ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"เฮ้อ~~ ถีงจะเหนื่อยไปหน่อยแต่เราก็ได้เข็มกลัดของคาโนะมาเป็นที่เรียบร้อย ที่เหลือก็แค่หาทางออก ในขณะเดี่ยวกันเราก็ต้องพยายามหลีกเหลี่ยนการสู้กับคนอื่น เพราะ คนอื่นนอกจากเราแล้วเป็นพวกb-sหมดเลยนี่นะ" ฉันพูดไปคิดไปและเดินไปเรื่อย แต่เอาเถอะ ตอนนี้คงทำได้แค่นี้ละนะ แล้วฉันก็หวังว่า คงจะไม่ต้องสู้กับใครอีกนะ 

"เธอน่ะจงหยุดอยู่ตรงนั้นนะ"ฉันได้ยินเสียง เสียงหนึ่งดังออกมาจากก้อนหิน

"นะ...นั้นใครอะ"ฉันชะงักทันที

"อะไรกันนี้เธอเองเหรอ"คุณคุรุมิโผล่ออกมาจากหลังก้อนหิน

"แต่ยังไงก็ตาม ส่งเข็มกลัดนั้นมาสะ"คุณคุรุมิถือปืนขึ้นมา

"ทำไงดีล่ะทีนี้"ฉันเริ่มคิดในใจ พร้อมกับวิ่งไปจากตรงนั้นทันที (ถึงจะยิงไม่ตาย แต่ก็ไม่อยากจะอยู่ละจ้า~~)  ฉันวิ่งไปเรื่อยๆและหยุดพักที่หลังก้อนหิน ด้วยความเหนื่อยอย่างรุนแรงแต่...ดันไปเจอกับคุณยูโนะที่ดักรออยู่สะนี่

"ยามิ....จัง~~"เสียงที่น่าสยดสยองกำลังเรียกฉันอยู่

"ส่งเข็มกลัดมาให้ฉันสะ แล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ~~~"คุณยูโนะพูดพร้อมกับยิ้ม    ฉันจึงได้แต่เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ จนติดกำแพง

"ไม่รอดแล้วละ รีบๆส่งมันมาสะสิ"คุณยูโนะเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆพร้อมกับมีด

"หยุดเลยนะนังหัวชมพู"เสียงหนึ่งดังขึ้นฉันกับคุณยูโนะจึงชะงักทั้งคู่

"เด็กคนนั้นนะเป็นของฉันแล้วออกไปห่างๆเลยนะ"เสียงนั้นดังเข้ามาเรื่อยๆจนปะกดร่างออกมา ซึ้งเจ้าของเสียงนั้นคือ คุณคุรุมิ

"แต่ฉันเป็นคนเจอนะ ทำไมต้องแย้งฉันด้วยล่ะ"คุณยูโนะเริ่มโกรธนิดๆ

"เธอต่างหากล่ะที่กำลังแย้ง จริงๆแล้วฉันเป็นคนเจอเด็กนี้ก่นด้วยซ้ำ เข็มกลัดของเด็กนั้นมันควรจะเป็นของฉันนะ"

"ฉันก็เป็นคนเจอเหมือนกันฉันก็มีสิตรได้เหมือนกันนิ"

"แต่ฉันมาก่อนนะ"

"แล้วไงล่ะยัยหัวดำวิปริต"คุณยูโนะด่าคุณคุรุมิ

"ไร้มารยาทสะจริงนังแรคยันเดระ นังเลือดสีดำ"คุณคุรุมิส่วนกลับทันที

"อ่าว พูดงี้มาต่อยกันให้รู้แล้วรู้รอดเลยไหม ดีออกวิปริต"

"ได้เลยพูดงี้ มาต่อยกันเลย ยัยหัวชมพู"  พวกคุณยูโนะเถียงกันอีกสักพักก่อนจะต่อยกันจริงๆ ซึ่งแน่นอนว่าทั้งคู่ฝีมือ พอๆกันมาก เพราะงั้นกว่าจะมีใครชนะใครคงอีกเป็นชั่วโมง

"ขะ...ขอโทษนะคะที่ทำให้ทะเลาะกัน...ตะ...แต่ตอนนี้ ขออนุณาติหนีนะคะ"ฉันโค้งให้สองคนนั้นที่กำลังทะเลาะกันอยู่ ก่อนจะวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว