วย''
''ขอโทดนะมึง...ไม่น่าพูดเลยว่ะ''
''เออช่างเหอะ''
''เปิดแล้วนะ''
{ไดอารี่ โบว์ กั้ง } ผมกะโบว์เราสนิทกันมากจนทำให้เราตัวติดกันจนคนอื่นอิจนึกว่าเปนแฟนกัน แต่ที่จึงเราเปนแค่เพื่อนกันเท่านั้นเราเลยไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นหรือเพื่อน แต่ตอนนี้ผมไม่ได้คิดกับโบว์แค่เพื่อนแล้ว มันมากกว่านั้น แต่ผมก้ไม่กล้าบอกไปเพราะความเปนเพื่อนที่ดีเลยทำให้ผมไม่อยากเสียมันไป เลยเก็บว้คนเดียว.............เราสองคนรู้จักกันตั้งแต้เกิด อยู่โรงเรียนเดียวกันตลอด
แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่งในตอนเด็ก ผมอ่อนแอมาก.....จนโดนแกล้งแต่มีฮีโร่หญิงช่วยไว้
''โอ้ยยย เจ็บนะเจ็บทำไมต้องแกล้งเราด้วย หือๆๆๆๆๆๆ''
''55555 ก้นายมันอ่อนแอนี้หว้า ไอ้กระจอก ขี้แงชะมัด ขี้ขลาดแบบนี้สิแกล้งสนุก55''
''นี่หยุดนะมาแกล้งเพื่อนเราทำไม............นี่แน่ะ โดนไม้พิคาดหน่อยเปนไง''
''เห้ยยย ลูกพี่เลือดออก''
''โอ้ยยยย เจ็บ หือๆๆ หื! ระวังไว้นะ ยัยตัวแสบ ฉันจะฟ้องแม่
''ไปเลยนะ ไป๊...............นี่ๆไม่ต้องร้องนะเรามาช่วยแล้วว เปนผู้ชายต่องเข้มแข็งนะ''
''อือ''
''ไม่ต้องร้องๆ ปะไปเล่นบ้านเรากัน
แล้วบางทีโบว์มักจะชวนผมไปซื้อหนมกินกันแค่สองคนและก้นั่งคุยกัน...
''กั้งไปซื้อหนมกินกัน''
''อือออ เลี้ยงนะ''
''โธ่ อีกล้ะ ตังไม่มีแล้วหราาา''
''มีแต่จะเก็บไว้เล่นเกมอ้ะ''
''ไม่ได้ ไม่ให้เล่น ถ้าเล่นเราจะฟ้องแม่นาย''
''โฮ้! เจ้โหดออกโรง''
''เอาน่า ไม่ต้องเล่นซักวันเอง ไม่ตายหรอกเนาะ ปะๆไปซื้อหนม''
แล้วเราชอบทะเลาะกัน
''นี่โบว์ๆไปเล่นเกมกัน''
''ไม่เอาไปเล่นทำอาหารบ้านเราดีกว่า''
''บ้าหรอเราไปผู้ชายนะ''
''เอ้า!ผู้ชายก้เล่นได้หนิ แล้วเราก้ไม่อยากเล่นเกมด้วย''
''ไปเล่นเกมเหอะ''
''ไม่เอาอ้ะ
''ไปเหอะ นะๆ''
''ไม่ๆเราไม่อยากเล่น''
''ต้องไปเล่น''
''ไม่เอาๆ ไปเล่นทำอาหารกัน''
''ไม่''
''งั้นก้ไม่''
''โธ่ ไปเถอะ''
''ไม่ต้องไปเล่นอันนี้''
''ไม่เอา จะเล่นอันนี้ ไม่ไปเล่นอันนั้น''
''ไม่ไป ไม่เอา''
''เล่นอันนี้''
''ไม่เล่น''
''ต้องเล่น''
''ไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ''
''!@#$%^&*(*_+''
''หื! นั้นก้ไม่ต้องเล่นกลับ''
''เออ''
วันนั้นถึงกลับงอนกันเลยทีเดียว555555
และโบว์ก้จะมาปลุกไปโรงเรียนทุกเช้าา
''ป้าน้อม หวัดดีจ่ะ''(ป้าน้อมแม่ผมเองใจดีมากก)
''จ่ะๆ ไปปลุกไอ้กั้งสิมันยังไม่ตื่นเลย''
''จ่ะป้าา''
ก๊อก ก๊อก ก๊อก....
''กั้ง กั้งตื่นกั้งตื่นได้แล้ว ตื่นสิตื่นเด่วก้สายหรอก''เสียงปลุกของโบว์กับการเคาะประตูอย่างแรงแบบไม่คิดจะกลัวว่าบ้านผมจะพังมั้ย.............แล้วพอผมไม่ตื่นเธอก้จะพุ่งเข้ามาเขย่าผมแล้วก้เรียกจนผมต้องตื่น
''ไม่ตื่นใช่ม้ะ...นั้นจะพุ่งเข้าไปแล้ว ปั้ง! กั้งตื่นกั้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆตื่นๆมันจะสายเเล้ว''
''โอ้ยยย!!! รู้แล้วๆ''
''เออ!ก้รีบไปเส้''
.............แล้วพอม.ต้นก้มาแค่เรียกผมหน้าบ้าน
''กั้งๆเส็ดยัง''
''เออๆ เส็ดแล้ว''
''แหม่ เด่วนี้เก่งนะไม่ต้องให้โบว์ขึ้นไปปลุกถึงห้อง''
''แน่อยู่แล้วแม่''
''จ่ะๆ รีบไปเถอะ เด่วสายนะ''
''ครับ/ค่ะ''
''เด่วนี้ไม่ไปปลุกเราที่ห้องเเล้วอ่อ''
''แหม่เราโตแล้วนะ แล้วเราก้เปนผู้หญิงด้วย อีกอย่างอยากให้นายหัดตื่นเองบ้าง''
''หรา''
''ช่ายย''
''นี้แน่ะ 55555''
''โอ้ยย เจ็บนะ เปนผู้ชายบ้าไรเนี่ย แกล้งผู้หญิง''
แล้วมันนั้นเปนวันที่ผมทำให้โบว์เสียใจมากที่สุด...............................
 
รอชมตอนต่อไปน้าาาาาาา แล้วจะได้รู้ความจริงกัน!!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา