หนุ่มสุดป๊อปกับสาวสุดซ่าส์

ยูมะ : หึๆๆ 

อายากะ : หึบ้าอะไรของนายยะ  ปวดอึรึไงฮะ ถ้าปวดนักก็ไปเข้าห้องน้ำไป๊ ไม่ต้องมาร้องอึอึแถวนี้[ขอความกรุณาผู้อ่านทั้งหลายที่กินข้าวอยู่อย่าพุ่งใส่หน้าจอนะะอายากะปากเค๊าก็ตรงอย่างนี้แหละค่ะ]
ยูมะ :ไม่ใช่โว้ยยยยยเธอนี่มัน.....จะบ่นยังไงดีเนี่ย
อายากะ: ก็ไม่ต้องบ่นสิยะ
ยูมะ: เข้าเรื่องเลยดีกว่าขี้เกียจเถียงกับคนซื่อบื้อแถวนี้
อายากะ:ปากเสีย
ยูมะ :คงไม่ลืมที่เราสัญญาไว้หรอกนะอายะจัง
อายากะ: นายไม่มีสิทธิมาเรียกฉันแบบนั้นนอกจากแม่ย่ะ
ยูมะ :อ๋อ งั้นพ่อก็ห้ามใช่มั๊ยใช่มั๊ย
อายากะ: เอ่อ เอิ่มมมม.........เอ้อลืมเลยเมื่อกี้เนี๊ยนายว่าไงนะ[เปลี่ยนได้ไม่เนียนเอาซะเลย]
ยูมะ: เปลี่ยนเรื่องเร็วเชียวนะแต่ก็เอาเทอะ....เธอคงยังไม่ลืมที่เราพนันไว้สินะ[พูดรอบสองแล้วนะ]
เฮือกกกกกก
อายากะ: ม....ไม่ลืมอยู่แล้ววววว[ล...ลืมไปซะสนิทเลย]
ยูมะ: เฮอะ ลืมจริงๆด้วย
อายากะ: ม....ไม่ลืม[ร.....รู้ได้ไงเนี่ย]
ยูมะ :ทำเสียงสูงซะขนาดนั้นใครไม่รู้ก็แย่แล้ว
   ชะอุ้ย
อายากะ: แหม.........ลืมนิสสสสเดียวเอง ว่าแต่นายจะให้ฉันทำอะไรล่ะ
ยูมะ :นั่นสินะ
อายากะ: ................
ยูมะ: เอ.........เอาไรดีน้าาาาาา
อายากะ: ............[อีกนานมั๊ยเนี่ย]
ยูมะ: อืมมมมม............
อายากะ: ...........[อะแฮ่มๆนานไปมั๊ย]
ยูมะ: เอ่อออออ..........
อายากะ: ..........[ท...ทนไม่ไหวแล้วนะ]
ยูมะ: อ่อออออ
อายากะ :แว้กกกกกกกก เออืมเอ่ออ่ออยู่ได้
ยูมะ :คิดไม่ออก ไปละ
อายากะ: เฮ้ย ง่ายๆแบบนี้เลยหรอ
ยูมะ :ก็มันคิดไม่ออกนี่ค่อยกลับไปคิดที่บ้านก็ได้นี่ก็ใกล้เย็นแล้วด้วย........ฉันเหนื่อยไปล่ะ
อายากะ: เดี๋ยวก่อนซี่
อายากะกำหมัดจะชกหลังยูมะแต่...........ยูมะหันกลับมาจับมืออายากะไว้ได้
     หมับ [ยูมะจับอายากะไปชิดติดกับต้นไม้]
ยูมะ: เธออยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอ ฮึ [ยูมะขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆอายากะเรื่อยๆ]
อายากะ: ม...ไม่ใช่ซักหน่อย[อร๊ายยยย หน้าใกล้ไปแล้วนะ]
ยูมะ :ฉันรู้แล้วว่าจะทำอะไรดี
อายากะ: น........นายจะทำอะไรน่ะ
ยูมะ: หือ กลัวหรอ
อายากะ: ...........[อึ๊ย ย.......อย่านะ]
ยูมะ: คิกๆๆ ฮ่าๆๆ 
อายากะ: เอ๋
ยูมะ: เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอรึไง ฝันไปเถอะให้ตายยังไงฉันก็ไม่จูบยัยลิงบ้าเอ๋ออย่างเธอหรอก
อายากะ:อร๊ายยยย นายว่าใครลิงยะ
ยูมะ :รอพรุ่งนี้ก่อนเถอะ.........ได้สนุกแน่ หึๆๆ
      แล้วยูมะก็จากไปโดยไม่ฟังอะไรที่อายากะบ่นอย่างhappy
อายากะ: นายจะทำไรฉันฮะ ไอ้โรคจิตกลับมาเดี๋ยวนี้นะยะ อย่าเมินกันสิ อีตาบ้าาาาา[หน็อย ฝากไว้ก่อนเถอะ: ฮึ่ยคิดแล้วก็หงุดหงิด...........ว่าแต่เมื่อกี๊ตานั่นจะจูบเราจริงๆหรออร๊ายย....ไม่หรอกมั้ง เราคิดอะไรอยู่เนี่ยกลับบ้านดีกว่า]
อายะจังงงงงงงงงง
         เฮือก
แม่: มาอยู่นี่เองกลับกันเถอะเค๊าหิวแล้วนะ
อายากะ: ค.....ค่ะกลับกันเถอะ ขุ่นแม่ขาาาา แหะๆๆ[ฮ่วย ดีนะแม่ไม่รู้ จะว่าไปเราก็ลืมแม่ไปซะสนิทเลยแฮะเกือบจะทิ้งแม่แล้วกับบ้านเองแล้วนะเนี่ย ช่างเหอะหิวแล้วไปดีกว่าลัลๆล่า]
แม่: อายะจังงทำอะไรอยู่น่ะ

อายากะ: ป......ป่าวค่าาาาาจะไปแล้วค่ะ[พรุ่งนี้ฉันจะเจออะไรนะหวาาาาแค่คิดก็ขนลุกละ ไปลีกว่าาาา]

 ช่วยเม้นหน่อยนะค้าาาาาา ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจเป้นร้อยเท่าเพื่อมาแต่งต่อว่ายูมะคุงจะใช้ให้อายากะทำอะไร
แล้วก็ขอประทานโทษด้วยที่ไม่ได้มาแต่งซะนานเนื่องจากเรียนอยุ่ไม่มีเวลามาแต่งไรเตอร์พึ่งได้ปิดเทอมเมื่อวันก่อนเองเพราะงั้นเม้นด้วยน้าาาาาาา