My Dessert !! รักนะนายขนมหวาน (Yaoi)

 

My   Dessert   7

 

 

                “ ไอ้คุณฟินครับ เหล้าแก้วเดียวมึงกินเป็นชาติเลยนะห่า ”

 

ชี ต้าร์มันบ่นกับผมรอบที่ล้านแปดหลังจากที่พวกมันหันมาเห็นว่าผมยังกินเหล้า แก้วแรกไม่หมด จะให้ทำไงได้ล่ะก็คนมันไม่มีอารมณ์จะกินนี่หว่า บรรยากาศตรงนั้นกับตรงนี้แม่งต่างกันสุดขั้วอย่างกับฟ้ากะเหวทั้งๆที่ก็นั่ง อยู่โต๊ะเดียวกัน ตรงนั้นยังกะอยู่ในปาร์ตี้แต่ตรงนี้แม่งยังกะอยู่ในป่าช้า เงียบสงัด แล้วแบบนี้ใครมันจะไปกินลงวะ

 

“ มึงก็ดูบรรยากาศตรงนี้ดิวะแม่งเงียบสัสอ่ะ คิดว่ากูจะมีอารมณ์กินมั้ย ” ผมบอกกับชีต้าร์ด้วยสีหน้าหน่ายๆ

 

จะ ไม่ให้ผมทำหน้าอย่างนั้นได้ไงล่ะ ก็ตั้งแต่มานั่งเนี่ยไอ้คนข้างๆไม่คุยกับผมเลยสักคำเอาแต่กินเหล้าอย่างกับ น้ำเปล่ามีบ้างที่มันจะพยักหน้าอือออไปกับเพื่อนหรือปรายตามาทางผม ถ้าไม่มีไอ้ต้าร์คอยชวนคุยผมก็นึกว่าตัวเองมานั่งกินอยู่คนเดียวซะอีก

 

กึก

 

“ ผมไปเข้าห้องน้ำนะ มีใครจะเอาอะไรมั้ยเดี๋ยวผมเอามาฝาก ” ผมวางแก้วลงแล้วหันไปบอกกับพวกพี่ๆเพื่อนๆทั้งหลาย โดยไม่วายกวนตีนมันก่อนไป

 

“ เออ เอาเหล้ากับขนมมาด้วย ถุ้ยยย !! ทำอย่างกะไปร้านค้าเอาซะกูเคลิ้มเลยไอ้เด็กนี่ ” พี่แอลตะโกนตามหลังมาทันทีที่ผมไปกวนตีนมัน ฮ่าฮ่าฮ่า

ผม เดินผ่านฝูงผีเสื้อราตรีตามทางเดินเพื่อไปเข้าห้องน้ำ เมื่อไปถึงผมก็เลือกเข้าห้องน้ำห้องสุดท้ายเพราะผมไม่ชอบใช้โถด้านนอก อย่ามองว่าผมเป็นคุณหนูอะไรเลยฮะที่ผมไม่ชอบใช้โถเพราะผมเห็นว่าร้านเหล้า หรือผับแบบนี้มีคนมาเยอะแยะแล้วแต่ละคนที่มาเข้าห้องน้ำก็ไม่รู้ว่าเป็นยัง ไง ผมก็เลยไม่ชอบใช้โถด้านนอกที่มีคนใช้กันเยอะแยะเลยเลือกที่จะเข้าห้องน้ำดี กว่า ครั้งแรกที่พวกเพื่อนๆผมมันรู้ว่าผมมีนิสัยแบบนี้มันก็ล้อว่าผมเป็นลูกคุณ หนูจนผมงอนมันไปหลายวันเลยล่ะ

 

ปัง

 

กริ๊ก

 

ผม ที่กำลังคิดอะไรเพลินถึงกับต้องสะดุ้งเพราะเสียงปิดประตูของใครก็ไม่รู้ สัสเอ้ยใครวะแม่งปิดประตูดังชิบหาย มึงคิดว่ามึงอยู่ในห้องน้ำคนเดียวรึไงเอาซะขี้หดตดหายหมดผม ก็ได้แต่ด่าในใจเท่านั้นแหละเพราะไม่อยากเสี่ยงโดนตีนเดี๋ยวหน้าตาหล่อๆของ ผมก็เสียหมด เห็นผมเป็นแบบนี้ผมก็ห่วงหน้าตาตัวเองสุดๆล่ะนะ

หลัง จากทำธุระเสร็จผมก็ออกมาล้างมือ ผมเองก็เป็นคนรักสะอาดนะฮะทำธุระเสร็จไม่ว่าจะหนักหรือเบาก็ต้องล้างมือ เพราะเดี๋ยวเราก็ต้องเอามือไปจับนู่นจับนี่กินอีกที่บ้านผมสอนมาดีฮะ ผมเห็นบางคนหลังจากทำธุระเสร็จก็ออกไปเลยไม่ยอมล้างมือแล้วก็ไปนู่นกินนี่ ต่อ แต่ระหว่างที่ก้มๆเงยๆอยู่หน้ากระจกผมก็รู้สึกถึงสายตาบางอย่างที่จ้องมา มันทำให้ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ขนลุกแปลกๆยังไงไม่รู้สิ

 

ขวับ

 

ผม หันไปมองก็เจอกับพี่เดลต้าที่ยืนจ้องผมอยู่ตรงประตูห้องน้ำ หน้าตาท่าทางพี่มันไม่น่าไว้ใจเลยว่ะ ผมล่ะเกลียดจริงๆเวลาที่พี่มันจ้องผมแล้วยิ้มมุมปากแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกเป็นเหยื่อของเสือร้าย

 

“ พะ พี่เดลต้ามีอะไรกับผมรึป่าวฮะ ” ผมทำใจดีสู้เสือถามพี่มันออกไป พี่มันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ผมเองก็ถอยหนีไปเรื่อยๆ บอกตามตรงว่าผมระแวงพี่มันนะตั้งแต่มันจูบผมไปตอนกลางวันมันก็ทำให้ผมระแวง ผู้ชายคนนี้ขึ้นมา

 

“ ป่าว พวกนั้นเห็นมึงหายมานานก็เลยให้กูมาตามมึง ” พี่มันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาผมเรื่อยๆ ผมก็ถอยหนีมันจนหลังผมติดกับผนังห้องน้ำ พี่มันเดินเข้ามาเอาแขนท้าวไว้กับผนังทั้งสองข้างเพื่อเป็นการกักตัวผมไว้ ไม่ให้หนี ซวยแล้วสิพี่มันจะทำอะไรวะ

 

“ ผมเสร็จแล้วไง ก็ไปสิ ” ผมบอกพี่มันพร้อมกับใช้มือดันหน้าอกคนตรงหน้าเอาไว้เมื่อเริ่มรู้สึกว่าพี่ มันขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยจนตอนนี้หน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงเซ็นด้วยซ้ำ ผมได้แต่เม้มปากแน่นไม่กล้าพูดอะไรออกไปเพราะถ้าพูดออกไปปากผมได้ชนกับปาก มันแน่ๆ

 

“ กูอุตส่าห์มาตามมึง ก็ขอค่าแรงหน่อยสิ ” พี่มันก้มลงมาพูดกับผมจนจมูกเราชนกัน มันใช้จมูกโด่งๆของมันเกลี่ยกับจมูกผมเบาๆ ทำงี้ผมก็สยิวดิ

 

“ พี่มาขออะไรกับผมล่ะ ไปขอพวกนั้นสิผมไม่ได้ให้พี่มาตามซะหน่อย ” ผมเพิ่งสังเกตว่าในห้องน้ำมีแค่เราสองคน แถมประตูห้องน้ำยังถูกล็อกไว้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฝีมือใคร เสียงประตูที่ผมได้ยินก็คงจะเป็นที่พี่มันเข้ามาสินะ

 

“ แต่กูจะเอากับมึง ” พี่มันกระซิบบอกผมเสียงแผ่ว

 

ผม เบิกตาโพลงจนตาที่โตอยู่แล้วโตขึ้นกว่าเดิม ก็ทันทีที่พี่มันพูดจบริมฝีปากหนาก็ก้มลงประกบกับริมฝีปากบางของผมทันที ด้วยความที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวจึงทำให้พี่มันสอดลิ้นเข้ามาลิ้มลองความหวาน ในโพรงปากผมได้อย่างง่ายดาย ลิ้นร้อนของพี่มันไล่ต้อนลิ้นเล็กของผมที่เอาแต่หลบหนี มือผมก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ผมทั้งทุบทั้งผลักทั้งดันหน้าอกพี่มันให้มันปล่อยแต่เหมือนพี่มันจะรำคาญเลย จับมือผมล็อกไว้ทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียวของมัน มืออีกข้างที่ว่างก็ล็อกท้ายทอยผมไว้ให้รับจูบจากมัน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดพันกันกับลิ้นเล็กของผมอย่างเมามันส์ ริมฝีปากหนาก็ขบเม้มที่ริมฝีปากล่างของผมเบาๆ มือข้างที่ล็อกแขนผมไว้เปลี่ยนมากอดรั้งร่างของผมให้ขยับเข้าไปแนบชิดกับพี่ มันมากขึ้นจนตอนนี้หน้าอกของผมชนเข้ากับอกแกร่งของร่างสูงตรงหน้าไม่มีช่อง ว่างให้อากาศได้ผ่าน ปากก็ประกบจูบผมอยู่อย่างนั้น ลิ้นร้อนก็เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ

 

 

“  อื้อออ อื้อออ  ”  ผม ครางในลำคอเป็นสัญญาณให้พี่มันรู้ว่าผมขาดอากาศหายใจ มือก็ทุบอกแกร่งแรงๆ พี่มันเหมือนจะรู้ว่าผมต้องการอากาศจึงละริมฝีปากออกมา ทันทีที่พี่มันละริมฝีปากออกผมก็รีบหายใจเพื่อกอบโกยอากาศเข้าปอด ริมฝีปากพี่มันยังคงวนเวียนอยู่แถวแก้ม แถวมุมปากผม พี่มันจูบที่แก้มและมุมปากผมซ้ำๆ ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากลงมาที่ลำคอขาว ริมฝีปากร้อนจูบไปเบาๆที่ลำคอของผมบางครั้งก็ดูด ขบเม้มแรงๆจนผมคิดว่ามันต้องเป็นรอยแน่ๆ ใบหน้าผมร้อนไปหมด เรี่ยวแรงก็หดหายมือที่พยายามผลักออกกลับกลายเป็นขยุ้มเสื้อพี่มันเอาไว้

 

ปึง   ปึง   ปึง

 

พลั่ก !!

ผม ได้สติ ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูจึงรวบรวมแรงผลักพี่มันออก พี่มันก็มองไปทางประตูอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันกลับมาจ้องผมด้วยสายตาหื่น กระหาย

 

“ ไอ้ฟิน เป็นอะไรรึป่าววะ ” เสียงจูเนียร์ตะโกนมาจากข้างนอก พวกมันคงเห็นว่าผมหายมานานเลยออกมาตามเอง มันคงไม่คิดว่าพี่เดลต้ามันจะมาตามผมอย่างที่เพื่อนพี่มันบอก ผมรีบจัดเสื้อผ้า ผมเผ้าตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเปิดประตูออกไปหาจูเนียร์

 

“ ป่าวๆ ไม่ได้เป็นอะไรกลับโต๊ะเถอะ “ ทันทีที่เปิดประตูออกมาผมก็รีบบอกจูเนียร์แล้วเดินกลับโต๊ะอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนสายตาจูเนียร์ที่มองมาอย่างจับผิด และสายตาคนในห้องน้ำที่มองผมอย่างคาดโทษ

 

 

 

หลัง จากที่ผมกลับมานั่งได้สักพักพี่มันก็กลับมานั่งข้างๆผม มันก็ยังคงเงียบไม่คุยกับผมเหมือนเดิมผมเองก็ไม่ได้คุยกับมัน แต่พี่มันกลับขยับมานั่งเบียดผมมากขึ้นและจ้องผมบ่อยๆ จนสุดท้ายผมทนไม่ไหวรีบซดเหล้าที่พี่แอลเพิ่งชงให้ใหม่ก่อนจะขอตัวกลับ

 

“ ผมกลับก่อนนะฮะพี่ ขอบคุณที่เลี้ยงนะฮะแต่เดี๋ยวผมช่วยออกด้วย ”  พูดเสร็จผมก็วางเงินไว้และเดินออกไปทันที พวกเพื่อนผมที่เห็นผมรีบเดินก็รีบตามผมออกมาอย่างรวดเร็ว

 

“ มึงเป็นอะไรรึป่าววะฟิน กูเห็นมึงแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี๊ละ ” จูเนียร์ถามขึ้นทันทีที่พวกเราเดินมาถึงรถ

 

“ ป่าวนิ่ กูแค่รู้สึกเพลียๆ เลยอยากกลับไปนอน ขอโทษด้วยนะที่ทำให้พวกมึงหมดสนุก แต่ถ้ามึงอยากต่อก็ได้นะเว้ย ” ผมตอบคำถามจูเนียร์พร้อมทั้งหันไปขอโทษพวกมันที่ทำให้ต้องหมดสนุก แต่จะให้ผมนั่งต่อก็คงไม่ไหวแล้วล่ะ ผมไม่อยากนั่งใกล้ๆไอ้เหี้ยนั่น

 

“ ไม่เป็นไรหรอกเว้ย พวกกูก็อยากกลับแล้วเหมือนกัน ใช่มั้ยวะไอ้ต้าร์ ไอ้พายุ ” มิวสิคบอกกับผมก่อนจะหันไปถามชีต้าร์กับพายุ พวกมันสองคนก็พยักหน้าเพื่อเป็นการตอบคำถาม

 

“ กูเห็นสีหน้ามึงไม่ค่อยดี มึงกลับไปพักเหอะเดี๋ยวจูเนียร์กูไปส่งเอง ไม่ต้องห่วง ”  ชีตาร์เดินมาตบบ่าผมเบาๆเพื่อเป็นการให้สัญญา

 

“ ขอบใจพวกมึงมากเว้ย งั้นกูกลับก่อนนะ พวกมึงก็กลับกันดีๆนะ แล้วเจอกัน ” ผมมองพวกมันก่อนจะบอกลาเพื่อกลับบ้านไปพักสมอง

 

“ มีอะไรก็โทรมา ดึกแค่ไหนพวกกูก็พร้อมจะไปหามึง ” ระหว่างที่ผมกำลังจะเปิดประตูรถ พายุก็พูดขึ้นมาทำให้ผมต้องหันไปมองมันทีละคน พวกมันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ วันไหนที่ผมเครียด วันไหนที่ผมท้อ มีเรื่องไม่สบายใจหรือรู้สึกไม่ดีนอกจากครอบครัวผมแล้วก็ยังมีพวกมันที่ คอยอยู่ข้างๆ ให้คำปรึกษา คอยเป็นห่วงดูแลผมอยู่ตลอด ผมพยักหน้าตอบมันไปก่อนจะขึ้นรถกลับบ้าน

 

-------------------- 50 % --------------------

 

ต่อ

 

ผม กลับมาถึงบ้านก็เจอพี่ฟองกำลังรอผมอยู่ พี่ฟองจะรอมผมกลับบ้านทุกครั้งไม่ว่าผมจะกลับดึกแค่ไหนพี่ฟองก็จะรอ ก็นะตอนนี้เราอยู่กัน 2 คนนี่นาถ้าไม่เป็นห่วงกันและกันแล้วจะให้ไปห่วงใครล่ะจริงมั้ยฮะ แต่ผมไม่ได้คุยอะไรกับพี่ฟองมากนักกลับมาถึงผมก็ขอตัวขึ้นห้องเลยเพราะไม่ อยากให้พี่ฟองสังเกตเห็นสีหน้าและรอยที่คอของผม ดีหน่อยที่ตอนคุยหน้าผับมันมืดพวกมันเลยมองไม่เห็นรอยที่คอหรือบางทีมันอาจ จะเห็นแต่ไม่อยากทักผมก็ไม่รู้นะ พี่ฟองก็ดูจะสงสัยแต่ก็ไม่ได้รั้งผมเอาไว้

 

เวลา 02.36 น.

 

ให้ ตายสิ ผมกลับมาจากผับห้าทุ่มกว่านี่ก็ปาไปตีสองครึ่งแล้วผมก็ยังไม่หลับ ผมพยายามข่มตาหลับมาเป็นชั่วโมง ฟังเพลงก็แล้ว อ่าหนังสือก็แล้ว นับแกะก็แล้วแต่ผมก็ข่มตาลงไม่ได้ ทุกครั้งที่ผมหลับตาภาพเหตุการณ์ในวันนี้ก็โผล่ขึ้นมาในความคิด ผมยังจำสัมผัสนั้นได้ความรู้สึกร้อนยังติดอยู่ที่ริมฝีปากและบริเวณลำคอ ถามว่าผมโกรธมั้ยที่พี่มันทำแบบนั้นกับผม ผมโกรธนะแต่ที่มากกว่านั้นคือผมโกรธตัวเองที่เผลอไผลใจเต้นแรงไปกับสัมผัส นั้น ผมนอนคิดไปเรื่อยจนผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันที่ผมได้นอนน้อยที่สุดแล้วล่ะ

 

 

ผม ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าโดยที่พี่ฟองไม่ต้องปลุก คงเป็นเพราะผมนอนไม่ค่อยหลับล่ะมั้งเลยทำให้ผมตื่นเช้ากว่าทุกวัน หลังจากตื่นนอนผมก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะไม่รู้จะทำอะไร จะนอนต่อก็ไม่หลับ

 

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

 

“ ฟิน ตื่นได้แล้วนะเดี๋ยวไปมหา’ลัยสาย ” พี่ฟองมาเคาะห้องเพื่อปลุกผมเหมือนกับทุกๆวัน

 

“ ฟินตื่นนานแล้วฮะพี่ฟองกำลังแต่งตัวอยู่ ” ผมตะโกนตอบพี่ฟองกลับไปแล้วหันกลับมาแต่งตัวต่อให้เสร็จ หัวก็คิดว่าจะทำยังไงกับรอยที่คอนี่ดี จะแปะพลาสเตอร์ไปจากที่ไม่มีใครสังเกตก็จะกลายเป็นจุดเด่น จะลงคอนซีลเลอร์ปิดไว้ผมก็ไม่มีเพราะผมไม่ได้แต่งหน้า คงจะต้องเอาปกเสื้อปิดๆไว้สินะ ก็ขออย่าให้มีใครสังเกตแล้วกัน ผมแต่งตัวเสร็จก็ลงไปทานอาหารเช้าที่พี่ฟองเตรียมไว้ให้

 

“ วันนี้พี่ฟองไม่เข้าบริษัทหรอฮะ ” ผมถามเพราะเห็นพี่ฟองยังไม่แต่งตัว ปกติพี่ฟองจะแต่งตัวเส็จก่อนผมแล้วเราค่อยมาทานอาหารเช้าพร้อมกัน ทานเสร็จพี่ฟองก็จะเข้าบริษัทเลย

 

“ วันนี้พี่เข้าบริษัทสายน่ะ จะไปทำธุระก่อน ว่าแต่เราเถอะทำไมวันนี้ตื่นเองได้ แถมหน้าตายังดูเหนื่อยๆอีก ” พี่ฟองตอบก่อนจะถามผมกลับแล้วทานอาหารต่อ

 

“ พอดีฟินนอนไม่ค่อยหลับน่ะฮะมันก็เลยตื่นเอง ” ผมตอบออกไปก่อนจะดื่มน้ำ

 

“ เป็นอะไรรึป่าว ” พี่ฟองคงจับสังเกตผมได้ถึงได้ถามออกมาแบบนั้น

 

“ ป่าวฮะ เดี๋ยวผมไปเรียนแล้วนะพี่ฟองถ้าเข้าบริษัทสายก็ฝากล้างจานด้วยนะฮะ ฟอดดดด ” ผมบอกพี่ฟองแล้วขอตัวไปเรียน ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะหอมแก้มพี่ฟองไปฟอดนึง

 

“ ขับรถดีๆ อย่าซิ่งนักนะเรา ”

 

“ คร๊าบบบบบบบบ ”

 

.

.

.

.

.

 

ผม มาถึงมหาลัยก่อนเพื่อนก็มานั่งรออยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้คณะ ปกติผมไม่ได้มาเช้าหรอกจะมาถึงก็เกือบจะถึงเวลาเข้าคาบแล้ว มาถึงโต๊ะผมก็โทรจูเนียร์เพื่อบอกว่าผมรออยู่ตรงไหน รอสักพักผมก็ได้ยินเสียงไอ้มิวดังมาแต่ไกล

 

“ ว่าไงครับไอ้คุณฟิน วันนี้พายุเข้าแหงๆ มึงมาก่อนพวกกู.. เฮ้ยยยย !! ผี ” มาถึงมันก็แขวะผมทันที ผมเลยจัดการตบหัวมันเป็นการเจิมแต่เช้า

 

ผัวะ

 

“ มาถึงก็แซะกูเลยนะครับคุณมิว แล้วหน้าหล่อๆอย่างกูเนี่ยไม่ได้เข้าข่ายกับคำว่าผีของมึงเลย ” ผมแขวะมันกลับไป อันที่จริงผมก็รู้นะว่าสภาพผมวันนี้เหมือนผีอย่างที่มันว่าจริงๆ แต่ผมก็ไม่อยากให้พวกมันเป็นห่วงเลยทำตัวเป็นปกติทั้งที่ในใจมันไม่ค่อยปกติ เท่าไหร่

 

“ อื้อหืออ มั่นหน้ามากกกกกก ” ไอ้มิวยังไม่หยุดแซะผม พอผมทำท่าจะตบหัวมันอีกมันเลยหนีไปหลบอยู่หลังจูเนียร์แทน

 

“ มีอะไรรึป่าว หรือคิดมากเรื่องเมื่อวาน ” จูเนียร์เดินมาถามผม พร้อมสายตาจากเพื่อนๆที่มองผมอย่างกดดัน ระ เรื่องเมื่อวาน... หรือว่าจูเนียร์จะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่ผับ

 

“ ระ เรื่องเมื่อวานอะไร ไม่มีอะไรสักหน่อยก็แค่นอนไม่ค่อยหลับหน้าก็เลยโทรมอย่างที่เห็น แต่แค่นี้ออร่าความหล่อกูไม่ลดหรอกหน่า ” ผมตอบมันไปพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดไม่แสดงพิรุธอะไร

 

“ อย่าโกหกถ้ายังเห็นพวกกูเป็นเพื่อน ” จึ้กเลย พายุเห็นเป็นคนเงียบๆ เหมือนไม่ค่อยสนใจชาวบ้าน ไม่ค่อยพูดแต่พอพูดทีก็เจ็บจึ้ก เหมือนอย่างที่ผมโดนตอนนี้ไงล่ะ TT

 

“ เฮ้อออออ โอเคๆ กูมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย ” ผมทนแรงกดดันจากสายตาพวกมันไม่ไหว สุดท้ายเลยถอนหายใจแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้พวกมันฟังแต่ผมไม่ ได้เล่นะว่ามันทำรอยที่คอไว้ด้วย ระหว่างที่เล่าผมก็เห็นว่ากลุ่มพวกพี่เดลมากันแล้วและนั่งอยู่ตรงโต๊ะ เยื้องๆกับกลุ่มผม ผมมองไปที่มันก็พบว่าพี่มันก็นั่งจ้องผมอยู่ก่อนแล้ว

 

 

 

“ มันทำแบบนั้นกับมึงทำไมวะ หรือพี่มันชอบมึง ” ชีต้าร์ที่นั่งฟังเรื่องราวทั้งหมดอยู่นานถามขึ้นทำเอาผมสตั้นไปสิบวิ

 

“ จะบ้ารึไง มันจะมาชอบกูได้ไงเจอกันก็แค่ไม่กี่ครั้งแถมคุยกันนับคำได้ แล้วอีกอย่างกูกับมันก็ผู้ชายทั้งคู่ พี่มันจะมาชอบกูได้ยังไง ” ผมเถียงไอ้ต้าร์กลับไปอย่างรวดเร็ว

 

“ แล้วมึงจะหน้าแดงทำไมล่ะครับคุณฟิน ” ไอ้มิวมันแซะผมอีกแล้ว ผมเลยต้องส่งสายตาอำมหิตไปหามัน มันเลยหยุดแต่ก็ยังไม่วายมองหน้าผมสลับกับพี่เดลแล้วหัวเราะคิกคักอยู่คน เดียว

 

“ สมัยนี้สังคมมันเปิดกว้างแล้วเว้ย ไม่เห็นรึไงว่ามีคู่รักชายชายเยอะแยะ กูว่าพี่มันต้องชอบมึงแน่ๆ ถ้าไม่ชอบแล้วพี่มันจะทำแบบนั้นทำไม ไหนจะรอยที่คอมึงนี่อีกอย่าคิดว่ากูไม่เห็นนะ ” ไอ้ต้าร์มันพูดพร้อมกับสายตาที่มองมาที่คอผมตามด้วยนิ้วที่จิ้มๆอยู่ตรงรอย นั่น เวรเอ้ย!! กูอุตส่าห์ปิดไว้แล้วทำเนียนๆมึงยังเสือกเห็นอีก ไอ้ตาดี

 

“ ระ รงรอยอะไร ถ้าหมายถึงไอ้นี่ล่ะก็นะ มะ เมื่อคืนกูนอนไม่หลับก็เลยออกมาเดินเล่นแล้วยุงมันกัดก็แค่นั้นแหละ ” แถครับงานนี้ต้องแถ ถ้าสีข้างไม่ถลอกอย่าหยุด

 

“ เหรอออออออออออออ ” พวกมันขานพร้อมกัน ทีอย่างนี้ล่ะร่วมมือกันดีเชียวนะมึง แล้วไอ้พายุมึงก็เอากับมันด้วยงั้นหรอปกติกูเห็นมึงไม่สนใจนี่

 

“ ยุงคงตัวใหญ่มากสินะถึงได้กัดซะเป็นรอยขนาดนั้น ” ชีต้าร์

 

“ แถมยังกัดในห้องน้ำซะด้วย ” มิวสิค

 

“ กัดตั้งแต่ก่อนกลับบ้าน ” จูเนียร์

 

“ กัดแสดงความเป็นเจ้าของ ” พายุ

 

“ พะ พะ พวกมึงงงง ยะ อย่าบอกนะ วะ ว่าา... ” ผมมองพวกมันอย่างตาโต พูดขนาดนี้อย่าบอกนะว่ามึงเห็นกันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ไอ้เหี้ยยยยยยย !! แล้วทำไมมึงไม่บอกกูวววววววววว

 

“ อย่างที่มึงคิดแหละครับไอ้คุณฟิน พวกกูเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ที่ไม่ทักก็เพราะก็เห็นสีหน้ามึงไม่ค่อยดีเลยคิดว่ามึงคงไม่อยากพูดถึง แต่ไหนๆวันนี้มึงก็เล่าให้พวกกูฟังแล้วก็ขอสักหน่อยแล้วกันโน๊ะ ” ไอ้มิวมันเสนอหน้ามาบอกกับผมที่ยังอึ้งอยู่

 

“ โน๊ะพ่องงงงงง ”

 

“ จุ๊ๆ ไม่เอาไม่เล่นพ่องนะครับคุณฟิน เดี๋ยวกูฟ้องพี่รหัสมึงนาา ” มึงยังไม่หยุดใช่มั้ยไอ้มิว

 

ผัวะ

 

“ โอ๊ยเหี้ยยย วันนี้มึงตบกูสองรอบแล้วนะ ” ไอ้มิวพูดแล้วเบะปาก ทำตัวเป็นเด็กไปได้ตัวก็โตเป็นควายแล้ว

 

“ กูจะพูดยังไงแล้วเกี่ยวอะไรกับมันด้วย มึงก็เลิกเบะปากสักทีเหอะไม่ได้น่ารักเลย ” ผมว่ามันกลับไป ไอ้มิวมันเลยงอนสะบัดหน้าหนีผมอย่างแรง กูล่ะกลัวคอมึงจะเคล็ดจริงๆ

 

 

“ แล้วมึงจะเอาไง ถ้าพี่เดลเค้าชอบมึงจริงๆ ” อยู่ๆจูเนียร์ก็ถามขึ้นมาเสียงจริงจัง เอ่ออ มึงจะจริงจังไปมั้ยวะได้ข่าวว่ากูเป็นคนเสียหาย

 

“ ก็ไม่เอาไงอ่ะ มันชอบก็ช่างมันดิกูไม่ได้ชอบสักหน่อย ” ผมตอบพลางยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

 

“ ให้มันจริงเหอะ บอกไม่ชอบแล้วอย่ามาร้องไห้ทีหลังแล้วกัน ” รู้สึกวันนี้ไอ้พายุจะพูดเยอะเหลือเกินนะ แล้วแต่ประโยคนี่เจ็บแสบทั้งนั้นไม่ได้ช่วยอะไรกูเลย

 

“ ไม่มีทางหรอกหน่า ไปเรียนกันได้แล้วไปพวกมึงอ่ะ กูสองคนจะเข้าเรียนแล้ว ถ้ากลางวันว่างก็มากินข้าวด้วยกันนะเว้ยกูเหงา ฮ่าฮ่าฮ่า ” ผมตัดบทแล้วไล่พวกมันให้ไปเรียนกัน นี่ก็ใกล้เวลาเข้าคลาสแล้ว นัดแนะเสร็จสรรพพวกมันก็แยยกย้ายไปเรียน ส่วนผมกับจูเนียร์ก็เดินขึ้นตึกเรียนไป ระหว่างทางมันต้องผ่านโต๊ะที่พวกพี่มันนั่งผมพยายามไม่สนใจแต่ก็ยังสังเกต เห็นว่าพี่มันมองจนผมเข้าตึกแล้วมันจึงลุกไปเรียน อย่าบอกนะว่ามันรอส่งผมเข้าตึก มายก็อดดดด !! กูจะทนได้นานแค่ไหนกันเนี่ยแค่เมื่อคืนกูก็ใจเต้นแล้ว

_________________________________________

TBC

เย้ๆ !! โซมาลงครบละน๊าา

พี่เดลทำน้องฟินนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว

พูดคุย ติดตาม ทวงนิยายในเพจได้เลยจ้า

ขอบคุณทุกคอมเม้น ทุกคำแนะนำนะคะ โซจะนำกลับไปปรับปรุงนิยายให้ดีขึ้นค่ะ

1 ตอน = 1 เม้น = 1 ล้านกำลังใจ

พูดคุย ติดตาม ทวงนิยายในเพจ sodazaa ได้เลยจ้า