s.o.sรักอันตรายของยัยมาเฟีย

....Fantom....
 
เซไฮ!! เช้าวันสดใสของผมวันนี้ผมมามหาลัยแต่เช้าครับ ไม่ได้มีเรียนนะผมมาหาคนคนนึงต่างหาก
"ข้าว ค่อยๆกินดิมึงเดี๋ยวติดคอตาย"รุ่นน้องที่ชื่อซันเดย์พูดเมื่อเห็นคนตัวเล็กตรงหน้ากินข้าวอย่างรวดเร็ว
"เรื่องของกู กูเครียด กูจะกินให้อ้วนตาย"
"เครียดเรื่ิองที่มีคนมาแย่งกันจีบนะหรอ"น้องมันถามคนตัวเล็กถอยหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตอบ
"มึงอย่าพูดได้ไหม เดี๋ยวกูฟาดแม่ง"
"ฮายยยยยยยย ต้นข้าวคนหล่อ เป็นไงสรุปว่าจะคบกะใครดี ^^" เสียงน้องเปเปอร์มันถาม คนตัวเล็กมองหน้าเพื่อนอย่างเคืองๆก่อนจะ
ป๊อก!!!!
เสียงของแข็งกระทบกระโหลกดังลั่นจนคนในระแวกนั้นต้องหันมามอง
"โอ้ยยย  มึงเอาช้อยมาเคาะหัวกูทำไมเนี่ยะ"เปเปอร์บ่น
"กูไม่ถีบมึงหงายก็บุญล่ะไอ้เปเปอร์"
"คอยดูเหอะเดี๋ยวกูจะฟ้อง..........พี่แฟนธอม!!"น้องเปเปอร์หันมาทางผมพลางโบกไม้โบกมือให้ ไหนๆก็เห็นแล้วเดินไปทักทายซักหน่อยดีกว่า
"หวัดดีครับ"ผมเอ่ยทักคนตัวเล็กหันมามองแล้วถอนหายใจแรงๆเอาหน้าฟุบกับโต๊ะ
"นี่ๆ"ผมสะกิดคนตัวเล็ก เธอเงยหน้าขึ้นก่อนจะ....
"อะไร!!!" ตะคอกผม
"วันนี้มีเรียนไหม"ผมถาม
"มี"
"มีที่ไหน เพิ่งเรียนเสร็จเองนะ" น้องซันเดย์ตอบหน้าใสซื่อ ฮ่าๆๆผมว่าในกลุ่มสามคนนี้มีน้องซันเดย์นี่แหละหัวอ่อนสุด
"ซันเดย์"เสียงเรียกเย็นยะเยือกจากคนตัวเล็กทำให้เจ้าของชื่อถึงกับสะดุ้ง
"อ่ะๆ  ซันเดย์ขอโทษ"
"เฮ้อ~~~~"คนตัวเล็กถอนหายใจแรงๆ
"เรียนเสร็จแล้วไปเที่ยวกัน"ผมชวน
"แม่บอกไม่ให้ไปกับคนแปลกหน้า"
"แปลกหน้าที่ไหนอีกหน่อยก็จะกลายเป็นแฟนกันแล้ว"
"ไม่ว่างวันนี้จะไปสั่งจองน้องหมีโพล" อ่ะ หมีโพลหรอ ยัยเด็กนี้ชอบหมีโพลหรอ
"เดี๋ยวพาไป"
"ไม่ต้อง มีขาไปเองได้"
"
มึงจะปฏิเสธพี่เขาทำไมข้าว พี่เขาจีบอยู่นะ"น้องเปเปอร์พูด
"เสือก!!" คนตัวเล็กตะคอกใส่หน้าอย่างจัง
"มึงพูดแบบนี้ใช่ไหมข้าว งั้นต่อไปกูจะไม่ยุ่งกะมึงอีก"น้องเปเปอร์ คนตัวเล็กแบะหย้าเหมืิอนจะร้องไห้
"เปอร์~~~ข้าวขอโทษอย่าโกดกันเลยนะ"
"เปอร์ไม่โกรธก็ได้แต่ข้าวช่วยไปเที่ยวกะพี่เขาได้ไหมวันนี้เปอร์ไม่ว่างดูแลข้าวเปอร์ต้องไปสนามแข่ง ไว้ตอนเย็นเปอร์จะไปรับนะ"น้องมันพูด อ้จฉาเลยเฟ้ยย พูดกันซะน่ารักเลยอยากมีโมเมนต์แบนี้บ้างจัง(อย่ามนม อย่ามโน ท่องนะโมไว้เลย: เปเปอร์)
 
 
"จะพาเดินไปไหน อีกไกลไหม"คนตัวเล็กถามผม ไอ้น้องเปเปอร์มันพูดเกลี้ยกล่อมให้ไอ้ตัวเล็กมากับผม มันบอกให้ผมเูแลให้ดีเดี๋ยวตอนเย็นจะมารับไปสนามแข่งรถ ผมเพิ่งรู้ว่าสองคนนี้สนิทกันมาตั้งแต่เด็กมันถึงรักและ,คร์กันมากแบบนี้ไง
"ถาสก็ไม่ตอบ วุ๊!!"คนตัวเล็กโวยเมื่อผมไม่ตอบคำถาม
"ก็เห็นบอกอยากได้หมีโพล"
"แล้ว?"
"ก็เลยพามา"
"บ้านใคร"
"บ้านฉัน"
"บ้านนายเป็นโรงงานผลิตหมีโพลหรือไง!!" โวยวายอีกแล้ว ยัยนี่ชอบโวยวายจังว่ะ ไอ้ต้ามันเลีิยงน้องยังไงให้กินระเบิดเป็นอาหารหรือไง
"บ้านฉันไม่ได้เป็นโรงงานผลิต แต่พ่อฉันเป็นเจ้าชองโรงงายผลิต จบป่ะ!"
"เฮ้ย!! จิงดิ"ยัยตัวเล็กทำหน้าตกใจ รู้แค่นี้ยังตกใจถ้าเจอห้องที่ผมจะพาไปจะไม่ช็อคตายหรือไง
แอ๊ดดดด~~~~
ห้องห้องหนึ่งถูกเปิดออก ห้องใหญ่ที่ถูกตบแต่งด้วยตุ๊กตามากมายก่ายกอง ตุ๊กตาทุกตัวล่วนแต่เป็นของโพล
"อ๊ากกกก"เสียงตะโกนวี๊ดลั่นทำเอาผมหูแทบแตกยัยตัวเล็กกระโจนเข้าฟัดตุ๊กตาหมีทันที
"เบาๆ เดี๋ยวมันขาด"ผมบอก
"อยากได้อ่าาาาาา ^////^"
"เิอาสิ อยากได้ตัวไหน"
"ทุกตัว" โลภมากชิบหาย ชักจะหมั่ยไส้แล้วสิ
"ขนเอาไปให้หมด ถ้าไม่หมดฉันเตะเธอแน่!!" ผมบอกยัยตัวเล็กหันมามองค้อนผมเล็กน้อยก่อนทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ
"รออยู่นะเดี๋ยวไปเอาขนมมาให้" ผมบอกก่อนเดินลงไปข้างล่าง หยิบน้ำกับขนมขึ้นมา เอ๊ะ!! ทำไมมันเงียบจังว่ะ ผมเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นร่างเล็กๆนอนกอดหมีโพลตัวใหญ่สีฟ้าครามอยู่ ใบหย้าตอนหลับนี่มันน่ารักชะมัด ไหนๆก็ิอยู่ใกล้แต่นี้แล้วขอกอดหน่อยแล้วกัน ผมค่อยๆล้มต้วลงนอนข้างๆ ดึงเธอมากอดไว้ก่อนจะหลับตาลง อุ่นชะมัดเลย ^^ ได้กอดแบบนี้ทุกวันก็คงจะดีสินะ