Bad (wolf) เคี้ยวขย้ำหัวใจให้จนมุม
เขียนโดย aemmy
วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.31 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม พ.ศ. 2559 14.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) เรื่องอื้อฉาว....เเละข้อตัดสิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ในขณะที่ฉันกำลังเขมือบอาหารต่างๆนานาที่ตั้งอยู่ตรงหน้าอย่างไม่เเยเเสใคร เอ๊ะบางทีฉันก็ควรจะห่วงภาพลักษณ์ตัวเองหน่อยนะ
"ต่อไปจะเป็นการกล่าวต้อนรับท่านประธานนะครับ"
เอ๊ะ นี้มันอะไรอ่ะ มีการกล่าวอะไรด้วยหรอ ฉันคิดว่าลั้นท์ทามม์ปกติ คิดว่ามื้อเที่ยวทั่้วๆไป เอ๊ะ มีงี้ด้วยหรอ เออๆเเปลกดี
เเปะๆ
เสียงคนปรบมือกันดังสนั่นทั่วภัตตาคาร
"ครับๆ กระผมประธานของที่นี้หรือว่าเจ้าของบริษัทนี้เองนะครับ วันนี้ผมมีข่าวดีมาบอกทุกๆท่านกันครับ"
ข่าวดี++ เรื่องฉันหรออออ
"ต่อจากนี้ ลูกชายของผมทั้งสองจะเข้ามาช่วยผมบริหารที่นี้.."
เพล้ง
จู่ๆเสียงเควี้ยงเเก้วก็ดังขึ้น เอ๊ะ เสียมารยาทมากเลยนะ
"พ่อครับ พ่อหักหน้าผมชัดๆ ผมตั้งใจจะทำงานนี้คนเดียว "
0^0 จู่ๆหนุ่มหล่อน่าขย้ำ!!!ก็ลุกขึ้นมาประท้วงจนคนในภัตตาคารโห่ร้องลั่น
ตายเเล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นเนี้ยยย กรี๊ดดด ><
"เเกหุบปากไปเลย ไอ้เลว ฉันต่างหากที่ควรจะได้รับสิทธิ์นั้น"
เเละเเล้วพ่อเทพบุตรอีกคนก็เเย้งกลับมาอีก เอ๊ะหมอนี้ คนที่ฉันเดินชนเขานี้น่าา อ๊ากกก หล่ออ่ะ หล่อมากเลยอ่ะ ใบหน้าหล่อเหลา ผิวขาวใส ปากเเดงฉ่ำเเบบธรรมชาติ ตาสีน้ำตาลเมทัลลิกอ่อนๆชวนหลง ผมทรงเท่ๆ เเต่ดูเเล้วเขาเป็นคนที่เยือกเย็น นิ่ง เเละอันตรายอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
"ออกโรงสักทีนะพี่ชาย"
"เเก!"
ทั้งสองคนกัดฟันกันอย่างโมโห ตายจริง ตอนนี้ทุกคนต่างจ้องมองท่าทีของผู้ชายสองคนนี้อย่างไม่วางตา ถ้าจะให้พูดนะ รัศมีความหล่อเเละโหดของทั้งสองนี้ ประชดประชันกันมากเลยล่ะ อ๊ากกก มาเเย่งฉันเลยสิ มาเล้ยยย อย่าต่อยกันเลยนะฮ้าาาา ยูทริฟขอร้องงงง T^T
"ทุกคน หยุดๆ วินเทอร์ วิกเตอร์ กลับไปซะ พ่อต้องคุยกับพวกเเก! เป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักกันหา! ถึงเเม้จะคนละเเม่เเต่ก็เถอะ ......"
"พ่อครับ พ่ออย่าเชื้อไอ้วิกเตอร์ว่ามันจะทำได้เลย"
"หน๊อย เหมือนเเกจะทำได้อ่ะนะวินเทอร์"
สองพี่น้องเถียงกันอย่างไม่ลดละ ตอนนี้คนเป็นพ่อหน้าเสียไปเเล้วล่ะ
ฉันเข้าใจความรู้สึกของท่านประธานเลยนะว่ามีลูกที่ดีพร้อมทั้งคู่ เเต่ตัดสินใจยากที่จะเลือกว่าใครควรจะมาทำหน้าที่เเทนท่าน ที่ผ่านมาท่านทำหน้าที่ได้ดีมาก เเล้วใครล่ะที่จะมาทำหน้าที่เเทน....
"พอๆ ฉันมีทางออกเเล้ว ทางออกนี้จะทำให้พวกเเกยอมรับซึ่งกันเเละกัน"
"..."
"...."
ทั้งสองคนยืนฟังเเล้วไม่หันหน้าไปทะเลาะกันอีก
"ตอนนี้ทางทีมข่าวสารคดีของเราเจอปัญหาเข้าให้ เพราะที่ป่าลึกเเถบชนบทเกิดพายุใหญ่มาก ฝนตกหนัก ไม่มีใครสามารถออกมาจากป่านั้นได้เลย เเละพอเวลาผ่านไป มีคนหายไปประมาณสามคน พวกเราจึงต้องหาทางเข้าไปเเละตามหาคนที่หายไปให้ได้ โดยฉันจะยกหน้าที่นี้ให้พวกนายทั้งสองทำ ถ้าใครทำได้ดีเเละใช้ไหวพริบได้ดี คนๆนั้นจะได้เป็นประธานบริษัท Otio newsเเทนฉัน ตลอดไป!"
....
ยากนะ ยากมากก ฉันเข้าใจเลยล่ะ คนที่จะทำได้ต้องเก่งมากเเละต้องมีความเฉลียวเเละสมองฉับไว ไหวพริบต้องเริด อะไรต้องดีไปหมด คนหายไปทั้งคนอ่ะนะ ท่านประธานหาทางออกได้ดีมากเลยล่ะ มันคงเป็นบทพิสูจน์อ่ะนะ
ใครจะทำมันได้นะ ไม่วินเทอร์ก็วิกเตอร์นี้เเหละ
"ผมรับคำครับ"
"ผมรับคำครับ"
ทั้งสองคนรับคำเเละเดินออกจากห้องภัตตคารนี้ไป โดยที่ทุกคนกำลังนั่งขวัญเเขวนกันอยู่ .......
ฟึบ
เฮ้ยย อีกเเล้ว ภาพหมาป่านั้นอีกเเล้ว.... มันผุดขึ้นมาอีกเเล้ว นี้มันกำลังสื่อถึงอะไรเนี้ย ฉันงงไปหมดเเล้วนะ ...บางทีมันอาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ได้นะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ