Princess 4 นายเย็นชากับยัยขนมหวาน

6.8

เขียนโดย WinterPrincess

วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.47 น.

9 ตอน

0 วิจารณ์

9,987 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2558 19.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) บอกรัก+งานหมั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โอ๊ย!!เบาๆหน่อยไม่ได้หรือไง!!!"
"ก็ที่มันแคบแค่นี้เอง อย่าบ่นจะได้ไหมห้ะ"
"ฮึ่ย!!! ถ้าไม่เอาเค้กมาล่อล่ะก็ฉันไม่ยอมให้นายเข้ามาให้ห้องฉันหรอกนะ!!"
"รู้แล้วๆๆ ต่อจากนี้จะเอาเค้กเข้ามาเป็นกระบุ้งเลยเถอะ"
"นายนี่เวอร์จริงๆเลย!" ฉันปล่อยให้เขาทำแผลแล้วตัวเองก็กินเค้กอย่างสบายใจ
ง่ำๆๆๆ!
ก๊อกๆๆๆ!!!
'คัพเค้ก แม่ขอเข้าไปหน่อย...'
"ค่าาาาา...นี่นายไปเปิดประตูหน่อยสิ"
"หึ...ได้ทีใช้ใหญ่เลยนะ" เขาพูดยิ้มๆ โอ๊ยย!!อย่ามายิ้มใส่กันแบบนี้นะ ><
แอดดดด
"อ่าวเรเอลทำแผลอยู่หรอจ้ะ...นี่จ้ะน้าทำสปาเก็ตตี้อกไก่มาให้จ้ะ.."
"ขอบคุณครับ..^^" อ่าว??แล้วของฉันล่ะ..ของฉ้านนนนนนนนนนนนล้าาาาาาาาาาาาาาา
"แม่คะ!!ของหนูล่ะ!!"
"นี่ไงจ้ะ.." แม่ชี้ไปที่จานของเรเอล..อะไรอ่ะ มีแค่นี้ใครจะกินอิ่มกัน
"อะไรนะคะ!!! มันนิดเดียวเองนะค หนูจะอิ่มได้ยังไง"
"กินเยอะเดี๋ยวก็อ้วนหรอก" เรเอลพูด! กรี๊ดดดดด นี่ฉันก็กินแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ..เอ๊ะหรือว่ายัง..โอ๊ย!!ช่างเถอะ
"ใช่จ้ะ...เอาเป็นว่ากินกัน 2 คน..ในห้องนี้..นะจ้ะ" แม่พูดยิ้มๆแล้วก็เดินออกไป...อะไรของแม่ แม่เป็นอะไร แปลกๆนะเนี่ย...
ปัง!
"เอามานี่...ฉันจะกินเอง ส่วนนายไปหาซื้อที่เซเว่นละกัน!!"
"ได้ไง...แม่เธอทำมาให้ฉันนะ.."
"แต่นั้นแม่ฉันนะ!"
"อีกหน่อยก็แม่ฉันนั้นแหละ" เขาพูดออก แต่เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าสิ่งที่พูดออกมา..มันคือสิ่งที่ผิดพลาด
"หมายความว่าไง..." ฉันถาม..อ่าว?ทำไมหน้าแดงๆออกมาอย่างนั้นล่ะ ฉันชโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆนั่นยิ่งทำให้เขาหน้าแดงกว่าเดิม
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า.." ฉันเอามือไปจับที่หน้าผาก เขาปัดออก
"เธอไม่รู้เลยหรือไง!!" พูดอะไรของเขาน่ะ
"รู้อะไร" หน้าตาใสซื่อจริงๆเลยฉัน
"คนที่ไม่ชอบ...จะมาเป็นคู่หมั้นกันคงจะไม่ได้ และที่สำคัญ...ฉันคงไม่เข้ามาอยู่ที่นี่หรอก ถ้าฉันไม่ชอบเธอ!!"
"ระ!!ราเอล!!"
"ฉันชอบเธอ..ชอบมานานมากๆ ตั้งแต่คุณพ่อเอารูปเธอมาให้ฉัน!ตั้งแต่พ่อบอกว่าเธอเป็นใคร ชอบอะไร ทำอะไรอยู่! ฉะ!!..."
"ไอ้คนบ้า!!!นายนี่มันโรคจิตชัดๆเลย!!"
"เธอ..."
"คนแบบนายมันก็บ้าทั้งนั้น ทั้งๆที่ฉันไม่เคยเจอนายสักนิดนายก็มาชอบฉัน แต่นายเจอพี่สาวฉันนายกลับไม่ชอบได้ยังไง!!"
"เพราะนั่นมันพี่สาวเธอ!!ไม่ใช่เธอ!!"
"นายมัน!!!" ฉันจะเถียงต่อเพื่อให้เขาไม่เข้าใจผิดว่าชอบฉันต่อไป แต่เขากลับหยุดคำพูดของฉันด้วยจูบของเขาเอง ความจริงฉันเองก็ชอบเขาเหมือนกันถึงได้ไม่ยอมผลักเขาออกไป เขาเริ่มจู่โจมมากขึ้นจนตอนนี้เราอยู่บนเตียงกันแล้ว เรายังจูบกันอยู่ แต่ฉันก็ห้ามเขาไว้ก่อนที่มันจะเลยเถิด
"พะ!!พอแล้ว!!!"
"กำลังสนุกเลย..."
"อย่ามาหวังแต่ได้แถวนี้นะ!!!"
"ฉันไม่ทำแบบนั้นกับเธอหรอก...เพราะฉันชอบเธอ"
"ไม่ต้องพูดแล้ว!...ก็ออกไปได้แล้ว!!"
"เดี๋ยวสิ...ฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอชอบฉันหรือเปล่า" ยังจะมาถามอีก เจอครั้งแรกก็ปิ๊งปั๊งแบบนั้นคงไม่ชอบหรอกมั้ง
"จูบเมื่อกี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลยหรอไงห้ะ!!!!" ฉันบอกแบบเขินๆ ><
"อ่อออ..ที่ไม่ผลักออก ก็แสดงว่าชอบน่ะสิ" เขาพูดพลางเอาหน้าเข้ามาใกล้อีกครั้ง ไอ้บ้านี่!!
"ออกไปนะ!!! กลับห้องไปเลยไป!!!" ฉันไล่เขา และเขาก็หัวเรอะเล็กน้อย ก่อนจะยกจานสปาเก็ตตี้กับจานเค้กออกไปด้วย แถมยังส่งยิ้มมาอีก เขินนะเว้ยไปไกลๆไป๊!!!!
-------------- รุ่งเช้า ---------------------
"อะไรกันคะเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ความจริงหรือความฝัน ทำไมบ้านฉันเป็นแบบนี้...
"อ่าว ลงมาสักที วันนี้คิดยังไงตื่นเช้าล่ะเนี้ยะห้ะ" คุณพ่อเองก็เหมือนกันนะคะ ปกติตื่นสายกว่าหนูอีก! แต่มันไม่ใช่เรื่องนี่นา..งานอะไรล่ะเนี้ยะ!! ฉันเดินไปดูป้ายก่อนจะหันขวับมาทางพ่อกับแม่ที่นั่งยิ้มเล็กๆอยู่
"หมายความว่ายังไงคะ!!!!งานหมั้นอะไรกัน!!!!!" ฉันถอนป้ายออกมา แล้วเอาวางไว้หน้าพ่อกับแม่ ท่านยิ้มก่อนจะตอบว่า
"ก็เมื่อคืนราเอลไปสู่ขอแกที่ห้องนอนพ่อ...พ่อก็เลยให้เขามาจัดให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว นี่อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้วนะ" ราเอลหรอ!!!ไอ้บ้านี่ทำอะไรแบบนี้นะ!!!!
ฉันเดินเข้าไปในครัวหวังว่าอาจจะเจอเขา แล้วก็เจอจริงๆใส่ชุดบ้านๆมากกกกกกกกกกกกกกกก
"ราเอล!!!"
"นั่นไง..ว่าแล้วว่าเสียงเมื่อกี้คือเธอ..กินข้าวต้มรองท้องไปก่อนนะ ^^" ยังยิ้มอีกนะ
"ทำไมนายไม่บอกฉันก่อนห้ะ!!!"
"บอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพซ์น่ะสิ"
"แต่ฉันจะไม่สวยนะ!!" ฉันพูดอะไรออกไป เหมือนเป็นเชิงนัยต์ว่า....
"เธอยอมหมั้น..กับฉัน โอ้โหหหหหหหหหหหห ไชโยๆๆๆๆๆๆ ดีใจที่สุด ไม่คิดว่าเธอจะยอมหมั้นด้วยแฮะ! เห็นโวยวายซะใหญ่โต!!" ผิดคำฉันซะที่ไหนล่ะ
"พอเลยๆๆๆ แล้วงานหมั้นนี่จะเอายังไง จัดเล่นๆใช่ไหม"
"เล่นอะไรเล่า ในเมื่อคู่หมั้นยอมหมั้น เราก็หมั้นมันไปเลยล่ะกัน เย้ๆๆๆ ฉันไปบอกคุณพ่อแปปนะ!" เขาดีใจที่ได้เหรียญทองหรอไง ฮิๆ แต่เขาเหมือนเด็กๆเลยนะ น่ารักดี >////<
"จะหมั้นโดยไม่เล่นตัวซักนิดแบบนี้ ระวังน้ำตาจะตกใน!!!" เรียว!
"เรียว..คือฉันอยากจะ!!!"
"จะอะไร!!!!เรื่องล้มทับยังไม่หายเรื่องจูบก็เข้ามาแล้ว เธอนี่มันง่ายจริงๆเลยนะ!!!!!!" เรียวเห็นหรอ!!!!
"เธอรู้!!"
"ตอนแรกกะว่าจะเข้าไปขอโทษเพราะเห็นความเป็นพี่น้อง มันอาจจะเป็นอุบัติเหตุเพราะก็เห็นเธอเอาแต่ตีกับราเอล แต่ฉันว่าไม่ใช่แล้วล่ะ เธอคงอ่อยให้เขามาสนใจเธอสินะ ถึงได้พลีกายให้เขาไปแบบนั้น!!!"
"เรียว!!!มันไม่ใช่แบบนั้นนะ!!!"
"ช่างเถอะ!!! ไหนๆก็จะหมั้นแล้วหนิ เหมือนคืนคงสนุกน่าดูสินะถึงได้หมั้นเร็วหมั้นไวแบบนี้!!!!! แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อน!! ถ้าคิดจะแย่งก็แย่งให้สุด!! อย่ามาทำเป็นคนดีแถวนี้เลย!!!" เรียว..
งานหมั้นผ่านไปด้วยดี เรียวไม่มาร่วมงาน ไม่รดน้ำสังข์ ตอนนี้เวลา 6 โมงกว่าๆ คืนนี้มีงานเลี้ยงเล็กฉันคงต้องเปลี่ยนชุดก่อน แต่ทว่า เรื่องจะไม่ดีเหมือนตอนกลางวัน
สาวสวยคนนั้นเดินเข้ามา บอกกับฉันว่า
"นังหน้าด้าน!!!"
เพี๊ยะ!!!!