[YAOI] CLOSE FRIENDS เพื่อนรัก รักเพื่อน

 

 

 

CLOSE FRIENDS เพื่อนรัก รักเพื่อน

                      [เป็นหมีสีตัวสีเหลือง]

 

 

 

CHAPTER 1 : เพื่อนสนิท

 

 

            ‘ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เธอจะรักฉันบ้างไหมไม่สนิทใจ จะเป็นเพื่อนกัน ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เฝ้าแต่คิดไปจริงจังอยากให้เธอฟังคำว่ารักเธอ ถ้าเธอรู้แล้วไม่รักไม่เป็นเพื่อนกันถ้าอย่างนั้นคงต้องเงียบไป เก็บเอาไว้ในใจดีกว่าบอกไป ได้แค่เพื่อนคนเดิมที่แอบรักเธอ’

 

               ผมนอนอยู่บนโซฟาพร้อมกับเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดมุ่งหมายจนเปิดมาเจอช่องเพลงที่กำลังฉายเอ็มวีเพลง ไม่สนิท ขึ้นทำเอาใจกระตุกเลยครับก็เพลงมันตรงกับชีวิตของผมที่เป็นอยู่ตอนนี้เป๊ะ

 

               ผมนอนฟังเพลงนี้จนจบเพลงไม่รู้จะตอกย้ำตัวเองเพื่อ? เขาว่ากันว่าคนอกหักมักจะฟังเพลงเศร้า ผมคิดว่าใครหลายคนคงจะเคยมีโมเม้นนี้  ถึงแม้ผมจะไม่ได้อกหักตรงๆแต่ความรักที่เป็นไปไม่ได้มันก็คล้ายกับอกหักนั้นแหละ

 

               Rrrrr Rrrrr

 

              อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทำให้ผมละสายตาจากทีวีไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคนที่โทรมาไม่ใช่ใคร

 

             “ว่าไงชิน”

 

             (“อยู่ไหนวะ เตรียมตัวยัง”)

 

             “อยู่คอนโดเนี้ยแหละ มึงมีอะไร”ผมตอบปลายสายด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย

 

             (“มึงรีบมาได้แล้วเว้ย สายแล้ว”)

 

              “ไปไหนวะ” ผมถามอย่างงงๆ

 

              (“เอ้าไอ้ห่า รับน้องไงรับน้องมึงเคยจำอะไรบ้างไหมวะ วันสุดท้ายแล้ว เขาก็ตกลงกันในที่ประชุมแล้วนะเว้ยสมองปลาทองจริงวุ้ย”)

 

              ‘ใช่สิ ก็สมองปลาทองของกูมันจำได้แต่เรื่องของมึง มันจะเหลือที่ว่างให้ไปจำเรื่องอื่นได้ยังไง’ ได้แค่ตอบกลับในใจ มีเพียงคำสั้นๆที่เอ่ยออกไป

 

               “กูขอโทษ เดี๋ยวจะรีบไป”

 

              (“เอ่อๆ ให้ไว”)

 

            ตู๊ด...

 

            หลังจากวางสายไปผมยังคงถือโทรศัพท์แนบหูค้างไว้อย่างเหม่อลอย ก่อนจะได้สติลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อจะไปรับน้องที่มหาลัย

 

 

 

            “ริว มึงว่าน้องคนนั้นน่ารักไหมวะ”อยู่ๆไอ้ชินก็เดินเข้ามานั่งข้างๆหลังจากจบกิจกรรมรับน้องในวันนี้ ไอ้ชินเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับชี้ไปที่น้องผู้หญิงคนนั้นและทำหน้าระรื่น ผมมองตามนิ้วของไอ้ชินเห็นรุ่นน้องปีหนึ่ง เธอตัวเล็ก ขาว และน่ารักมากๆ ตรงตามสป็คของไอ้ชินเป๊ะ

 

            “อืม ก็ดีมั้ง”ผมตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจ

 

 

            “หรอ มึงว่าถ้ากูไปจีบน้องเค้าจะติดไหมวะ” มันไม่พูดเปล่าพร้อมกันยกแขนมากอดคอผมเหมือนที่มันชอบทำ

 

             “ห๊ะ เอ่อ..ก็คงติดมั้ง”คำถามนี้เล่นเอาตัวชาเลยครับ ในใจมันปวดหนึบๆ คุณเคยเจอสถานะการณ์ที่หน้าอึดอัดแบบนี้ไหม ช่วยตอบทีว่าผมต้องทำตัวยังไงตอนนี้ผมไม่กล้าสบตาชินเพราะความรู้สึกของผมมันแสดงออกทางสายตาไปหมดแล้ว

 

              “กูจะจีบน้องคนนี้แหละ”ว่าแล้วไอ้ชินก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาน้องคนนั้นท่ามกลางสายตาของทุกคน ตอนนี้เราอยู่ตรงสนามกีฬาของมหาลัยกำลังจัดกิจกรรมรับน้อง ผมนั่งอยู่ที่อัฒจรรย์ เบือนหน้ามองไปทางอื่นเพราะไม่อยากจะเห็นภาพบาดตา

 

               “น้องแป้ง พี่ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ”ไอ้ชินเดินเข้าไปหาน้องแล้วรีบขอไลน์ต่อหน้าเพื่อนๆและรุ่นน้อง ทุกคนต่างมองด้วยความอิจฉา หนึ่งในคนพวกนั้นก็คงเป็นผมที่อดไม่ได้ที่จะหันไปมองภาพบาดตานั้นอยู่ดี รู้สึกท้อเหลือเกิน แต่ก็ใช่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกซะเมื่อไหร่ ผมน่าจะชิน ไหนใครว่าเวลาจะช่วยทำให้ลืมได้ แต่ทำไมผมยังคงเจ็บกับเรื่องเดิมๆแบบนี้มาสามปีแล้วล่ะ

 

              "ได้ค่ะ"น้องแป้งยิ้มเขิน พร้อมกับรับโทรศัพท์มากดไลน์ให้ก่อนจะส่งคืนให้ไอ้ชิน แล้วเดินตามเพื่อนออกไปด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ

 

              "ฮิ้ววววววว ไอ้ชินเข้าวินไปแล้วครับพี่น้อง"

 

              "ไอ้สัสชินนนน"

 

               เสียงเพื่อนๆโห่แซวออกมาเสียงดัง บางคนก็ตะโกนว่าให้ไอ้ชินอย่างหมั่นไส้ 

 

              “ไง”ผมเอ่ยเมื่อไอ้ชินเดินกลับมาพร้อมกับยิ้มหน้าบาน ไม่ต้องแสดงออกขนาดนั้นก็ได้มั้งเห็นแล้วหมั่นไส้

 

              “ได้มาแล้วเว้ย”มันบอกพร้อมกับโชว์โทรศัพท์ให้ผมดู

 

             “อืม ดีใจด้วย”

 

              “เย็นนี้ไปฉลองกัน ไอ้เป้ชวน”

 

              “กูไม่ไปได้ไหมวะ”ผมไม่อยากไปเลย เพราะไม่ชอบเที่ยวในที่ที่คนเยอะๆมันอึดอัด

 

              “ได้ไงวะ วันนี้เขาก็ไปทุกคนเขาฉลองรับน้องวันสุดท้ายนะเว้ยมึงห้ามปฏิเสธกูเด็ดขาด ถ้ามึงไม่ไปใครจะเป็นคนพากูกลับบ้านได้วะ”ชินมีสีหน้าเหมือนไม่พอใจที่ผมทำเหมือนไม่อยากไป ก็นะผมก็ปฏิเสธมันทุกครั้งที่มันชวนไปเที่ยวนี่นา

 

              “เอ่อ แต่กู..”

 

              “มึงเป็นเพื่อนกูไหมริว ไปกับเพื่อนแค่นี้ไม่ได้ไง”ไอ้ชินพูดพร้อมกับยืนกอดอก ท่าทางแบบนี้แสดงให้เห็นว่ามันกำลังงอนครับ แหม่ไอ้เปรตทำอย่างกับเป็นเด็กตัวเล็กๆ

 

              “เป็นดิวะ กูเป็นเพื่อนมึง”ผมตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

            กูเป็นได้แค่เพื่อนมึงไง

 

             “มึงเป็นเพื่อนกูมึงก็ต้องไป ตามนี้นะ”ไอ้ชินบอกและตัดสินใจเองเสร็จสรรพ

 

             “เออๆ ก็ได้” ผมจึงจำใจตกลงรับปากไปอย่างช่วยไม่ได้

 

             “ดีมากครับเพื่อน ไว้เจอกันคืนนี้”มันบอกพร้อมกับเดินไปช่วยคนอื่นเก็บของ แบบนี้ทุกทีสิผมไม่เคยขัดใจมันได้เลย ใจอ่อนกับมันตลอด

 

 

 

             ร้านอาหารกึ่งผับ ในย่านที่มีแต่สถานที่ท่องเที่ยวยามราตรี มีวัยรุ่นมากมายต่างมาใช้บริการกันล้นหลาม เสียงเพลงกระหน่ำเปิดครึกโครมจากดีเจที่ทำงานอย่างรู้หน้าที่ ขณะนี้เป็นเวลา 4 ทุ่มปกติผมคงเข้านอนไปแล้วแต่วันนี้ผมกลับต้องออกมาเที่ยวอย่างช่วยไม่ได้ ผมเดินตามไอ้ชินเข้ามาที่โซนวีไอพีที่ตอนนี้มีเพื่อนๆนักศึกษาคณะเดียวกับผมและรุ่นน้องบางคนที่กำลังนั่งดื่มอยู่กันก่อนแล้ว

 

            “อ้าวๆ ไอ้ชิน เอ๋ไอ้ริวก็มาด้วยแหะมาๆนั่งนี่”เสียงไอ้เป้ ประธานรุ่นของคณะบริหาร ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงเรียกพวกผมให้เข้าไปนั่งรวมกลุ่ม ไอ้ชินเดินนำไปนั่งลงข้างๆไอ้เป้ผมจึงนั่งลงข้างมัน คนอื่นๆก็หันมาทักบ้าง ส่วนใหญ่จะทักไอ้ชินเพราะมันเป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย ไม่เหมือนผม

 

            “วันนี้ สนุกกันให้เต็มที่นะเว้ย เอ้าชนๆ”ไอ้เป้พูดก่อนที่ทุกคนจะโห่ออกมาอย่างสนุกสนาน

 

             “ไอ้ริว มาเที่ยวทั้งทีมึงสั่งน้ำส้มเนี้ยนะ จะตุ๊ดไปไหนวะทำอย่างกับนางเอกละครน้ำเน่า”ไอ้เป้มันว่าให้ผมครับ หลังจากที่ผมสั่งน้ำส้มแทนที่จะเป็นเหล้าเหมือนพวกมัน ก็ผมเป็นคนคออ่อนนี่ ดื่มเดียวได้เมาหนักพอดี แถมเวลาเมาผมก็ไม่เหมือนชาวบ้านอีก ไม่อยากจะพูดถึงนักหรอก

 

           “เอา มึงเห็นไหมน้องๆเขายังดื่มกันเก็บน้ำส้มไปดื่มที่บ้านเถอะ มาเที่ยวก็ต้องนี่เหล้าเข้มๆ”ไอ้เป้ว่าก่อนจะยกแก้วเหล้ามาวางแทนที่น้ำส้มของผม

 

           “ไอ้เป้ เอามากูไม่กินเหล้า”ผมอกพร้อมกันจะแย่งแก้วน้ำส้มคืน แต่ไอ้เชี้ยเป้มันกลับยกหลบไปมาผมแย่งมันไม่ได้เพราะมันตัวโตอย่างกับควาย

 

            “อย่าไปแกล้งมันดิวะเป้ มึงก็รู้ว่าไอ้ริวมันเมาแล้วเป็นยังไง”ชินเอ่ยขัดเป้

 

            “เออวะ แต่กูว่ามันเมาก็น่ารักดีนะเว้ยฮ่าๆๆ”เป้บอกพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

 

            “ไอ้เป้”ผมจิกตาส่งไปให้มัน

 

             “เอ่อๆ แดกไปน้ำส้มเนี้ย”ไอ้เป้ว่าและยอมวางแก้วน้ำส้มให้ผมที่เดิม

 

             “ไอ้ชิน ได้ข่าวจีบน้องแป้งหรอวะ” เป้หันมาพูดกันไอ้ชิน

 

            “เอ่อ”ไอ้ชินตอบสั้นๆพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก

 

           “ไอ้ห่า มึงรู้ไหมว่าพวกกูเล็งตั้งนาน มีคนเข้าไปจีบน้องเขาตั้งเยอะแต่ไม่ติดมึงเดินหล่อเข้าไปขอไลน์แปบเดียวได้เฉย ไอ้เพื่อนเวร”

 

            “หึหึ ระดับกูใครๆก็ชอบเว้ย เนอะไอ้ริว”ไอ้ชินตอบพร้อมกับหันมาขอความเห็นจากผม

 

            “อืม”ผมตอบมันสั้นๆ ดีนะที่ในนี้ค่อนข้างมืด ไม่งั้นมันคงเห็นสีหน้าของผมที่แสดงออกมาชัดเจนว่าน้อยใจ

 

            “กูละเบื่อ กี่คนๆก็เสร็จมึงหมด แบ่งให้เพื่อนบ้างดิวะ”ไอ้เป้เอ่ยอย่างเสียดาย

 

            “ของแบบนี้ ใครดีใครได้เว้ย”

 

           “เอ่อๆ ครับไอ้คนดี คราวนี้จะคบกี่เดือนล่ะ”

 

           “ไม่รู้วะ แต่ที่แน่ๆน้องแป้งสเป็กกูครับ ถ้าไปกันได้คงนาน”ไอ้ชินตอบยิ้มๆ

 

           “ให้แน่ เหอะว้ากูเห็นมาหลายคนละคบไม่กี่เดือนก็เลิก”ไอ้เป้บ่นเพราะชินมันปล่อยผู้หญิงค่อนข้างบ่อย ผมที่นั่งฟัง รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ใจ ผมยกแก้วเหล้าที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดื่มอึกๆจนไอ้ชินไอ้เป้หันมามองตาโต

 

            “เห้ยๆ ไอ้ริวมึง ไหนบอกว่าไม่ดื่มเหล้าไงวะ”

 

            “ริว เดี๋ยวมึงก็เมาหรอก”ไอ้ชินบอก

 

            “แก้วเดียวกูไม่เมาหรอก”ผมบอก

 

           “ไม่เมาเหี้ยไร ดูมึงสินั่งไม่ตรงแล้ว”ไอ้ชินว่า เพราะเห็นว่าผมเริ่มนั่งไม่ตรงเอียงไปข้างๆแล้ว

 

           “กูไม่เมาเว้ย”ผมปฏิเสธพร้อมกับลุกขึ้นยืนให้ดู

 

           “เฮ้ยๆ ยืนตรงๆดิวะ”ไอ้ชินบอกพร้อมกับลุกมาจับตัวผมไว้ ก่อนที่จะเซไปข้างหน้า

 

           “กูอยากไปเข้าห้องน้ำ”ผมบอกเพราะปวดฉี่ สงสัยกินน้ำเยอะไปหน่อย

 

            “เดี๋ยวกูไปส่ง ไหวไหมมึง”

  

           “กูไม่ได้เมาชิน”

 

           “เออๆ ไปเดินดีๆ เป้กูไปส่งไอ้ริวแปบ”ไอ้ชินว่าและช่วยพยุงแขนผมให้เดิน และหันมาบอกเป้ที่นั่งดื่มอยู่

 

          “เออๆ ดูมันดีๆเดียวแม่งก็ไล่ไปจูบคนอื่นอีกละแย่”เป้บอกพร้อมกับยิ้มขำ

 

           “เดินดีๆดิวะริว มึงจะชนคนอื่นเขา”ไอ้ชินบอกพร้อมกับดึงผมเข้าไปใกล้และพยุงไปห้องน้ำ

  

           “เอา รีบเยี่ยวให้เสร็จ”ไอ้ชินบอกพร้อมกับปล่อยให้ผมรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ

 

           “เสร็จแล้ว”ผมบอกหลังจากฉี่เสร็จ

 

           “ล้างมือด้วยดิวะ”ไอ้ชินสั่ง ผมจึงเดินไปล้างมือที่อ้าง แต่พอเดินเท่านั้นแหละถึงกับเซจนต้องจับผนังไว้ ผมดื่มแก้วเดียวจริงไหมะเริ่มสงสัยตัวเอง

 

          “แก้วเดียวไม่เมาดูมึงสิ เดินเซจะล้มแล้วไอ้เตี้ยเอ้ย”ชินว่าแต่ก็เข้ามาช่วยพยุงผมไว้

 

         “อื่อ มึงก็ว่ากูอยู่นั้นแหละ”

 

          “รีบๆดิวะ คนอื่นรออยู่” ชินเร่งพร้อมกับจับมือผมไปล้างมือ ผมถึงกับตกใจตัวแข็งทื่อกลิ่นกายอ่อนๆลอยมาเข้าจมูกพร้อมกับหน้าอกกว้างของคนที่ยืนข้างหลังชิดเข้ามา จะทำยังไงดี หัวใจผมเต้นแรงจนกลัวไอ้ชินจะได้ยิน

 

          “อื่อ กูล้างเอง”ผมบอกพร้อมกับดันตัวออกมาจากมัน

 

          หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็กลับไปที่เดิม ไอ้เป้และคนอื่นก็นั่งดื่มกันอย่างเมามัน ในขณะที่ผมนั่งเงียบๆ ส่วนไอ้ชินก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่น มันยิ้มหลังจากที่เสียงไลน์ดังขึ้นผมมองมันอย่างเหม่อลอย คงเป็นน้องแป้งทักมา ผมนั่งมองมันไปเรื่อยๆใบหน้าของมันมีรอยยิ้ม

 

         มีความสุขมากรึไง

 

          ผมหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มอีก ในนาทีนี้ผมรู้สึกอยากเมาเหลือเกิน อยากลืมว่าคนตรงหน้านี้ไม่ใช่ของผม ชินมันกำลังจะเป็นของคนอื่นแล้ว

 

          “ชิน”ผมเรียกมันเบาๆ ไอ้ชินละสายตาจากจอโทรศัพท์เงยหน้ามามองผม

 

          “อะ..อื้ออ” ยังไม่ทันที่มันจะถามว่าอะไร ผมดึงหน้ามันเข้ามาก่อนที่จะประกบปากบางได้รูปของมัน ไอ้ชินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

 

          ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่แต่รู้ตัวอีกทีผมก็จูบมันไปแล้ว

 

 

          ผมจูบเพื่อนสนิทตัวเอง

 

 

 

TO BE CON

 

สวัสดี สนุกไหมไม่รู้ แต่ถ้าใครบังเอิญแวะมาอ่าน ถ้า โดนใจถูกใจ หรือนิยายของเขามีตรงไหนผิดพลาดอยากจะแนะนำ คอมเม้นบอกด้วยนะคะ เค้าอ่านทุกคอมเม้นและจะรับเอาความคิดเห็นของทุกคนไปปรับใช้แก้ไขฝีมือ