s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย

ปั้งๆ!!!!
เสียงปืนดังขึ้นสองนัดพร้อมกับร่างของลูกน้องสองคนที่ไร้ลมหายใจ
"ฟู่ววว รอบกัดกันอีกแล้วนะคุณอิสรา"ตาต้าพูดขึ้นพร้อมเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่อย่างใจเย็นแต่ทว่าเจ้าของบ้านกลับไม่เย็นด้วย
แกร๊ก
"แกก้าวมาอีกก้าวเดียวสมอฃแกกระจุยแน่".อิสราชักปืนขึ้นขู่พร้อมกับเดินถอยกลังเรื่อยๆ
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้าไม่อยากให้ลูกสาวแกตาย!!!" เสียงด้านหลังดังขึ้นพร้อมกับร่างเล็กของต้นข้าวที่จับลูกสาวของเขาไว้
"พ่อค่ะ ช่วยติมด้วย"
"ปล่อยลูกสาวฉันนะยัยสวะ"
"หึ พูดดีๆหน่อยสิคุณอิสราทีาพวกผมมาเนี่ยะแค่จะมาขอค่าทำขวัญนิดหน่อยที่คุณกล้าส่งคนมาทำร้ายน้องผม" ตาต้าพูดเสียงเรียบก่อนจะบกปืนขึินจ่อหน้าอิสราอย่างผู้มีชัย อิสราเองก็เริ่มรู้สึกกลัวเด็กสอฃคนตรงหน้านี้อยู่ไม่น้อยแววตานักล่านี้เหมืิิอนกับผู้เป็นพ่อไม่มีผิด
"แกต้องการอะไร" อิสราถามเสียงสั่น
"ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกแค่........บ้านหลังนี้"
"ไม่ได้นะ บ้านหลังนี้มันเป็นบ้านของฉันนะ อย่ายอมมันนะค่ะคุณพ่อ โอ๊ย!!!" ไอติมร้องเสียงดังเมื่อถูกต้นข้าวตบเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง
"แกไม่มีสิทธิ์พูดไอติม บ้านหลังนี้เป็นของพ่อฉันพวกแกมันเลวเป็นลูกน้องของซาตานดีๆไม่ชอบกลับมาลอบหักหลังพ่อฉันซะได้ แต่ถึงยังไงซาตานก็คือซาตานคนแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด"
"พอเถอะต้นข้าว ว่าไงล่ะคุณอิสราจะยอมคืนบ้านให้ผมดีๆหรอป่าว" ตาต้าพูดพลางยกยิ้ม อิสรามองทั้งคู่ด้วยสายตาเกียจช้งถึงยังไงซะที่นี่มันก็เป็นถิ่นเขาวังไงเขาก็เหนือกว่า
"อย่าคิดว่าที่นี่เป็นถิ่นคุณ เพราะที่นี่มีแต่คนของซาตาน" ตาต้าพูดอย่างรู้ทัน อิสรามองไปรอบๆหาลูกน้องของตอนซึ่งตอนนี้ไม่มีแม้แต่คนเดียว เขาหมดทางหนีแล้วจริงๆ
"ตกลงฉันจะคืนบ้านให้พวกแก" ตาต้ายกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะยื่นกระดาษมาวางไว้ตรงหน้าอิสรา มันคือสัณญาซื้อขายบ้านหลังนีิเพราะถ้ามีปัญหาขึินมาพวกเขาก็จะไใม่มีความผิดทางกฎหมายใดๆทั้งสิ้น อิสราเซ็นสัญญาพร้อมกับคืนโฉนดบ้านให้ตาต้าอย่างคนหมดทางรอด
"หึ ไม่ต้องห่วงหรอกนะว่าจะไม่มีที่อยู่ผมจะจัดหาให้คุณเอง เอาให้สมกับที่ผมกับต้นข้าวได้ลำบากลำบนมาตลอดเลยแหละ ต้นข้าวสั่งสิจะให้คุณๆเขาไปอยู่ที่ไหนดี" ตาต้าหันไปถามน้องสาวที่กำลังเดินลงมาพร้อมกับลูกสาวนายอิสรา ร่างเล็กมองคนด้านหน้าด้วยสายตาทีาเย็นชาไร้ความปราณี คนที่ทำร้ายครอบครัวเธอ
"พี่โจ พาสองคนนี้ไปอยู่หาห้องเช่าแถวผับใต้ดินของพวกเขา ใจดียกเงินให้ล้านนึงไปทำทุน" ต้นข้าวสั่งลูกน้อฝคนสนิทก้มหัวก่อนพาตัวทั้งสองคนออกไป ไอติมสะบัดคนพวกนั้ยออกก่อนวิ่งมาเกาะขาต้นข้าวไว้
"ให้ฉันอยู่ด้วยนะ ฉันไม่อยากลำบาก"
"เธออยากอยู่ที่นี่งั้นหรอ อยู่ในฐานะอะไรล่ะฉันไม่เลี้ยงหรอกนะ คนไม่มีประโยชน์อย่างเธอนะ"ต้นข้าวพูดอย่างเจ็บ,แสบ ไอติมได้แต่ก้มหน้างุดกับขาต้นข้าวพลางใช้ความคิด ยังไงซะเธอจะต้องไม่ลำบากเธอต้องทำลายต้นข้าวซะ
"คนสนิทของเธอไง"ไอติมตอบ
"ฉันมีไอ้เปอร์เป็นคนสนิทอยู่แล้ว" 
"เพื่อน ใช่ฉันเป็นเพื่อนเธอฉันมีสิทธิ์อยู่ที่นี่"
"หึ เพื่อนงั้นหรอฉันไม่นับเธอเป็นเพื่อนหรอกนะ แต่ถ้าเธออยากอยู่ฉันก็จะให้อยู่"
"จริงหรอ!!" ไอติมถาม ต้นข้าวยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้คนฟังถึงกับหน้าถอดสี
"จริงสิ แต่อยู่ในฐานะคนรับใช้นะถ้าอยากสบายกว่านั้นก็ยอมเป็นของเล่นให้ลูกน้องฉันก็ได้มัแต่คนหล่อๆทั้งนั้นไม่แน่อาจจะมีซักคนที่สนใจรับเลี้ยงเธอก็ได้ แต่เธอจะอายหรือป่าวที่ให้เด็กเลี้ยงเพราะลูกน้องฉันมีแต่เด็กๆทั้งนั้น"
'ยัยต้นข้าวฉันจะต้องทำลายแกให้ได้'