my secret

  ฮ้าวววว งึมๆ ง่วงจางงทำไมคาบคณิตศาสตร์ถึงต้องมาอยู่ตรงตอนบ่ายด้วยน้า มันทำให้ฉันง่วงมากๆเลย เรียนก็ไม่รู้เรื่อง สงสัยใช่มั้ยหลังจากที่ฉัน...เอ่อ นอนพิงไหล่โชแล้วฉันก็หลับไปหลังจากนั้นโชก็เรียกฉัน แล้วบอกให้กลับขึ้นห้องได้เเล้วตอนนี้พวกเราเข้าหน้ากันแทบไม่ติดเพราะ.....-//-เรื่องคลิปเสียงของยัยฝน โทรศัพท์ที่ฉันใช้บันทึกเอาไว้มันยังอยู่...เเละฉัน ตอนนี้ สามารถเอาไปให้อาจารย์ได้เลย แต่ อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากให้เพราะเหตุผลบางอย่าง...ฉันรู้ว่ามันผิดที่จะไม่เอาคลิปเสียงนี้ไปให้ครู แต่ฉันขอเวลาสักพักหนึ่งเเล้วฉันจะตัดสินใจ หลังจากนั้นฉันก็นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง จนกระทั่ง...มีกระดาษจดหมายส่งมาจาก...โช 
   เป็นอะไรรึเปล่า ฉันเห็นเธอนั่งเหม่อมาตั้งนานเเล้ว
เอ๋ งั้นก็แปลว่าเขามองฉันอยู่เรื่อยๆน่ะสิ ไม่ได้อยากเข้าข้างตัวเองนะเนี้ย -////-
  ฉันไม่ได้เป็นไรมาก แค่มีเรื่องต้องคิดเฉยๆน่ะ  ฉันเขียนตอบกลับเขา และความซวยก็มาถึงเมื่อฉันดันขว้างไปโดยหัวเขา และตอนนั้นเองที่คุณครูมหาโหดกำลังเดินตรวจงานอยู่ และคุณครูก็เห็นกระดาษแผ่นนั้นทันที 
  '' ใคร เป็นคนเขียน " คุณครูพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่กลับดูมีอำนาจมาก -0-'' 
  " หนูเองค่ะ... " ฉันพูดเสียงอ่อยแล้วค่อยๆยกมือขึ้น
  " ผมด้วยครับ " โถ่ นึกว่าจะไม่ยก -3-
คุณครูทำโทษพวกเราโดยการวิ่งรอบสนาม 10 รอบและนั่นทำให้ฉันเกือบตาย ฉันกับหมอนั่นก็ไม่ได้คุยกันซักคำ และเย็นนี้ฉ้นกะว่าจะเลี้ยงไอติมขอโทษที่ทำให้เขาพลอยซวยไปด้วย
--ตอนเย็น--
  เมื่อออดเลิกเรียนดังปุ๊ป ฉันก็เดินไปหาโชและลากเขาลงไปข้างล่างเขาทำท่างงๆแต่ก็เดินตามลงมา  ตอนนี้พวกเราอยู่กันทีบ่อน้ำ พร้อมกับไอติมสองแท่งในมือของฉัน
  " อ่ะ นี่ไอติม "
  " ให้ฉันทำไมอ่ะ "
  " ก็...ขอบคุณที่ออกมาโดนทำโทษกับฉันไง "
  " ไม่ต้องหรอกเพราะฉันเป็นคนที่ชวนเธอคุยเองนี่นา "
  " เออน่า ฉันให้ก็เอาไปเถอะ " ฉันพูดเเล้วยื่นไอติมไปให้เขาอันหนึ่ง เมื่อเขาไม่รับฉันเลยจัดการยัดใส่ข้อมือเขาและก็ดันหลังเขาให้ไปนั่งตรงโต๊ะม้าหินอ่อนริมบ่อน้ำ
  " นี่ฟ้อนท์ "
  " ว่า "
  " ถ้าเธอมีเรื่องที่อยากระบายอะไรก็ระบายกับฉันได้นะ "
  " ... "
  " ฉันน่ะ เป็นผู้ฟังที่ดีนะ เพราะแันพูดไม่เก่งเเละก็ไม่ชอบเข้าไปยุ่งกับคนอื่น เลยถนัดฟังมากกว่า "
 " ... "
 " เรื่องบางเรื่องน่ะ เก็บไว้ก็มีแต่จะทำให้ทุกข์ใจเสียเปล่าๆนะ ฟ้อนท์ "
 " ... "
 " ถ้าเธอมีเรื่องที่ไม่สบายใจก็มาระบายกับฉันได้นะ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ใช่มั้ย "
 " อื้ม ! ฉันสัญญา "
ฉันพูดเเล้วยืนมือไปเกี่ยวก้อยสัญญาจากเขา แม้มันจะดูเหมือนเด็กก็เถอะ เขายื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของเขาและเราก็ยิ้มและหัวเราะออกมาพร้อมกัน
อ่า นี่ฉันทำเป้าหมายเเรกสำเร็จเเล้วสินะ เวลาเขายิ้มน่ะ
  มันดูดีมากเลย
  ตอนที่ได้มองรอยยิ้มของเขา...ในหัวฉันก็คิดขึ้นมาว่าไม่อยากให้เขายิ้มแบบนี้ให้ใครคนอื่นนอกจากฉันเห็นอีกเลย แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกับ ก็ฉันเป็นเเค่เพื่อนของเขาเท่านั้น ไม่ได้สำคัญอะไรมากมาย....
---------------------------------------------------------------------------------