Song of Love to you เพลงรักนี้ขอมอบให้เธอ

     เช้าวันต่อมา....
หาว~ ToT ง่วงง้าาาาาาาาา อยากนอนต่อแต่เราต้องไปโรงเรียน ต้องรีบๆ ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวคาบขนมปังและวิ่งไปโรงเรียนทันที ตอนนี้ก็สายเต็มทีแล้ว ก็สายอย่างนี้ทุกวันอยู่แล้วนี่ หึหึ
    โรงเรียนจร้าาาาาาาา โอ้ย! บ้าแล้ว รู้สึกว่าตัวเองจะดีใจเกินไป แค่มาถึงโรงเรียนเนี่ยนะ อยากจะบ้าตาย
"อ่าวมาริ เหม่ออะไรอยู่น่ะ" เสียงใครบางคนเรียก ฉันสะดุ้งเล็กน้อยและรีบหันไปทันที
"ก...ก็คิดอะไรนิดหน่อยนะ 5555 -///-" หน้าด้านซะจริงนะเราเนี่ย
"ไม่เนียนเลย" ว่าแล้ว...มาโคโตะ
"เอ๋??? o///o" นั่นไง
"ใครจะไปเชื่อ ฝันกลางวันอยู่รึไง" มาหาว่าฉันฝันกลางวันอีก
"ก็นะ...."
"...." เขาไม่ตอบ
"ห้ะ????"
"บ้าเหรอ ยังไม่เที่ยงเลย" กวนตีนกันชัดๆนี่หน่าาาาาาาาาา
"นี่กวนตีนกันเหรอ!?"
"เพิ่งรู้ตัวเหรอ ความรู้สึกช้าจริงๆ" เขาสยะยิ้มอย่าเจ้าเล่ ยังจะมาด่ากันอีกกกกกกกกก
"เหลือทนแล้วนะ!"
"แล้ว...." หนอยๆ ยังยิ้มอีก...
   กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงง
เอ๊ะ เสียงกระดิ่งดังแล้ว คงต้องเข้าเรียนแล้วสินะ กำลังจะเอาคืนมันเลยเชียววววว
"ไปล่ะ" มาโคโตะโบกมือและเดินเข้าห้องไป หนอยยยยยย เจ็บใจ
     ตอนเย็น
เลิกเรียนแล้ว เร็วเหลือเกินนะ เร็วฟุดๆ ต้องเอาคืนมันนนนนนนนนนนนน
 ซ่า ซ่า
อ่าว...เฮ้ย! ฝนตก! แย่ล่ะ ไม่ได้เตรียมร่มมาซะด้วย ทำไงดี ไม่มีทางเลือก!ต้องวิ่ง!! 
 ซ่า ซ่า
แง เปียกอ่ะ ToT โชกเลย ต้องวิ่งให้ถึงที่สุด! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!! ฉันกรี๊ดลั่นเมื่อมีรถคันสีดำขับมาเฉียดตัวฉันอย่างฉิวเฉียด คนขับรถมันขับภาษาอะไรของมันเนี่ย หน้าต่างรถค่อยๆเลี่ยนลงทำให้ฉันได้เห็นหน้าคนขับ กะจะด่ามันซักหน่อย... เฮ้ย!  ม..มาโคโตะ!
"ไง ;)" เขาพูดอย่าอารมณ์ดี้ดี น่า sky kick ใส่จริงๆ
"ยังจะมาไงอีกตาบ้า!! นายเกือบทำให้ฉันตายแล้วนะรู้ไหม!! ขับรถภาษาอะไรของนายเนี่ย!! ฉอดๆๆๆๆๆๆๆ" ฉันด่าเขาเป็นฉอดๆ แต่เขาดูเหมือนจะไม่ฟังเลยอ่ะ พอๆๆๆ จะกลับบ้านแล้ว! หลังจากยืนนิ่งมาซักพักฉันก็วิ่งกลับบ้าน
"จะไปไหน?" เขาถาม
"จะกลับบ้าน!"
"ฝนตกขนาดนี้จะกลับทันเหรอ"
"ก็เพราะยืนด่านายอยู่ถึงได้เสียเวลายังไงเล่า!"
"ขึ้นมาสิ จะพาไปส่ง"
"เอ๋???"
"ไม่ต้องมาเอ๋!" พอเขาพูดจบเขาก็กระชากแขนของฉันไปทันที ฉันเซล้มเข้าไปในรถ พอนั่งได้ปุ้บ เขาก็ปิดประตูดัง ปัง! ทันทีพร้อมกับล๊อกประตูด้วย แล้วก็ซิ่งไปเลย กรรม จะทำยังไงดี......TToT
"เป็นอะไร..." เขาเริ่มพูดหลังจากไม่ได้พูดมาซักพักนึง
"ก็โดนกระชากขึ้นรถมันจะไม่รู้สึกอะไรได้ยังไงกันล่ะ!?"
"ได้สิ"
"กวนตีนชิบ!!!"
"ถึงบ้านเธอแล้ว!"
"เอ๋!? ถึงแล้วเหรอ ไปล่ะนะ" เขาปลดล็อกประตูรถแล้วฉันก็เปิดประตูแล้วก็เดินลงไป
"มาริ!"
"อะไรยะ"
"แล้ว เจอกันนะ"
"....." ฉันไม่ตอบเพราะขี้เกียจ อิอิ แล้วฉันก็เดินเข้าบ้าน เอ้ย! ฝนยังตกอยู่นี่ ต้องวิ่ง!
"อะ...!" เสียงมาโคโตะ ฉันรีบหันกลับมา
"อะไรอีกล่ะ" ฉันถาม
"....ชั้นในสีชมพู.... -.,-" เอ๋? จ...จริงสิ! ฝนทำให้เสิ้อผ้าเปียก แล้วมันก็จะ..... ร...หรือว่าเขาเห็น....
"ก..ก..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"
 
>///<