Love in water falls น้ำตกนี้จะเป็นของเธอ ^o^

     

ครืด~~

“หวัดดีครับ”

“อ้าว ชู มีธุระอะไรรึเปล่าจ๊ะ”

“คือผมพาเรย์มาทำแผลนะครับ” พูดจบผมก็วางเรย์ลงบนเตียง

“ตายแล้ว ไปดนอะไรมาจ๊ะ”

“ผมไม่ทราบเหมือนกันครับ”

“โดน ครอสเซ่ เดเนียส ทำร้ายมานะครับ อาจารย์” ไรท์ตอบ พร้อมกับเดินเข้าในห้องพยาบาล เพื่อที่จะมาเอาน้ำแข็งประคบ

“เด็กคนนั้นอีกแล้วเหรอ ให้ตายสิ อยู่เฉยๆสักวันไม่เป็นเลยรึไง”

“ทำไมครับอาจารย์” ชูถามอย่างงงๆ

“ก็ช่วงนี้มีคนได้รับบาดเจ็บเพราะ ครอสเซ่ เดเนียส เยอะนะสิ เมื่อวานก็มี 5-6 คน วันนี้ก็ท่านเรย์อีก ครูล่ะเหนื่อย แต่จะให้ทำไงได้ล่ะก็มันเป็นหน้าที่นิ”

“555+”

“อืม~~~” เรย์เริ่มรู้สึกตัว

“เรย์ / ท่านเรย์” ทั้งครูทั้งนักเรียนเรียกเรย์พร้อมกัน

“อาจารย์ พวกนาย อึก”  พูดจบเรย์ก็เอามือทาบหน้าอกของตัวเอง แถมยังหน้าซีด จนทำให้ทุกคนกระวนกระวายกันใหญ่เลยทีเดียว “ผมไม่เป็นไร”

“เรย์ เปลี่ยนเสื้อไหวไหม” เคนถามพร้อมกับยื่นเสื้อให้ ที่ไม่มีใครรู้ว่าเคนไปเอามาตอนไหน

“ไหวๆ” เรย์พยุงตัวเองขึ้นแล้วรับเสื้อจากเคน แล้วเปลี่ยนเสื้อที่ใส่อยู่เป็นตัวใหม่ทันที เมื่อเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็ลงจากเตียง

“เรย์นอนพักหน่อยก็ดีนะ”

“ไม่เป็นไรๆ อ๊ะ” เรย์ก้าวเดินได้เพียง 2 ก้าวก็ถึงกับทรุดทันที แต่โชคดีที่ชูการ์คว้าตัวเรย์ไว้ทัน “ขอบใจนะ”

ไม่เป็นไร แต่ไหวแน่เหรอ”

“อืม อยากไปนอนที่ห้อง”

“ห้องทำงานสินะ”

“อืม”

“เดี๋ยวพาไป” ชูการ์พูดจบก็ลงนั่งยองๆ “ขึ้นมาสิ”

“แต่ว่า….”

“นายเดินเองไม่ไหวหรอก”

“อา” เรย์จำใจขึ้นขี่หลังชูการ์ นายไม่หนักเหรอ

“ไม่นิ เรย์ตัวนายโคตรเบาเลย หักโหมมากไปมันไม่ดีนะ”

“ขอโทษด้วยล่ะกัน ฮ้าว” พูดจบเรย์ก็หาวทันที

“นอนพักเถอะเรย์”

“รบกวนด้วย” พูดจบก็หลับตาลง

“ให้มันได้งี้สิ”

 

ห้องประธานนักเรียน

ครืด~~~~~

“ชู ไปไหนมะ… เรย์เป็นอะไรนะชู”

“โดน ครอสเซ่ เดเนียส เล่นงานมานะ ตอนนี้แค่หลับไปเฉยๆ” พูดจบก็เดินเข้าห้องทำงานของเรย์ เดินไปอีกนิด ก็จะเป็นห้องนอนของเรย์ เมื่อถึงห้องนอนชูการ์ก็วางเรย์ลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมห่มผ้ากับเปิดแอร์ 25 องศาให้ จากนั้นค่อยเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

ครืด~~~~~

“อ้าว กลับมาแล้วเหรอชู แล้วนี่มีอะไรกันรึเปล่า” นายะถามอย่างแปลกใจ

“ครับกลับมาแล้วครับ เธอไปดูแฟนเธอเถอะ”

“เรย์เป็นอะไร”

“โดนครอสเซ่ เดเนียส เล่นงานมา แล้วก็เครียดจนซัดผนังห้องน้ำนะ”

“ตายแล้ว” นายะตกใจเมื่อได้รับรู้เหตุการณ์

“ถ้าทะเลาะอะไรกันก็คืนดีกันซะนะ ก่อนที่เธอจะสูญเสียเรย์ไปน่ะนะ”

“อึก”

“เรย์ท้อเรื่องที่เธอไม่ยอมคุยกับเขาน่ะ ทำความเข้าใจกันดีกว่านะ”

“จะพยายามจ๊ะ งั้นขอตัวไปดูเรย์ก่อนนะ”

“ครับๆ จะเป็นไงต่อล่ะคู่นี้” ประโยคหลังพูดหลังจากนายะเดินเข้าไปในห้องทำงานของเรย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

จากนั้นชูการ์ก็ทำงานของทางสภานักเรียนต่อไป……

 

วันต่อมา (วันเปิดเทอม)

‘ประกาศๆ ขอเชิญ นาย ชิบุยะ เรย์ ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยค่ะ’ ประกาศ 2 รอบ

“อาจารย์ครับ ผมขอตัวสักครู่นะครับ”

“จ๊ะๆ”

“ขอบคุณครับ” กล่าวจบผมก็เดินออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปห้องผู้อำนวยการทันที

 

ก๊อกๆ

“เชิญ” ตอบรับเสียงเข้ม (วางมาด) เพื่อให้สมกับเป็นผู้อำนวยการ แต่วางมาได้ไม่นานหรอก

“มี ธุ ระ อะ ไร ครับ” เรย์พูดเน้นๆทีละคำอย่างจงใจ

“อ้อครูคิดว่าครูให้เธอใช้อีกห้องมันจะดีกว่านะ”

“ห้องไหนอีกล่ะ”

“ดีสิ นายเป็นถึงเจ้าชายประจำโรงเรียน มาทำงานที่นี่ดีกว่า เสื้อผ้าของเธอก็ให้คนเอาไว้ที่นี่แล้วด้วยนะ”

“ทำอะไรตามใจชอบอีกแล้ว แต่เอางั้นก็ได้ มีห้องนอนห้องน้ำในตัวใช่ไหม”

“อืม”

“ผมไปเรียนได้ยัง”

“ได้แล้ว”

“อืม แล้วห้องนั้นให้ใครใช้ทำงานล่ะ”

“ให้ชูการ์ไง”

“อาๆ งั้นขอตัวล่ะ”

“เดี๋ยวสิท่านเรย์”

“อะไรของคุณอีกเนี้ย ผอ.” ว่าจบผู้อำนวยการก็มาจัดชุดเครื่องแบบให้ผมซะอย่างนั้น

“เสร็จแล้วล่ะ ตอนนี้ยังเจ็บแผลอยู่ไหม”

“นิดๆ พอเขียนหนังสือได้ แต่ก็ทรมานอยู่เหมือนกัน”

“ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ”

“ครับ” ว่าจบผมก็กลับไปเรียนตามเดิม

 

พักเที่ยง

ผมเดินไปตามทางเดินเพื่อที่จะไปรอนายะหน้าห้องเรียน ระหว่างที่เดินอยู่นั้นก็มีคนมาถามว่า

‘มาทำอะไรค่ะ’

‘มีอะไรให้ช่วยไหม’

‘มาตรวจความเรียบร้อยเหรอค่ะ’

‘พี่มีแฟนยังค่ะ’

‘ถ้ายังไม่มีคบกับหนูนะ’

แล้วก็ บลา~~  บลา~~ ๆๆๆๆ

“เรย์รอนานไหมจ๊ะ” นายะเดินออกมาเห็นก็วิ่งมาทันที

“นั้นควีนนี่นา สวยชะมัด”

“ไม่นานเลยครับ ที่รัก”

“ตามจริงโทรหรือหยอดมาก็ได้นี่”

“รอนานแค่ไหนก็รอได้ครับ”

“เรียนเสร็จแล้วเหรอ”

“ครับ หิวยัง”

“หิวแล้ว” พูดจบนายะก็ควงแขนเรย์ อย่างหวงๆเดินออกไปจากอาคารเพื่อจะไปทานข้าวที่โรงอาหาร ซึ่งมีพวกเคนกับพวกชูการ์นั่งอยู่แล้ว

“เฮ้ ทางนี้ๆ” คาร์ที่พูดขึ้นอย่างเหนื่อยๆ

“มาช้านะพวกนายนะ” วีเอากับเขาด้วย

“ขอโทษนะ นายะเลิกช้าเองแหละ”

“ไปสั่งอะไรมาทานกันก่อนไป”

“อ๋อนายะเอาข้าวกล่องของนายะกับเรย์มาน่ะจ๊ะ”

“โหย อิจฉาคนมีแฟนโว้ย” ชูการ์บ่นอย่างเหลืออด

“นายก็รีบๆมีสิ”

“ใครมันจะไปฮอตเหมือนนายล่ะเรย์”

“เอาเถอะ ความรักมักจะมาโดยไม่รูตัวนี่นะ เดี๋ยวก็มีคนมาสารภาพรักเองแหละ”

“คงจะอีกนาน” ชูการ์ตอบอย่างหมดหวัง

“ฮะๆๆ / คิกๆๆ / ฮิๆๆ / หึๆ” พวกผมหัวเราะลั่นดีนะที่พวกผมนั่งไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่ ไม่งั้นคงโดนหาว่าบ้าแน่ๆเลย

 

3  เดือนผ่านไป

Sugar Say

ช่วง 3 เดือนมานี้เรย์ถูกเรียกตัวกลับมัสสึทาคิบ่อยมากเลย ซึ่งผมก็ถูกเรียกกลับปราสาทเช่นกัน งานสภานักเรียนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ จะเยอะไหมนร้า~~ เมื่อไหร่จะได้กลับไปเรียนอีกล่ะเนี้ย กลัวตกจังเลย แต่ว่าผมก็เริ่มเหงาตั่งแต่ที่เรย์ต้องย้ายห้องไปทำงานที่ตึกของผู้อำนวยการแล้วล่ะ นั้นก็เพราะห้องสภานักเรียนไม่มีเสียงโวยวาย หรือเสียงบ่นของเรย์หรือพวกเคนอีกเลย พวกเขาคงจะมาก็ต่อเมื่อมีเรย์อยู่รึเปล่านะ แต่ผมคิดผิดพวกเขาแค่ไม่อยากมากวนพวกผมเพราะนานเข้าๆงานในห้องสภายิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งพวกเขาก็มาช่วยพวกผมเคลียงานเหล่านั้นบ้างเหมือนกัน แต่ผมไม่เห็นเรย์เลย

‘นี่ เรย์ไปไหนเหรอ ผมไม่เจอเรย์ที่ห้องเรียนเลย’

‘เรย์ถูกเรียกกลับมัสสึทาคินะ’

‘ไรท์ด้วยเหรอ’

‘ใช่ๆ นายะก็ด้วยนะ นายะถูกเรียกตัวกลับตระกูลคุจิกิน่ะนะ’

‘แล้วจะได้เจอกันอีกไหมเนี้ย’

‘ไม่รู้สิครับ’

‘เป็นห่วงจัง’

แล้ววันต่อๆมาผมก็ไม่เจอ 3 คนนั้นอีกเลย ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ก็ไม่เจอ พวกนายจะไม่กลับมาที่นี่แล้วเหรอ พวกเรายังคอยพวกนายอยู่ที่นี่นะ กลับมาเถอะขอร้องล่ะ

 

กลับมาปัจจุบัน

“เจ้าชายครับ” บอดี้การ์ดเรียกผู้เป็นนาย

“ครับ”

“ถึงแล้วล่ะครับ”

“ที่นี่ที่ไหนน่ะ” ผมตอบอย่างมึนๆ เนื่องจากว่าสถานที่ที่ผมมาถึงนั้นช่างไม่คุ้นเอาซะเลย

“ปราสาทชิบุยะ ฝั่งตะวันออกครับเจ้าชาย”

“นาทีที่ไม่มีฉันมันดีรึเปล่า~~   เวลาจะกอดเขาลึกซึ้งเท่าไหร่~~    มีแต่คำถามที่คนรักเก่า ไม่ควรวุ่นวาย~~   ฉันถึงไม่อยากรับสายเธอ~~  เห็นเบอร์ก็แค่กดรับไป~~   เธอพูดอะไรก็ฟังไป~~ แต่ใจมันกลัวเผลอ~~   กลัวไปถามอะไร ให้ระคายหัวใจเธอ~~   คำถามที่มันดูไม่เอาไหน~~” เรย์เดินร้องเพลงอย่างสบายใจไปเรื่อยๆ “หืม สวัสดีครับ”

“ครับ” บอดี้การ์ดขานรับพร้อมกับหันไปมอง

“มีธุระอะไรรึเปล่าครับ หืม ชู”

“เรย์!! ทะ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่”

“นายนั้นแหละมาทำอะไร นี่มันบ้านผม”

“คือกระผมจะมาขอพบท่าโชจินะครับ”

“พ่อไม่อยู่ พ่อไปบริษัท กลับมาเย็นๆนู้นแหละ”  เรย์มองชูการ์ตั่งแต่หัวจรดปลายเท้า “อืม~~ ไปอาน้ำเปลี่ยนชุดก่อนล่ะกัน”

“อืม”

“เข้ามาสิ” เรย์พูดพลางเดินเปิดประตูเข้าไป “ซากิ พาบอดี้การ์ดคนที่ไปห้องพักหน่อยนะ”

“ทราบแล้วค่ะ แล้วคุณชายอีกท่านนึงล่ะค่ะ”

“เดี๋ยวให้เขาอยู่ห้องผมน่ะ”

“ทราบแล้วค่ะ” แล้วเธอก็พาบอดี้การ์ดของชูการ์ไปที่ห้องพักทันที

“ไปที่ของเรากันเถอะ”  ว่าพลางดึงชูการ์ออกจากปราสาท

“ปะ ไปไหนน่ะเรย์”

“ที่นี่แหละ” พูดพลางชี้ไปที่คฤหาสน์

“ปราสาทใครอีกล่ะเนี้ย”

“คฤหาสน์ผม เมื่อกี้นะปราสาทของพ่อนะ ผมไม่อยากนอนในปราสาทเลยขอให้สร้างคฤหาสน์ไว้ด้วยนะ” เรย์ตอบอย่างสบายๆ

“กว้างใช้ได้เลยนะ” ผมตอบอย่างตะลึงที่นี่กว้างกว่าปราสาทของผมซะอีก

“ที่นี่กว้างกว่าปราสาทอีกนะ”

“จริงดิ”

“อืม ไปอาบน้ำก่อนไป เดินทางมาใกลไม่ใช่เรอะ”

“ห้องไหนล่ะ”

“ห้องผมทางนี้ๆ” เรย์พูดพลางปิดประตูเข้าไปในห้องนอนสีไวโอเร็ต ที่มีลายดาวที่ผนังเต็มไปหมด

“ห้องนายนี้สุดยอดเลย”

“หึๆ ไปอาบน้ำไป ถ้ายังไม่ไปผมจะถีบส่งแล้วนะ”

“ไปแล้วคร๊าบ”

“ห้องน้ำอยู่ทางขวา วันที่เอาเสื้อผ้าผมไปใส่ก่อนก็ได้ ไม่ได้อาชุดมาใช่ไหมล่ะ” พูดพลางส่งชุดให้

“ผมยังไม่ใส่ทีมันเป็นชุดใหม่น่ะ”

“ของคุณนะ”

“อืม อีกประมาณชั่วโมงนึงพ่อจะกลับมาแล้ว ไปอาบน้ำซะไป!!”

“เข้าใจแล้วครับ”

ห้องเรย์ดูสมกับเป็นผู้ดีมากเลยอ่ะ แคว่าคฤหาสน์นี้สีม่วงไวโอเล็ตหมดเลยรึไง ขนาดในห้องน้ำยังสีม่วงไวโอเล็ตเลย เรย์ท่าจะชอบสีนี้จริงๆสินะ อาบน้ำดีกว่า

 

20 นาทีผ่านไป

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ยังโชคดีที่ใส่ชุดของเรย์ได้พอดี แต่เมื่อเดินออกมาจากห้อน้ำก็เห็นเรย์หลับคาเอกสารต่างๆบนโต๊ะ ที่มีอยู่เยอะใช้ได้เลย

“คงจะเหนื่อยสินะเรย์” ผมพูดพลางลูบหัวของเรย์เบาๆ จบไปเห็นโน้ตบางอย่างวางอยู่บนเอกสาร

‘เดี๋ยวซากิจะมาเรียกนายที่ห้องนี้นะ ไม่ต้องปลุกล่ะ เพราะเรื่องที่นายจะคุยกับพ่อนะมันไม่เกี่ยวกับผมเลยสักนิดเดียว เพราะฉะนั้นขอให้โชคดี ตระกูลสองตระกูลนี้คงเป็นพันธมิตรกันได้นะ เราคิดแบบนั้นจริงๆ

ชิบุยะ เรย์’

            “หึ นายนี่รู้ทุกเรื่องจริงๆสินะ ให้ตายเถอะ อิจฉานายชะมัด” ผมพูดหลังอ่านจดหมายจบ แล้วมองเอกสารต่างๆที่วางอยู่บนโต๊ะกับโซฟา

 

ก๊อกๆ

“ครับ!! เชิญครับ”

ครืด~~~

“นายท่านมาแล้วค่ะ”

“ขอบคุณครับ”

“แล้วนายน้อยล่ะค่ะ”  ซากิว่าพลางมองหาผู้เป็นนายของเธอ

“เรย์ หลับอยู่ตรงโซฟาน่ะครับ ให้ปลุกให้ไหม”

“รบกวนด้วยค่ะ” เมื่อเธอตอบ ผมก็รีบเดินไปปลุกเรย์ทันที

“เรย์ๆ ตื่นๆ”

“งืม~~~”

“เรย์ตื่น!!!”

“ตื่นแล้วๆ จะตะโกนทำไมเนี้ย” เรย์ตอบอย่างงัวเงีย

“พี่ซากิมาแล้วนะ แล้วบอกให้ปลุกนายไปด้วย”

“ขอล้างหน้า แปป” พูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำทันที ท่าจะง่วงจัดนะนั้นน่ะ

“งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ” พี่ซากิพูกจบก็เดินออกไปทันที

“เฮ้ย!! เรย์!! หลับในอยู่รึไง”

“เปล่านิ” เดินออกมาพร้อมกับเช็ดหน้าไปพลาง “จะไปกันยัง” ร์พูดจบก็โยนผ้าเช็ดหน้าใส่ตระกร้าผ้าทันที

“อืม ไปกันเลย” นายนี่มันจริงๆเลยนะ แต่เอาเถอะแบบนี้ก็ค่อยสมกับเป็นนายขึ้นมาหน่อย นายไม่เหมาะกับสภาพไร้วิญญาณ หรือเหนื่อยจนหมดสภาพเลยจริงๆ พอเสร็จงานนี้แล้วนายจะกลับไปด้วยกันไหม

End Sugar Say

 

 

ปราสาทชิบุยะ (เมื่อกี้อยู่ที่คฤหาสน์)

“ขออนุญาตครับ ท่านพ่อ” เรย์พูดอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“อ้าว เข้ามาๆ” โชจิตอบอย่างอารมณ์ดี แต่การกระทำนั้นทำเอาเรย์ขนลุกเลยทีเดียว

“ชิ” เรย์สบถอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก “ทำมาเปนพูดดี หึ”

“เรย์!”

“ครับผม”

“งานบริษัทเป็นไงบ้าง”

“ก็เป็นไปได้สวยนะ แต่ไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไร่ เนื่องจากพนักงานใหม่ต้องมีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของบริษัทให้ได้น่ะครับ แล้วพรุ่งนี้ผมก็ต้องเข้าทำงานที่ SJ สาขาของอเมริกาแล้ว”

“งั้นก็ขึ้นเครื่องวันนี้ใช่ไหม”

“ใช่ เดี๋ยวก็ไป ทำไม่เหรอครับ ท่านพ่อ”

“เปล่านิ”

“ไปที่นู้นแล้วให้ผมเรียนบ้างนะ บริษัทค่อยคุมตอนเย็น แต่ไม่เข้าบริษัท”

“อาๆ งั้นวันนี้เจ้าชายชูการ์ก็ไปเครื่องเดียวกับร์เลยสิ”

“ขอขอบพระคุณอย่างสูง”

“ไม่เป็นไรๆ”

Rrrr Rrrr

“สวัสดีครับ” เรย์รับสาย

[ท่านเรย์ นี่ ชาร์ตเตอร์พูดสายนะครับ]

“อืม”

[ทางบริษัท SJ ของอเมริกาจะให้ท่านเข้ามาที่นี่นะครับ]

“ตอบไปว่าไม่สะดวกเดินทาง”

[ครับ]

“แค่นี้ใช่ไหม”

[ครับ]

“งั้นก็ สวัสดี” ผมพูดจบก็กดตัดสายไปทันที “ท่านพ่อผมขออากิระได้ไหมครับ”

“ได้สิ”

“อากิระ”

“ครับท่านเรย์”

“ไปเก็บเสื้อผ้าซะ นายต้องไปคุม SJ สาขาอเมริกาให้ผม ในช่วงที่ผมเรียนอยู่”

“ครับๆ” พูดจบอากิระก็เดินเข้าห้องไปเก็บกระเป๋าทันที

“เรย์ขึ้นเครื่องที่ไหนล่ะ”

“สนามด้านหน้าปราสาทนะ”

“มีด้วยเหรอ”

“อืม”

 

2 ชั่วโมงผ่านไป

“ทางผมเตรียมพร้มทุกอย่างแล้วครับ”

“อืม” เรย์ตอบแล้วเดินขึ้นเครื่องบินไปทันที จากนั้นจะตามด้วย ชูการ์ บอร์ดี้การ์ด อากิระ และเคล์ไล ที่ตามขึ้นเครื่องมา

 

3 ชั่วโมงต่อมา

ปราสาท เฟอเดอร์ราลินดา

“ที่นี่อาจจะแคบไปหน่อยนะเรย์”

“ไม่เป็นไรๆ” เรย์ตอบอย่างสบายใจ เนื่องจากที่นี้ดูร่มรื่นเย็นสบาย

“ท่านเรย์ใช่ไหมขอรับ” คนรับใช้

“ครับ”

“เชิญทางนี้เลยขอรับ ส่วนเจ้าชายชูการ์เชิญไปพักผ่อนให้สบายเถอะขอรับ”

“แต่ว่า……”

“ไม่มีแต่นะชู พ่อต้องการคุยกับท่านเรย์เป็นการส่วนตัวนะ”

“ครับ” จ๋อย ใช่ ชูการ์จ๋อยไปทันทีที่เถียงพ่อขอตัวเองไม่ได้

“ท่านเรย์เชิญทางนี้เลยครับ” พูดพร้อมเดินนำไปสถานที่แห่งหนึ่ง

“ครับ” เดินตาม

 

“จะคุยเรื่องอะไรเหรอครับ”

“เรื่องบริษัทของเธอน่ะสิ ผมจะเป็นหุ้นส่วนให้กับบริษัท SJ สาขาอเมริกาของเธอ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลย”

“งั้นก็ขอขอบคุณนะครับ”

“ไม่เป็นไรๆ ถือซะว่าช่วยๆกันเพระผมเองก็ได้ความช่วยเหลือจากคุณพ่อของเธอเหมือนกัน”

“ครับ”

“วันนี้เธอจะค้างที่นี่ไหม”

“คงไม่ละครับ ผมคิดถึงแฟนผมจะตายอยู่แล้ว”

“555 ถ้ามีโอกาสก็มาที่นี่อีกนะ”

“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“อาๆ”

“อากิระ กลับโรงเรียนกัน”

“ครับท่าน” พูดจบก็เดินขึ้นเครื่องไปทันที เพื่อมุ่งหน้าไปคฤหาสน์(ตระกูลชิบุยะ มีปราสาทอยู่ทุกประเทศบริษัทมีหลายสาขา) เพื่อที่จะไปอาบน้ำแต่งตัว(ชุดนอก) แล้วให้อากิระขับรถไปโรงเรียน

 

Blue Rose Ice University

‘ว้าว เธอนั้นใครน่ะหล่อชะมัดเลย’

‘นั้นสิ ไม่ใช่เด็กโรงเรียนเราแน่เลย’

‘ใครว่าล่ะ นั้นท่านเรย์ที่เป็นเจ้าชายของโรงเรียนนี้ต่างหากล่ะ’

‘กรี๊ดดดดดดดด หล่ออ่ะ จีบได้ไหมเนี้ย’

บลา~~~~~~~~

 

“ที่นี่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยสินะเนี้ย ตอนนี้ห้องคิงอยู่ในคาบเรียนอยู่นี่นา ไปเรียนหรือไม่ไปเรียนดีล่ะ ถึงจะใส่ชุดนอกไปเรียนได้ก็ตามทีเถอะ นั้นมันเฉพาะกรณีฉุกเฉินเท่านั้น แต่ของเรามันฉุกเฉินป่ะเนี้ย เอาเถอะ ไปเปลี่ยนชุดก่อนเข้าเรียนก็ได้ยังไงก็พึ่งเริ่มคาบแรกเอง” เรย์บ่นกับตัวเอง อย่างยากจะตัดสินใจ

 

หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ

ห้องเรียนศิลปะ

ก๊อกๆ

“เชิญจ้า” อาจารย์ประจำวิชาตอบ

ครืด~~

“ขออนุญาตินะครับ”

“อ้าว ชิบุยะคุง เข้ามาสิครับ”

“ขอบคุณครับ” พูดจบก็เดินไปนั่งโต๊ะเดียวกับชูการ์ “ไง”

“หายไปนานเลยนะ” ชูการ์ถามอย่างอารมณ์ดี

“ไม่เถียง” เรย์ตอบตามตรง

“งานนายเต็มเป็นภูเขาเลยล่ะ”

“อืม”

“นายมาเรียนตั่งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั่งแต่นายออกไปคุยกับท่านพ่อนั้นแหละ”

“อ๋อ” เรย์พูดจบก็หยิบสมุดขึ้นมา

 

‘ท่านเรย์ ดูยังไงก็หล่ออ่ะ เสียดายที่มีแฟนแล้ว ไม่เป็นไรแอบชอบอย่างเดียวก็จะเป็นลมแล้ว ( */////* ) ’ 

‘ท่านเรย์หล่อ / ท่านเรย์น่ารัก / มาเป็นแฟนกับฉันเถอะ’  นี่คือเสียงซุบซิบกันในห้อง ตอนนี้รู้สึกว่าห้องเรียนมีออร่าสีชมพูเต็มไปหมดแล้ว ใครก็ได้ช่วยพาผมกับชูการ์ออกจากห้องนี้ที