ลิขิตรักฉบับคานทอง

ฉบับที่ 1

ทำไมฉันไม่มีแฟน

     “ปี๊น ปี๊นๆ ปี๊นๆ” เสียงบีบแตรสนั่นหวั่นไหวของรถยนต์ที่คับคั่งบนท้องถนน ต่างพยายามเร่งเครื่องขับเคลื่อนยานพาหนะ เพื่อให้ทันเวลาเข้างานของเหล่ามนุษย์เงินเดือน  ซึ่งเป็นสิ่งรบกวนโสตประสาทหูของผู้คนสัญจรไปมาเป็นประจำ จนกลายเป็นภาพชินตาของผู้ที่ได้พบเห็น  ท่ามกลางบรรยากาศยามเช้าในชั่วโมงเร่งรีบของใจกลางเมืองอย่างกรุงเทพมหานคร  ซึ่งรายล้อมไปด้วยตึกสำนักงานสูงระฟ้ามากมาย หญิงสาวเต็มวัยผู้มีใบหน้าเนียนใสอ่อนกว่าวัยราวกับเด็กมหาวิทยาลัย  กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงบนพื้นฟุตบาททางเท้าริมถนน     ณธิดา ณราวรกาลกุณ  หรือ  เกรซ หญิงสาวเต็มวัยอายุสามสิบสี่ปี  เจ้าของใบหน้าหวานพริ้มเพลาถูกตกแต่งด้วยโทนธรรมชาติ  เธอมีผิวขาวออร่าอมชมพูแบบสุขภาพดี ดั่งเช่นผู้หญิงหลายคนปรารถนา ผมดำยาวสลวยถึงกลางหลังถูกรวบเป็นหางม้าไว้ด้านหลังท้ายทอย  ริมฝีปากอวบอิ่มอมชมพูน่าจูบถูกเคลือบด้วยลิปกลอสใส หน้าอกอวบนูนสมส่วนรับกับเอวคอดและสะโพกผาย ด้วยส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบกว่าส่งผลให้เธอดูโดดเด่นเกินมาตรฐานหญิงไทย และสง่างามดึงดูดทุกสายตาเมื่ออยู่บนรองเท้าส้นสูง วันนี้ณธิดาสวมใส่เสื้อเชิ้ตคอปกสีขาว พับแขนขึ้นมาแค่ศอก ปลดกระดุมลงมาสองเม็ด เผยให้เห็นเนินอกอวบขาวน่าสัมผัส ทับด้วยกระโปรงทรงดินสอสีฟ้าพาสเทลยาวเลยเข่าเล็กน้อย เธอสวมรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วสีนู้ด ส่งผลให้รูปร่างของเธอดูเพรียวบางน่าทะนุถนอม และสง่างามราวกับนางแบบตามนิตยสารดัง ที่สำคัญไปกว่านั้น ณธิดายังเป็นผู้หญิงที่มีรอยยิ้มกว้างหวานหยดชนิดละลายใจผู้คนที่ได้พบเห็นให้เคลิบเคลื้มไปตามๆกัน

   หญิงสาวกำลังก้าวเดินด้วยท่าทางมุ่งมั่นและมั่นคงจากคอนโดกลางใจเมืองของเธอ  เพื่อมุ่งหน้าตรงไปยังสุดหัวมุมถนนโซนเศรษฐกิจ  ที่รายล้อมไปด้วยตึกสำนักงานหลายสิบชั้นจำนวนมาก  ซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านขนมชื่อดังอย่าง House of Choco & Bake โดยมีเธอเป็นเจ้าของ  เธอเริ่มจับธุรกิจร้านขนมตั้งแต่หลังจากเรียนจบปริญญาโทจากเมืองผู้ดีใหม่ๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอชื่นชอบและรักในการทานขนมทุกชนิดที่มีส่วนผสมของช็อคโกแลตเป็นชีวิตจิตใจ  จนเพื่อนรักอย่างพิมพ์ภัทรมักจะพูดแซวอยู่บ่อยๆว่าถ้าใครอยากมีใบหน้าดูอ่อนกว่าอายุจริงและหวานเหมือนเธอ คงต้องกินช็อคโกแลตแทนข้าว ร้านขนมของณธิดาขายเฉพาะเครื่องดื่มและเบเกอรี่ที่มีส่วนผสมของช็อคโกแลตเป็นหลัก ตัวร้านเป็นบ้านไม้สีขาวทั้งหลัง  ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวอมชมพูแลดูอบอุ่นอ่อนหวาน  ซึ่งตัดกับเคาท์เตอร์สีน้ำตาลช็อคโกแลตเข้ม บริเวณรอบๆร้านแวดล้อมไปด้วยต้นลีลาวดีใบเขียวชอุ่มเพื่อให้ร่มเงา  และประดับด้วยกล้วยไม้หลากหลายสายพันธุ์และสีสัน  ทำให้บรรยากาศของร้านดูเย็นตามากขึ้น  พร้อมกับมีโต๊ะเก้าอี้ให้ลูกค้าได้เลือกนั่งผ่อนคลายอารมณ์จากอากาศที่ร้อนอบอ้าว  ร้าน House of Choco & Bake  อยู่ได้เพราะไม่ต้องต้องจ่ายค่าเช่าที่แพงหูฉี่เมื่อเทียบกับทำเลทองย่านธุรกิจในแถบนี้  เพราะมันเป็นมรดกตกทอดมาจากพ่อและแม่ของเธอเมื่อหลายปี ก่อนที่ท่านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุด้วยเครื่องบินตกขณะเดินทางไปทัวร์รอบโลก  บวกกับรสชาติอร่อยเป็นที่ติดอกติดใจของบรรดาลูกค้าทั้งไทยและชาวต่างชาติ  ทำให้ขนมของร้านเธอขายดีแบบเทน้ำเทท่าแทบทุกวัน ร้านขนมเล็กๆของเธอจึงอยู่ได้สบายๆ         

   แต่พอนึกย้อนกลับไปถึงความสำเร็จต่างๆที่เธอเคยทำได้มาแล้วนั้น ทำให้ธิณดาอดอมยิ้มด้วยความภาคภูมิใจไม่ได้  หลายๆคนบนโลกใบนี้อาจมีเป้าหมายในชีวิตที่อยากจะทำให้ได้แตกต่างกันไป  ส่วนเธอมักมีเป้าหมายที่ชัดเจนให้กับชีวิตเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการสอบเข้าและเรียนจบด้วยเกียตินิยมจากมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังของประเทศ ได้ร่วมงานกับบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มั่นคงทันทีหลังเรียนจบ แต่ใครอยากจะเป็นลูกน้องไปตลอดชีวิตกันล่ะ  นี่จึงเป็นเหตุผลให้ตัดสินใจสอบเข้าเพื่อศึกษาต่อในระดับปริญญาโทในมหาวิทยาลัยท็อปเท็นของโลกแห่งเมืองผู้ดี และกลับมาเริ่มต้นทำธุรกิจร้านขนมทันที  แต่ใครจะไปคาดคิดว่าร้านขนมเล็กๆจะสามารถทำรายได้ให้เธอถึงหกหลักต่อเดือน  และถือว่านี่เป็นความสำเร็จอีกอย่างหนึ่งของการเริ่มต้นทำธุรกิจขั้นแรกในชีวิตของณธิดา  ส่วนเป้าหมายต่อไปนะเหรอ อย่าให้พูดเลย!

   “ เฮ้อ……ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม “ ณธิดาได้แต่นั่งถอนหายใจคนเดียวอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว ขณะกำลังตรวจสอบบัญชีรายรับรายจ่ายของร้านที่เธอต้องทำเป็นกิจวัติประจำวันทุกๆเช้า  สาเหตุของการกลุ้มใจไม่ได้มาจากปัญหาระดับชาติอะไรหรอก  แต่เป็นเพราะงานเลี้ยงศิษย์เก่าเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาต่างหากล่ะ

   ‘ เกรซ  เมื่อไหร่พวกเราจะได้รับเชิญไปร่วมงานแต่งเธอบ้างล่ะ ‘ เพื่อนสาวคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นขัดจังหวะการทานขนมอย่างเอร็ดอร่อยเพราะเป็นสิ่งที่เธอชื่นชอบ

   ‘ เอ่อ…คือ….ฉัน…..’ ณธิดาเงยหน้าจากจานขนมแล้วพยายามหาเหตุผลของการอยู่เป็นโสดจนถึงทุกวันนี้  เธอคาดไม่ถึงว่าการมางานเลี้ยงศิษย์เก่าเหมือนที่เคยมาทุกปี จะทำให้กลายเป็นใบ้ไปชั่วขณะทั้งๆที่เป็นคนมั่นอกมั่นใจกับทุกเรื่องในชีวิต  แต่กับเรื่องการแต่งงานและสามี ก็ยังเป็นปัญหาใหญ่หลวงที่เธอไม่สามารถหาคำตอบได้จนถึงตอนนี้

   ‘ เอ่ะ  หรือว่าการที่เธอได้ไปเรียนยูท็อปเมืองผู้ดีมันทำให้เธอกลัวว่าจะมีผู้ชายมาช่วยใช้สมบัติมากมายก่ายกองที่พ่อแม่เธอทิ้งไว้ให้กันล่ะ  จริงไหมพวกเรา’ หญิงสาวอีกคนที่หน้าตาไม่ได้โดเด่นเท่าณธิดาเอ่ยถามด้วยเสียงเย้ยหยัน  เพราะเธอนั้นโชคเข้าข้างที่ได้เป็นคุณนายของนักธุรกิจท้องถิ่นทางใต้ตั้งแต่เพิ่งเรียนจบปริญญาตรี แต่เธอก็ไม่ได้มีสมบัติติดตัวมาตั้งแต่เกิดแบบณธดา ซึ่งได้รับมรดกมากมายแบบใช้ทั้งชาติก็คงไม่หมด

‘ นั่นนะสิเกรซ  ตอนอยู่มหาลัยเธอเป็นถึงดาวคณะที่หนุ่มทั้งหลายจับตามองเชียวนะ จนพวกฉันเนี้ยะอิจฉาสุดๆ  ทำไม๊ทำไมปัจจุบันเธอยังไม่ลงเอยกับใครอีกล่ะจ้ะ’ เพื่อนชายใจหญิงเอ่ยสนับสนุนขึ้น ส่งผลให้คนที่มั่นใจในความสวยของตัวเองมาตลอดอย่าง ณธิดา ณราวรกาลกุล ถึงกับสูญเสียความมั่นใจที่สั่งสมไปเกือบหมด

‘ ดูอย่างฉันสิขนาดเป็นกระเทยไทยสำเร็จรูปไม่ได้ส่งออกนอก    ยังมีแฟนหล่อล่ำควงเป็นตัวเป็นตนเลยนะยะ’ เพื่อนชายใหญ่หญิงยังไม่ยอมหยุดค่อนแขวะเพื่อนร่วมรุ่นอย่างณธิดา  ที่ตอนนี้ใบหน้าเนียนใสเริ่มม้านและก้มลงมองเพียงขนมตรงหน้า

   “ก็นั่นนะสิ ทำไมฉันถึงไม่มีแฟนสักที  เฮ้อ” หญิงสาวถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายอยู่คนเดียวในห้องทำงาน ความจริงแล้ว ณธิดาไม่ได้ปิดกั้นตัวเองเรื่องการมีแฟน หรือแม้แต่พ่อกับแม่ของเธอก็ไม่เคยปริปากห้ามเรื่องการคบหาเพื่อนชาย เพราะท่านทั้งสองยึดถือคติที่ว่าเคารพการตัดสินใจของลูกสาวคนเดียวมาตลอด  หากลูกจะรักใครพ่อแม่เช่นท่านก็ยินดีจะรักและเอ็นดูด้วยเช่นกัน  แต่เท่าที่ผ่านมาเธอเลือกที่จะตั้งใจเรียนมุ่งมั่นทำกิจกรรมมากกว่าสนใจที่จะสานสัมพันธ์กับเพื่อนชายมากหน้าหลายตาที่เข้ามาจีบอยู่เสมอ  จริงอยู่ที่มีผู้ชายหลากหลายออฟชั่นเข้ามาตีสนิท   และคาดหวังว่าเธอจะให้ความสนิทด้วย  เฉกเช่นแฟนควงกันออกหน้าออกตา  แต่พอผ่านไปไม่กี่สัปดาห์เขาเหล่านั้นก็ล่าถอยกลับไป พร้อมกับให้เหตุผลที่ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมด้วยหน้าตาและฐานะเกินไป คงจะมีแฟนที่เหมาะสมอยู่แล้วเลยไม่สนใจพวกเขา  หรือไม่ก็ว่าไฮโซอย่างเธอคงไม่มองผู้ชายธรรมดาแบบพวกเขาหรอก  พวกผู้ชายเหล่านั้นไม่เคยถามเหตุผลเธอเลยสักครั้ง  ว่าเหตุใดเธอจึงไม่สนใจที่จะมีแฟนควงไปไหนมาไหนสักที  จะว่าเธอไม่เคยมองใครก็คงจะพูดได้ไม่เต็มปากนัก  เพราะสมัยนั้นหญิงสาวเคยแอบปลื้มรุ่นพี่ต่างคณะคนหนึ่ง  ซึ่งตอนนั้นชายหนุ่มเรียนวิศวะอยู่ปีสี่  ในขณะที่เธอเรียนปีหนึ่งในคณะบริหาร  พี่ธีร์  หรือ  ธีร์ภพ เป็นผู้ชายธรรมดาที่มีหน้าตาสะอาดสะอ้าน  ผิวขาว  ตัวสูงเกินร้อยแปดสิบเซนติเมตร หน้าตาหล่อเหลาเป็นที่กรี้ดกร้าดของสาวน้อยใหญ่หลายคณะ ณธิดาเคยคุยกับเขาแค่สองสามครั้ง เมื่อตอนเขาเป็นผู้ช่วยอาจารย์บรรยายคลาสพิเศษวิชาหนึ่งที่เธอเคยเข้าร่วม  ทำให้เธอสนใจเขาเป็นพิเศษและอยากใกล้ชิดแต่ก็ผิดหวัง!  เพราะเธอได้ข่าวมาจากเพื่อนสนิทที่เคยเป็นแฟนคลับเขา ว่าได้ทุนจากมหาวิทยาลัยไปเรียนต่อเมืองนอก  หลังจากนั้นณธิดาไม่เคยได้ข่าวหรือได้ติดต่อกับพี่ธีร์ของเธออีกเลย

“ ก็นี่ไงล่ะเหตุผลที่ฉันยังไม่มีแฟนจนจะขึ้นคานอยู่แล้วย่ะ” หลังจากที่คิดหาข้ออ้างของการไม่มีแฟนอยู่ดีๆ  หญิงสาวก็โพล่งออกมาอย่างหงุดหงิด ก็เพราะผู้ชายเหล่านั้นมีความคิดงี่เง้าแบบนี้ไงเล่า เธอถึงไม่มีแฟนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน  ณธิดาได้แต่โทษผู้ชายเหล่านั้นในใจเพื่อลดความกดดันเท่านั้น  เพราะงั้นเป้าหมายของเธอในปีนี้....คือ  ‘หาผู้ชายดีๆ สักคนมาแต่งงานด้วยให้ได้!!!’ เพื่อลบคำเย้ยหยันของเพื่อนร่วมรุ่นปากเสียนั่น ที่มาสะกิดปมในใจของเธอ แต่มีข้อแม้ว่า  ‘เธอจะไม่กินเด็ก!!!’  เพราะเธอไม่อยากเป็น ‘อมตะ’

 ปล. ติดตามพูดคุยกันได้ที่ Dashathone