s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย

....Mark talks......

เช้าววันนี้อาจจะเป็นวันสดใสของใครหลายคนแต่คงไม่ใช่ผมพรุ้งนี้แล้วสินะที่ผมจะต้องแต่งงานสองวันที่ผ่านมาผมไม่ได้เจอข้าวเลยเพราะเป็นวันหยุดข้าวเองก็คงยังไม่รู้เรื่องนี้ไอ้เปเปอร์ก็ดูซึมๆเหมือนกัน เฮ้อออ ผมควรทำไงดีครับ

"เป็นไรมึง เมนส์ไม่มาหรอ" เสียงไอ้ต้าที่เดินเข้ามาในห้องถามผม ผมว่าผมควรบอกไอ้ต้าเพราะอย่างน้อยมันอาจจะช่วยผมได้

"กูถามอ่ะไม่ได้ยินหรอไอ้มาร์ค"

"......." ได้ยินแต่ไมรู้จะพูดยังไง

"ถ้ามีงไม่พูดกูสอยมึงร่วงแน่"

"โว๊ะ มึงจะโหกไปไหนว่ะ"

"มึงก็ตอบกูมาดิ"

"กูจะแต่งงานพรุ่งนี้"

"เฮ้ย!! น้องกูยังเรียนไม่จบแล้วกูก็ยังไม่พร้อม" กูจะฉุดน้องมึงเลยดีไหม!!

"ไม่ใช่ข้าว"

"หมายความว่าไง"

"กูไม่ได้จะแต่งงานกับข้าว"

พลั่ก

หมัดลุ่นๆของไอ้ต้าสอยเข้าปลายคางผมเต็มๆ ไม่น่าพูดกะมันเลยรูัทั้งรูัว่ามันรักน้องมันขนาดไหน มันกระชากคอเสื้อผมขึ้นมาอีกครั้งและตะโกนใส่หน้าผม

"มีงอยากตายใช่ไหม!!"

"กูจำเป็นต้า มึงเข้าใจกูหน่อย"

"จำเป็น? จำเป็นเหี้ยอะไร หลายใจมากใ่ช่ไหมมึงอ่ะ"

พลั่ก!!!

หมดที่สองตามมาติดๆตอนนี้ปากผมคงแตกไม่เหชือชิ้นดีแล้วแหละ เจ็บชิบ!!

"กูรู้ว่ามึงรักน้อง แต่ช่วยฟังกูก่อนได้ไหม"

"เหตุผลของคนหลายใจ กูไม่ฟัง!!" มันง้างหมัดเตรียมต่อมผมอีกครั้งแต่ถูกรุ่นน้องคนนึงรักแขนไว้

"ใจเย็นพี่" น้องมันพูด

"มีงเป็นใคร มายุ่งอะไรกับกู"

"ผมชื่อมัฟฟิน"

"มีงปล่อยกูเลยนะ กูจะฆ่ามัน!!" ต้า

"ผมรูัว่าพี่รักข้าว ไม่อยากให้ข้าวเสียใจแต่พี่ต้องฟังเหตุผลคนอื่นด้วย" น้องมันพูดเสริมไอ้ต้าดูเหมือนจะอารมณ์เย็นลงมันปล่อยคอเสื้อผมออกแล้วลงไปนั่งบนโต๊ะพร้อมไอ้น้องหัวแดงนั่น

"มีอะไรพูดมา แต่ถ้าไม่เข้าหูมึงคงรู้นะว่่าจะเจออะไร"ไอ้ต้าพูด ไอ้เหี้ย ไอ้เลว ฟังกูตั้งแต่ทีแรกก็จบ

"กูต้องแต่งงงานกับลูกนายอิสราเจ้าของธุรกิจเถื่อนในเมืองนี้"

"เพื่อ?"

"เพื่อปกป้องข้าวแล้วก็ไถ่โทษที่พ่อกูทำไว้กับครอบครัวมึง เฮ้อออ พ่อกูมีส่วนทำให้พ่อกะพี่ชายมึงต้องตาย กูก็ไม่รู้เรื่องพวกนี้หรอกแต่กูอยากไถ่โทษ......กะ กูแค่นั้น"

"ถ้าพี่อยากปกป้องข้าว อยากไถ่โทษ ทำไมพี่ถึงไม่แต่งงานกับข้าวแทน" น้องมัฟฟินหัวแดงถาม

"ถ้าพี่ทำแบบนั้นได้พี่คงไม่มานั่งกลุ้มหรอก ถึงแม้พี่จะแต่งงานกับข้าวแต่ชีวิตคู่ก็คงไม่สงบสุข พี่ไม่อยากให้ข้าวลำบาก"

"กูเข้าใจมีงมาร์ค เรื่องพ่อกูไม่โกรธมึงเพราะมึงไม่รู้แต่เรื่องที่จะแต่งงานมีงต้องคุยกับข้าวเอง" ไอ้ต้าพูด มันก็จริงนะแต่ก็คงจะลำบากใจมากๆเลยแหละแต่เพื่อข้าวผมต้องทำ

(Tonkaw)

"เหี้ยเปอร์ปล่อยยยยยยยย"

"ไม่เอา เปอร๋รักข้าวนะ"

"รักพ่อมึงสิ ปล่อยกู!!!"

ว๊ากกก อยากจะว๊ากดังๆเสียงจริง ไอ้เปอร์ต้องบ้าแล้วแน่ๆเลยพอมันมาถึงก็เอาแต่กอดฉัน แถมพูดจาแปลกๆอีก กูแฟนพี่มึงนะโว๊ยยยย เกรงใจพี่มึงหน่อย -_-!!!

"เปอร์ปล่อยเหอะเดี๋ยวไอติมมาเห็นกูจะซวยอีก"

"ช่างมันดิ"

"เปอร์ปล่อยเหอะ"ฉันท้้งทุบ ท้้งหยิก ทั้งข่วนแขนล้ำบึกของมันแต่ก็ไม่มีทีท่าว่ามันจะปล่อย เฮ้ย!! กูเหนื่อยแล้วนะ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด"กูล่ะเบื่อเสียงโหยหวนนี้สะจริงๆ กรี๊ดดังแบบนี้พ่อแกให้กินลำโพงแทนข้าวหรือไง

"ปล่อยเปอร์นะ ยัยสวะ"

โอ๊ะโอ ใครกันน๊าาาที่มากรี๊ดใส่ข้าวกับเปอร์แบบนี้ แล้วพี่มาร์คจะบอกกับข้าวยังไงว่่จะต้องงาน

.

.

.

.รอลุ้นตอนต่อไปนะจ๊ะ คืนนี้ลงดึกไปหน่อย(เพิ่งทำการบ้านเสร็จ: Writer) ขอให้สนุกกับการอ่านนะค่ะ