นายนักเรียนใสๆกันนายประธานเจ้าเล่ห์

   ฮึก...ทำไมกันทำไมเราต้องยอมเสียจูบแรกให้คนแบบนั้น ผมได้แต่ร้องไห้อยู่หลังโรงเรียนที่ไร้ผู้คน "เฮ้ย พวกเรามีเด็กอยากเสียตัววะ ฮ่าๆ" ผมมองกลุ่มขี้ยาพวกนั้น ผมลุกเดินกะจะหนี แต่โดนกระชากเสื้อไว้ "น่ารักจริงๆ เล๊ย แถมยังไร้เดียงสา สวยแบบนี้มาเป็นเมียพวกพี่ดีกว่ามั๊ยละ" "กูไม่กลัวพวกมึงหรอกเว้ย!!!" ผมชกหน้ามันหนึ่งที "อุก...ให้มันได้งี้จะได้ข่มขืนแบบสะใจสักหน่อย หวังว่าหมดนี้แกคงจะมีพลังสู้อยู่นะ!!!" อุก.... ทั้งเจ็บทั้งจุก ผมทรุดกับพื้น "โธ่เด็กน้อย ไม่น่ามาเสียตัวง่ายๆ เลยนะ" "ไอเชี่ยเอ้ย!!! !@#$%$#@" ด่าๆ

"ปากดีนัก" ผัวะ!!! ผมโดนหลังมือของมันตบเลือดออกที่ริมฝีปาก 

ใครก็ได้ช่วยผมทีเถอะ...ม๊าฮะผมคงไม่ได้กลับไปหาอีกแล้วก็ได้....

ผมพูดในใจ น้ำตาไหลเป็นสาย

"ปะ เดียวมีคนมาเห็น เอาโรงแรม 5 ดาวเลยเนอะ จะได้สบายตัวหน่อย"

"ดีเลยลูกพี่!!!" ลูกน้องดีใจกันใหญ่

"พวกมึงอย่าหวังว่าจะได้คนรักของกูไปได้ง่าย..." ใครกันที่มาช่วย ไม่มีแรงเลยจุกก็จุก ได้แต่มือกุมท้องตัวเอง ตาจ๋าได้โปรดลืมตาขึ้นนะ ผมฝืนตัวเองแต่ก็ไม่มีประโยชน์ ถึงจะหรี่ตามองได้แต่ก็เบลออยู่ดี

"ลูกพี่จัดการมันเลย!!! หมันไส้ไอนี้มาตั้งนานละ"

"อยากลองดีก็มา...หึ" เสียงคุ้นๆ เหมือนฮารุรึเปล่า ไม่จริงน่าอาจจะเป็นสารวัตนักเรียนก็ได้

ผัวะ ผัวะ ผวัะ!!! เสียงหมัดหนักๆ ที่กำลังต่อสู้กันอย่างเมามัน

"เฮ้ยไม่ไหววะ ถอยกำลังเร็ว" กลุ่มพวกขี้ยาวิ่งหนีกันหมด

"คาอิ!!!" เสียงที่กำลังร้องหา รีบวิ่งมากอดและช้อนตัวอุ้ม

"ฮ....ฮารุหรอ..." โดนอุ้มพยายามลืมตาขึ้นมองใบหน้าอีกคน 

"ใช่..." "ทำไมนายต้องมาช่วยชั้นละ" "....." ไม่มีเสียงตอบกลับมาผมคิดว่าเขาอาจจะมาเห็นเหตุการณ์และช่วยก็ได้....