นายนักเรียนใสๆกันนายประธานเจ้าเล่ห์
เขียนโดย อลิซคุง
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.00 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 13.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนายนักเรียนใสๆกันนายประธานเจ้าเล่ห์
“ตื่นได้แล้วโว้ย สายจะไปโรงเรียนไม่ทัน!!!” ม๊านะม๊าบอกเป็นไข้ดีไหมนะ ขี้เกียจจะแย่อยู่ละ ไปก็ไปวะฮะ - - “แปปฮะ เดียวจะลงไปเดียวนี้แหละม๊า!!!” แปรงฟัน อาบน้ำ…..ม่ายฉันไม่อาบน้ำตอนเช้า “มาแล้วฮะม๊า…” เดินลงไปนั่งเก้าอี้ กวาดสายตามองอาหาร “ข้าวต้มกับข้าวผัด”ไม่กินข้าวต้มยังไม่ป่วย หยิบข้าวผัดมานั่งตักกินอย่างรวดเร็ว ผมนี่รีบวิ่งออกบ้านเลยฮะ “จะรีบไปไหน!!! ข้าวกล่อง!!! กลับมาโว๊ย!!!” ม๊าโวยวายอะไรกันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ผมวิ่งไม่คิดชีวิตประตูโรงเรียนก็ใกล้จะปิด วิ่งเอาเท้าไปยันประตูไว้ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนอย่างหมดอนาถ “ไอลูกคนนี้ - - เหนื่อยแทน” “มีเรื่องอะไรให้ช่วยไหมครับ” หนุ่มแปลกหน้าขี่รถสปอตมาจอดตรงหน้าบ้าน “อยู่โรงเรียนเดียวกับลูกฉันใช่ไหมคะ” “ใช่ครับ…”“เอ่อ….งั้นรบกวนฝากข้าวกล่องให้คาอิด้วยนะคะ” หนุ่มแปลกหน้าก็รับข้าวกล่องมาแล้วก็ขี่รถไปที่โรงเรียน
“เฮ้อ….” ถอนหายใจ “เปนไรหรอคาอิ๊คุง” “ลืมเอาข้าวกล่องมานะสิ รู้งี้หันไปหาม๊าตอนม๊าโวยวายอยู่ดีกว่า” “ไม่เป็นไรนะ กินกับฟ้าก็ได้” ฟ้าลูบหลังปลอบ
“ตึก…ตึก…ตึก” เสียงฝีเท้าของใครกันนะ “สวัสดีคะท่านประธาน” ฟ้ายิ้มให้ประธาน เดี๊ยวๆ!!!
นั้นมันข้าวกล่องของผมนิหนา ไปอยู่กับคนนั้นได้ไง!!!? “อยากได้ข้าวกล่องก็ตามมาที่ห้องสภานักเรียน…” และเขาก็เดินหายไป “นี้ฟ้า คนนั้นเขาชื่ออะไรอ่ะ…?” “อ….เอ่อ บอกไม่ได้ขอโทษทีนะ…” ฟ้าก็ถือข้าวกล่องแล้ววิ่งหายไป ผมต้องไปเอาข้าวกล่องมาสินะ น่ากลัวชะมัดไอประธาน ตาคมเหมือนมีด ทรงผมก็สีดำสนิท หน้าก็คม คางก็เรียว สูงก็สูง แล้วดูผมสิเตี้ยชะมัดจะสู้กับเขายังไงละเนี่ย เป็นไงเป็นกัน!!!
“มาแล้วหรอคาอิ…”“นายเป็นใครกันแน่แล้วมารู้จักชื่อของผมได้ยังไงละ” “เราก็อยู่บ้านใกล้ๆ กันนี่ ฉันเฝ้ามองนายมาตลอดแต่นายไม่รู้ตัวนะ คาอิ…”“แล้วนายชื่ออะไรละ…คุณประธาน” กัดฟันพูดแบบไม่เต็มใจ “ฉันชื่อฮารุ…ไหนขอดูหน้าใกล้ๆ สิ แอบดูไกลๆ มาตลอด” ฮารุเดินมาใกล้ๆ เชยคางผม ผมมองดวงตาคู่นั้น เหมือนผมโดนสะกดจิต “มองตาผมไว้…อย่าละสายตาเด็ดขาด…”ฮารุค่อยๆ เอาปากของตัวเองมาแนบปากของผม ฮารุค่อยๆ เอามือล้วงเสื้อของผม ผมสั่นไปทั้งตัว ที่ผมถูกเพศเดียวกันจูบแบบนี้ มันรู้สึกแปลกๆ แต่ก็รู้สึกดีไปอีกแบบ เฮ้ย!!!
“อึก…” ผลักฮารุออกห่าง ผมหยิบข้าวกล่องแล้ววิ่งออกไปพร้อมกับน้ำตา “โธ่เว้ย!!! เราทำอะไรของเราวะเนี่ย!!!”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ