Love in water falls น้ำตกนี้จะเป็นของเธอ ^o^

 
Ken Speaking
            วันนี้คงจะแปลกหน่อยล่ะ ยังไงน่ะเหรอ ก็ผมมาโรงเรียนคนเดียวน่ะสิ ปกติจะมาพร้อมเรย์ทุกที เรย์เป็นอะไรนะ ตอบมาแบบไม่สบอารมณ์เลยแฮะเป็นอะไรนะ แล้วแบบนี้เรย์จะมาเรียนจริงๆน่ะเหรอ ตอนนี้ก็ถึงเวลาเรียนแล้วสิเรย์ก็ยังไม่มา
            เฮ้อ~~~ เวลาผ่านไปเร็วชะมัดเลยแฮะ เลิกเรียนแล้วเหรอเนี้ย วันนี้ทั้งวันผมโดนคนในห้องถามตลอดว่า “เรย์ยังไม่มาอีกเหรอ” เกือบทุกคาบเลย เรย์นายไปไหนของนายนะ กลับถึงบ้านต้องถามซะหน่อยแล้ว
“เคน นายไม่ได้อยู่กับเรย์เหรอ”
“เรย์ไม่ได้มาเรียนน่ะ โซกับริวพอจะรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรย์”
“ไม่รู้อ่ะ โซล่ะรู้อะไรไหม”
“ไม่รู้หรอก ท่านเรย์ไม่ได้บอกอะไรเลย”
“เคน โซ ไปดูที่น้ำตกไหม”
“ลองไปดิ”
“อือ”
 
ณ น้ำตกแก้ว
            เอ~~~ เรย์อยู่ไหนนะ ปกติเวลาที่เรย์มีเรื่องทุกข์ใจ เขาชอบมาที่นี่ไม่ใช่รึไง แล้วนี่เขาไปไหนซะแล้วล่ะ อย่าทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วงนักจะได้ไหม โซกับริวจะหาเรย์เจอไหมเนี้ย ผมยอมรับนะว่าเป็นห่วงเรย์จริงๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ นั้นก็เพราะว่าผมนับถือเรย์ในฐานะเจ้านาย(ตั่งแต่ที่เรย์ขอให้พ่อแม่เขารับผมเป็นลูก)
“เฮ้ เคน” -> ริว
“มีอะไร ริว”
“เรย์หายไปไหนกันแน่นะ”
“ไม่รู้สิ โซนายหาเรย์เจอไหม”
“ไม่เจอหรอก”
“เรย์หายไปไหนกันแน่นะ”
“เรย์อยู่ที่บ้านรึเปล่าเคน”
“ลองไปดูกันนะ”
“อืม” ริวกับโซตอบขึ้นมาอย่างพร้อมกัน จนทำให้ทั้ง 2 คนต้องหันไปมองหน้ากันทันที นี่เป็นครั้งแรกที่ริวกับโซมีความคิดตรงกัน
 
คฤหาสน์ของเรย์
“กลับมาแล้วเหรอค่ะ/ครับ” แม่บ้านกับพ่อบ้านจะมาต้อนรับพวกผมทุกครั้ง และนี่ที่ทำให้ผมอยู่ที่ได้อย่างมีความสุข
“คือว่า เรย์กลับมารึยังครับ”
“วันนี้ท่านเรย์ไม่ได้ออกไปไหนนี่ค่ะ รูสึกว่าจะมีไข้นะค่ะ ตอนนี้นอนพักอยู่บนห้องนะ”
“ขอบคุณครับ” พวกผมขอบคุณเธอทันทีแล้วรีบขึ้นไปที่ห้องของเรย์
 
ห้องเรย์
            พวกผมเข้ามาในห้องของเรย์ ก็เห็นเรย์นอนหลับอยู่บนเตียงจริงๆ แถมห้องของเรย์ยังสวยมากๆอีกด้วย ห้องของเรย์ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์มากมาย หรูมากเลยอ่ะ
“อืม~~~~”
“เรย์”
“หืม? พวกนาย……เข้ามาทำอะไร” เรย์ถามผมอย่างงง
“ทำไมท่านไม่บอกพวกผมมั้งล่ะครับ ว่าไม่สบายนะ” ->โซ
“โทษที”
“ไม่เป็นไรหรอกเรย์” ->ริว
“เวลามีอะไรก็หัดบอกพวกเราบ้างสิเรย์ พวกเราเข้าข้างนายนะ สรุปมีอะไรจะบอกไหม พวกราจะได้ช่วยกันหาทางแก้ไข”
“เคนนายจำวันที่พวกนายหาชั้นที่น้ำตกแก้วได้ม่ะ”
“วันแรกที่เจอใช่ม่ะ”
“ใช่วันแรกที่เจอแล้วไปน้ำตกด้วยกันน่ะ”
“จำได้ๆ ที่นั้นมีอะไรงั้นเหรอ”
“ใช่มีอะไรเหรอ”
“ริวนี่นายไม่ได้ยินเสียงผู้หญิงเลยเหรอ”
“เสียงผู้หญิง? โซนายได้ยินไหม” ริวทำหน้างงๆแล้วหันไปถามโซแทน
“เสียงผู้หญิงเหรอ ไม่ได้ยินนิ”
“เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม”
“ได้ๆ วันนั้นชั้นไปที่น้ำตกแก้วกับเคน พอเคนกลับไปชั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากตรงน้ำตก เธอบอกว่าพ่อแม่เธอพามาซ่อนไว้ในน้ำตกเพื่อไม่ให้คนในตระกูลชิบุยะฝ่ายตะวันตกหาตัวเธอเจอ แต่ผมอยู่ฝ่ายตะวันออก เธอเลยไม่กลัวผมแต่ว่าเธออยากออกจากที่นั้น ชั้นเลยคิดหาวิธีที่จะพาเธอออกจากที่นั้นให้ได้น่ะ”
“แล้วเธอคนนั้นชื่อไรล่ะเรย์” ริวถามด้วยความอยากรูป
“คุจิกิ นายะ”
“คุจิกิ นายะ เฮ้ย จริงดิ”
“นายรู้จักเหรอริว”
“รู้จักสิ เรย์รู้จักชาเตอร์ป่ะ”
“รู้จัก ทำไมเกี่ยวอะไรกับชาเตอร์”
“ชาเตอร์หรือชิบุยะ ชาเตอร์ เป็นคนของชิบุยะตะวันออกนี่แหละ แต่เข้าไปสอดแนมอยู่ที่ชิบุยะตะวันตก แล้วเขาจะเข้ามาวันนี้”
“ตอนไหนๆ”
“อีก 10 นาที เรย์รีบไปอาบน้ำเร็ว”
“อาเคร” แล้วเรย์ก็รีบไปอาบแต่งตัวทันที พอเรย์อาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดไปรเวศอะไรเรียบร้อยแล้วก็เดินลงมาที่ห้องนั่งเล่นทันที แล้วเจอกับชาเตอร์
“สวัสดีครับ ใช่ชาเตอร์รึเปล่า”
“ใช่แล้วล่ะเรย์”
“รู้จักผมด้วหรอ”
“รู้จักดีเลยล่ะ”
“เข้าเรื่องเลยดีกว่า”
“นั้นสินะ แกรู้จักคุจิกิ นายะ ใช่ป่ะ”
“ใช่ รู้จักดีเลยล่ะ”
“แกต้องช่วยเธอนะ”
“ช่วยยังไง ตอนนี้ผมคิดวิธีไม่ออกเลยสักวิธี”
“มีแกคนเดียวที่ช่วยได้เพียงค่ไม่รู้วิธีช่วยก็เท่าแหละ”
“แล้วนายรู้วิธีรึไง”
“รู้สิ”