s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย

  ..Tata talks....

 "เฮ้ยมึง หิวว่ะไปหาไรแดกกัน" ไอ้แฟนธอมชวนพวกผมหลังจากเรียนเสร็จ

"เออๆ ไปดิกูหิวจะตายห่าแล้ว"มาร์คพูดต่อ ผมรีบเก็บของลงกระเป๋าแล้วเดินลงมาด้านล่างทันที

"ไอ้ต้าน้องมึงไปไหน" มาร์คถาม

"ไม่รูัว่ะ มันมีเรียนบ่ายอ่ะ"

"เดี๋ยวกูโทรชวนมากินข้าวด้วยกันดีกว่า คิดถึงเมีย!!" ไอ้มาร์คพูดอย่างลอยหน้าลอยตามือกดโทรศัพท์หาเบอร์ปลายทางทันที น้องกูไปเป็นเมียมึงตั้งแต่เมื่อไรว่ะ

"ฮัลโลเปอร์ กินข้าวยัง....อ่อ..มากินข้าวดิพี่รออยู่โรงอาหารสามอ่ะ แล้วข้าวอยู่กะเปอร์ป่าวชวนมาด้วยดิ..อ่าๆครับๆมาเร็วๆนะ"

"มึงแต่งงานแล้วยังจะยุ่งกะข้าวอีกหรอ" ไอ้แฟนธอมถาม

"กูรักข้าวคนเดียวว่ะถึงจะเเต่งงานแล้วแต่พวกกูก็แยกกันอยู่นาเนียร์ก็ไม่ได้ว่าอะไร"

"เลว!!" ผมด่า มันหันมายักคิ้วให้ผมอย่างยียวน กวนไปเหอะเมียมึงมาทำร้ายน้องกูเมื่อไรกูเอาตายแน่!! พวกผมนั่งรอซักพักข้าวกะเพื่อนๆก็เดินมาทีแรกชวนมาสองคนไหงโผล่มาซะหกเลยล่ะ

"อ้าว!! น้องบิกินมากะเค้าด้วยหรอเนี่ย"ไอ้แฟนธอมทักคนตัวเล็กที่เดินตามหลังข้าวมาอย่างอาดๆ

"พี่ข้าวเป็นพี่รหัสผมพี่อยู่ไหนผมก็อยู่ที่นั่นแหละ เนาะพีีข้าว"

"อืม" ข้าวตอบอย่างหน่ายๆก่อนนั่งลงข้างๆน้องบิกิน

"เอ้า เชิญนั่งสิครับน้องๆ"

"เขยิบ!"ผมมองหน้าร่างสูงหน้างงๆ ทำไมกูต้องเขยิบให้มึง

"ไม่ต้องมามองผมจะนั่งข้างพี่เพราะฉนั้น เขยิบ"

"ทีีอื่นก็มีมึงก็ไปนั่งดิกูชอบนั่งตรงนี้"ผมเถียงกลับ

"เปอร์ เราไปนั่งตรงนั้นดีกว่าไอติมจะนั่งข้างเปอร์" หญิงสาวร่างบางพูดขึ้นถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นลูกสาวของนายอิสรา เปเปอร์ถูกลากไปนั่งข้างๆกับต้นข้าวยัยน้องไอติมเดินเขามาในโต๊ะแล้วกระแทกต้นข้าวจนเกือบหลัง

"อ๊ะ ยัยบ้านี่มากระแทกฉันทำไมเนี่ยะ" ต้นข้าวโวย

"แกกล้าดียังไงมาโดนตัวเปอร์"

"ใครเขาโดนกันมันเดินมานั่งข้างฉันเอง ตาบอดหรือไงถึงมองไม่เห็น"

"เปอร์เป็น 'ของฉัน' คนอื่นไม่มีสิทธิ์" งึก ผมสะดุดกับคำพูดของเธอเล็กน้อยรู้สึกแปล๊บๆที่หน้าอกเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างมาจุกอยู่ที่คอหอย ต้นข้าวหันมามองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะเดินมาฉุดแขนผมใหัลุกขึ้น

"งั้นก็ดูแลคนของเธอให้ดีๆแล้วกันอย่าให้มันมายุ่งกับ 'คนอื่น' "

"แน่นอน ยังไงซะเปอร์ก็ต้องแต่งงานกับฉัน"

"หึ ถ้าฉันเป็นไอ้เปอร์นะฉันยอมกัดลิ้นตัวเองตายดีกว่าแต่งงานกับผู้หญิงไม่มียางแบบเธอ สงสัยพ่อเธอคงไม่สอนเลยสินะว่าอย่าเที่ยวไล่จับผู้ชายเพราะนอกจากมันจะดูทุเรศและทำให้เธอไร้ค่าแล้วมันยังทำให้ผู้ชายที่เธอพยายามวิ่งตามอยู่ขยะขแยงเหลือบไลอย่างเธอ" ต้นข้าวกราดด่าไม่ยั้งก่อนจะฉุดมือผมออกมา ผมรู้สึกเหมือนอยาปจะร้องไห้เลยแหะแล้วที่น้องมันพูดกับผมเมื่อเช้าล่ะ หมายความว่าไง?

.....Paper talks.....

ผมมองต้นข้าวที่เดินจูงมือพี่ต้าออกไปพี่มันสีหน้าไม่ดีเลยแหะจะเป็นอะไรหรือป่าว

ครืดดด

"จะไปไหนค่ะเปอร์" ไอติมถามพลางชุดแขนผมให้นั่งลง

"ปล่อย จะไปหาพี่ต้า"

"ไม่!! นั่งลงเดี๋ยวนี้นะเปอร์จะไปสนใจมันทำไมกะอีแค่คนคนเดียว"

"ปล่อย!!" ผมพูดเสียงต่ำชักจะมีอารมณ์โมโผขึ้นมาแล้วสิ

"ใจเย็นนะเปอร์ น้องครับปล่อยไอ้เปอร์ก่อนเถอะ" พี่แฟนธอมพูด

" ใครเป็นน้องแกไอ้โสโครก!!!"

"ไอติมพูดแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ"พี่มาร์ค

"อย่ามายุ่ง!! เปอร์นั่งลงเดี๋ยวนี้เลยนะ นั่งลงสิ!!" ไอติมกราดด่าไปทั่วซ้ำยังมาออกคำสั่งผมอีกยัยนี่ชักจะเกินไปแล้วนะ

"เปอร์นายนั่งเถอะเดี๋ยวฉันไปดูพี่ต้าให้"ซันเดย์กับฟินพูด

"เดี๋ยวฉันไปเองนายสองคนกินข้าวเถอะ"

"เปอร์!! ต้องให้พูดกี่รอบถึงจะเข้าใจติมเป็นเมียเปอร์นะเปอร์ต้องฟังติมสิ กรี๊ดดดดด"

"หยุดกรี๊ดแล้วปล่อยฉันก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"

"จะสนใจทำไมกะอีแค่ลูกมาเฟียกระจอกพ่อแม่ก็ไม่มี ทำไมค่ะเปอร์รักมันหรอ"

"เออ กูรักพี่ต้า พี่ต้าเป็นแฟนกู ส่วนมึงอย่าไปพูดกะใครอีกว่าเป็นเมียกูเพราะกูไม่เคยคิดจะเอาพวกมึงมาทำพันธ์หรอ เอาไปก็เหนื่อยเปล่าเสียดายน้ำ!!" ผมตอบพร้อมกระชากแขนออกแต่ก็ไม่หลุดพ้นสักที แม่งเอ๊ย!

"มึงชอบไอ้ต้าหรอเปอร์"พี่มารฺคถามผม ผมพยักหน้าหงึก พี่มันยิ้มๆแล้วจ้องหน้าผมประมาณว่า "มึงแน่มากน้องชาย จัดการมันซะ!!"

"กรี๊ดดด ไม่ยอมติมจะฆ่ามัน"

"ก็ลองดูสิบอกไว้ก่อนนะฉันไม่เหมือนพี่มาร์คที่จะยอมเธอ" พูดจบผมก็สะบัดแขนออกทันทีทำให้เธอล้มลงไปนอนกะพื้น ทำผู้หญิงขนาดนี้เลยหรอว่ะกู แต่ช่างเหอะมีคนที่สกคัญรอผมอธิบายอยู่ ผมรีบวิ่งออกจากโรงอาหารไปตามทางที่สองคนนั้นเดินไปทันที

"ก็ยัยนั่นเล่นพูดซะขนาดนั้นอ่ะ