สยองเดอะซีรี่ส์

          ในตอนนี้ใช้ความมโนภาพของผมตอนไปค่าย รดปี2 ที่เขาชนไก่ เพราะตอนนอน ผมนอนคนเดียว ในทุก2คืนที่ไปฝึก แต่ไม่กลัวเพราะว่าผมไม่เจออะไรในตอนฝึก เเต่บรรยากาฦศรอบๆ มันทำให้ผมเกิดไอเดียปิ๊งปั๊งได้ เพราะกาญจนบุรีขึ้นชื่อว่า ผีดุ ถึงเต๊นจะติดกันก็เถอะแต่ผมก็นึกไปเรื่อยจนเผลอหลับไป ผมจึงนึกถึงอะไรหลอนๆได้และมาแต่งในตอนนี้ ซึ่งเนือ้หาจะบิดเบือนจากความจริงไปมากแต่ก็มีส่วนคล้ายอยู่ เพื่อได้อารมณ์ในการอ่านนะครับ

          พรุ่งนี้เดินทางดีๆนะลูก ฝึกหใ้เต็มที่ไปเลย แม่บอก

          คร้าบ  

          ผมต้องลาพอกับแม่ไปฝึก รด ที่เขาชนไก่เป็นเวลา3วัน2คืน วันเเรกที่ไปถึง

          ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาเร็ว จับคนช้า3นาย ทุกคนวิ่งหน้าตั้งพร้อมสัมภาระของตัวเอง ครูฝึกก็ได้ชี้เเจงชี้แนะในการค้างเเรมที่นี่ ผมได้เเต่นั่งเบลอ เพระาอยากกลับบ้านเต็มทน ได้เเต่นั่งนับถอยหลังเวลากลับบ้านไปวันๆ จัด สัมภาระเสร็จ ผมได้เริ่มต้นการฝึกช่วงเเรก ตอนเดินทาง ผมมองไปรอบๆเขาเห็นต้นไม้ใบหญ้า มีแต่กิ่ง และดูสกปรก เมื่อฝึกช่่วงบ่าย ซึ่งจะเป็นฐานฝ่าด่านต่างๆ ซึ่งต้องไปเป็นหมู่เป้นกองร้อย หมู่ผมซึ่งไปถึงจุดเครื่องเล่นที่เป็นการฝ่าด่านไปข้างหน้า ด้วยวิธีการโผ  （ก็คือการฝ่าด่านเเบบร้องเอียยยย）ซึ่งตอนผมฝึกเสร็จผมดันปวดฉี่กระทันหัน เลยเดินลึกไปในพุ่มไม้แอบฉี่โดยยกมือไหว้ก่อน จู่ๆ ผมก็ต้องตกใจ 

          เห้ย นาย มาฉี่อะไรตรงนี้เนี่ย ไปเร็วกลับเข้าเเถว เดียวหมู่เราก้ไปกันเเล้ว

          ผมตกใจหนักมากดีที่ปิดซิบทัน เลยตอบกลับไป เออๆ ผมเห็นเพื่อนคนนั้นมีตรา รร ของผม ผมเลยอุ่นใจเเละกลับไปเข้าเเถว เมื่อกลับไปเข้าเเถวได้ ผมมองหาเด็กคนนั้นอยู๋เเต่ก็ไม่พบ คิดว่าเขาคงจะไปช่วยครูฝึกที่ไหนซักแห่ง ตกเย็นพวกเราฝึกกันเสร็จ กลับมาเตรียมอาบน้ำและประชุม นศท ผมก็เจอเด็กคนนั้นอีกครั้ง เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเลยทักผมว่า

          อ้าว นายเองหรอว่ะ ไม่อาบน้ำอะ

          ไม่วะ คืนเเรก เราขี้เกียจอาบ

          ตามใจ งั้นเราไปเต๊นก่อนนะ 

เมื่อประชุมเสร็จ เป้นเวลา3ทุ่มครึ่งฃเกือบ4ทุ่ม ใกล้จะถึงเวลานอนเเล้ว เพื่อนที่นอนกับผมมันอยกาไปนอนกับเพื่อนที่ รร อื่น สลับคู่กันไปมาไปมา จนสุดท้ายผมต้องนอนคนเดียว ซึ่งเต๊นผมอยู่ติดกับป่า เรียงติดกัน 

         ปี๊ดดดดดดดดดดดดดด นอนได้เเล้ว 

ครูฝึกเป่าให้เข้านาอน ทุกคนรีบอุดหัวเข้าเต๊นหมด บางคนเเอบฟังเพลง เล่นโทรสัพเปิดเพลง เเต่ผมซึ่งต้องนอนคนเดียวอย่างเหงา  

         ปุป  ปุป  เสียงวคนเคาะเต๊นผม  ตรงนี้ใครนอนอะ  เสียงอันคุ้นเคยกระซิบเข้ามา

ผมรู้สึกคุ้นกับเสียงนี้มาก เลยเปิดเต๊นไป ปรากฏว่าเป็นเด็กคนนั้นนี่เอง 

        เราขอนอนด้วยคนดิ เด็กคนนั้นบอกผมมา

        เพื่อนนายอะ ผมตอบกลับ

        เขานอนทับที่ของฉันอะสิ ฉันเลยไม่มีที่ เพราะฉนั้นเราขอนอนด้วยนะ 

        เออๆ ได้ๆ 

ผมจึงได้เพื่อนนอนในคืนนั้น  พอเด็กคนนั้นนอนลง เราทั้งคู่ก็หลับไป ผมสะดุ้งตื่นมาตอนตี3 เพราะปวดฉี่กะจะชวนเด็กคนนั้นไปด้วยเพราะกลัวมาก ผมจึงปลุกเขา เขาไม่ตื่น จึกเขยาตัวเขาและพอเขาไม่ตื่นผมจึงดึงตัวเขาจนหน้าเขาหันมาปรากฎว่า สภาพหน้าเขาเละมีเเผลเน่าสยดสยอง สมองไหล

  ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา  เห้อ ฝันไปหรอเนี่ย กี่ดมงเเล้ว โถเอ๊ยที่จริงเราก็ยังคงนอนคนเดกียวสินะ รันทดจริงกู พึ่งเที่ยงคืนเอง  บรรยากาสรอบข้างผมเงียบสงัดเหมือนทุกคนจะนอนกันหมดเเล้ว ผมจึงเร่งข่มตาให้หลับและหลับไปในที่สุด แต่ก๋ไม่หลับมั่วเเตค่คิดอยู่กับเรื่องที่ฝัน

          เช้าตรู่ครูฝึกปลุกตีห้า พวกเรามาเข้าเเถวประชุมกันในรูปแบบหมู่กองร้อย  เด็กคนนั้นก็มาเข้าเเถวในหมู่ผมด้วย ผมตกใจไม่น้อย เพระาเรื่องที่ฝันเมื่อคืน ผมจึงเข้าไปถามเขาส่วนตัว 

          นายๆ เมืาอคนืนเราฝันร้ายวะ เราฝันว่านาย ตายอะ

          และถ้าเราตายจริงๆอะ นายจะกลัวเราไหมละเพื่อน 

          ถามไรบ้าๆวะ เดียวก้ตายจริงหรอก 

          ไม่มีทางหน่าาเพื่อน ฉันๆม่ตายอิกเเล้วละ

          เอ๋   （ผมผงะกับคำพูดนั้นชั่วขณะ）และครูฝึกก็เรียกไปฝึก

การฝึกวันที่2ค่อนข้างหนัก ผมจะเป็นลม เเต่เพื่อนคนนั้นเอายาดมมาให้ผม  และบอกว่า เป็นไงบ้างอะ ให้เราช่วยอะไรไหม ผมได้เเต่ขอบคุณเขาเเละสงสัย ว่าทำไมเขาถึงเข้ามาในชีวิตเราบ่อยขึ้นๆ ทั้งๆที่ไม่รู็จักกัน  และเขาสก็บอกว่าส ปะ ฝึกต่อเถอะเพื่อน

          พอตกเย็นมีการฝึกภาคกลางคืน พวกเราเหนื่อยกันมากกหลังฝึกเสร็จกลับไปถึงค่ายผมรีบอาบน้ำเเละเข้านอนทันที ตอนที่คนยังชุลมุนอยู่ เด็กคนนั้นก้มาขอผมนอน ผมหวั่นๆอยู่ไม่น้อย ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นอิกไหม  แต่แล้วเพื่อนข้างก็บอกว่า อ้าว วันนี้ไม่ต้องนอนคนเดียวเเล้ว นี่เพื่อนนายหรอ  ผมเลยบอกไปว่า ใช่ พอเห็นเพื่อนข้างๆทัก ก็อุ่นใจขึ้นเเละไม่คิดว่าเด็กคนนั้นเป็นผีอีกเลย  จนทุกคนเข้านอนหมดเรา2คนจึงหลับไป 

         เหมือนเดิม ผมสะดุึ้งขึ้นมาตี3อิกเช่นเคย เพระาปวดฉี่ ผมจะกลุกเด็กคนนั้น พอจะปลุกเรื่องเมื่อคืนก่อนยก็ผุดขึ้นมา ผมรวมสติเเละปลุกเขาจะให้ไปเป็นเพื่อนอิกที แต่คราวนี้เป้นอะไรที่ผมดีใจมาก เขาเหมือนคนปกติทุกประการ เขาสลึมสลือตื่นขึ้นมาเเละบอกว่า ไรของนายวะ คนจะนอน โอ๊ย

        นายไปห้องน้ำเป้นเพื่อนเราหน่อยสิ เรากลัวอะ 

        นายจะกลัวอะไรว ไปเองดิ

        เหอะนาา ช่วยหน่อยละ ไหว้ละ 

        เออ ๆ ปะๆ  

ผมกลัวผีมากจริงๆ จึงขอให้เขาไปด้วย

       พอผมฉี่เสร็จ ก็กลับมาพร้อมเด็กคนนั้น เเละตอนต่อเช้าวันรุ่งขึ้น เวลาตี5 ผมตื่นขึ้นมาเพระาถึงเวลาตื่น ผมรู้สึกดีใจมาก เพระาวันนี้จะได้กลับบ้านเเล้ว แต่อตนตื่นมาก็ต้อง ผงะ เด็กคนนั้นหายไปไหน สงสัยไปห้องน้ำ ผมรออยุ่ที่เต้น จนเขาเป่าเรียก เด็กคนนั้นก้ยังไม่มาผมจึงเกบสัมมภาระของตัวเองเตรียมตัวกลับ แต่ผมก็ฉุดคิดได้อิกว่า สัมภาระเด็กคนนั้นอยู่ไหน ตอนนั้นไม่ทันได้คิดอะไรมาก เพระาเขาเป่าเเล้ว ผมจึงรีบเกบของๆผมเเละไปเข้าเเถว แต่กลับไม่เห็นเด็กคนัน้นอิกเช่นเคย ก่อนเราเราเรียนวิาพยาบาล  ครูฝึกคนนึงบอกว่า เคยมีเด็กคนนึงที่มาฝึกที่นี่ตายที่นี่น้าา รูืป่าว พวกเพือ่นไก็ตั้งใจฟังเรื่องนี้มาก จนถึงประโยคที่ว่า เด็กที่ว่าอะ ตายในสภาพที่พลาดตกจากที่สูง สมองไหลเลยละ ผมสตั๊นไป5วิ ครูฝึกจึงเอารูปเด็กคนนั้นให้ดูผมเเทบชอคค..