เล่ห์ร้อน ซ่อนรัก

 
 
ภาพว่าทีคู่หมั้นสาวที่ยืนต่อล้อต่อกระซิบกับบรรดาเซเลปนายแบบ ลูกชายคุณหญิงคุณนาย ทำเอาคนที่เพิ่งกลับเข้ามาในงานกำหมัดเเน่น อารมณ์หงุดหงิดพาลจะสูงปรี๊ดทะลุหลังคาเรื่อนกระจงของคุณหญิงย่า โดยที่คนต้นเหตุนั้นไม่ได้รู้ตัวหรือรู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
 
"เปาวลี!!!"
 
แดเนียลก้าวเท้ายาวๆตรงดิ่งไปหาร่างเย้ายวลตรงหน้า หมายกระชากให้พ้นจากกลุ่มไอ้พวกผู้ชายที่กำลังจ้องหญิงสาวตาเป็นมัน
 
ไอ้พวกรอเสียบ เดี๋ยวเถอะ! พ่อจะเสียบให้ให้ไส้แตกแม่-ง!
 
 
ทางด้านเปาวลี หลังจากที่ลงจากตำหนักของคุณหญิงย่าก็ราวกับโลกหยุดหมุนเมื่อทุกสายตาหันมาหยุดที่เธอ เหล่าคุณหญิงคุณนายและท่านผู้หลักผู้ใหญ่มองมาด้วยสายตาชื่นชม ผิดกับพวกนางแบบที่จิกหล่อนด้วยสายตาริษยา ไม่เพียงเท่านั้นยังมีสายตาของหนุ่มๆในงานที่จ้องเธอราวกับเธอจะหมั้นกีบคนพวกนั้นว่างั้นเถอะ
 
"ย่าขอตัวไปทักท่านรัฐมนตรีก่อนลูก หนูเปานั่งรอแถวนี้ก่อนนะ เดี๋ยวแดเนียลมาเราจะได้เริ่มพิธี"
 
"ค่ะ คุณย่า"
 
เมื่อคุณหญิงรานีเดินจากไปราวกับเปิดโอกาศให้บรรดา เสือร้ายที่หมายตาลูกกวางน้อยๆเดินหน้าเข้ามาทักทาย ซึ่งเปาวลีก็ได้แต่หลบเลี่ยงแต่ไม่อาจเลี่ยงพ้นเมื่อ
 
"เปาวลี มาทางนี้หน่อยเพื่อนหญิงเล็กอย่างทำความรู้จักเธอนะ"
 
เปาวลีได้เเต่ทำหน้าเพลีย เมื่ออัญมากวักมือเรียกหล่อยทำหน้าดี้ด้ามาแต่ไกล ดูก็รู้ว่ามีเรื่องกลั่นแกล้งกันอีกแน่
 
"ต้าย! นี่เหรอยัยอัญ ผู้หญิงที่จะหมั้นกับพี่ชายหล่อนน่ะ เสล่อได้อีกนะจร้า อิอิ"
 
เสียงแหลมปรี้ด! ของนางแบบนางหนึ่งเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อน ตามด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของอัญมาและคนอื่น ๆ
 
เปาวลีอดกรอกตาขึ้นฟ้าก่อนด่าอัญมาในใจไม่ได้ ขยันหาเรื่องกลั่นแกล้งให้หล่อนอับอายได้อยู่เรื่อยส่วนแม่เพื่อนๆของหล่อนคงจะหมายตาว่าที่คู่หมั้นของเธอละสิ ถึงได้จัดหนักจัดเต็มซะขนาดนี้ 
 
"คุยอะไรกันอยู่ครับสาวๆขอคุยด้วยคนสิ"
 
"กรี้ด! คุณแพททริก แหมๆอัญก็คุยจิปาถะนะค่ะกับเพื่อนรัก อย่างเปาวลีนะค่ะ"
 
ณ จุด จุด นี้เปาวลีอยากจะกรี้ดใส่หน้ายัยนี่แล้วบอกว่า 'ฉันไม่ใช่เพื่อนหล่อน' เหลือเกิ้ล แต่สถานะมันไม่เอื้อ แต่ว่าใครก็ได้ช่วยหนูเปาที ทำไมพวกผู้ชายถึงประชิดขนาดนี้
 
"ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวนะอัญมา อ้ะ!"
 
"เดี๋ยวสิครับคนสวย จะรีบไปไหนละอยู่คุยกันก่อนสิไม่แน่นะ คืนนี้เราอาจจะไปต่อ..."
 
เพี้ยะ!
 
เสียงฝ่ามือน้อยๆกระทบเนื้อดังลั่น เรียกให้คนทั้งงานหยุดกึก รวมทั้งคนที่กำลังพุ่งมาด้วยความโมโหอย่าแดเนียลด้วยอีกคน ที่เบรคแทบหัวทิ่ม เมื่อสถานะการตรงหน้ากลับกันไปเสียหมด
 
"นี่เธอ! ยัยคนชั้นต่ำ เธอกล้าตบฉันเหรอ!"
 
"นั่นสิ! เธอทำร้ายคุณแพททริกได้ยังไงย้ะ!"
 
แพททริกตะโกนลั่นด้วยความโมโห สำทับด้วยเสียงแหลมปรี้ดของอัญมา ทำให้ทั้งสามคนกลายเป็นจุดสนใจ
 
คุณหญิงรานีที่นั่งอยู่กับรัฐมนตรีท่านหนึ่งหมายจะลุกไปห้าม กลับถูกรั้งด้วยอดัม เฟรดเดอริก เมื่อเห็นว่าใครบางคนกำลังจะกระโดดลงร่วงวงด้วยใบหน้าถมึงถึง!
 
"คุณฉวยโอกาส จับมือฉัน!"
 
"แล้วยังไง ตัวทำด้วยทองรึไงย่ะ คุณแพททริกแตะเข้าหน่อยถึงจะลอก!"
 
อัญมากางปีกปกป้องชายหนุ่มเต็มที่ สายตาจิกเหลือบมองหน้าชายหนุ่มอย่างสื่อความหมาย ซึ่งอีกคนก็ไม่น้อยหน้าเข้าประกบซ้ายขวาทันที คืนนี้พวกหล่อนจะได้ไปต่อกับแพททริกแน่นอน
 
"อัญมา เธอ! มันจะมากไปแล้วนะ ฉันไม่อยากจะคุยด้วยแล้ว พวกนิสัยเสีย"
 
ร่างบางตั้งท่าจะสาวเท้าหนี แต่ก็ไม่ทันเพราะแพททริกกลับฉวยก็มือบางไว้ได้ ก่อนจะกระตุกให้ร่างบางประชิดอกแกร่ง  แต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่จับแขนหญิงสาวไว้ก่อนจะกระชากกลับหลัง สาวเท้าไปด้านหน้า แล้วชกโครมลงครึ่งปากครึ่งจมูก ของแพททริกจนล้มคว่ำไม่เป็นท่า
 
แดเนียลถอยออกมาสำรวจร่างบางเล็กน้อยก่อนรวบมาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ใบหน้าและแววตาเกรี้ยวกราด กราดมองทุกคน ตั้งแต่แพททริก อัญมาและเพื่อนๆของหล่อน ก่อนจะประกาศกร้าว!
 
"นับจากนาทีนี้ไป ใครเเตะเปาวลี มันจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไป ถ้าไม่อยากไม่เหลือแม้แต่ร่างเน่าๆไว้ให้ทำศพก็อย่าเข้าใกล้หรือยุ่งกับว่าที่เมียกูอีก!!"
 
สายตาเข้มตวัดมองแพททริก จนชายหนุ่มกลืนน้ำลายเฮือก
 
 
 
"แพททริก สิน่ะ หลังจากเสร็จพิธีหมั้นเมื่อไหร่ มึงเจอกูแน่!"