Princess 4 นายเย็นชากับยัยขนมหวาน

6.8

เขียนโดย WinterPrincess

วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.47 น.

9 ตอน

0 วิจารณ์

9,985 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2558 19.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) ทำความรู้จัก+ขนมแสนหวาน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันคงหูไม่ได้ฝาดใช่ไหม!! คู่หมั้นหรอ!! อายุพึ่งจะ 19 เองนะ!!(ตื่นตูมซะ!) แต่เอาเถอะ มีได้ก็ต้องทำให้หายได้ ^^ คนอย่างคัพเค้กซะอย่าง เรื่องคุมถุงชนน่ะ ไปไกลๆซะ (ทำท่าต่อย)เอ่อ...ฉันคงบ้าไปแล้วล่ะ
ตอนนี้กำลังคิดแผนว่าจะหนีไปยังไงดี เพราะหมอนั่นจะมาพรุ่งนี้แล้วล่ะ ทำไงดี T_T
ก๊อกๆๆ!!!
กริ๊ก...!!!
"มีอะไรหรอเรียว..." พี่สาวคนโตทำหน้าดุๆ ฉันคงเล่นๆตอนนี้ไม่ได้สินะ เลยต้องทำเสียงทุ้มๆซะหน่อย
"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย.." ทำหน้าเศร้าทำไม..?
"เรื่องอะไรล่ะ"
"ขอเข้าไปก่อนได้ไหม.." ฉันให้พี่สาวเข้ามาในห้อง แล้วก็นั่งอยู่ตรงโซฟาปลายเตียง เรานั่งนิ่งเหมือนรูปภาพโมนาลิซ่ามานานพอควร ฉันเลยเอ่ยถามก่อน
"พี่มีอะไรหรือเปล่า" ฉันถามเรียว แต่เหมือนเค้าจะไม่อยากบอกอะไรมากกว่า
"พี่แค่...เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอก พี่จะมายืมหนังน่ะ.." เธอพูดแล้วก็ลุกไปยังเครื่องเล่นดีวีดีที่มีกรุหนังภาพยนต์เต็มไปหมด...อะไรของเค้านะ
"เอาเรื่องนี้นะ" เรียวโชว์เรื่อง โฮ่งอะหะ..หารักไม่เจอ ขึ้นมา เรื่องนี้มันตอนจบนางเอกตายไม่ใช่เรอะ!! เรียวไม่ชอบดูหนังแบบนี้นี่นา..แต่จะเรียกไว้ก็คงไม่ทันแล้วเพราะเรียวออกไปแล้วน่ะ
อะไรกันนะ สีหน้าเหมือนกี้ ตอนมองเรา...ทำไมเหมือน..โกรธๆยังไงอย่างงั้นเลย หรือเราอาจจะคิดมากไปเอง ช่างเถอะ
----------- วันรุ่งขึ้น --------------------
หาววววววววววววววววววว~~~~ ตอนนี้คงเป็นเวลาตื่นของสาวน้อยจอมแก่นของฉันละ เวลา 12.00 น. ตรงเปะ!! หญิงแม่บอกว่านอนให้เพียงพอเท่าที่ร่างกายเราต้องการ ถ้าเราตื่นมาแล้วง่วงให้นอนต่อไปเลย อย่าฝืนเด็ดขาด ไม่งั้นล่ะก็ขอบตาจะดำปี๋เลยล่ะ
"ป้าใจค่าาาาาา มีอะไรกิ!!!!!! O!O" คะ!!!ใครน่ะ!!!!!!! หล่อระเบิดเลย!!!!! O/////O
"อ้าว! คุณหนูตื่นแล้วหรอคะ...มาทานสปาเก็ตตี้หมูสับนรกก่อนสิคะ...คุณราเอลทำให้พวกพี่ๆทานกันแล้ว เหลือคุณหนูนะคะ" ระ!!!ราเอลหรอ!!! อย่าบอกนะว่า...ภาพโปรเจกเตอร์สลับกับภาพความจริง...มันใช่มาก!!!!ใช่จริงๆ!!!
"จะกินหรือเปล่า...ไม่กินจะได้ให้น้องปุ้ยๆ" !!!!ว่าไงนะ!!!! นั่นมันหมาฉันนี่นา!!!
"นี่!!!นายกล้าดียังไงเอามือสกปรกนั่นมาจับหมาฉันห้ะ!!!"
"หมาเธอหรอ ทำไมมีเจ้าของใจร้ายแบบนี้นะ"
"ว่าไงนะ!!!" เขาวางน้องบิวตี้ลง..เอ๊ะแต่เมื่อกี้เค้าเรียกมันว่าปุ้ยๆนี่นา...อ๊ะ!!!นั่น!!
"นาย!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! นี่ นั่นมันจานใส่เค้กของฉันนี่นา!! นายเอามาใส่ของคาวแล้วยังเอาให้หมากินอีกหรอ!!!!! ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาา!!" ฉันวิ่งไปกระชากจานน้อยๆของฉัน ฮืออออ น้องมามิ...
"นี่..ไม่เห็นหรอไงว่าหมากินอยู่" กล้ามาก!!!กล้ามาก!!!
"เห็น!! แต่นายไม่เห็นหรอไงว่ามันไม่ใช่จานหมา!!! ไอ้บ้า!!! ไอ้ทุเรศ!!!"
"หึ...คนที่นอนตื่นสายแบบเธอ ดีนักแหละ"
"แล้วยังไงห้ะ อย่างนายไม่รู้เรื่องอะไรก็อย่าพูดดีกว่า ไสหัวไปเลย!!!! ไป!!!!"
"เธอใช้คำว่าไสหัว..กับฉัน"
"เออ!!!!"
"คัพเค้ก...คุณครูที่จะสอนเธอทำขนมขาหักน่ะ..." เสียงพี่ฮานอยตะโกนมาแต่ไกล...ขาหัก..โอ๊ยยยยยยยยยยยยย!!!วันซวยแห่งชาติ!!!!
"งั้นคุณหนูก็ไม่ได้เรียนทำขนมแล้วสิคะ ^^" ทำไมป้าใจถึงยิ้มได้ล่ะนั้น
"หึ..." หึหะ!!อะไรนักหนา หล่อตายแหละ(เมื่อกี้ยังบอกหล่อระเบิด - -)
"ไปไกลๆเลยไป น้องน้อยยยยยยยย!!! น้องน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!"
"โอ๊ยยย!! หูจะแตกโว้ย!!" ขะ..เขาสบถ...กรี๊ดดดดดดดดดดดด หล่อๆๆๆๆๆ *O*
"หนวกหูก็ไปสิยะ!!"
"ฉันอยู่บ้านหลังนี้ จะให้ฉันไปไหนหรอ"
"ไปไหนก็ได้ ไปไกลๆยิ่งดี" ฉันเดินชนไหล่เค้าก่อนจะเจอกับน้องน้อย คนรับใช้คนโปรดที่ฉันมักจะชอบซื้อเครื่องสำอาง กระเป๋า หรือของดีๆให้ใช้ เพราะเค้าหน้าตาเหมือนกันมากๆไงล่ะ :)
"คุณหนูเรียกน้องน้อยทำไมคะ..."
"ช่วยเอาอาหารในจานไปให้น้องบิวตี้ แล้วล้างให้สะอาดเลยนะ อย่าให้มีกลิ่น"
"ได้ค่ะ ^^" ดีมากกกก คนรับใช้นี่จะว่าไปก็ ว่านอนสอนง่ายจริงๆ
"ทำเองไม่เป็นสินะ"
"อะไร!!!!"
"หึ...ฉันช่วยสอนไหมล่ะ"
"สอน???"
"ทำขนมไง ^^" เขายิ้ม!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ละลายอีกรอบค่าาาาาาาาาาาา(แล้วที่ด่าไปคือไระวะ??)<<<<มันต้องเก็บความรู้สึกกกกกกกกกกกกก (ตะโกนมา)>>>>>>>>>>>>
----------- ภายในห้องครัว --------------
"ทำของง่ายๆก่อนเลยละกัน คุกกี้..."
"นั่นง่ายแล้วหรอ"
"ง่ายสุดละ ถ้าเธอทำคุกกี้ไหม้ เธอก็ไม่ผ่าน...เอาล่ะ เริ่มทำกันเลย" ฉันตั้งใจดูเขาสอนอย่างเต็มที่ และทำตาม โชคดีที่ที่บ้านมีเตาอบตั้ง 2 ตัว..เพราะท่านแม่ชอบทำขนมเยอะๆ ฉันก็เลยชอบกินเยอะๆ :)
-------- ผ่านไป 40 นาที -----------
"เอาเข้าเตาอบ ไฟร้อนปานกลาง ใช้เวลา 20 นาทีนะ" เขาบอก จะว่าไปก็ดูอบอุ่นตอนทำขนมแค่นี้แหละมั้ง
"อื้ม..."
----------- ผ่านไป 20 นาที -------------
ดิ๊ง!!!
"สุกแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ระวังร้อน!!"
"โอ๊ย!!" ด้วยความตื่นเต้นไปหน่อย เลยไม่ดูตาม้าตาเรือ เวรกรรม แต่ก็ดีนะที่คุกกี้ไม่หล่นอ่ะ
"เป็นอะไรหรือเปล่า..." เขาเข้ามาจับมือฉันเพื่อดูแผล แต่ฉันสะบัดออกเพราะอยากสนใจคุกกี้มากกว่า
"ดูคุกกี้ก่อนเถอะ" ฉันชี้ และเขาก็เอาออกมาแล้ววว หอมจังเลยยย จากนั้นก็แต่งจานและเอาไปให้ท่านแม่ชิม
"อืมมม...ของราเอลกลมกล่อมดีนะจ้ะ" อ่าว...ทำไมชมแต่ราเอลล่ะ
"ของลูกล่ะคะ!" ตั้งตารอคอย..
"ของลูก......เอ่อ....วะ...หวานไป..เยอะเลยล่ะจ้ะ!!" หาาาาาา!! หวานหรอ??
กรุ๊บ!!
แค่กๆๆๆ
"หวานจริงด้วย..."
"สงสัยความรักหล่นใส่ละมั้งคะ" ป้าน้ำใจ!!!!!!!!!!!
ระหว่างที่ทะเลอะกับราเอล ฉันก็สังเกตุเห็นพี่เรียวเดินออกไปจากโต๊ะอาหารโดยไม่กล่าวคำใดๆเลย เป็นอะไรของเค้านะ...แปลกๆนะเนี่ย