รักอันตรายของนายหน้าหวาน
เขียนโดย 
กุหลาบสีน้ำเงิน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.40 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 08.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Lv 2.
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรักอันตรายของนายหน้าหวาน
Lv 2.
ไอ้หน้ายับนี่เป็นใคร? แล้วมันหมายความว่าไง? ที่บอกว่าหาฉันเจอแล้ว อืม... หน้าคุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน?
"ทำหน้าแบบนั้นจำฉันไม่ได้สินะ"ไอ้หมอนี่พูดพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากอย่างถูกใจ ราวกับกำลังได้ของเล่นชิ้นใหม่ แต่...
"หมายความว่าไง? ฉันกับนายเคยเจอกันงั้นเหรอ?"ฉันถาม ฉันจำได้นะว่าไม่เคยรู้จักผู้ชายที่หน้ายับๆ แบบนี้ ถ้าจะมีก็...
"เฮ้ย! นายคนเมื่อวานนี่!!!"ฉันตะโกนเสียงดัง เมื่อนึกว่าเขาเป็นใคร แต่อืม... เอสกับแอลไม่ถูกกันนี่ มาแบบนี้ก็เจ็บตัวอีกหรอก
"หึ! จำได้แล้วสินะ งั้นเราไปกันเถอะ"หมอนี่พูดพร้อมกับจับแขนของฉันไว้ ก่อนจะลาก! ย้ำ! ว่าลากจริงๆ
หมับ!
ก่อนที่ไอ้หน้ายับจะลากฉันออกไปพ้นหน้าโรงเรียน แขนอีกข้างของฉันก็ถูกใครบางคนจับไว้ซะก่อน ทำให้สภาพของฉันคือ ฉันถูกผู้ชายจับแขนคนละข้าง
"มึงจะเอาริสาไปไหนว่ะ?"อา... เสียงนี้มันพี่อเล็กซานเดอร์นี่ แต่ทำไมต้องทำเสียงเยืยกเย็นแบบนั้นล่ะ? ฉันกลัวนะพี่ซานเดอร์
"เกี่ยวอะไรกับมึงด้วยว่ะไอ้ซานเดอร์?"ไอ้หน้ายับมันถามกลับ สองคนนี้รู้จักกัน โอ้... พ่อจ๋าแม่จ๋าพี่ปาสคาลจ๋าช่วยน้องด้วย!!!
"เกี่ยวสิ ก็ผู้หญิงที่มึงกำลังจับแขนแล้วลากออกไปเนี่ย... แฟนกู!!!"พี่ซานเดอร์ตอบ ใช่ๆๆ ฉันกับพี่ซานเดอร์เป็นแฟนกัน รู้แล้วก็ปล่อยด้วย!!!
แต่... เอ๋! เดี๋ยวก่อนนะ!!!
"ห๊ะ!!! ฉันไปเป็นแฟนพี่ตอนไหนเนี่ยพี่อเล็กซานเดอร์!?"ฉันตะโกนถามด้วยความตกใจ นั่นทำให้ฉันได้สายตาเชือดเฉือนของพี่แกตอกกลับมาทันควัน
"ตอนนี้แหละ ส่วนมึงปล่อยแขนแฟนกูได้แล้วไอ้สัสบาสเตียน!!!"พี่ซานเดอร์ตะคอกใส่ไอ้หน้ายับ อืม...ไอ้หมอนี่ชื่อบาสเตียนนี่เอง จะจำไว้ใหขึ้นใจเลย
"ถามน้องเค้าก่อนดีไหม? ว่าอยากให้กูปล่อยหรือเปล่า?"บาสเตียนถาม ทำให้พี่อเล็ดซานเดอร์ตวัดสายตามามองฉัน โห้... พี่ซานเดอร์อย่าจ้องฉันเหมือนจะฆ่ากันสิ ฉันกลัวนะไอ้พี่บ้า!!!
ฉันมองซ้าวขวาสลับกันไม่รู้จะไปกับใคร ระหว่างพี่อเล็กซานเดอร์ที่จ้องจะฆ่าฉันกับนายบาสเตียนคนที่ฉันช่วยไว้เมื่อวาน แต่ก่อนที่ฉันจะเลือกใครสักคน เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
"เฮ้ย!!! พวกมึงทำอะไรกับปาริสาว่ะ!?"ไม่ใช่ใครที่ไหนพี่ปาสคาลพี่ชายฉันเอง
"พี่ปาสคาลช่วยริสาด้วย"ฉันพูดพลางเบ้ปากจะร้องไห้ นั่นทำให้พี่ปาสคาลรีบเดินตรงมาหาฉันกับพี่อเล็กซานเดอร์และนายบาสเตียนนี่ทันที
"พวกมึงปล่อยแขนริสาเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้สัส!!!"พี่ปาสคาลสถบลั่น ก่อนที่พี่ซานเดอร์จะยอมปล่อยแขนฉัน ยกเว้นนายบาสเตียนเนี่ยแหละที่ไม่ยอมปล่อย
"มึงเสือกอะไรด้วยว่ะไอ้ปาสคาล!? อย่าบอกนะว่ามึงเป็นแฟนยัยนี่อีกคน"นายบาสเตียนพูดพร้อมกับเหยียดยิ้มที่มองก็รู้ว่านายนี่กำลังดูถูกฉันอยู่
"พูดเชี่ยไรของมึงว่ะ!? กูเป็นมากกว่าแฟนยัยนี่อีก!!! รู้แล้วก็ปล่อยแขนปาริสาได้แล้ว!!!"พี่ปาสคาลสถบลั่นด้วยความโมโห เมื่อนายบาสเตียนไม่ยอมปล่อยแขนฉันง่ายๆ
"กูไม่ปล่อย!!! ดูจากท่าทางของมึงแล้ว ยัยนี่คงสำคัญกับมึงมากสินะ ดี!!! งั้นเรามาเคลียร์หนี้เก่ากันหน่อยเป็นไงไอ้ปาสคาล!?"นายบาสเตียนถาม พูดอะไรกัน ฉันไม่เห็นจะเข้าใจ เปิดเทอมมาได้สองวันฉันก็ถูกจับเป็นตัวประกันแล้วเหรอว่ะ? เหอะ! ตลกว่ะ
"ปาริสาไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น มึงอย่าเหมารวมกันดิว่ะไอ้สัส!!!"พี่อเล็กซานเดอร์สถบ ท่าทางของพี่แกดูร้อนรนมากพอๆ กับพี่ปาสคาลเลยแฮะ ชักไม่สนุกแล้วสิ
"เหอะ! เมื่อกี้มึงบอกว่ายัยนี่เป็นแฟนมึงใช่ไหม? อเล็กซานเดอร์ มึงบอกว่ายัยนี่เป็นมากกว่าแฟนมึงใช่ไหม? ปาสคาล นี่แหละที่เกี่ยวกันไอ้อเล็กซานเดอร์ ไอ้ปาสคาล!!!"พูดจบนายบาสเตียนก็ลากฉันไปทันที ก่อนจะนักเรียนมัธยมเอสจะกันไม่ให้พี่อเล็กซานเดอร์กับพี่ปาสคาลเดินตามฉันกับเขามา
"นี่นาย ปล่อยฉันนะ! ฉันเจ็บ!!!"ฉันร้องบอก เมื่อเขาพาฉันเดินออกมาไกลจากโรงเรียนฉันมากแล้ว
"เธอเจ็บแค่นี้มันไม่เท่ากับความเจ็บของฉันหรอก!!!"นายบาสเตียนหันกลับมาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง จนฉันตกใจ ทำไมต้องตะคอกใส่กันด้วย?
"ใจเย็นน่าบาสเตียน เห็นไหม? ว่าน้องเขาตกใจหมดแล้ว"ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีที่ตกใจของฉัน
"น้อง? มึงรู้ได้ไงว่ายัยนี่รุ่นน้อง?"บาสเตียนหันไปถามนายหน้าหล่อ อืม... ก็หล่อจริงๆ อ่ะ ผมระบ่าผมสีแดงเพลิง ขับผิวให้ขาว นัยน์ตาสีครามน้ำทะเล คิ้วเข้ม มันทำให้เขาดูหล่อโคตรๆ อ่ะ
"ยูนิฟอร์ม"นายหัวแดงพูด หรี่ตามองชุดยูนิฟอร์มที่ฉันใส่
"ม.4 สินะ งั้นที่ไอ้ปาสคาลบอกว่าเป็นมากกว่าแฟน แสดงว่าเป็นพี่ชายเธอสินะสาวน้อย"ชายอีกคนพูดพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าชู้มาให้ ไอ้หมอนี่ก็หล่อ ตัดผมเปิดข้างด้านซ้ายผมสีบลอนทองสว่าง ขับผิวให้ดูขาวซีด นัยน์ตาสีทองเหลือง คิ้วเข้ม สรุปก็คือหล่อ แต่ดูแล้วท่าจะเจ้าชู้ไม่เบา
"แม่ง จะพี่ชายหรืออะไรก็ช่าง! ว่าแต่เธอ! ชื่อปาริสาใช่ไหม?"นายบาสเตียนหันมาถามฉัน ทำไมต้องทำเสียงโหดด้วย?
"เออ!!! พอใจยัง!?"ฉันกระแทกเสียงใส่ นอกจากพี่ชายสุดที่รัก ฉันก็ไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ!!!(เหอะ! ทีเมื่อกี้ยังทำท่ากลัวอยู่เลย-_- ปากดีแบบนี้เดี๋ยวให้พระเอกจับจูบเลยนิ=..=!)
"โว้ว... สาวน้อย กลัวๆ ไอ้บาสเตียนมันหน่อยก็ได้นะ ไอ้นี่มันไม่ชอบให้ใครมากระแทกเสียงใส่อย่างที่เธอทำอยู่"ชายอีกคนที่นั่งเงียบๆ อยู่นานพูดขึ้น ฉันนึกว่านายเป็นใบ้นะไอ้หล่อหน้านิ่ง ไปต้องถามว่ามันหล่อขนาดไหน บอกได้คำเดียวว่า หล่อแบบมาเฟียอ่ะผมซอยระบ่า ผมสีน้ำตาลช็อกโกแลต นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มเรียว ผิวขาวชนิดที่ว่าผู้หญิงบางคนถึงกับอายอ่ะ
"เสียใจ นอกจากพ่อแม่และพี่ชาย ฉันไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ"ฉันพูดพร้อมกับสะบัดหน้าใส่นายหน้าหล่อมาเฟียทันที
"งั้นเรามาลองกันสักตั้ง ดูสิ ว่าเธอไม่กลัวฉันอย่างที่ปากพูดหรือเปล่า?"พูดจบนายบาสเตียนก็ฉุดฉันขึ้น แล้วลากขึ้นรถไปทันที
"เฮ้ย!!! ทำอะไรก็เบาๆ หน่อยนะ น้องเขายิ่งบางๆ อยู่ด้วย"ยังไม่วายมีเสียงตะโกนไล่ตามหลัง แต่นายบาสเตียนไม่สนใจขับรถออกไปทันที
"นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย!?"ฉันถามด้วยความตกใจ ถ้าหมอนี่พาให้ไปฆ่าอ่ะ พ่อจ๋าแม่จ๋าพี่ปาสคาลจ๋าช่วยน้องด้วย!!!
"นั่งเงียบๆ ไปเถอะ อย่าเสียงดัง เพราะฉันไม่ได้ใจดีกับใครขนาดนั้น อีกอย่างฉันเป็นรุ่นพี่เธอ!!!"
________________________________________________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
