ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"เอะ...เอาจริงดิ"ฉันเริ่มงงเล็กน้อย
"จริงสินะเธออาจจะยังไม่ค่อยชินกับโรงเรียนนี้ งั้นเอานี้ไป"คุณเบย์ยื่นมีดให้ ฉันจึงรับมาถือไว้
"มะ...มีดนี่"
"ถ้าหากเธอทำให้ฉันล้มหรือแทงฉันได้เธอก็จะชนะทันที แต่ว่า..."
ปัง!! (เสียงปืน)
"ถ้าหากว่าฉันยิ้งเธอโดนหรือทำให้เธอล้มได้เธอก็จะแพ้เหมือนกัน กฎก็ตามนี้  งั้นเริ่มเลย" คุณเบย์พูดก่อนจะยิ่งปืนมา1นัดฉันจึงหลบไปอย่างหวุดหวิด
"หลบเก่งดีนิเธอน่ะ"คุณเบย์แสยะยิ้มด้วยท่าทางที่น่ากลัวมาก แล้วยิงมาอีก5-6นั้น ฉันจึงได้แต่กลิ้งหลบ(ทั้งหมอบทั้งกลิ้งทั้งกระโดดเลยละ) และสุดท้ายก็จบลงด้วยอาการหลอบจากความเหยื่ยนล้า แต่ก็รู้สึกเหมือนอากาศหายใจขาดไปวูบหนึ่ง
"รู้สึกว่าลูกกระสุนของฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้เลยสินะ..."คุณเบย์ยิ้ม ก่อนจะวิ่งเข้ามาต่อยฉัน แต่ฉันก็ใช้มือรับไว้ทันแล้วเหวี่ยงออกไป
"เป็นไปไม่ได้ ทั้งๆทีไม่เคยมีใครเหวี่ยงหมัดของฉันได้เลย แล้วสายตานั้น...มันดูไม่เหมือนเธอเลยนะ"คุณเบย์ดูอึ้งมาก
    ณ ข้างสนาม
"นั้นคงจะเป็นโหมดนักฆ่าเหยียดเย็นสินะ"คาโนะพูดขึ้น
"โหมดนักฆ่า...เหยียดเย็น"คุณคุรุมิถามด้วยความสงสัย
"ใช่ครับ เป็นโหมดที่แข็งแกร่งที่สุดในตัวยามิ ซึ่งเป็นโหมดที่แม้แต่กลูหรือภูตอย่างคุณก็ไม่อาจต่อกรได้"คาโนะตอบคุณคุรุมิ
"งั้น...หมอนั้นคงจะลำบอกหน่อยนะ..."คุณคุรุมิยิ้ม
กลับมาที่สนามประลองอีกครั้ง
"ท่านนี้ไม่ไหวเลยนะคะ"ฉันทำสีหน้าไร้อารม
"หนอย ยัยเด็กเปรด แกมัน....ตายสะ!!!!"คุณเบย์พูดขึ้นก่อนจะวิ่งมาพร้อมกับปืนสั้น   ฉันจึงจับมือข้างที่ถือปืนของคุณเบย์แล้วเอามีดแทงเข้าที่ท้อง จนคุณเบย์ซุดลงจากพื้น
"กะ...เกิดอะไรขึ้นเนีย..."ฉันงงเล็กน้อยก่อนจะสลบไป..
ณ ห้องพยาบาล ฉันพื้นขึ้นมาพร้อมกับร่างกายที่นอนอยู่บนเตียง
"เป็นไงบ้างยามิจัง"ซึนาโกะที่นั้งอยู่ข้างๆถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
"อืม ไม่เป็นไรมากหรอก"ฉันตอบไป
"จริงสิเรื่องผลการแข่งขันน่ะ เห็นบอกว่า เธอเสมอน่ะ แล้วก็...ถึงแม้เธอจะไม่ได้เป็นkingของครั้งหน้า แต่เธอก็ได้เลื่อนขันเป็นอันดับBแล้วนะ"ซึนาโกะยิ้ม
"ฉันละอิจฉาจัง ฉันนะอยู่ห้องcมาตั้งห้าปีแล้ว ยังไม่ได้เลือนขั้นเลยอิจฉาจัง"ซึนาโกะฟองแก้มเล็กน้อย
"อืม.....ห้องBจะมีอะไรบ้างน่า...."ฉันพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น...