ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"ซึนาโกะช้าจังน้า~~"ฉันนั้นกอดเข่าพูดคนเดียว 
"ยามิจัง~~ ขอโทษที่ช้านะ พอดีว่าวันนี้อากาศค่อนข้างร้อน ร้านไอติมเลยคนเถอะ ไปหน่อยน่ะ"ซึนาโกะวิ่งมาพร้อมกับยื่นไอติมโคนมาให้
"จ้ะ ขอบใจนะ แต่จริงๆเธอไม่ต้องลำบากก็ได้นะ"ฉันยิ้มให้พร้อมกับรับไอติมจากซึนาโกะ
"ไม่ต้องห่วงคิดสะว่าชดเฉยที่ฉันไม่อยู่ด้วยเมื่อวานก็แล้วกันนะ"ซึนาโกะพูดก่อนกินไอติมของตัวเอง
"จริงสิ ยามิจังไปเดินเล่นกันไหม"
"ปะ..ไปสิ"ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นยื่นแล้วเราสองคนก็พากันไปเดินเล่นอยู่แถวสวนหลังโรงเรียน เราสองคนเดินเล่นและคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ไม่นานก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ ก็ฉันดันเดินไปชนกับเจ้ายักที่ดูท่าทางจะนักเลงมากด้วยสิ แถมไอติมที่ฉันถืออยู่ก็ดันตกไปโดนเสื้อเจ้านั้นพอดี (ส่วนซึนาโกะก็ตกใจจนทำไอติมตกพื้นสะอย่างงั้น)
"คะ...ขอโทษนะคะ"ฉันพูดอย่างกล้าๆกล้วๆ ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดไอติมที่หกใส่เสื้อเจ้ายักนั้น
"นังเด็กไม่รู้ที่ต่ำที่สูง รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร แล้วเสื้อนี่ราคาเท่าไร"เจ้ายักนั้นตะคอกใส่พร้อมกับด่าฉันอย่างแรง
"นี่ นายมาด่ายามิจังแบบนี่ได้ไง จริงๆแล้วนายต่างหากที่ผิด ที่เดิมมาชนพวกเราก่อนน่ะ คิดว่าตัวใหญ่เป็นยักแล้วเราจะกลัวรึไง แบร่"ชึนาโกะพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่เจ้ายักนั้น จนฉันชักจะหวั่นใจแปลกๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น
"พวกเธอนี่คงจะอยากตายกันสินะ" เจ้ายักนั้นถอดถุงมือสีดำออกทำให้ฉันเห็นตราสีดำแดงเป็นรูปหัวกระโหลก
"ยะ...แย่แล้ว..ล่ะ"ซึนาโกะพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลังกลัวอะไรอยู่
"ซึนาโกะ...เป็นอะไรเหรอ"ฉันถามขึ้นมาอย่างงงๆ 
"ยามิ ..หนีกันเถอะ"ซึนาโกะพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือฉันวิ่งหนีไปทันที ฉันจึงต้องวิ่งตามไปแบบงงๆ
"ซึนาโกะเกิดอะไรขึ้นแล้ววิ่งหนีทำไม"ฉันพูดไปวิ่งไป พร้อมกับหันหลังไปมองเจ้ายักที่ตามมาติดๆ
"เจ้านั้นเป็นนักเรียนจากโรงเรียนฆาตกร"ชึนาโกะพูดไปวิ่งไปเช่นกัน
"มันคืออะไรสาขาสองของโรงเรียนนี้เหรอ"ยังคงวิ่งกันอยู่
"ไม่ใช่ โรงเรียนคู่อริต่างหาก"
"อะไรนะ"ฉันพูดด้วยความตกใจ
"แย่แล้วทางตัน"ซึนาโกะพูดขึ้น พวกเจ้าจึงจนมุม
"พวกเธอไม่รอดแล้วล่ะ"เจ้ายักนั้นพูดก่อนพุ่งเข้ามา 
"นี่ เจ้ายักแน่จริงอย่ารังแกผู้หญิงสิ"เสียงปริศณาที่คุ้นเคยดังขึ้น
"คุณ..เบย์"ฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างคุณเบย์ที่อยู่ข้างหลังเจ้ายักนั้น
"แล้วนายยุ่งอะไรด้วย นี้เป็นเรื่องระหว่างฉันกับนังเด็กสองคนนี้"เจ้ายักนั้นพูด
"คุณจะว่ายังไงผมไม่สนหรอกนะ เพราะเด็กพวกนั้นเป็นเด็กในโรงเรียนนี้เป็นรุ่นน้องของผม ผมจึงต้งปกป้องรุ่นน้องผม เพราะงั้นคุณไม่มีสิททำร้ายพวกเขาไม่ว่าเหตุผลใดๆก็ตาม"คุณคาเนกิเดินมาช้าๆพร้อมกับแผ่คาคุเนะทั้งสี่ออกมา
"คะ...คุณ..คาเนกิ"ฉันพูดขึ้นช้าๆ
"ไม่ต้องห่วง เรื่องแค่นี้เดี่ยวผมจัดการเอง"คาเนกิพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา
"หึ คิดว่าทำได้...ก็ลองดูเส่!!"เจ้ายักนั้นพูดพร้อมกับ พุ่งเข้าไปหาคุณคาเนกิ คพร้อมกับหมัด1หมัด คุณคาเนกิรับหมัดมันได้แล้วเหวี่ยงมันไปข้างหลัง เจ้ายักนั้นกระเด็นไปข้างหลังแต่ก็ยังลุกขึ้นยื่นแล้ววิ่งมาหาคาเนกิจากข้างหลัง คุณคาเนกิจึงกระโดดหลบไปข้างหลังแล้วใช้คาคุเนะจับขาเจ้ายักแล้วฝาดกับพื้น
"หึ เก่งดีนิ สงสัยคงต้องใช้ไม้ตาย"เจ้ายักนั้นพูดพร้อมกับกัดมือตัวเอง (เดี่ยวนะ...มันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน) แล้วเจ้ายักนั้นก็กลายเป็นไททันขนาด60ฟุต
"นั้นมันตัว...อะไรวะคะ"จริงๆรู้อยู่แล้วล่ะว่าไททัน แต่ด้วยความตกใจทำให้อุทานออกไป
"ไททันไง เธอเห็นเป็น เทเลทับบี้ยักรึไง"คุณเบย์พูดแบบกวนๆ
"ฉันแค่อุทานเฉยๆ แล้วอีกอย่าง มันใช่เวลาตลกไหมคะ! นี่มันเวลาหน้าซิ่วหน้าควานนะคะ!"ฉันตะโกนใส่หน้าคุณเบย์
"รู้แล้วอย่าตะโกนได้ไหม"คุณเบย์เอามือปิดหู
"ไม่ต้องห่วงแค่ไททันตัวเดี่ยวฉันจัดการได้น่า"คุณคาเนกิพูดขึ้น
"ใครว่ามีตัวเดี่ยว"เจ้าไททันพูดขึ้น(เดี่ยวนะ ไททันพูดได้?) พร้อมกับคำรามดังลั่น แล้วไม่เกิด1นาทีก็มีไททัน บุกมาอีก3ตัว (รวมกับในนี้อีกเป็นสี่)
" ....."(คาเนกิแดกจุดทันที)
"......"ฉันอึ้งไปสักพักก่อนจะเป็นลมไป
"ยามิ ใครก็ได้ช่วยด้วย ยามิเป็นลม ยามิเป็นลม!!!"