my secret

เช้ามาวันต่อมา
  เอ๊ วันนี้มาเช้าไปรึป่าวอ่ะ ทำไมยังไม่มีคนมาเลยอ่า วันนี้ตาของฉันกล้ายเป็นตาหมีแพนด้าเเล้วล่ะ อ๊ายยย หน้าสวยๆของฉันเสียหมด ที่เมื่อคืนนอนไม่หลับก็เพราะมัวเเต่คิดเรื่องของนายโช คิดว่าฉันจะพาเขาไปเที่ยวที่ไหนในโรงเรียนก่อนดี เฮ้อออ คิดไม่ออกอ่ะ งั้นก็ไม่ต้องคิดเดี๊ยวค่อยคิดอีกทีเเล้วกัน ว่าเเล้วฉันก็หยิบหนังสือที่ฉันชอบมากที่สุดเเละเขาก็ชอบมันมากเช่นกัน... และหนังสือที่ว่านั่นคือแฮรี่ พอตเตอร์ เมื่อหยิบหนังสือมาแล้วเปิดหน้าที่อ่านค้างไวัก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เสีบยหูฟังเเละเปิดเพลง 18 ของ One Direction มาเปิดคลอเบาๆเเละจมสู่โลกเวทมนตร์ แต่ก่อนที่ฉันจะได้ท่องฮอกวอตต์ ก็มีเเรงสกิดตรงหัวไหล่ของฉัน -_- ฉันไปมองเเละคนที่เรียกฉันก็คือนายโช
  " เออ... คือว่าคุณครูเรียกเธอไปดูข้อผิดในหนังสือคณิตน่ะ "
ฉันพยักหน้าให้เขาเบาๆแล้วก็เดินออกจากห้องไป  เมื่อแก้ข้อผืดกับคุณครูเสร็จแล้วฉันกำลังจะเดินกลับห้องแต่ก็ต้องหยุดเอาไว้ก่อนเพราะจำได้ว่าตัวเองลืมซื้อของที่จะต้องใช้ในคาบต่อไป ฉันเลยต้องเดินไปซื้อของด้านล่างแต่เมือลงไปได้เเค่เพียงหนึ่งชั้น ( ตึกที่ฉันเรียนอยู่มี 4 ชั้น ) ฉันเจอกับกลุ่มของพวกยัยฝนกำลังทำอะไรน่ะ พวกนั้นกำลังรีดเงินของยัยนกเด็กที่เข้ามาใหม่อยู่อีกห้องหนึ่ง เธอกำลังร้องไห้นี่ ! เมื่อเห็นอย่างนั้นฉันก็รีบเอามือถือมาถ่ายสิดีโอไว้ และอัดเสียงด้วยในอีกเครื่องหนึ่ง ( ฉันพก 2 เครื่องเพราะอันหนึ่งไว้ฟังเพลงเป็นสมารท์โฟนอีกเครื่องเป็นซัมซุงฮีโร่ไว้โทรหาพ่อแม่ ) แต่ดูเหมือนว่าใครซักคนที่อยู่ในกลุ่มของยัยฝนเห็นฉัน !!
  " หน้อย นี่แกกล้าถ่ายคลิปงั้นเหรอ ได้ สงสัยว่าเธอคงอยากโดนแล้วล่ะ "
และ ฉันก็ถูกพวกนั้นลากเข้าไปในห้องน้ำยัยฝนสั่งให้คุมประตูไว้เเละยัยนั่นก็หันมาเล่นงานฉันแต่พวกนั้นยังไม่รู้วาฉันอัดคลิปเสียงไว้ด้วย เพราะฉะนั้นฉันต้องหลอกให้พวกนั้นพูดออกมาให้ได้
  " เธอทำแบบนี่ทำไม "
  " ฉันทำทำไมน่ะเหรอ ก็คงหาเงินใช่ล่ะมั้ง555 พอดีฉันไม่ได้รวยและเป็นลูกคุณหนูอย่างเธอน่ะสิ รู้มั้ยฉันอิจฉาเธอมาตั้งนานเเล้วเพราะเธอไปไหนก็มีแต่คนสนใจต่างกับฉันที่แทบจะเป็นอากาศ ไม่มีตัวตนในสายตาของทุกคน ถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ ต่อไปฉ้นก็ยังคงต้องเป็นอากาศในสายตาของพวกเธอต่อไปยังไงล่ะ ยัยฟ้อนท์ " 
  " เพราะเธอคิดอย่างนี้ไงล่ะ " ฉันพูดเเล้วน้ำตาของฉันก็เริ่มไหลออกมาเพราะเ๗้บจากเเรงดึงที่อยู่บนหัว ฉันโดนพวกนั้นดึงไว้ เมื่อฝนได้ยินอย่างนั้น ก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจแล้วก็ตบฉัน นับไม่ถ้วน....
------------------------------------------------------------------------------------อีกด้านหนึ่ง
โชกำลังเดินไปตามระเบียงเพื่อหาเธอ และใช่เขากำลังโดดเรียน เขายอมรับว่าเป็นห่วงเธอเพราะเธอเป็นคนเดียวที่สนใจเขามากกว่าคนอื่นในห้อง
  และตอนนี้เขาก็เจอเธอแล้วเธอกำลังนั่งกอดเข้าร้องไห้อยู่ตรงระเบียงข้างทางด้านที่ไม่ค่อยมีใครผ่านมามากนักฟรือเรียกว่าไม่มีคนเลยจะดีกว่า  เธอกำลังร้องไห้เสียงร้องไห้ของเธอไม่ดังมากแต่เขาได้ยินเสียงนั้นชัดแจนและเขารู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกบีบจากรอบด้าน เจ็บ เขาไม่ชอบเวลาที่เธอร้องไห้เลยถึงเขาจะมาอยู่ที่นี้ไม่กี่วัน แต่เขาก็คิดว่าคนอื่นก็คิดเหมือนเขา เพราะว่า เวลาเธอยิ้มโลกทั้งใบมันดูสดใสไปหมดทุกอย่าง แต่ เมื่อเธอร้องไห้โลกทั้งใบก็ดูหม่นหมองกลายเป็นสีดำไปในพลิบตา....เขาเดินเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นแต่เธอยังไม่รู้ตัว เขาสำรวจดูตามตัวของเธอและพบว่ามันมีรอยขีดข่วน รอยช้ำ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา เขาก็ยิ่งตกใจหนักกว่าเดิมเพราะว่าหน้าของเธอมีรอยฝ่ามือเต็มไปหมด
--ฟ้อนท์--
  เขา...เห็นเเล้วสินะ ฟังไม่ชอบให้เขมาเห็นฉันในสภาพแบบนี้เลย
  " น่าเกลียดมั้ยล่ะ ฉันน่ะ เเส่ไม่เข้าเรื่องเลยโดนแบบนี้ " ฉันพูดเย้ยเยาะตัวเอง
เขาไม่ได้พูดอะไรแต่เขานั่งลงข้างๆฉัน
  " นั่งเงียบๆนะ " เขาพูดและฉันก็ทำตาม จากนั้นเขาก็เอามือดันหัวของฉันไปพิงไว้บนไหล่กว้างของเขา..นั่นทำให้ฉันตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังคงอยู่อย่างนั้นไม่คิดว่าจะเอาออกมา จากนั้นเขาก็เริ่มร้องเพลง เพลงที่ฉันชอบฟังมากที่สุดเวลามีเรื่องให้ต้องคิดเยอะเเละเวลาที่เจ็บปวด ฉันหลับตาลงและฟังเสียงเขาต่อไปอย่างนั้น ตอนนี้เขาร้องจบแล้วแต่ฉันไม่อยากให้มันจบเลย...
  " นอนซะ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง " และฉันก็ทำตาม
ตอนนี้ฉันมีความสุขมากจนอยากหยุดเวลาเอาไว้ตอนนี้ ที่นี่ 
กับเขา.....
------------------------------------------------------------------------------------อะฮ้าา มาอัพต่อแล้วนะค้า ดีใจมากเลยที่มีคนอ่าน >< เย้ ขอบคุณนะค้า รู้สึกว่าตอนนี้อัพเยอะนิดหน่อย ฮะๆ ถ้ามาอัพช้าก็อย่าพึ่งเลิกอ่านกันน้า เร่งสุดเเล้วค้า
ป.ล. เพลงที่นางเอกของเราชอบคือเพลง Air Balloon / Lily Allen ค่า