My Dessert !! รักนะนายขนมหวาน (Yaoi)

 

 

My   Dessert   8

 

                สรุป พักเที่ยงนี้พวกมันก็มานั่งกินข้าวกับผมล่ะ ก็ปกติพวกผมก็ไปไหนมาไหนทำอะไรด้วยกันมาตลอดตั้งแต่ประถมแล้วจะมีก็แต่ช่วง ที่รับน้องนี่แหละฮะที่ห่างหายกันไปสักพักพอจบกิจกรรมก็กลับมารวมตัวกัน เหมือนเดิม

 

เที่ยง นี้ผมก็ยังเห็นกลุ่มพี่รหัสยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆผม มีบ้างที่พวกพี่แอล พี่โฟนจะเค้ามาคุยหรือเลี้ยงน้ำเลี้ยงขนมแต่พี่เดลมันก็ยังไม่ได้คุยกับผม เอาแต่มองอย่างเดียว คือถ้าผมเป็นปลากัดนี่ผมท้องนะบอกเลยจ้องกันซะขนาดนั้นจะคุยก็ไม่คุย

 

ผม ก็ไม่เข้าใจความคิดการกระทำของพี่มันนะ จะว่ามันชอบผมอย่างที่ไอ้พวกนี้บอกก็ไม่น่าจะใช่เพราะมันก็ไม่ได้แสดงท่าทาง พิศวาสอะไรผมเลยและถึงมันจะชอบผมก็ไม่สนใจหรอก ผมแมนทั้งแท่งนะจะให้ไปรักกับผู้ชายได้ไง อย่างผมมันต้องผู้หญิงเซ็กซี่ ผิวขาวๆ อกบึ้มๆ แค่คิดก็ลุกแล้ว ผมหมายถึงขนหรอกนะไม่ใช่ไอ้นั่น เห็นแบบนี้แต่ผมก็ไม่ได้หื่นนะครับออกจะสุภาพบุรุษผ้าพับไว้ซะด้วยซ้ำ

 

“ ตอนบ่ายมึงมีเรียนกันมั้ย ” ผมถามพวอกมิวสิค เพราะวันนี้ผมกับจูเนียร์มีเรียนกันแค่ช่วงเช้า ช่วงบ่ายก็เลยว่างไม่รู้จะทำอะไรเลยกะว่าจะชวนพวกมันไปดูหนังกันถ้าพวกมัน ว่างน่ะนะ

 

“ มีดิแถมโดดไม่ได้อีกต่างหาก ” มิวสิคตอบผมเป็นคนแรกแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างกับตายอดตายอยากมา 3 วัน มึงไปอดอยากมาจากไหนเนี่ยไอ้มิว

 

“ พวกกูก็มี มึงมีไรรึป่าว ” พายุถามผม

 

“ กูว่างก็เลยกะว่าจะชวนไปดูหนังถ้าพวกมึงว่าง แต่ถ้าพวกมึงมีเรียนเดี๋ยวกูไปดูกับจูเนียร์ก็ได้ ”

 

“ โทษทีว่ะ วันนี้คงไม่ได้ไว้วันหลังแล้วกันนะมึง จารย์คนนี้แม่งโหดกูเลยโดดไม่ได้ ” ไอ้มิวขอโทษขอโพยผมก่อนจะสาธยายเหตุผลของมัน

 

“ เออๆ ไม่เป็นไรเว้ย ไว้วันหลังก็ได้หนังแม่งก็ไม่ได้มีเรื่องเดียวสักหน่อย พวกมึงอ่ะรีบๆแดกกันซะเดี๋ยวก็หมดเวลาพักแล้ว จารย์โหดไม่ใช่รึไง ” ผมเตือนพวกมัน

 

.

.

.

.

.

 

“ เจอกันพรุ่งนี้เว้ย ” ผมบอกลาพวกมิวสิคหลังจากทานข้าวกันเสร็จและกำลังจะแยกไปเรียน ส่วนผมกับจูเนียร์มีนัดกันไปดูหนังอย่างลั้ลลาสบายใจ

 

“ ฟิน เดี๋ยวมึงไปที่รถก่อนนะกูไปเข้าห้องน้ำแปป ” จูเนียร์บอกกับผมก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ผมถามมันให้ไปเป็นเพื่อนมั้ยมันก็โบกมือกลับมา ผมเลยเดินไปรอมันที่รถ เมื่อมาถึงผมเลยเปิดประตูเตรียมสตาร์ทรถเปิดแอร์แต่แล้ว....

 

พลั่กกก

 

“ เหี้ยยย ไรวะ ” ผมโดนผลักเข้าไปในรถโดยไม่ทันตั้งตัวจึงทำให้ต้องอุทานออกมาเป็นภาษาที่ไม่ คุ้นเคย(หรอ) แล้วตามมาด้วยบุคคลหนึ่งที่กำลังดันตัวไปทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับเมื่อดัน สำเร็จมันก็รีบขยับเข้ามานั่งแทนที่คนขับแล้วรีบสตาร์ทรถบึ่งออกไปอย่างรวด เร็วจนตัวผมแทบติดเบาะ

 

“ มึงเป็นใครวะ ทำเหี้ยอะระ... เฮ้ยยยย ” ทันที่ตั้งตัวได้ผมก็ด่าทันทีเลยฮะ แต่พอหันไปเห็นว่าเป็นใครเท่านั่นแหละคำด่าที่กำลังจะพ่นออกมากลับถูกกลืนลง ไปในคอทันที ก็ไอ้คนที่ดันผมเข้ามามันคือไอ้พี่เดลไง มันเองก็หันมามองผมที่ยังตกใจไม่หายด้วยสายตานิ่งๆก่อนจะหันกลับไปมองข้าง หน้าตามเดิม

 

“ ทำไรของพี่วะ แล้วนี่จะไปไหนผมรอเพื่อนอยู่นะเว้ย ” ผมตะโกนใส่พี่มัน ไม่กงไม่กลัวแม่งละทำแบบนี้กูชักจะหงุดหงิดแล้วนะ

 

“.....”

 

“ กูถามมึงไม่ได้ยินรึไง ” พี่มันเงียบไม่สนใจผม ผมหงุดหงิดจริงๆนะถึงกับขึ้นมึงกูกับมันเลยล่ะ มันเองพอได้ยินผมขึ้นมึงกูก็หันมามองผมด้วยสายตานิ่งๆแต่แฝงไปด้วยอำนาจ บางอย่าง แล้วตอบผมด้วยเสียงที่โคตรโหด

 

“ พูดจาให้มันดีๆหน่อย ”

 

“ อึก.. พะ พี่ก็ตอบผมมาดิ ” ผมกลืนน้ำลายลงคอนิดนึงก่อนจะตอบกลับพร้อมเปลี่ยนสรรพนามการเรียกไปด้วย แล้วเสียงกูจะสั่นทำไมวะเนี่ย

 

“ แล้วมึงจะไปไหนล่ะ ” แหมม ไอ้เหี้ยที่กูพูดทำเป็นห้ามมึงแม่งก็พูดเหมือนกันแหละวะ ผมก็ได้แต่ด่ามันในใจแค่นั้นแหละขืนพูดออกไปมีหวังโดนต่อยติดกระจกแน่ ผมยังไม่อยากให้ผมเสียโฉมหรอกนะ

 

“ ผมจะไปเที่ยวและผมก็รอเพื่อนอยู่ ” ผมบอกมันไปตรงๆ ก็ไม่รู้จะต้องโกหกไปทำไมนี่นะ

 

“ เพื่อนมึงมีธุระเลยให้กูมาแทน ” พี่มันบอกโดยไม่สนใจผมสายตาเอาแต่จ้องไปข้างหน้า ก็ดีแล้วล่ะผมเองก็ไม่ได้อยากจะมองหน้าแม่งหรอก ไม่ชอบสายตาที่เหมือนจะมองผมทะลุปรุโปร่งและบางครั้งสายตานั้นก็ดูหื่นๆชอบ กล เลี่ยงได้ก็เลี่ยงวะ

 

“ จะมีได้ไงก็ผมตัวติดกับมันตลอดยังไม่เห็นมันไปนัดอะไรกับใครเลย พี่อย่าโกหกผมเลย ”

 

“ ไม่เชื่อก็ลองโทรไปถามเพื่อนมึงดูสิ ” นี่มันท้าผมใช่มั้ย ถึงมึงไม่บอกกูก็โทรเหอะ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาจูเนียร์ทันทีรอสักพักมันก็รับสาย พอมันรับปุ๊บผมก็ใส่ทันที

 

[ วะ ว่าไงมึง ]

 

“ มึงอยู่ไหน ทำไมไม่มาตามนัดวะไหนบอกไปเข้าห้องน้ำแปปเดียวแล้วจะตามมาไง ”

 

[ โทษทีว่ะ อะ เอ่ออ...กูมีธุระนิดหน่อย แล้วกูเจอพี่เดลพอดีเลยให้พี่มันไปแทน ]

 

“ ธุระอะไรของมึง กูยังไม่เห็นมึงนัดใครเลยนอกจากกู ”

 

[ ธุระด่วนน่ะ เค้าโทรมาตอนกูเข้าห้องน้ำอยู่ ขอโทษจริงๆว่ะมึงไว้คราวหน้านะ ตอนนี้กูต้องไปทำธุระแล้วแค่นี้ก่อนนะ ]

 

“ เฮ้ยๆ จูเนียร์!! ” อะไรวะยังคุยไม่ทันรู้เรื่องเลยแม่งวางสายไปซะละ แล้วผมจะเอายังไงดีวะเนี่ยไม่อยากอยู่กับพี่มันซะด้วนสิ กลับบ้านดีกว่าเรา

 

“ เอ่ออ.. พี่เดล ไหนๆวันนี้พวกเพื่อนผมก็ไม่ได้มาด้วยแล้ว ผมว่าผมกลับบ้านดีกว่า ”

 

“ ..... ”

 

“ พี่ได้ยินที่ผมพูดมั้ยเนี่ย ฮัลโหลลล ”

 

“ ถึงแล้ว ลงสิ ” พี่มันบอกหลังจากจอดรถแล้วก้าวลงจากรถทันที อ้าวนี่ผมมัวแต่คุยจนไม่ทันสังเกตเลยหรอว่าพี่มันขับรถมาถึงห้าง ซวยแล้วสิงี้ก็กลับไม่ได้อ่ะดิ จะหนีกลับก็ไม่ได้กุญแจรถก็อยู่ที่มันอีก จะให้ทิ้งรถไว้ที่มันผมก็ไม่เอาหรอกนะผมหวงรถ

 

“ ผมกลับบ้านดีกว่าดี ไม่อยากดูแล้ว ”

 

“ แต่กูอยาก ”

 

“ พี่อยากดูก็ดูไปดิ ผมจะกลับแล้วเอากุญแจรถมา ” ผมขอกุญแจรถคืน แต่พี่มันไม่ให้แถมยังเอาใส่กระเป๋ากางเกงอีก

 

“ อยากได้ก็มาหยิบเอาเองดิ ” พี่มันบอกพร้อมกับยืกอดอกมองผมอย่างเหนือกว่า เรื่องดิ เกิดล้วงๆไปโดนไอ้หนูขึ้นมาผมก็ซวยดิ สรุปคือกูต้องตัดใจทิ้งรถไว้ที่มึงใช่มั้ย โถ !! ลูกรักของพ่อ พ่อขอโทษนะที่ต้องทิ้งหนูไว้กับคนแปลกหน้า พ่อสัญญาพรุ่งนี้พ่อจะมารับหนูนะ

 

“ งั้นไม่เอาแล้ว ผมกลับเองได้ไปก่อนนะพี่ ” ผมหมุนตัวเตรียมจะเดินไปเรียกแท็กซี่แต่คนข้างหลังไวกว่า มันเดินมาลากแขนผมให้เดินตามมันเข้าไปข้างใน

 

“ ปล่อยดิวะพี่ ผมจะกลับแล้วพี่อยากดู อยากเดินเที่ยว อยากทำอะไรก็ทำไปคนเดียวดิ ” ผมทั้งยื้อทั้งดึงแขนออกจากมือแต่ก็ไม่เป็นผล แม่งมือมึงเป็นกาวรึไงวะติดแน่นชิบหาย

 

“ กูอยากไปกับมึง ”

 

คำ พูดของพี่มันทำให้ผมหยุดชะงัก คนตัวสูงหันมามองนิดหน่อยที่ผมชะงักแล้วมันก็เดินจูงมือผมเข้าไป ผมเองก็ไม่ได้ดิ้นขัดขืนแถมยังเดินตามไม่แต่โดยดีเหมือนสมองมันหยุดสั่งการ ไปชั่วคราว มันว่าอะไรนะอยากไปกับผมงั้นหรอ แค่คิดถึงประโยคนี้ผมก็รู้สึกใจเต้นแรงยิ่งมองเห็นมือของคนตรงหน้าที่ เปลี่ยนจากลากแขนเป็นจูงมือผมเดินไปเรื่อยก็ทำให้ผมหน้าร้อนวูบขึ้นมา

 

“ ไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วค่อยดูหนัง ”

 

พี่ มันพาผมมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่น เรานั่งโต๊ะตรงมุมด้านในมาถึงพี่มันก็จัดแจงสั่งอาหารเองทั้งหมดผมก็ไม่ขัด อะไรได้แต่นั่งเงียบสมองผมคงตายไปแล้วมั้งเนี่ย อาหารมาเสิร์ฟเราก็นั่งกินกันไปเงียบๆไม่มีใครพูดอะไรมีแต่สายตาของพี่มัน ที่คอยมองผม เออดีบทจะเงียบก็เงียบบทจะพูดก็ทำเอากูทำตัวไม่ถูก กินเสร็จพี่มันก็จ่ายเงินให้ผม ผมเองก็ไม่ขัดอะไรดีซะอีกได้กินของฟรี อ๊าา อิ่มจังตังค์อยู่ครบ

 

เรา เดินย่อยอาหารกันสักพักพี่มันก็ไปซื้อตั๋วหนังกับป๊อปคอร์น 1 ถังแน่นอนว่าคนจ่ายไม่ใช่ผมก็มันให้ผมนั่งรอส่วนมันก็ไปซื้อไงล่ะ แต่ถึงจะให้ผมไปซื้อผมก็ไม่จ่ายหรอกก็ผมบอกไปแล้วว่าจะกลับแต่พี่มันก็ยัง ลากผมมางั้นมันนั่นแหละต้องเป็นคนจ่าย

 

เรา ซื้อตั๋วหนังรอบ 14.00 เมื่อถึงเวลาพี่มันจูงมือผมเข้าไป เอ่ออ..มันก็เดินจูงมือผมมาตลอดนั่นแหละ ผมจะสะบัดจะดึงยังไงก็ไม่หลุดมือพี่มันแม่งก็กาวดีๆนี่เอง

 

บอก ตามตรงว่าวันนี้ผมดูหนังไม่รู้เรื่องเลย เนื้อเรื่องอะไรก็ไม่เข้าหัวสาเหตุที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะไอ้คนที่นั่ง ข้างๆนั่นแหละ ตลอดทั้งเรื่องพี่มันจับมือผมไว้ตลอดจนมือชื้นเหงื่อไปหมด ผมอ้างว่าจะหยิบป๊อปคอร์นกินมันก็ไม่ยอมปล่อยแต่เสือกป้อนป๊อปคอร์นให้เอง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดึงก็แล้ว อ้างนู่นอ้างนี่ก็แล้วก็ยังไม่ปล่อยสุดท้ายก็เลยตามเลย มันอยากพาไปไหนก็ไป อยากซื้ออะไรก็ซื้อ อยากกินอะไรก็กิน ก็ขัดมันไม่ได้อยู่แล้วนี่

 

 

“ ขับรถกลับดีๆ ”

พี่ มันบอกหลังจากขับรถกลับมาที่มหาลัยเพื่อเอารถมันกลับ ผมพยักหน้าให้มันเล็กน้อยแล้วขับรถกลับบ้าน ไม่ต้องกลัวว่าผมจะเปลืองน้ำมันเพราะพี่มันแวะเติมให้แล้วก่อนมา ดีว่ะวันนี้กูไม่ต้องจ่ายอะไรเลยทั้งกิน ทั้งดูหนัง ทั้งค่าน้ำมัน เมื่อกลับมาถึงบ้านผมก็ต้องแปลกใจนิดหน่อยที่พี่ฟองยังไม่กลับเพราะปกติพี่ ฟองจะกลับบ้านก่อนผมเพื่อมาเตรียมอาหารเย็น เห็นดังนั้นผมเลยโทรหาพี่ฟอง

 

[ ว่าไงตัวแสบ ]

 

“ พี่ฟองยังไม่กลับบ้านอีกหรอฮะ ”

 

[ วันนี้พี่กลับช้าหน่อยน่ะ ถ้าหิวเราก็กินข้าวไปก่อนได้เลยนะไม่ต้องรอพี่กับข้าวอยู่ในกล่อง พี่ทำไว้เมื่อเช้าอุ่นกินได้เลย ]

 

“ ไม่เป็นไรฮะฟินกินมาจากข้างนอกแล้ว เห็นพี่ฟองยังไม่กลับเลยเป็นห่วงน่ะฮะ ”

 

[ พี่เคลียร์งานนิดหน่อย เดี๋ยวเสร็จแล้วจะรีบกลับนะ ]

 

“ โอเคฮะ ขับรถกลับดีๆนะฮะพี่ฟอง ”

 

[ รับทราบครับ แค่นี้ก่อนนะพี่เคลียร์งานก่อน ]

 

“ ฮะ ”

 

หลังวางสายจากพี่ฟองผมก็ขึ้นไปอาบน้ำ แล้วลงมานั่งดูทีวีรอพี่ฟองไปเรื่อย ประมาณสี่ทุ่มพี่ฟองก็กลับมาถึงบ้าน

 

“ กลับมาแล้วหรอฮะพี่ฟอง หิวมั้ยเดี๋ยวฟินอุ่นกับข้าวให้ ” ผมถามทันทีที่เห็นพี่ฟองเดินเข้ามา

 

“ พี่กินมาจากข้างนอกแล้ว ว่าแต่เราทำไมยังไม่นอนเนี่ย ” พี่ฟองเดินเข้ามาถามพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆอย่างที่ชอบทำ

 

“ ฟินรอพี่ฟองกลับมาก่อนน่ะฮะ ”

 

“ ไปนอนได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่รึไงเดี๋ยวปลุกไม่ตื่นแล้วพี่จะทำโทษ ” ผมยู่หน้าทำแก้มพองลมทันทีที่พี่ฟองพูดจบจนพี่ฟองหัวเราะที่แกล้งผมได้

 

“ งั้นฟินไปนอนแล้วนะ พี่ฟองก็ไปอาบน้ำนอนเถอะฮะ นอนดึกตื่นมาหน้าแก่ไม่รู้ด้วยน๊าา ” ผมแกล้งแซวพี่ฟองไปนิดหน่อยก่อนจะหอมแก้มแล้ววิ่งขึ้นห้องไป

 

วันนี้ มีหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจเกิดขึ้นทั้งเรื่องที่พี่รหัสหน้าโหดมันปฏิบัติ กับผม ทั้งเรื่องที่ไอ้พวกนั้นมันบอกผม ผมนอนพลิกไปพลิกมาอยู่สักพัก เฮ้ออ เลิกคิดแล้วนอนดีกว่า ผมพยายามเลิกคิดเพื่อที่จะได้นอนหลับสบาย ผมเองก็ไม่อยากจะตื่นมาหน้าเหมือนผีอีกหรอกนะขืนเป็นอย่างนั้นบ่อยๆหน้าผมก็ หมดหล่อสาวไม่มองกันพอดี

_____________________________________

TBC

พี่เดลคิดอะไรกับน้องฟินรึป่าวเนี่ย

ขยันทำให้น้องฟินหวั่นไหวซะจริงๆ

แต่คงต้องใช้เทคนิคเยอะหน่อยนะ น้องบอกน้องแมนนะเอออ

1 ตอน = 1 เม้น = 1 ล้านกำลังใจ <3

 พูดคุย ติดตาม ทวงนิยายในเพจ sodazaa ได้เลยจ้า