หยุดที่ฉันคนนี้ได้ไหม?

       ตอนนี้ฉันกับพี่เลโก้เราคบกันมาได้ 3 เดือนและที่สำคัญวันนี้เป็นวันครบรอบของเราตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่เลโก้ทำหน้าที่แฟนได้ดีพี่เขาดูแลเอาใจใส่เราเสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่อาจจะมีทะเลาะกันบ้างเพราะพี่เลโก้เป็นคนดังของโรงเรียนมีผู้หญิงเข้ามาติดพันเยอะแต่ทุกครั้งพี่เขาก็เลือกฉันเสมอส่วนแฟนคลับของพี่เขาก็มีคนที่ชอบฉันกับคนที่ไม่ชอบฉันเหมือนกันบางวันฉันก็โดนแกล้งจนฉันเริ่มชินแต่เรื่องนี้พี่เลโก้ไม่รู้ฉันบอกให้ยัยแอนเก็บไว้เป็นความลับ
“ที่รักครับเย็นนี้ไปกินข้าวกันไหม”พี่เลโก้ถามฉันขณะที่เดินมากับพี่ไมโล
“เย็นนี้หรอไม่ว่างเมลมีนัดกับแอนไปติวหนังสือมีอะไรพิเศษรึเปล่า”
”เปล่า พี่แค่อยากกินข้าวกับเมลเฉยๆ”
“ไว้วันหน้าแล้วนะ”
“ก็ได้ขอหอมทีหนึ่ง” ฟอดด
“พี่เลโก้บ้า ทำอะไรก็ไม่รู้อายแอนกับพี่ไมโลบ้างสิ”ฉันหลบตาพี่เลโก้พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มรู้สึกร้อน
“ไม่ต้องเขินหรอกยัยเมลฉันกับพี่ไมโลชินแล้วล่ะ คิกๆ”
“ไอ่เลโก้แกก็ชอบแกล้งน้องเมลเห็นไหมหน้าแดงลามถึงหูเลยฮ่าๆ”
“พี่ไมโลอ่ะ อย่าแซวเมลสิแกก็ด้วยยัยแอน”พร้อมกับจ้องหน้าสองคนนั่น
“เห้ยๆพอแล้ว ให้พี่ไปส่งบ้านแอนเลยไหม”พี่เลโก้หันมาถามฉันที่กำลังเล่นส่งครามทางสายตากับพี่ไมโลและยัยแอน
“ไม่เป็นไรคะอีกเดี๋ยวคนขับรถที่บ้านยัยแอนจะมารับ”
“โอเคครับ งั้นถึงบ้านแล้วโทรหาพี่นะ”
“รับทราบคะ แล้วพี่เลโก้จะไปไหนต่อ”
“พี่ว่าจะไปหาเพื่อนสักหน่อย”
“ห้ามกลับดึกนะเข้าใจไหม! ไม่งั้นล่ะน่าดู”
“แฟนพี่ทำไมโหดจัง เคครับๆไม่ดึกหรอกประมาณ 2 ทุ่มพี่ก็กลับแล้ว”
“ทุ่มครึ่งก็พอ”ฉันพูดขู่พร้อมกับชี้หน้าพี่เลโก้
“ครับๆ คุณแฟนรู้สึกดีจังที่แฟนเป็นห่วงและหวงพี่ขนาดนี้”พี่เลโก้พูดพร้อมกับดึงฉันเข้ามากอด
“ก็มีแฟนคนเดียวนิ”ฉันยิ้มหวานให้พี่เลโก้
“พี่ไปล่ะแล้วเจอกันที่รัก จุ๊บ!” แล้วพี่เลโก้ก็ส่งยิ้มทะเล้นให้ฉันก่อนจะเดินออกไปกับพี่ไมโล
“แกคิดว่าแผนนี้จะโอไหมอ่ะ”ฉันหันมาถามยัยแอนหลังจากที่สองคนนั้นเดินออกไปพร้อมกับมองแผ่นหลังของพี่เลโก้
“ก็ต้องโอสิฉันกับแกคิดกันมาทั้งคืนเลยนะ”
“นั่นสินะ ป่ะไปกันเถอะ”
      ฉันกับยัยแอนก็พากันขึ้นรถแท๊กซี่ไปคอนโดพี่เลโก้เพราะฉันตั้งใจจะเซอร์ไพร์วันครบรอบของเราสองคนฉันกับยัยแอนคิดกันว่าจะทำเค้กเพราะพี่เลโก้เคยบ่นว่าอยากกินเค้กฝีมือฉันวันนี้เป็นวันพิเศษฉันเลยตื่นขึ้นมาทำตั้งแต่เช้า เมลหวังว่าพี่จะชอบนะพี่เลโก้ ฉันคิดในใจพร้อมกับมองเค้กที่อยู่ในกล่อง
 
 
คอนโด QQB
“แกแน่ใจนะว่าจะไม่ให้ฉันเข้าไปด้วย”ยัยถามขึ้นหลังจากที่มาส่งฉันที่หน้าคอนโด
“อืม ฉันไปคนเดียวได้ขอบใจนะที่มาส่ง”
“เคๆ มีอะไรก็โทรฉันนะ”
“จ๊ะ ไว้เจอกัน”แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป
ส่วนฉันก็เดินเข้ามาในคอนโดห้องของพี่เลโก้อยู่บนชั้นห้าคอนโดนี้จัดว่าเป็นคอนโดที่หรูหราพอสมควรห้องทุกล้วนแล้วมีเครื่องใช้สะดวกละทันสมัยถ้าเงินหนาไม่พอก็ไม่มีสิทธิ์นอนที่นี่
ห้อง 505
  ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่หน้าห้องของพี่เลโก้ฉันใช้การ์ดเปิดประตูห้องเข้าไปซึ่งพี่เลโก้ให้ฉันไว้นานแล้วแต่ฉันไม่ได้ใช่มันหรอกเพราะฉันมาที่นี้เป็นครั้งแรกห้องมืดสนิทแสดงว่าพี่เลโก้ยังไม่กลับมาสินะแอบอยู่ตู้เสื้อผ้าถ้าจะเหมาะโทรหาพี่เลโก้ดีกว่า
ตุ๊ดดดด..  ตุ๊ด...
“สวัสดีครับ”
“พี่เลโก้อยู่ไหนคะ”
“พี่กำลังเลี้ยวรถเข้าคอนโดเมลมีอะไรหรอ?”
“เปล่าแค่โทรมาถามเฉยๆ”
“คิดถึงพี่ล่ะสิ ”
“บ้า!.”
“ฮ่าๆ แล้วนี้ติวหนังสือเสร็จแล้วหรอ”
“ยังเลย ไว้ค่อยกันใหม่นะ”
“ครับ พี่รักเมลนะ”
“เมลก็รักพี่คะ”แล้วฉันก็กดวางสายไป
กริ๊ก!
 ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูก็ปรากฏร่างพี่เลโก้เดินเข้ามาในห้องฉันที่กำลังจะเปิดประตูเสื้อออกไปแต่มีร่างหนึ่งที่เดินตามพี่เลโก้เข้ามาฉันจำได้พี่คนนี้เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่ชอบมาแกล้งฉัน ฉันจึงกลับเข้ามานั่งอยู่ตู้เสื้อผ้าเหมือนเดิมหัวใจฉันรู้สึกเจ็บหนึบขึ้นมา
“เลโก้ขา ข่าวที่ว่าคุณคบกับยัยเมลเด็ก ม.5 จริงหรอคะ”พี่เบลพูดพร้อมกับลงไปนั่งที่ตักแล้วเอาแขนทั้งสองข้างคล้องคอพี่เลโก้พร้อมกับส่งสายตาเย้ายวน
“ใช่ผมคบกับน้องเขา”พี่เลโก้พูดพร้อมกับก้มลงไปจูบปากพี่เบลภาพนั้นทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไม่ไหว
“อือ..ทำอย่างนี้น้องเขาไม่ว่าหรอ”
“มีแค่เราสองคนไม่มีใครรู้ถ้าผมและคุณไม่บอก”แล้วพี่เลโก้ก็ก้มลงไปจูบอีกครั้งทั้งสองแลกจูบกันอย่างดุเดือดโดยที่มีสายตาที่เจ็บปวดทรมานนั่งดูพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินเป็นสายด้วยหัวใจที่แตกสลายนั่นก็คือ หัวใจฉันเอง