You are my Boyfriend!!!!! มาเป็นแฟนฉันซะดีๆ!!!!
6.7
เขียนโดย 
หิมะ
วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.29 น.
3 chapter
2 วิจารณ์
5,320 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 12.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
3) 'จูบแรก'
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ผมมารับคุณแล้วเจ้าหญิง"
มิลล่าหลบและละสายตาจากผู้ชายคนนั้น
เผื่อว่าเค้าจะจำเธอได้.....
ใบหน้าของเธอช่างเหมือนท่านแม่นัก...
"....ฉ-ฉันน่ะนะ?"ฉันเอ่ยถามด้วยอาการหน้าแดงเบาๆอย่างไม่อาจห้าม...
'ให้ตายสิ.....หล่อเป็นบ้า'ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ
"ว่าไงครับ เจ้าหญิง"พี่ซาต้าถามฉันเพ่อดึงสติฉันกลับมาอีกครั้ง
"ผ-ผิดคนแล้วมั้งค่ะพี่....มิลล่ามากกว่ามั้งค่ะ"หน้าอย่างฉันน่ะนะเจ้าหญิง จะบ้าเหรอ แถมหน้าตาฉันก็ไม่ออกไปทางองค์ไดอาเลย
"ไม่ผิดหรอกครับ คุณแหละ คุณเลอร์เบียร์ใช่มั้ย?"พี่ซาต้ายิ้มบางๆ สะท้อนกับแดดอ่อนๆยามบ่าย
"ใช่ค่ะ ฉันเลอร์เบียร์"ฉันเอียงคอก่อนจะตอบ
'เบอะจริงๆ....'ซาต้าบ่นกับตัวเองในใจ
"งั้นมาด้วยกันสิครับ เพื่อนคุณตรงนั้น มาด้วยก็ได้นะ"เขาชวน ซึ่งมิลล่าก็ตอบทันควัน
"ม-ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ"มิลล่าตอบพร้อมหลบตาคนตรงหน้า
"มิล ทำไมอ่ะ ทำไมไม่ไปด้วยกัน"ฉันถามด้วยแววตาเป็นห่วงเพื่อนพร้อมสังเกตเห็นดวงตาคู่สวยนั่น...มีน้ำใสๆปริ่มอยู่รอบๆ
"คือ....ฉันพึ่งนึกได้ว่าอ.อุบลนัดไว้อ่ะ นี่ก็สายแล้ว...ไปก่อนนะ โชคดีนะเบียร์"ว่าแล้ว มิลล่าก็รีบวิ่งออกไป.....
"เป็นอะไรของเค้า?"ฉันพึมพำเบาๆก่อนจะออกเดินตามชายหนุ่มข้างตัว
"พี่ต้องแนะนำตัวอีกรึเปล่าเอ่ยสาวน้อย?"พี่ซาต้าหันมาถามฉันเสียงอ่อนละมุน
"เบียร์คิดว่า จุดๆนี้ คงไม่มีใครไม่รู้จักพี่แล้วมั้งค่ะ?"ฉันตอบก่อนจะหันมายิ้ม
"อายุเท่าไหร่แล้ว พี่จะเรียกเธอว่าอะไรดีล่ะ"พี่ซาต้าถามก่อนจะยิ้มบางๆท่ามกลางต้นซากุระในฤดูใบไม้ผลิ......ดอกซากุระค่อยๆปรอยลงมา....
"17ค่ะ....เรียกเบียร์....ก็ได้ค่ะ....."ฉันยิ้มบางๆก่อนจะมองไปรอบๆ คนหายไปไหนหมดนะ....
ช่างสิ.....
แค่ตอนนี้ฉันก็มีความสุขแล้ว...
"งั้นเรียกพี่ว่าซาต้าก็แล้วกันนะ"พี่เขาค่อยๆปัดซากุระที่อยู่บนแก้มให้ฉันอย่างเบามือ...
'ให้ตาย....น่ารักเป็นบ้า'ซาต้าจ้องลึกเข้าไปในนัยต์ตาสีน้ำตาลสวยคู่นนั้น....
"ต่างกันตรงไหนค่ะพี่"ฉันกล่าวติดตลกเบาๆ
"จ้ะ"ซาต้าค่อยๆโน้มริมฝีปากเข้าไปอย่างช้าๆ....
"อ๊ะ..."อย่าคิดว่าพระเอกคนนี้จะเหมือนละครไทย...เสียงแค่นี้ขัดเค้าไม่ได้หรอก...
เขาประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ ไม่ได้รุกล้ำหรือทำอะไรมากกว่านั้นแม้แต่น้อย....ฉันค่อยๆจับมือกับคนตรงหน้า....
ซาต้าถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดายน้อยๆ
ฉันเม้มริมฝีปากด้วยความเสียดาย....
'ฉันยัง....อยากจูบอยู่เลย....'
"ขอโทษนะสาวน้อย ถ้าพี่ไม่หยุดตอนนี้ อีก3วินาที มันอาจจะจบลงบนเตียงของพี่ก็ได้..."ซาต้าดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะลูบหัวเบาๆ
"ต่อไปนี้.....ฉันจะเป็นพี่เลี้ยง...องครักษ์เธอนะสาวน้อย"พี่เค้าพูดเสียงนุ่มละมุน
โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า....มีคนรอแบล็คเมล์ทั้งคู่อยู่อย่างลับๆ
มิลล่าหลบและละสายตาจากผู้ชายคนนั้น
เผื่อว่าเค้าจะจำเธอได้.....
ใบหน้าของเธอช่างเหมือนท่านแม่นัก...
"....ฉ-ฉันน่ะนะ?"ฉันเอ่ยถามด้วยอาการหน้าแดงเบาๆอย่างไม่อาจห้าม...
'ให้ตายสิ.....หล่อเป็นบ้า'ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ
"ว่าไงครับ เจ้าหญิง"พี่ซาต้าถามฉันเพ่อดึงสติฉันกลับมาอีกครั้ง
"ผ-ผิดคนแล้วมั้งค่ะพี่....มิลล่ามากกว่ามั้งค่ะ"หน้าอย่างฉันน่ะนะเจ้าหญิง จะบ้าเหรอ แถมหน้าตาฉันก็ไม่ออกไปทางองค์ไดอาเลย
"ไม่ผิดหรอกครับ คุณแหละ คุณเลอร์เบียร์ใช่มั้ย?"พี่ซาต้ายิ้มบางๆ สะท้อนกับแดดอ่อนๆยามบ่าย
"ใช่ค่ะ ฉันเลอร์เบียร์"ฉันเอียงคอก่อนจะตอบ
'เบอะจริงๆ....'ซาต้าบ่นกับตัวเองในใจ
"งั้นมาด้วยกันสิครับ เพื่อนคุณตรงนั้น มาด้วยก็ได้นะ"เขาชวน ซึ่งมิลล่าก็ตอบทันควัน
"ม-ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ"มิลล่าตอบพร้อมหลบตาคนตรงหน้า
"มิล ทำไมอ่ะ ทำไมไม่ไปด้วยกัน"ฉันถามด้วยแววตาเป็นห่วงเพื่อนพร้อมสังเกตเห็นดวงตาคู่สวยนั่น...มีน้ำใสๆปริ่มอยู่รอบๆ
"คือ....ฉันพึ่งนึกได้ว่าอ.อุบลนัดไว้อ่ะ นี่ก็สายแล้ว...ไปก่อนนะ โชคดีนะเบียร์"ว่าแล้ว มิลล่าก็รีบวิ่งออกไป.....
"เป็นอะไรของเค้า?"ฉันพึมพำเบาๆก่อนจะออกเดินตามชายหนุ่มข้างตัว
"พี่ต้องแนะนำตัวอีกรึเปล่าเอ่ยสาวน้อย?"พี่ซาต้าหันมาถามฉันเสียงอ่อนละมุน
"เบียร์คิดว่า จุดๆนี้ คงไม่มีใครไม่รู้จักพี่แล้วมั้งค่ะ?"ฉันตอบก่อนจะหันมายิ้ม
"อายุเท่าไหร่แล้ว พี่จะเรียกเธอว่าอะไรดีล่ะ"พี่ซาต้าถามก่อนจะยิ้มบางๆท่ามกลางต้นซากุระในฤดูใบไม้ผลิ......ดอกซากุระค่อยๆปรอยลงมา....
"17ค่ะ....เรียกเบียร์....ก็ได้ค่ะ....."ฉันยิ้มบางๆก่อนจะมองไปรอบๆ คนหายไปไหนหมดนะ....
ช่างสิ.....
แค่ตอนนี้ฉันก็มีความสุขแล้ว...
"งั้นเรียกพี่ว่าซาต้าก็แล้วกันนะ"พี่เขาค่อยๆปัดซากุระที่อยู่บนแก้มให้ฉันอย่างเบามือ...
'ให้ตาย....น่ารักเป็นบ้า'ซาต้าจ้องลึกเข้าไปในนัยต์ตาสีน้ำตาลสวยคู่นนั้น....
"ต่างกันตรงไหนค่ะพี่"ฉันกล่าวติดตลกเบาๆ
"จ้ะ"ซาต้าค่อยๆโน้มริมฝีปากเข้าไปอย่างช้าๆ....
"อ๊ะ..."อย่าคิดว่าพระเอกคนนี้จะเหมือนละครไทย...เสียงแค่นี้ขัดเค้าไม่ได้หรอก...
เขาประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ ไม่ได้รุกล้ำหรือทำอะไรมากกว่านั้นแม้แต่น้อย....ฉันค่อยๆจับมือกับคนตรงหน้า....
ซาต้าถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดายน้อยๆ
ฉันเม้มริมฝีปากด้วยความเสียดาย....
'ฉันยัง....อยากจูบอยู่เลย....'
"ขอโทษนะสาวน้อย ถ้าพี่ไม่หยุดตอนนี้ อีก3วินาที มันอาจจะจบลงบนเตียงของพี่ก็ได้..."ซาต้าดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะลูบหัวเบาๆ
"ต่อไปนี้.....ฉันจะเป็นพี่เลี้ยง...องครักษ์เธอนะสาวน้อย"พี่เค้าพูดเสียงนุ่มละมุน
โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า....มีคนรอแบล็คเมล์ทั้งคู่อยู่อย่างลับๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
