รักอันตรายของนายหน้าหวาน

รักอันตรายของนายหน้าหวาน
 
 
Lv 2.
 
 
     ไอ้หน้ายับนี่เป็นใคร? แล้วมันหมายความว่าไง? ที่บอกว่าหาฉันเจอแล้ว อืม... หน้าคุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน?
 
 
     "ทำหน้าแบบนั้นจำฉันไม่ได้สินะ"ไอ้หมอนี่พูดพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากอย่างถูกใจ ราวกับกำลังได้ของเล่นชิ้นใหม่ แต่...
 
 
     "หมายความว่าไง? ฉันกับนายเคยเจอกันงั้นเหรอ?"ฉันถาม ฉันจำได้นะว่าไม่เคยรู้จักผู้ชายที่หน้ายับๆ แบบนี้ ถ้าจะมีก็...
 
 
     "เฮ้ย! นายคนเมื่อวานนี่!!!"ฉันตะโกนเสียงดัง เมื่อนึกว่าเขาเป็นใคร แต่อืม... เอสกับแอลไม่ถูกกันนี่ มาแบบนี้ก็เจ็บตัวอีกหรอก
 
 
     "หึ! จำได้แล้วสินะ งั้นเราไปกันเถอะ"หมอนี่พูดพร้อมกับจับแขนของฉันไว้ ก่อนจะลาก! ย้ำ! ว่าลากจริงๆ
 
 
     หมับ!
 
 
     ก่อนที่ไอ้หน้ายับจะลากฉันออกไปพ้นหน้าโรงเรียน แขนอีกข้างของฉันก็ถูกใครบางคนจับไว้ซะก่อน ทำให้สภาพของฉันคือ ฉันถูกผู้ชายจับแขนคนละข้าง
 
 
     "มึงจะเอาริสาไปไหนว่ะ?"อา... เสียงนี้มันพี่อเล็กซานเดอร์นี่ แต่ทำไมต้องทำเสียงเยืยกเย็นแบบนั้นล่ะ? ฉันกลัวนะพี่ซานเดอร์
 
 
     "เกี่ยวอะไรกับมึงด้วยว่ะไอ้ซานเดอร์?"ไอ้หน้ายับมันถามกลับ สองคนนี้รู้จักกัน โอ้... พ่อจ๋าแม่จ๋าพี่ปาสคาลจ๋าช่วยน้องด้วย!!!
 
 
     "เกี่ยวสิ ก็ผู้หญิงที่มึงกำลังจับแขนแล้วลากออกไปเนี่ย... แฟนกู!!!"พี่ซานเดอร์ตอบ ใช่ๆๆ ฉันกับพี่ซานเดอร์เป็นแฟนกัน รู้แล้วก็ปล่อยด้วย!!!
 
 
     แต่... เอ๋! เดี๋ยวก่อนนะ!!!
 
 
     "ห๊ะ!!! ฉันไปเป็นแฟนพี่ตอนไหนเนี่ยพี่อเล็กซานเดอร์!?"ฉันตะโกนถามด้วยความตกใจ นั่นทำให้ฉันได้สายตาเชือดเฉือนของพี่แกตอกกลับมาทันควัน
 
 
     "ตอนนี้แหละ ส่วนมึงปล่อยแขนแฟนกูได้แล้วไอ้สัสบาสเตียน!!!"พี่ซานเดอร์ตะคอกใส่ไอ้หน้ายับ อืม...ไอ้หมอนี่ชื่อบาสเตียนนี่เอง จะจำไว้ใหขึ้นใจเลย
 
 
     "ถามน้องเค้าก่อนดีไหม? ว่าอยากให้กูปล่อยหรือเปล่า?"บาสเตียนถาม ทำให้พี่อเล็ดซานเดอร์ตวัดสายตามามองฉัน โห้... พี่ซานเดอร์อย่าจ้องฉันเหมือนจะฆ่ากันสิ ฉันกลัวนะไอ้พี่บ้า!!!
 
 
     ฉันมองซ้าวขวาสลับกันไม่รู้จะไปกับใคร ระหว่างพี่อเล็กซานเดอร์ที่จ้องจะฆ่าฉันกับนายบาสเตียนคนที่ฉันช่วยไว้เมื่อวาน แต่ก่อนที่ฉันจะเลือกใครสักคน เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
 
 
     "เฮ้ย!!! พวกมึงทำอะไรกับปาริสาว่ะ!?"ไม่ใช่ใครที่ไหนพี่ปาสคาลพี่ชายฉันเอง
 
 
     "พี่ปาสคาลช่วยริสาด้วย"ฉันพูดพลางเบ้ปากจะร้องไห้ นั่นทำให้พี่ปาสคาลรีบเดินตรงมาหาฉันกับพี่อเล็กซานเดอร์และนายบาสเตียนนี่ทันที
 
 
     "พวกมึงปล่อยแขนริสาเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้สัส!!!"พี่ปาสคาลสถบลั่น ก่อนที่พี่ซานเดอร์จะยอมปล่อยแขนฉัน ยกเว้นนายบาสเตียนเนี่ยแหละที่ไม่ยอมปล่อย
 
 
     "มึงเสือกอะไรด้วยว่ะไอ้ปาสคาล!? อย่าบอกนะว่ามึงเป็นแฟนยัยนี่อีกคน"นายบาสเตียนพูดพร้อมกับเหยียดยิ้มที่มองก็รู้ว่านายนี่กำลังดูถูกฉันอยู่
 
 
     "พูดเชี่ยไรของมึงว่ะ!? กูเป็นมากกว่าแฟนยัยนี่อีก!!! รู้แล้วก็ปล่อยแขนปาริสาได้แล้ว!!!"พี่ปาสคาลสถบลั่นด้วยความโมโห เมื่อนายบาสเตียนไม่ยอมปล่อยแขนฉันง่ายๆ
 
 
     "กูไม่ปล่อย!!! ดูจากท่าทางของมึงแล้ว ยัยนี่คงสำคัญกับมึงมากสินะ ดี!!! งั้นเรามาเคลียร์หนี้เก่ากันหน่อยเป็นไงไอ้ปาสคาล!?"นายบาสเตียนถาม พูดอะไรกัน ฉันไม่เห็นจะเข้าใจ เปิดเทอมมาได้สองวันฉันก็ถูกจับเป็นตัวประกันแล้วเหรอว่ะ? เหอะ! ตลกว่ะ
 
 
     "ปาริสาไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น มึงอย่าเหมารวมกันดิว่ะไอ้สัส!!!"พี่อเล็กซานเดอร์สถบ ท่าทางของพี่แกดูร้อนรนมากพอๆ กับพี่ปาสคาลเลยแฮะ ชักไม่สนุกแล้วสิ
 
 
     "เหอะ! เมื่อกี้มึงบอกว่ายัยนี่เป็นแฟนมึงใช่ไหม? อเล็กซานเดอร์ มึงบอกว่ายัยนี่เป็นมากกว่าแฟนมึงใช่ไหม? ปาสคาล นี่แหละที่เกี่ยวกันไอ้อเล็กซานเดอร์ ไอ้ปาสคาล!!!"พูดจบนายบาสเตียนก็ลากฉันไปทันที ก่อนจะนักเรียนมัธยมเอสจะกันไม่ให้พี่อเล็กซานเดอร์กับพี่ปาสคาลเดินตามฉันกับเขามา
 
 
     "นี่นาย ปล่อยฉันนะ! ฉันเจ็บ!!!"ฉันร้องบอก เมื่อเขาพาฉันเดินออกมาไกลจากโรงเรียนฉันมากแล้ว
 
 
     "เธอเจ็บแค่นี้มันไม่เท่ากับความเจ็บของฉันหรอก!!!"นายบาสเตียนหันกลับมาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง จนฉันตกใจ ทำไมต้องตะคอกใส่กันด้วย?
 
 
     "ใจเย็นน่าบาสเตียน เห็นไหม? ว่าน้องเขาตกใจหมดแล้ว"ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีที่ตกใจของฉัน
 
 
     "น้อง? มึงรู้ได้ไงว่ายัยนี่รุ่นน้อง?"บาสเตียนหันไปถามนายหน้าหล่อ อืม... ก็หล่อจริงๆ อ่ะ ผมระบ่าผมสีแดงเพลิง ขับผิวให้ขาว นัยน์ตาสีครามน้ำทะเล คิ้วเข้ม มันทำให้เขาดูหล่อโคตรๆ อ่ะ
 
 
     "ยูนิฟอร์ม"นายหัวแดงพูด หรี่ตามองชุดยูนิฟอร์มที่ฉันใส่
 
 
     "ม.4 สินะ งั้นที่ไอ้ปาสคาลบอกว่าเป็นมากกว่าแฟน แสดงว่าเป็นพี่ชายเธอสินะสาวน้อย"ชายอีกคนพูดพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าชู้มาให้ ไอ้หมอนี่ก็หล่อ ตัดผมเปิดข้างด้านซ้ายผมสีบลอนทองสว่าง ขับผิวให้ดูขาวซีด นัยน์ตาสีทองเหลือง คิ้วเข้ม สรุปก็คือหล่อ แต่ดูแล้วท่าจะเจ้าชู้ไม่เบา
 
 
     "แม่ง จะพี่ชายหรืออะไรก็ช่าง! ว่าแต่เธอ! ชื่อปาริสาใช่ไหม?"นายบาสเตียนหันมาถามฉัน ทำไมต้องทำเสียงโหดด้วย?
 
 
     "เออ!!! พอใจยัง!?"ฉันกระแทกเสียงใส่ นอกจากพี่ชายสุดที่รัก ฉันก็ไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ!!!(เหอะ! ทีเมื่อกี้ยังทำท่ากลัวอยู่เลย-_- ปากดีแบบนี้เดี๋ยวให้พระเอกจับจูบเลยนิ=..=!)
 
 
     "โว้ว... สาวน้อย กลัวๆ ไอ้บาสเตียนมันหน่อยก็ได้นะ ไอ้นี่มันไม่ชอบให้ใครมากระแทกเสียงใส่อย่างที่เธอทำอยู่"ชายอีกคนที่นั่งเงียบๆ อยู่นานพูดขึ้น ฉันนึกว่านายเป็นใบ้นะไอ้หล่อหน้านิ่ง ไปต้องถามว่ามันหล่อขนาดไหน บอกได้คำเดียวว่า หล่อแบบมาเฟียอ่ะผมซอยระบ่า ผมสีน้ำตาลช็อกโกแลต นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มเรียว ผิวขาวชนิดที่ว่าผู้หญิงบางคนถึงกับอายอ่ะ
 
 
     "เสียใจ นอกจากพ่อแม่และพี่ชาย ฉันไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ"ฉันพูดพร้อมกับสะบัดหน้าใส่นายหน้าหล่อมาเฟียทันที
 
 
     "งั้นเรามาลองกันสักตั้ง ดูสิ ว่าเธอไม่กลัวฉันอย่างที่ปากพูดหรือเปล่า?"พูดจบนายบาสเตียนก็ฉุดฉันขึ้น แล้วลากขึ้นรถไปทันที
 
 
     "เฮ้ย!!! ทำอะไรก็เบาๆ หน่อยนะ น้องเขายิ่งบางๆ อยู่ด้วย"ยังไม่วายมีเสียงตะโกนไล่ตามหลัง แต่นายบาสเตียนไม่สนใจขับรถออกไปทันที
 
 
     "นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย!?"ฉันถามด้วยความตกใจ ถ้าหมอนี่พาให้ไปฆ่าอ่ะ พ่อจ๋าแม่จ๋าพี่ปาสคาลจ๋าช่วยน้องด้วย!!!
 
 
    "นั่งเงียบๆ ไปเถอะ อย่าเสียงดัง เพราะฉันไม่ได้ใจดีกับใครขนาดนั้น อีกอย่างฉันเป็นรุ่นพี่เธอ!!!"
 
 
 
________________________________________________________________________________________