Bad (wolf) เคี้ยวขย้ำหัวใจให้จนมุม

 
ผ่านไป14วัน ฉันออกจากโรงพยาบาลได้เเต่ยังเอาเฝือกที่เเขนออกไม่ได้ T^T กรรมจริงๆ ฮือๆ เชอะ เอ๊ะ จะมามัวคิดออะไรมากไม่ได้ ฉันจะต้องคิดหาทางเเก้คำสาปนั้นให้ได้ก่อนสิ เเล้วตอนนี้วินเทอร์อยู่ที่ใหนล่ะ ถ้าเปรียบเหมือนเรื่องอดีตของDr.ดีว่าล่ะก็ ฉันคงเปรียบเป็นดีว่าเเละวินเทอร์คงเปรียบเหมือนรีเซ็ทสินะ เเล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง เขาก็ต้องตายสินะ ไม่!ฉันจะยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด เขามีอนาคตอีกเยอะเเยะ ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยให้เขาตายพร้อมคำสาปนั้น 
ฉันนั่งเเท๊กซี่มาเรื่อยๆจนเห็นผู้ชายคนนึงกำลังยืนตรงสะพานที่เดียวกับที่ฉันชอบยืนมองวิวช่วงกลางคืนคนเดียว เอ๊ะ วินเทอร์นี้ 
"จอดตรงนี้เลยค่ะ"
ฉันเอาเงินให้คนขับรถเเละรีบลงมาเพื่อที่จะไปหาวินเทอร์
พอเดินเข้าไปใกล้ๆฉันเห็นได้เลยว่าเขามีสีหน้าเศร้าๆเเละเเววตาของเขามีท่าทีว่ากำลังคิดถึงใครอยู่
"วินเทอร์"
ขวับ
เขาหันหน้ามาอย่างเร็ว พลางเบิดตาโตด้วย เเววตาที่หมดหมองกลับสดใสขึ้นมา วินเทอร์วิ่งเข้าใกล้ฉันเเละก็คว้าร่างฉันไปกอด......กอดนี้ช่างอบอุ่นจริงๆนี้เขามากอดฉันทำไมกัน รึว่ารู้สึกผิด...
"เธอ..เธอปลอดภัยใช่มั้ย"
"ก็..เอ่อมั้ง"
"หา!!!"
วินเทอร์เห็นเเขนฉันเขาเลยหันกลับไปเเละต่อยเข้ากับพื้นถนนอย่างเเรง ใจฉันไม่ดีเลยจับมือเขาไว้
"นายอย่าทำอย่างนี้เลยนะ"
"ทำไมล่ะ ฉันเกลียดตัวเองนี้ ทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปทั่ว"
"นายไม่ผิดหรอก นายไม่รู้ตัว"
ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ถ้าเขาเกิดคิดสั้นขึ้นมาล่ะ ความผิดทั้งหมดคงตกมาเป็นของฉันสินะ ไม่เอาอ่ะ ฮือๆ T^T
วินเทอร์มองหน้าฉันเเละเอามือมาปาดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน มันเป็นมุมนึงที่ไม่มีใครเคยเห็น เขาเป็นคนที่อบอุ่นจริงๆ ถึงเเม้จะหาดูได้ยากมากก็ตาม...
-__-;;;;
"เธอรู้ความจริงหมดเเล้วสินะ"
"อือ"
กลืนน้ำลายได้ยากมากจ้าาาาา เขาคงไม่คิดฆ่าฉันปิดปากเรื่องนี้หรอกนะ
"เธอคิดจะบอกใครใหม"
"ไม่! ฉันจะช่วยนายให้หลุดพ้นจากเรื่องทั้งหมด"
ใบหน้าของวินเทอร์หันมาหาฉัน พร้อมกับเเววตาที่ไว้วางใจที่ไม่มีใครสัมผัสได้เหมือนกัน ..ถึงเเม้จะหาดูได้ยากมากอีกก็ตามมมมมมม -___-;;;
"ขอบคุณนะ"
"^^"
วินเทอร์ยิ้มออกมาเเบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาดูน่ารักขึ้นมาทันทีเลยล่ะ อ๊ากกก ตื้นตันใจจริงๆ ฉันจะช่วยนายเอง ฉันจะช่วยนายให้หลุดพ้นจากคำสาปด้านมืดนั้น! ฉันสัญญาด้วยชีวิตจริงๆ
(เม้นกันด้วยนะค้าาา รักคนอ่านนน จุ๊บๆ)