Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

สองอาทิตย์แล้วที่อลิซกับจีโฮคบกันในสถานะคนรัก จีโฮดูแลเทคแคร์อลิซดีซะจนอลิซรู้สึกเกรงใจ ความรู้สึกที่อลิซมีให้จีโฮมันไม่เคยเปลี่ยนเลย ไม่เคยเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากพี้ชาย จริงที่เมเบลว่ามันเเย่จริงๆ ไอการที่คบกับพี่จีโฮเพื่อลืมโฮวอน มันไม่เคยลืมได้ยิ่งเห็นหน้าทุกวัน เฮ้อออ เหนื่อยใจ สร้างปัญหาให้ตัวเองอีกแล้วแถมยังเอาคนที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างจีโฮมาเกี่ยวด้วยอีกถ้าจีโฮรู้จะเกลียดเรามั้ย ที่เราเอาความรู้สึกดีๆของพี่เค้ามาทำลาย เราไม่สามารถตอบแทนความรู้สึกนั่นกลับไปได้เลย แย่ชะมัด.....
 
ส่วนโฮวอนก็มีพูดคุยบ้างพอเป็นพิธีแต่ก็ไม่ได้เหมือนเดิม หลังจากเรื่องคราวนั่นก็ไม่มีใครพูดถึงอีกแต่ดูก็รู้ว่ายังไงๆโฮวอนคงยังจะติดใจอยู่แน่ๆ ไหนจะเรื่องที่เราบอกรักไปอีก เหอะ! โฮวอนคงไม่เก็บมาใส่ใจหรอก ไม่งั้นคงต้องพูดไรบ้างดิ เอ้อ! ลืมไปก็ในเมื่อความรู้สึกไม่ตรงกันนี่ก็ถูกแล้วที้เค้าจะเมิน บางสันที่ต้องไปนั่งร่วมโต๊ะของกลุ่มโฮวอนอลิซก็อึดอัดที่ต้องทนอยู่ด้วยสายตากดดันของโฮวอนบางครั้งที่มองตากันก็เป็นเราที่ไม่กล้า กลานเป็นคนขี้กลัวตั้งแต่เมื่อไหร่ บางวันตอนเช้าก็ได้ไปร.รด้วยกันแต่ถ้าวันไหนช้า โฮวอนก็จะไปเลยโดยไม่รอ ไม่เหมือนเดิมเลย ทำไมมันแย่งี้ ฮือออ อยากกลับบ้านแล้วนะ มี๊...หนูอกหัก ฮืออออ
 
วันนี้เป็นวันหยุดเป็นวันที่อลิซจะต้องไปดูวงดนตรีของจีโฮที่จะมีการแสดงสดของถนนคนเดินย่านดัง แล้วอีกอย่างวันนี้แฟนคลับโฟร์แฮนด์ซั่มคงจะไปกันเยอะพอสมควร เพราะแอดมินวงลงวันเวลาและสถานที่ลงหน้าเพจหลักเป็นที่เรียบร้อยและกระแสตอบรับก็ดีมาก แต่สิ่งที่อลิซหนักใจสุดคือ โฮวอน อลิซอยากไปดูโฮวอน อลิซคงเลวมากเลยเนาะ แต่ทำไงได้ใจอ่ะ ใจอลิซอยู่ที่โฮวอนเเล้วแม้เจ้าของมันจะเหยีบย้ำก็ตาม แต่ถามว่าตอนนี้อลิซรู้ไหมว่าเรื่องทั้งหมดจะจบยังไงอลิซตอบเลยว่าไม่ แต่ทุกวันนี่อลิซจะพยายามตอบแทนทุกๆการกระทำความรู้สึกของจีโฮให้ดีที่สุด ......
.
.
.
.
.
.
"ไปให้กำลังใจกันดีจริงเลยนะ...ชั้นล่ะอิจฉา" คำพูดเสียดสีจะเป็นของใครถ้าไม่ใชโฮวอน พูดจบก็สวมรองเท้าผ้าใบคู่เก่งแล้วเดินออกไป วันนี้โฮวอนแต่งตัวดูดีไม่หยอก เชิ้ตขาวกางเกงยีนส์สีซีดขาดเบาๆ และหูฟังเพลงพร้อมถือไม้กลองคู่ใจ 
 
จะว่าไปสิ่งหนึ่งที่อลิซไม่ค่อยเข้าใจเลยคือ ตั้งแต่ที่อลิซคบจีโฮ โฮวอนก็เอาแต่พูดแซะเบียดเสียด สุดๆอ่ะ เฮ้ออ งงอลิซขมวดคิ้วก่อนจะเดินามออกไป ยังไงก็ต้องไปที่เดียวกันสินะ 
 
 
"นี่ยังต้องมาขึ้นรถสายเดียวกันอีกหรอไงเนี่ย.."โฮวอนบ่นออกมาเมื่อหันไปมองคนด้านข้าง ด้วยสายตาหน่ายๆ
"นายก็ไปขึ้นคันอีกสิถ้ามัน น่ารำคานมากนัก" อลิซก็เถียงกลับไป แม้ในใจจะเจ็บก็ตาม แต่นี่ใครอลิซนะเหอะๆ 
"จำเป็นหรอไง....ชั้นไม่ใช่ไอ้จีโฮนะที่จะมายอมเธออ่ะ!" จะอะไรนักหนานะ โฮวอนนี่!!!
"เอ้ะ!!! นี่มันคนละเรื่องล่ะนะ" อลิซหน้าบึ้งด้วยความหงุดหงิด 
พอดีกับที่รถบัสมาพอดีคนก็แห่กันขึ้นเต็มไปหมดทำให้อลิซกับโฮวอนขึ้นรถรั้งท้ายคนอื่นๆ
เมื่อขึ้นรถมาทำให้ที่นั่งเต็มหมดจึงทำให้ทั้งสองคนต้องยืน จับห่วงแล้วต้องยืนชิดแทบจะเป็นร่างเดียวกัน อลิซมุ่ยหน้าด้วยความหงุหงิด คนจะเยอะอะไรนักหนานะ เห้ย ให้ตายสิ  แถมต้องมายืนติดกันงี้อีก...แล้วคืออะไรหันหน้าหากันแต่เรายืนอยู่ตรงหน้าอกเค้าเนี่ยนะ ตอนเด็กๆชั้นก็กินนมนะ 
 
ขณะรถเคลื่อนตัวอยู่ปกติปต่แล้วก็ทำให้รถบัสคันนี้เกิดเบรคกระทันหันทำให้อลิซเซจะล้ม แต่โชคดีที่มีวงแขนอุ่นๆของใครบางคนรับไว้ อลิซหน้าเหวอด้วยความตกใจ ทำให้ใบหน้านั่นจมติดหน้าอกแข็งโฮวอนอย่างจังแถมสัมผัสอุ่นๆที่หลังอีก...ฮื้ออออออออ อยากตายยยยย 
รู้สึกเหมือนมีใครมาจึดไฟตรงหน้า พูดได้เลยว่าตอนนี้หน้าคงแดงเป็นมะเขือเทศเป็นแน่ ไม่เคยอยู่ใกล้กันขนาดนี้เลย อัตราการเต้นของหัวใจมันหนักหน่วงจนกลัวว่าคนตรงหน้าจะรู้สึก แต่ที่หน้าตกใจคือ การเต้นหัวใจของโฮวอนมันก็แรงไม่แพ้กัน .......แต่ก่อนจะได้สงสัยอะไรไปกว่านี้ก็มีเสียงของคนที่ทำให้หัวใจเต้นหนักหน่วงกังขึ้นมาก่อน..
 
"ระวังหน่อยดิ ถ้าคนที่ยืนตรงนี้ไม่ใช่ชั้นจะทำไง เธอคงไปจมอยู่ในอก ผช.ที่ไหนก็ไม่รู้ "เสียงดุๆปนเป็นห่วงเปล่งออกมาทำให้อลิซเงยหน้าขึ้นมองกระพริบตาปริบๆด้วยความงงงวย...
คือไร....คิดว่าเป็นห่วงได้มะ วันนี้พูดกันเยอะชะมัดเลย..
 
โฮวอนอยากจะหัวเราะแต่ก็ต้องตีขรึมไว้ก่อนก็ใบหน้าของคนเซ่อนั่นแดงก่ำลามไปถึงหูยิ่งหน้าแมวงงนั่นอีกปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันน่ารัก....อยากบอกว่าไอ้การวิชาการเย็นชาที่ได้มาจากพี่บยองจะได้ผลคงช่วงนี้แหละมั้งแต่ไม่รู้ว่าฟิลลิ่งมันมาตอนไหน....ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าตั้งแต่วันนั้นเกิดอะไรขึ้น วันที่เค้าบอกรัก แล้วพอตกเย็นเค้าก็ไปเป็นของคนอื่น ผมไม่รู้จริงๆว่าหลังจากตอนนั้นผมเป็นอะไร ไม่ชอบที่เค้าอยู่ด้วยกันมันขวางหูขวางตา ไม่ชอบอ่ะพูดเลย ไม่ชอบที่เค้าไปยิ้มให้คนอื่น ไม่ชอบที่เค้ากลับบ้านพร้อมคนอื่น เอาเข้าจริงพอผมกลับบ้านคนเดียวมันกลับรู้สึกขาดๆนะ มันชาดเสียงง้องแง้งของคนที่เคยกลับพร้อมกันทุกวันอ่ะ...
คือไม่เข้าใจ ว่าไอความรู้สึกพวกนี้มันคืออะไร....ผมไม่เคยเป็นเลยนะ .ผมไม่เข้าใจคำว่ารักของอลิซเช่นกันว่ามันหมายความว่าไง คำๆนั้นมันวนอยู่ในหัวตลอดเวลา
 
"ช...ชั้น.."รู้สึกสมองมันว่างเปล่ายามที่อยู่ในอ้อมกอดนี้......แต่จะรู้ไหมนะว่าโฮวอนน่ะปล่อยอลิซตั้งนานเเล้วจะมีก็แต่อลิซที่ยังเกาะไหล่โฮวอนอยู่ 
"อะไร...ยืนงี้ไม่เมื่อยหรอ" โฮวอนพูดพลางเหล่ตามองมือที่เกาะตนอยู่
"ห..ห้ะ! เอ้ย โทดๆ "เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายเกาะเค้าไว้แน่นก็รู้สึกอายรีบหันหลังฟนีทันที 
"หึๆ.."อะไรคือการหัวเราะเย็นๆ เห้ย! ตลกอ๋อ 
 
เมื่อมาถึงสถานที่จัดงานทั้งคู่ก็เดินเข้ามาพร้อมกัน เป็นจีโฮที่เห็นคนรักเดินมาก็รีบวิ้งเข้าไปหาทันที 
 
"ทำไมมาช้าจังค่ะ.." จีโฮเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง พร้อทยกมือลูบหัวอย่างเคยชิน 
"เอ่อ...รถติดน่ะค่ะ" อลิซเอ่ยตอบเสียงกุกกักพลางเหลือบตาไปมองคนข้าง 
โฮวอนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยแทรกบทสนทนาชวนเลี่ยน 
"กูไปละ...จะอ้วกกก" โฮวอนว่าพลางกรอกตาบนอย่างฉุนก่อนจะเดินมือไขว้หัวไปเตรียมตัว 
"อย่าไปสนใจมันเลยเนาะ.."ทุกการกระทำของอลิซอยู่ในสายตาของตนซะทุกอย่าง หึ! เร็วๆนี้แหละทุกอย่างจะจบ
"ค่ะ...พี่ไปเตรียมตัวเถอะ อลิซจะยืนอยู่ตรงนี้แหละค่ะ" อลิซว่าพลางส่งยิ้มกว้างไปให้ จีโฮพยักหน้าเข้าใจก่อนจะไปเตรียมตัว ยืนรอพักหนึ่ง ก็มีพิธีการก็เป็นพวกพี่เค้านั่นแหละแต่คนที่อลิซให้ความสนใจสุด คงไม่พ้นมือกลตัวสูง แต่ทุกอย่างก็ต้องพังลงเมื่อทีเสียงไม่พึงประสงค์ดังขึ้น 
 
"มาให้กำลังใจแฟนหรอจ้ะ..." อลิซหันไปมองตาขวางให้ตายสิ จองเวรจองกรรมไม่เลิก 
"ไม่ยุ่งสักเรื่องก็คงไม่มีใครเค้าว่าเธอหรอก" อลิซพูดเสียงเรียบก่อนจะมองบนเวทีต่อ 
"หึ! ก็ดี ที่เธอมีเเฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วจะได้เลิกยุ่งกับพี่โฮวอนซะที นี่พี่โฮวอนส่งข้อความโทรหาชั้นบอกต้องมาให้ได้เลยนะ "นาบีว่าเสียงเย้ยหยันพลางยกยิ้มมุมปาก
"ใครถามหรอ? อยู่บ้านคงไม่มีใครคุยด้งยสินะ อยู่นี้ถึงได้แพร่มไม่หยุด ชั้นแนะนำให้เธอไปคุยกับพวกขยะนะ เพราะขยะกับขยะมันคงคุยกันรู้เรื่องกว่านี้ อีกอย่างชั้นไม่อยากจะเกลือกกลั้วกับพวกขยะอ่ะ ทางที่ดีนะ อย่ามาใกล้ชั้นเลยดีกว่าเดี๋ยวเสื้อผ้าชั้นจะเหม็นอ่ะ" อลิซตอบกลับเสียงเรียบแต่ทว่าบาดลึก นาบียืนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ
"ยัยอลิซ!!!!!!! แกว่าชั้นงั้นหรอ"  นาบีถามเสียงดังด้วยอารมณ์โมโห อลิซทำเพียงหันไปมองด้วยสายตาเหยียดก่อนจะเดินแยกออกไป ไม่อยากืะเลาะด้วย เบื่อ 
การทะเลาะของสองคนไม่ได้เป็นที่จับตาเพราะเสียงโห่ร้องทำให้ไม่มีใครสนใจบวกกับการแสดงบนเวทีได้เริ่มขึ้นพอดี อลิซยิ้มออกมาดวยสุขใจ ที่เห็นโฮวอนยิ้มและมีควาทสุข ก่อนจะหันมาโบกมือให้จีโฮ จีโฮยิ้มใหอลิซอย่างสุดใจ แม้ในใจจะปวดหนึบก็ตาม...
 
หลังจากการแสดงจบลงจีโฮก็พาอลิซมานั่งอยู่ที่รวมวง มีจุนโฮ คยองโฮ จีโฮ โฮวอน อลิซ และ นาบี ทั้งหมดพูดคุยกันอย่างสนุก ... จะมีก็แค่บางคนที่อารมณ์นี้หงุดหงิดซะเหลือเกิน
"แหม่...สองคนนี้ตัวติดกันจริงๆเลยนะ ห่างกันบ้างดิ้" จุนโฮแซว
 อลิซส่งยิ้มบางๆไปให้  แม้สายตากำลังมองสองคนที่นั่งติดกันอยู่ห่างออกไป ทำไมต้องไปนั่งไกลๆด้วย
 
"มึงก็พูดเว่อร์ไปละ...อิจฉาสิว่ะ " จีโฮเอ่ยตอบ 
"เออพวกกูนี่อิจฉามากกกก หล่อๆอย่างพวกกูนี่ทำไมยังโสดว่ะ" คยองโฮพูดติดตลก 
"มึงเตี้ยป่าว..."จุนโฮพูดแขวะ 
"กวนตีนและ อีจุ๋ม เดี๋ยวเหอะ! อีห่าอยู่ดีไม่ว่าดีนะมึง" คยองโฮว่าพลางตบกะโหลกจุนโฮดังป้าบ ปากว่ามือถึงนะมึง 
"อีสาสส มือหรือ ตีนหนักชิบหาย!" จุนโฮว่าพลางลูบหัวตัวเอง 
จีโฮหัวเราะกับคู่กัดสองคนนี้แต่มันก็รักกันดีไม่แพ้ 
 
"โอ้ะ! พวกมึงดูนั่น" จุนโฮส่งเสียงให้ทุกคนหันไปมอง คู่รักรึเปล่าอีกมุม ที่ตอนนี้ แม่งงงงง จะจูบกันยุล้าววววว
 
ทุกคนหันไปมองตามเสียงภาพที่อลิซเห็นทำเอามือชาตัวเย็นวาบไปหมด....ค...คืออะไร จูบกันหรอ สถานที่อ่ะนะ ไม่อายรึไง ...... อลิซไม่สนอะไรทั้งสิ้นลุกขึ้นยืนวิ่งออกไปไม่สนใจเสียงเรียกอะไรทั้งสิ้น...
 
"มึงทำอะไร.."จีโฮเอ่ยถามเสียงเรียบ
"กูทำไร นาบีฝุ่นเค้าตาไง กูเลยเป่าให้ แค่เนี่ย เอ้าแล้ว..." คำพูดโฮวอนหายไปเมื่อจีโฮไม่รอฟังคำตอบก่อนจะวิ่งออกไป 
 นาบีได้แต่แสยะยิ้มในใจ หึ โง่สิ้นดี 
"มึงรู้ป้ะ แม่งโคตรเหมือนคิสกันอ่ะ" คยองโฮพูด
"จริงดิ กูไม่รู้เลย ชั้งแม่งเหอะ กูกลับล่ะ เหนื้อย" โฮวอนลุกขึ้นหยิบไม้กลองก่อนจะเดินออกไปอีกทาง 
 
อย่าบอกนะว่ายัยเซ่อนั่นวิ่งออกไปเพราะคิดว่าเรา....คิส เนี่ยนะ 
.
.
.
.
.
"อลิซหยุดก่อน...เป็นอะไรเรา" จีโฮรีบวิ่งไปหยุดข้างหน้าก่อนจะเอ่ยถาม 
ดวงตาแดงก่ำ คงร้องไห้สินะ 
"ป...เปล่าค่ะ อลิซปวดหัวอ่ะ ขอตัวนะค่ะ วันนี้สนุกมาก" อลิซตัดบทก่อนจะขึ้นแท้กซี่ที่ผ่านมาทันที 
 
พี่ไม่ได้โง่นะครับ...อลิซ 
 
★★★★★★★★★★★★★
 
TALK: อัพช้า อ่ะเนาะ ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว แงงงง 
แต่จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะ ตอนนี้สั้นไหม ไม่เนาะ 
งั้นไปล่ะนะ บายยยย 
 
 
 
 
"