เมดจอมจุ้นกับเรื่องวุ่นๆของแก๊งมาเฟีย
8.3
เขียนโดย ดอกเรนเงะ
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.45 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,526 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 16.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ4วันต่อมา
[กูหางานให้มึงได้แล้วนะ]พี่วินเอ่ย ผมนี่แทบเด้งตัวออกมาจากที่นอนทันที อ้อ ลืมบอก ผมยังคงอยู่ในคฤหาสน์อยู่นะครับ เพราะว่าอะไรก้ไม่รู้เหมือนกัน
"จิงหรอครับ แล้วเปนไงอ้ะ"
[ก้แค่ยืนอยุ่ในห้องแอร์ พุดคุยนิดหน่อยกับลูกค้า… รู้ไว้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวเริ่มงานวันมะรืน เดี๋ยวกูส่งแผนที่ไปให้]
"ครับๆ ขอบคุณมากนะพี่วิน"
[อืม]
ในที่สุดวันนี้ก้มาถึง วันที่ผมต้องเริ่มทำงานครั้งแรก โอีย ตื่นเต้นชะมัด
"จะตื่นเต้นไรนักหนาฟระ แค่ทำงานเองนะเฟร้ย"นิกิพูดเสียงรำคาญ อ้อ ยัยนี่ก้จะร่วมด้วยน่ะ หรือพูดง่ายๆก้คือ ยัยนี่ก้จะมาทำงานเป็นเพื่อนผมเหมือนกันไง
"หึ แกเองก้สั่นงกๆเหมือนกันนี่ ตื่นเต้นล่ะสิ"
"มะ ไม่ได้สั่นนะ"
"หรอ"
"เออสิ"
"อ๊ะ ถึงแล้วครับพี่"ผมบอกคนขับ… รถตุ๊กๆ(มันจะมีอะไรรันทดมากไปกว่านี้ไหมเนี่ยยยย) เมื่อคิดถึงที่หมายแล้ว
"140 บาทครับแต่พี่ลดให้ 5 บาทละกันเนอะ เห็นแก่สาวสวยทั้งสองเลยนะเนี่ย"เออ ขอบใจวะ แต่กูไม่ต้องการ แม่ง จะลดให้ทำไมฟระแค่5บาท เชี่ยเอ้ย
"ไม่เปนไร ..อ้อ ก่อนไป ..กูเปนผู้ชายโว้ย!"ผมตะโกนใส่หน้าคนขับตาต่ำ หนอยบังอาจนักที่มาว่าผมสวย-..- "ปะ นิกิ"
"อะ อืม"
0_0!!!
"มะ มิกิ ใช่ที่นี่แน่หรือวะ"นิกิสกิดถามผมเสียงสั่น
"นะ น่าจะใช่นะ"ซึ่งผมเองก้สั่นด้วยเหมือนกัน
"ละลองเข้าไปดูกัน"ผมเปิดประตูกุ๊กกิ๊กลายวิลเทจเข้าไป ข้างใน.. เต็มไปด้วยอิสตรีทั้งหลายแหล่ ที่นี่มี3ชั้น เอิ่ม… กว้างชะมัด
"ยินดีต้อนรับครับคุณหนูทั้งสองท่าน"อยู่ๆก้มีชายหนุ่มหน้าตาดี ผมสีส้มอมแดงของเขาดูสดุดตาผู้คน เขาใส่เครื่องแบบคล้ายๆพ่อบ้านของญี่ปุ่นโค้งให้กับเราสองคน
"อะ เอ่อ คือ..จุนยะอยู่ไหม.. ครับ"
"อ๋อ จุนยะ เฮ้ย!นี่คุณรู้จักจุนยะด้วยหรอ!? "เขาถามสีหน้าแปลกประหลาดใจ แต่ดูเหมือนว่าจะรู้สึกตัวว่าพูดดังไปเขาก้เลยลดระดับเสียงจนเบาแทบเหมือนกระซิบ
"เค้าเปนเพื่อนพี่ผมน่ะครับ พี่ผมบอกว่าถ้ามาถึงที่นี่ให้ไปหาคนที่ชื่อจุนยะน่ะครับ"
"อ่อ แล้วพี่คนนั้นเค้าชื่ออะไรล่ะ"เขากอดอกถามอย่างสงสัย นี่สรุปคือไม่เชื่อกันใช่มั้ย!??
"เอ่อ อัศวิน ครับ"
"เฮ้ย จริงอ่ะ"เขาทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อ"ไอ้บ้านั่นจิงๆหรอวะ"
"ครับ"
"เฮ้อ งั้นตามมา"
ผมกับนิกิเดินตามไปอย่างเงียบเชียบ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง ดูหน้ากลัวๆยังไงก้ไม่รู้ บรึ้ยยย
ก๊อกๆๆ
"ใคร? "
"ฉันเอง พอดีมีแขกมาหาน่ะ"
"เชิญเข้ามาสิ"เสียงเย็นเรียบๆดังมาจากข้างในห้อง ทำเอาผมขนลุกซู่เลย
[กูหางานให้มึงได้แล้วนะ]พี่วินเอ่ย ผมนี่แทบเด้งตัวออกมาจากที่นอนทันที อ้อ ลืมบอก ผมยังคงอยู่ในคฤหาสน์อยู่นะครับ เพราะว่าอะไรก้ไม่รู้เหมือนกัน
"จิงหรอครับ แล้วเปนไงอ้ะ"
[ก้แค่ยืนอยุ่ในห้องแอร์ พุดคุยนิดหน่อยกับลูกค้า… รู้ไว้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวเริ่มงานวันมะรืน เดี๋ยวกูส่งแผนที่ไปให้]
"ครับๆ ขอบคุณมากนะพี่วิน"
[อืม]
ในที่สุดวันนี้ก้มาถึง วันที่ผมต้องเริ่มทำงานครั้งแรก โอีย ตื่นเต้นชะมัด
"จะตื่นเต้นไรนักหนาฟระ แค่ทำงานเองนะเฟร้ย"นิกิพูดเสียงรำคาญ อ้อ ยัยนี่ก้จะร่วมด้วยน่ะ หรือพูดง่ายๆก้คือ ยัยนี่ก้จะมาทำงานเป็นเพื่อนผมเหมือนกันไง
"หึ แกเองก้สั่นงกๆเหมือนกันนี่ ตื่นเต้นล่ะสิ"
"มะ ไม่ได้สั่นนะ"
"หรอ"
"เออสิ"
"อ๊ะ ถึงแล้วครับพี่"ผมบอกคนขับ… รถตุ๊กๆ(มันจะมีอะไรรันทดมากไปกว่านี้ไหมเนี่ยยยย) เมื่อคิดถึงที่หมายแล้ว
"140 บาทครับแต่พี่ลดให้ 5 บาทละกันเนอะ เห็นแก่สาวสวยทั้งสองเลยนะเนี่ย"เออ ขอบใจวะ แต่กูไม่ต้องการ แม่ง จะลดให้ทำไมฟระแค่5บาท เชี่ยเอ้ย
"ไม่เปนไร ..อ้อ ก่อนไป ..กูเปนผู้ชายโว้ย!"ผมตะโกนใส่หน้าคนขับตาต่ำ หนอยบังอาจนักที่มาว่าผมสวย-..- "ปะ นิกิ"
"อะ อืม"
0_0!!!
"มะ มิกิ ใช่ที่นี่แน่หรือวะ"นิกิสกิดถามผมเสียงสั่น
"นะ น่าจะใช่นะ"ซึ่งผมเองก้สั่นด้วยเหมือนกัน
"ละลองเข้าไปดูกัน"ผมเปิดประตูกุ๊กกิ๊กลายวิลเทจเข้าไป ข้างใน.. เต็มไปด้วยอิสตรีทั้งหลายแหล่ ที่นี่มี3ชั้น เอิ่ม… กว้างชะมัด
"ยินดีต้อนรับครับคุณหนูทั้งสองท่าน"อยู่ๆก้มีชายหนุ่มหน้าตาดี ผมสีส้มอมแดงของเขาดูสดุดตาผู้คน เขาใส่เครื่องแบบคล้ายๆพ่อบ้านของญี่ปุ่นโค้งให้กับเราสองคน
"อะ เอ่อ คือ..จุนยะอยู่ไหม.. ครับ"
"อ๋อ จุนยะ เฮ้ย!นี่คุณรู้จักจุนยะด้วยหรอ!? "เขาถามสีหน้าแปลกประหลาดใจ แต่ดูเหมือนว่าจะรู้สึกตัวว่าพูดดังไปเขาก้เลยลดระดับเสียงจนเบาแทบเหมือนกระซิบ
"เค้าเปนเพื่อนพี่ผมน่ะครับ พี่ผมบอกว่าถ้ามาถึงที่นี่ให้ไปหาคนที่ชื่อจุนยะน่ะครับ"
"อ่อ แล้วพี่คนนั้นเค้าชื่ออะไรล่ะ"เขากอดอกถามอย่างสงสัย นี่สรุปคือไม่เชื่อกันใช่มั้ย!??
"เอ่อ อัศวิน ครับ"
"เฮ้ย จริงอ่ะ"เขาทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อ"ไอ้บ้านั่นจิงๆหรอวะ"
"ครับ"
"เฮ้อ งั้นตามมา"
ผมกับนิกิเดินตามไปอย่างเงียบเชียบ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง ดูหน้ากลัวๆยังไงก้ไม่รู้ บรึ้ยยย
ก๊อกๆๆ
"ใคร? "
"ฉันเอง พอดีมีแขกมาหาน่ะ"
"เชิญเข้ามาสิ"เสียงเย็นเรียบๆดังมาจากข้างในห้อง ทำเอาผมขนลุกซู่เลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ