Song of Love to you เพลงรักนี้ขอมอบให้เธอ

     วันต่อมา....

วันนี้เราก็ตื่นสายเหมือนเดิมแหะ นี่เราจะตื่นสายทุกวันเลยเหรอเนี่ย เอาเหอะ เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่ ฝันดีซะทุกคืน วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน ไปทำงาน ทั้งๆที่เป็นวันอาทิตย์แท้ๆเลยนะ

ครอก~ ท้องร้องแล้วเหรอเนี่ย จะว่าไปตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้วนี่ มีอะไรกินบ้างน้า...เอ๋? ทั้งตู้เย็นว่างปล่าว แล้วเราจะกินอะไรกันล่ะเนี่ย ทั้งตู้เย็นก็มีแค่..น้ำ 3 ขวดกับนมเปรี้ยวแล้วของกินมันหายไปไหนหมด!! เดี๋ยวนะ..เห็นว่าเมื่อวานพ่อจะชวนเพื่อนมาบ้านนี่ สงสัยคงจะพากันสวาปามกันจนหมดตู้  โอยยยยยย!!!!!! อะไรกันล่ะเนี่ย งั้นเราก็ต้องออกไปซื้อข้าวกินเองแล้วล่ะสิ ลำบากเราจริงๆ

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว! เงินๆๆ ได้แล้วๆ ดีที่แม่เหลือเงินไว้ให้นะ เคร ไปซื้อของ ตลาดที่ฉันจะไปก็เป็นตลาดที่เดียวกับที่มาโคโตะพาเราไปเมื่อวาน... ตรงหน้าโรงเรียน 555 คิดแล้วอดสะใจไม่ได้ เริ่มคิดถึงเขาซะแล้วสิ

ณ ตลาด....

ตอนแรกก็ต้องซื้อผัก เอ...เอาเห็ด...แล้วก็..

"มาริ!" มีเสียงบางอย่างเรียกฉัน

"เอ๋???" แล้วฉันก็หันกลับไป "ฮิโรโตะ!"

ฮิโรโตะจริงๆด้วย! แหม~ หน้าแดงแล้วนะ แต่ที่มือของเขาเหมือนจะถืออะไรไว้ด้วย เหมือนกับ...ช้อดอกไม้

"สวัสดีครับ มาซื้อของเหรอ?"

"ค..ค่ะ หายดีแล้วเหรอคะ??"

"ครับ หายดีแล้ว"

"แล้วฮิโรโตะคุงมาทำอะไรล่ะคะ?" ว้าย!! คุง!! >///<

"มาซื้อของครับ"

"ร..เหรอคะ..แล้วที่ถืออยู่คืออะไรล่ะคะ??"

"นี่นะเหรอครับ..." เขาพูดพร้อมกับยื่นสิ่งที่เขาถือมาให้ฉัน "ช้อดอกไม้ครับ ถ้าไม่รังเกียดผมมอบให้คุณนะครับ"

กรี๊ดดด!!!! OMG!!! >///<

"จ..จริงเหรอคะ??"

"ครับ" เขายิ้มอย่างอ่อนโยน

หน้าตาแบบนั้นทำให้ฉันอดหน้าแดงไม่ได้ กรี๊ดดดดด!!! หัวใจเต้นแรงแบบสุดๆ หน้าแดงเป็นอะไรแล้วเนี่ย!? ยิ่งคิดแบบนั้นหน้าก็ยิ่งแรงขึ้นเลื่อยๆ หัวใจเต้นแรงขึ้น ความรัก...หัวใจของฉันก็จะเริ่มจะไปหาเขาซะแล้วล่ะสิ อยากจะบอกนะ แต่มันบอกไม่ถูกเลยจริงๆ นี่มันยิ่งกว่าอยู่กับมาโคโตะเสียอีก ยิ่งกว่าใครทั้งหมด ไม่น่าเชื่อว่า..แค่ช้อดอกไม้ช้อนี้จะทำมห้ฉันหัวใจเต้นเร็วได้ถึงขนาดนี้ แต่..คงจะไม่ใช้แค่ช้อดอกไม้อย่างเดียวซะแล้วล่ะ...ฮิโรโตะ...คุง...

จากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านพร้อมกับของที่ซื้อมา...และ...ฮิโรโตะคุง! ทำไมเขาถึงตามฉันมาล่ะเนี่ย!?

"ผมอยากเห็นบ้านของคุณน่ะครับ"

พอได้โอกาสก็คว้าเลยนะ ถึงบ้านแล้วล่ะ

"ขออนุญาตนะครับ" เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าบ้าน "บ้านสวยดีนะครับเนี่ย"

"ขอบคุณค่ะ -///-" "จะว่าไปแล้วมาทานข้าวด้วยกันไหมคะ"

ตอนนี้บ่ายแล้ว! ข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลย!!!

"ครับ ขอรบกวนด้วยนะครับ"

แล้วฉันก็ไปทำข้าวมากิน พอทำเสร็จก็มาวางบนโต๊ะ แล้วเราก็เริ่มกิน

"อร่อยมากครับ สมกับเป็นมาริจัง"

"ขอบคุณค่ะ" ว้าย!!! ชมเราด้วย!!!

"นี่..ผมให้นะครับ" เขาพูดพร้อมกับยื่นถุงๆนึงมาให้ฉัน

"อะไรเหรอคะ??"

"ชาฝรั่งเศสครับ ผมซื้อมาจากฝรั่งเศษครับ เป็นของแท้แน่นอนครับ"

"ข..ขอบคุณค่ะ ไม่เห็นต้องลำบากเลยนะ" สุดยอดดดด ท่าทางเขาจะรวยนะ

"ผมกลับก่อนนะครับ"

"คร้า~"

แล้วเขาก็เดินออกไป ว้าย~~ ฮิโรโตะคุงให้ชาเราด้วยล่ะ เป็นชาฝรั่งเศษเชียว เพื่อฉัน... ฮิโรโตะ..เธอก็..รักฉัน..งั้นเหรอ หัวใจยังเต้นแรงไม่หายเลย...อยากจะบอกจัง...ว่าฉันรู้สึกยังไง...แต่ฉันคงยังบอกไม่ได้... ว่าระหว่างมาโคโตะ...กับฮิโรโตะ...ใครกันแน่นะ..ที่เราสมควรจะบอกไป...ความรู้สึกของฉัน เวลาอยู่กับพวกเขาทั้งคู่ มันแทบจะแยกไม่ออกเลย..

"แล้วใครกันล่ะ..ที่ฉันควรจะบอก.."