Bad (wolf) เคี้ยวขย้ำหัวใจให้จนมุม
10.0
เขียนโดย aemmy
วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.31 น.
20 ตอน
2 วิจารณ์
20.94K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม พ.ศ. 2559 14.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Good news or ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในช่วงเช้าวันที่เร่งรีบ
เเฮะๆ ตายจริงๆ เมื่คืนน่าจะกินนมอุ่นๆก่อนนอนจะได้หลับสนิทกว่านี้ ตายจริง!ถ้าเกิดวันนี้ฉันเรียนไม่เข้าใจนะ ฉันจะซื้อปืนที่มีลูกกระสุนทองคำเเละตามล่าหาเจ้าหมาป่าตัวนั้นเลย ฆ่าล้างโคตรเลยจ้าาาาา
ติ๊ง!
เอ๊ะ เสียงเเจ้งเตือนอะไรในโทรศัพท์เนี้ยยย
ควับ
ฉันควักโทรศัพท์ออกมาดูเเปปนึง เเล้วก็รีบเก็บเข้าไปในกระเป๋าใหม่ เชอะ จะมีอะไรล่ะก็ไอ้พวกโรคจิตส่งข้อความมาก่อกวนอ่ะสิ เห็นฉันสวยไม่ได้เลยนะเนี้ย! (หลงตัวเองไปรึเปล่าจ๊ะ) T^T เสียใจ
@มหาวิทยาลัย Scenerio
เเละเเล้วฉันก็เดินลากสังขารมาถึงมหาลัยได้เป็นที่เรียบร้อยเเล้วจ้า จะพูดยังไงดีนะ เอาเป็นว่าไม่มีตังจ่ายค่ารถเลยเดินมาเเทนเเต่(บรรยากาศสดชื่นนะจ๊ะเช้าๆ) ข้ออ้างชัดๆ
"กรี๊ดดดดด นางทริฟมาเเล้วหรอยะ"
ว้ายยย เสียงใคร????
ขวับ
อ๋อ!ยัยปลาไหลไส้ตันนี้น่าาาา (ชื่อเพื่อนฉันน่าาา นางชื่อปลาไหลจ้าาา)
"มีอะไรหรอ"
"เเกๆ เเกจำตอนที่เราไปสอบสัมภาษณ์เพื่อเข้ารับฝึกงานของทาง Otio (โอทิโอ้) ได้ป๊ะ "
"อือๆจำได้ "
"เเกได้ไปโว้ยยยย เเต่ฉันไม่ได้ไปอ่าา สอบไม่ผ่าน"
ช๊อค! เเปปนึง ฉันได้ไปหรอเนี้ย ตายจริงวันนั้นฉันสอบไปเเบบลวกๆนะ หนังสือสักตัวก็ไม่อ่านไป เเถมยังพูดภาษาอังกฤษป้ำๆเป๋อๆ ตายจริง!สงสัยฉันคงเกิดมาเพื่อจะเป็นนักข่าวเนี้ยอ่ะนะ
"เฮ้ยจริงมั้ยยะ"
"จริงสิ เราสองคนลองไปถามDr.กันดีกว่า"
"เออๆ"
ฉันกับยัยไหล(เรียกสั้นๆ)รีบวิ่งฝ่าฝูงเหล่านักศึกษาเเล้วรีบไปดูป้ายชื่อบุคคลที่ได้ไปฝึกงานในที่ต่างๆ
อิๆนั้นไงชื่อฉัน ฉันได้ไปฝึกงานที่บริษัทสำนักข่าวชื่อดังของประเทศไทย ได้เป็นนักข่าวฝึกงานประมาณ3เดือนเลยล่ะ อิๆ มันต้องดีเเน่ๆเลย ถ้าเกิดพ่อเเม่ของฉันยังอยู่นะท่านคงจะดีใจเเน่ๆเลย เเต่ไม่เป็นไรฉันจะตั้งใจ ต้องสู้ๆสิยูทริฟมาถึงขนาดนี้เเล้วจะถอยไม่ได้ ยังไงอาชีพนักข่าวก็ไม่ไกลเกินเอื้อมเเล้ว กรี๊ดๆ^^
..
@ห้องพักของDr.
ฉันรีบเข้ามานั่งรอDr.ที่กำลังบินตรงมาจากตุรกีที่กำลังไปศึกษาการคลอดลูกของเเมลงกุดจี่(เอ๊ะ!ยังไง)
พล่าง
อ่าา นางมาเเล้วว ><
"สวัสดีค่ะ" ฉันเเละยัยไหลรีบยกมือไหว้เเก เดี๋ยวนางจะโมโห
"จ๊ะๆ"
เอาล่ะ!เตรียมใจฟังให้ดี ฉันจะต้องอยู่รอดในที่นั้นสินะ
"หนูจะได้ไปฝึกงานจริงๆหรอค่ะ Dr."
"เเน่นอน เธอน่ะสอบเก็บคะเเนนได้เยอะมากที่สุดของคณะเลยนะ ยูทริฟ"
กรี๊ดดด นางชมฉัน อุ้ยตายเเล้ว หัวใจจะวายฉับพลัน
"เเล้วหนูต้องทำตัวยังไงบ้างค่ะ"
"รับนี้ไปสิ"
Dr.ส่งเอกสารอะไรสักอย่างมาให้ฉัน เเต่ที่ทำให้ฉันเเปลกใจคือ ทำไมในเอกสารจะต้องมีรูปวาดของหมาป่าด้วยล่ะ ขนลุกซู่เลยนะ .....
"..."
"เธอจะต้องทำได้ดีเเน่ๆ ดีกว่าฉัน"
เอ๊ะ!
เเละเเล้วDr.ก็เดินออกจากห้องไปในที่สุด มันเเปลกๆนะ -_-;;;;
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ