Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

   
 "อลิซนั่งดีๆสิ เดี๋ยวตกนะ"โฮวอนหันมาพูดเสียงน่าฟังกับอลิซก่อนจะหันไปมองเส้นทางข้างหน้าต่อ
อลิซอมยิ้มแก้มแทบแตก ใบหน้าขึ้นสีจากความเขินส่งผลให้อัตราการเต้นของหัวใจมันแรง....งื้ออออ มาพูดเสียงหล่ออีกนะไอบ้า
''อื้อออ"อลิซส่งเสียงงุ้งงิ้งก่อนจะเอนหัวซบลงบนหลังกว้างของโฮวอน
''หืมม...ขี้อ้อนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" โฮวอนเอ่ยถามเสียงทุ้มนุ่มหน้าฟัง
งื้อไอบ้าๆๆ...เขินนะ อยากจะหายตัวไปกรี้ดดด โฮวอนทำไมน่ารักงี้ ล่ะ 
.
.
.
.
เหมือนมีเสียงอะไรบางอย่างดังแทรกเข้ามาแต่อลิซก็ไม่สนใจยังทำหน้าฟินเยิ้มพร้อมเอาหน้าถูหลังโฮวอนอย่ออดอ้อน
 
"เฮ้!!!!....ยัยอลิซ ถึง ร.ร แล้ว ลงซักทีดิ้! ย่าห์!! เอาหน้ามาถูหลังชั้นทำไมเนี่ย"โฮวอนร้องลั่นเมื่ออลิซถูหน้าอย่างกับแมวอ้อน
"งื้อออ...โฮวอนอ่าาาา"อลิซงึมงำเสียงเบา
"เห้ย! ทำหน้าฟินแตกอะไรเนี่ย ลงเลยนะ คนมองเต็มไปหมดแล้วเว้ยยย"โฮวอนโวยลั่นเมื่อหันไปเจอสาวๆและคนอื่นๆต่างมองด้วยใบหน้าแบบ 'อะไรเนี่ย' ประมานว่า มึงเล่นห่าไรกันว่ะ ส่วนบรรดาแฟนคลับต่างมาด้วยใบหน้าบูดบึ้งและอิจฉาที่อลิซมีโอกาสได้ซ้อนโฮวอนเเถมยังเอาหน้าถูหลังอีก 
 
'พี่โฮวอน..เป็นแฟนยัยนี้หรอ อ้ายย ไม่จริงนะ"
'ชั้นไม่ยอมหรอกนะ...' 
เสียงสาวๆพวกนั่นคุยลั่น แต่โฮวอนเริ่มจะหงุดหงิดละที่อลิซไม่ยอมตื่นจากฝันอะไรสักที
 
"อลิซ!!!!!!!!!!! "คราวนี้โฮวอนตะโกนเสียงโหดดังลั่น ทำให้อลิซสะดุ้งหลุดออกจากมโนเเล้วเงยหน้ามองโฮวอน ที่มีสีหน้าบึ้งตึงแยกเคี้ยว คือกูพร้อมจะฆ่ามึงละ 
"อะไรเล่า เรียกทำไมเสียงดัง พึ่งถึงสินะ ฮ่าๆ งั้นชั้นไปก่อนนะ บ้ายบาย"อลิซริบลุกขึ้นทันทีทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรแล้วพูดรัวแบบไม่ให้โฮวอนแทรกแล้ววิ่งจู้ดเข้าตึกเรียนไป 
 
โฮวอนส่ายหน้าเอือมระอากับอลิซที่ มานั่งเพ้อฝันอะไรบนหลังเค้า 
 
 
อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้ชั้นมโน อร้ากกกกกก ให้ตายสิ ไม่น่าล่ะคนใน ร.ร รวมถึงโฮวอนมองเราเป็นตาเดียวเลย ง้าาาา เผลอพูดอะไรออกไปมั้ยเนี่ย โอ้ยยยยอายโว้ยยยย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เมเบล.."เสียงทุ้มนุ่มชวนฟังของฮันบยอลเอ่ยขึ้นขณะเดินจับมือเมเบลขึ้นตึกเรียน ของเมเบลเอง 
 
ใช่ครับผมมาส่งเธอถึงห้องเลยล่ะ...
 
"ห้ะ.."เมเบลหันมามองก่อนจะยิ้มหวานให้
รู้สึกว่าชีวิตนี้จะมีอะไรแฮปปี้ไปกว่านี้อีกมั้ยตอนนี้ เวรี่ๆๆแฮปปี้มากที่สุด
 
"เที่ยงนี้พี่จะมารับนะ..'' 
"มารับทำไมอ่ะ.."เมเบลเอียงคอถาม 
"ไปกินข้าวไง..หรือว่าเรานัดคนอื่นไว้หรอ"พอพูดถึงคนอื่น ก็คือจองเบในความคิดตนใบหน้าฮันบยอลก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที
"ไม่มีนัดใครซะหน่อย...อย่าทำหน้างั้นดิ"เมเบลว่าพลางเอาไหล่กระแทกไหล่ฮันบยอล
"ไม่มีก็ดีแล้ว...พี่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเรานะรู้มั้ย" ไม่รู้สิผมรู้สึกหวงเธอจริงๆ 
"หวงหรอไง...ทีเมื่อไม่กี่วันนี้ยังไล่ให้ไปไกลๆอยู่เลย"เมเบลพูดพลางอมลมเต็มแก้มแล้วหันหน้าหนีอย่างงอนๆ 
"หวงสิคนรักพี่ทั้งคนนะ.."ฮันบยอลว่าเสียงอ่อนพลางยื่นมือไปยีหัวเมเบลอย่างรักใคร่ เด็กน้อยของตนขี้งอนจริงๆ 
โอ้ยยยย จะบ้าอยู่แล้ว มาพูดตรงๆงี้ได้ไง หวง" อ้ายยยอยากกรีดร้อง
"ค่ะ เบลก็หวงพี่เหมือนกันแหละ ดูสิมีแต่คนมองพี่เต็มเลยอ่ะ.."เมเบลว่าพลางส่งสายตาให้ไปมองกลุ่มสาวๆแฟนคลับของฮันบยอลที่กรีดร้องกันในใจบ้าง ส่งสายตาเฉือนๆมาที่เมเบลบ้าง ฮันบยอลปรายตาไปมองก่อนจะหันมามองหน้าคนรักเหมือนเดิม
 
แฟนคลับของฮันบยอลมองด้วยสายตาอิจฉากันทุกคน มีใครบ้างไม่อิจฉา ยิ่งมองไปที่มือของคนสองคนที่ประสานกันนะ กรี้สสสสสส 
 
''โอ้ยย ยัยนั่น อะไรมาไม่ถึงสองเดือนได้คบพี่ฮันบยอลเเล้วหรอ' หญิงสาวคนนึงกล่าวด้วยความริษยา
"อะไรกัน พี่ฮันบยอลทำใหม่ทำงี้ล่ะงื้ออออ เห็นไม่มอง ผญ.คนไหน แต่กลับมาชอบกับยัยนี้งั้นหรอ"
และอีกมากมายเกินกว่าเมเบลจะฟัง 
เมเบลกระหยิ่มยิ้มในใจ ฮ่าๆ อิจฉาล่ะซี้ 
 
"คนอื่นมองพี่......แต่พี่มองแค่เรานี่นา"ฮันบยอลว่าเสียงเรียบพลางส่งยิ้มบางๆให้เมเบล ก่อนยื่นมือไปดีดหน้าผากเมเบลอย่างหมั่นเขี้ยว
โอ้ย ไอคนขี้หยอด ไอบ้าเอ้ย!
"งื้อ...เจ็บนะเนี่ย แล้วเย็นนี้ซ้อมบาสมั้ย"เมเบลเอ่ยถามเปลี่ยนเรื่อง
"ซ้อมครับ..."
"แล้วเบล ต้องไปรอพี่รึเปล่า"
"รอสิ....พี่ได้มีกำลังใจซ้อม" ฮันบยอลว่ายิ้มๆ ดูหน้าเมเบลสิยิ้มแหย๋เลย คงไม่เคยเห็นผมมุมนี้สินะ
"อ...อื้มม"เมเบลว่าเสียงขาดๆ เขินจนจะบ้าเเล้วนะ พวงแก้มนิ่มขค้นสีจางๆจนฮันบยอลเห็นชัดเจน
"ฮ่าๆ...ถึงห้องเรียนแล้ว..........เมเบลพี่ว่าอากาศก็ไม่ได้ร้อนนะ แต่หน้าเรานี่แดงเชียว"ฮันบยอลว่าขำแล้วบอกเมเบลถึงห้องเรียนก่อนจะเว้นช่วงแล้วพูดประโยคที่ทำให้เมเบลเขินจัดยิ่งกว่าเดิม 
ก่อนจะเดินไปฮันบยอลยังเดินมาหยิกแก้มนุ่มเมเบลเพื่อเรียกสติอีกครั้ง..
"ไอบ้าาาา....ไปเลยนะ"เมเบลเหวใส่อย่างเขินอาย ก่อนจะเอามือลูบแก้มตัวเองแล้วยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนที่วันนี้คอปเตอร์ก็มาเรียน แต่เมเบลหาได้สนใจไม่ ในหัวเอาแต่คิดถึงฮันบยอล
"อะไรว่ะ...ไม่มาเรียนสองวัน นี่กูพลาดเยอะงี้เลย" เออมึงพลาดเยอะมาก 
"ใช่แล้วพลาดเยอะมากๆเลยล่ะ......แล้วชั้นก็จะไม่เล่าด้วย ปล่อยให้งงฮ่าๆๆ"
"เออ....ทีงี้ละไม่บอก พอร้องไห้ละมาหาเรา "
"นี่....."เสียงเมเบลขาดห้วงไป ก่อนจะมีเสียงนร.สาวห้องตัวเองตะโกนเข้ามาในห้องอย่างดัง 
"พวกแกๆ เด็ก นร.ทุนห้องนู้น มีเรื่องกับนาบีเว้ย ไปดูเร็ว" 
ทันทีได้ยินเรื่องเล่าเมเบลกับคอปเตอรฺลุกจากโต๊ะอย่างไวไปห้องข้างๆทันที 
 
พอมาถึงห้องอลิซ เมเบลกับคอปเตอร์ก็ต้องตะลึงงันกับภาพที่ได้เห็น เสื้อนร.ของอลิซที่สะอาดเอี่ยมเมื่อเช้าตอนนี้กับเปอะเปื้อนไปด้วยคาบของนมถั่วเหลืองเกือบหมด อีกอย่างวันนี้ดันไม่ได้ใส่สูทมาอีก 
 
 
 
-ย้อนกลับไปเมื่อครู่-
 
นาบีที่ได้ฟังเรื่องเล่าจากเพื่อนสาวว่า เมื่อเช้าอลิซซ้อนจักรยานโฮวอนมาด้วยกันแถมยังซบหลังกอดเอวกันด้วยมันทำให้นาบีโมโหจนเลือดขึ้นหน้าด้วยความหึงหวง 
นาบีจึงสั่งให้เพื่อนๆผญ.ทั้งหมดไปจัดการซื้อนมถั่วเหลืองมาให้หมด 
พออลิซก้าวเท้าเข้ามากำลังเข้าห้องก็มีกล่องนมกล่อมแรกที่เจาะเรียบร้อยแล้วปามาใส่ตัวเองแล้วตามมาด้วยกล่องที่สองสามและสี่ บางกล่องถูกกรีดเป็นวงกว้างมันทำให้หกใส่เสื้ออลิซง่ายๆ 
 รู้จักชั้นน้อยไปแล้ว!!! 
 
 
 
-กลับมาปัจจุบัน-
 
อลิซยืนกำหมัดแน่นด้วยความโมโหอย่างถึงที่สุด หากเปลียบอลิซตอนนี้คงไม่ต่างอะไรกับภูเขาไฟที่ใกล้ระเบิดเต็มที นาบีมึงรู้จักกูน้อยไปแล้ว!!!!!
 
"ออกมา...ลุกออกมานาบี!" อลิซเรียกนาบีเสียงดังลั่นแววตาโกรธกร้าว จนเมเบลและคอปเตอร์เห็นยังตกใจเพราะไม่เคยเห็นโมโหขนาดนี้  
 
เมเบลเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดนี้ตัวการคือนาบีแน่นอน เพราะอีนังคุณนั่งยิ้มเยาะอย่างปิดไม่มิด เมเบลเห็นแล้วยังอยากเข้าไปตบสักฉากเสียให้ได้
 
"ทำไมหรอ เรียกชั้นทำไม" นาบีว่าเสียงเย้ยหยัน พลางลุกขึ้นเดินออกมาอย่างง่ายดายพร้อมกับอีข้ารับใช้โง่อีกสามสี่คน แต่เมื่อนาบีเดินออกมาเจอคนเยอะแยะที่มุงดูใบหน้าก็กลายเป็นตื่นตกใจใส่ทันที
คอปเตอร์กับเมเบลกันคนที่ไม่เกี่ยวออกให้หมดแล้วจัดให้คอปเตอร์คอยอยู่ดูต้นทางดีที่ตอนนี้ยังเข้าอยู่พอสมควร นร.ชายห้องนี่จึงยังไม่ขึ้นมาและ นร.คนอื่นก็ยังมีน้อย 
 
"มึงไม่ต้องมาตีสองหน้าเลยนาบี มึงจะเอาไง ห้ะ! " อลิซตะโกนลั่นด้วยอารมณ์โมโหสุดขีด จนเมเบลต้องคอยจับแขนเพื่อนไว้ว่าให้ใจเย็นๆ
"เหอะ! แค่นี้มันยังน้อยไป ถ้ามึงไม่อยากโดนหนักกว่านี้ เลิกยุ่งกับพี่โฮวอนซะ" นาบีก็เผยธาตุแท้ออกมาทันที ที่คนนอกออกไปหมด  นาบีหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อน ผญ.ข้างๆก่อน เธอคนนั้นจะวิ่งออกไป 
 
"ทำไมกูต้องฟังมึง เป็นแม่กูอ๋อ ห้ะ !" อลิซก็เดือดไม่น้อย ที่นาบีเล่นสกปรกแบบนี้แถมให้คนในห้องรุมตนอีก
 
"มึงไม่เข็ดสินะแค่นี้ น้อยไปงั้นดิ ได้อลิซ มึงคงคิดว่ากูทำได้แค่นี้หรอ" นาบีหันไปสั่งเพื่อนสาวๆข้างๆอีกคนก่อนมันจะส่งกล่องนมถั่วเหลืองที่ถูกตัดออก ก่อนนาบีจะสาวเท้ามาหวังจะราดเทลงหัวอลิซ แต่ถูกเมเบลคว้าแขนไว้ก่อนจึงทำให้กล่องนมหกลงพื้นจนหมด
"อย่าทำเพื่อนกู ต่อหน้ากู แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน กูให้มึงมัดรวมมาเลยนาบี มึงร้ายใส่เพื่อนกูก่อนนะ" เมเบลโมโหเหมือนที่เห็นเพื่อนตัวเองกำลังจะถูกกระทำต่อหน้า 
"หึ!! รักกันจริงๆเลยว่ะ กูล่ะเลี่ยน เมเบลมึงระวังคนรักมึงให้ดีเถอะ กูได้ข่าวว่าเจ้าของเค้าจะกลับมาแล้วนี่" นาบีรู้เรื่องทุกอย่างใน ร.ร หมดรวมถึงเรื่องสดๆร้อนๆของเมเบลกับฮันบยอล เมเบลโมโหมากถึงขีด ที่นาบีพูดถึงเจ้าของๆฮันบยอลจะมา ใคร???!!!!!
 
เพี้ย!!!!!!! 
 
ก่อนจะมีใครพูดอะไรอลิซจัดการฟาดฟามือลงบนใบหน้านาบีอย่างเต็มแรงใบหน้านาบีหันไปตามแรงตบของอลิซ 
อลิซยืนฟังกำมือแน่นมานานแล้วกับคำพูดคำจาของนาบี ไม่คิดว่าจะเลวร้ายขนาดนี้ 
 
"ยืนฟังมานานเเล้ว นี่มันเรื่องมึงกับกู เพื่อนกูไม่เกี่ยว ส่วนนี้ กูทำแทนที่มึงจะทำกูเมื่อกี้นะ" จบประโยคของอลิซ 
มือบางของอลิซหันไปยกถังน้ำที่เช็ดหน้าต่างในห้องแต่ยังไม่ได้ไปทิ้ง น้ำมีอยู่ประมานครึ่งถังราดลงบนหัวนาบีอย่างไม่ไตร่ตรอง 
 
นาบีไม่ด่าไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น เพราะตอนที่โดนถังน้ำราดใส่นาบีเหลือบไปที่ประตูห้องก็เจอเพื่อนตัวเองยืนอยู่ส่งสัญญาณให้ว่าคนที่ให้ไปตามมาๆแล้วและเพื่อนคนอื่นที่ตอนแรกเตรียมจะใส่อลิซกับนาบี ตอนนี้กับถลาตัวเข้ามาประคองนาบีอย่างเร่งด่วน 
 
เมเบลอลิซยืนมึนงงๆกับเหตุการณ์ทั้งหมด ทำไมนาบีมันเป็นงี้แล้วอีพวกนั้น 
 
"อลิซ!!!! เธอทำอะไรนาบีน่ะ!!"เสียงเย็นเฉียบดังกร้าวมาจากข้างหลัง 
"ชั้น....ไม่ได้ทำนะมันหาเรื่องชั้นก่อน" อลิซกล่าวเสียงติดขัด เมื่อโฮวอนมองมาด้วยสายตาโกรธกริ้ว 
"แล้วนี่คืออะไรล่ะ ยังมาโกหกอีก เธอมันแย่จริงๆ อลิซ" จบประโยคโฮวอนก็ถลาตัวเข้าไปประคองนาบีทันที 
"ฮึก...พ...พี่โฮวอน ฮือออ...นาบีเจ็บ ฮึกก" นาบีตัวสั่นเทิ้มด้วยแรงสะอื้น ฝ่ามือตัวเองลูบบริเวณแก้มเพื่อให้โฮวอนรับรู้ 
"ไม่เป็นไรนะ นาบี พี่อยู่นี่แล้ว ไม่ร้องนะครับ "โฮวอนพูดเสียงอ่อนพลางลูบใบหน้านาบี โฮวอนจ้องอลิซตาเขม็ง
"พี่โฮวอน ฮึกกก นาบีไม่ได้ตั้งใจ นาบีแค่ทำนมหกใส่ ฮึกกก อลิซเอง"นาบีว่าพลางซบหน้าลงกับอกของโฮวอน โฮวอนลูบหัวนาบีเพื่อปลอบประโลม ใครจะรู้ว่าใบหน้าเปื้อนน้ำตาของอลิซมันแฝงไปด้วยรอยยิ้มร้าย
 
"เรื่องแค่นี้ ทำไมเธอถึงต้องทำรุนแรงขนาดนี้ด้วย นาบีเค้าไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอ ถึงขั้นต้องลงมือทำร้ายนาบีเลยหรอ สงสัยตอนอยู่เมืองไทยเธอคงเป็นเด็กที่ร้ายกาจคนนึงสินะ!!!"  เหอะ! โฮวอนนายเชื่อนาบีงั้นสิ
"ทำไมนายไม่ถามชั้นล่ะ ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง รอยที่เสื้อชั้นมันมีจุดเดียวหรือไงกัน มันมีทั้งตัว นายเห็นมั้ยโฮวอน!!! " อลิซจ้องหน้าโฮวอนพลางอธิบายก่อนปลายประโยคจะตะโกนใสหน้าโฮวอน
"ชั้นไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ชั้นเชื่อในสิ่งที่ตัวชั้นเห็น เธอมันร้ายกาจอลิซ"
"นี่!!!! โฮวอน ใช้สมองบ้างสิ ฟังเพื่อนชั้นบ้าง อย่ามาเชื่อในสิ่งที่เห็นตอนนี้" เมเบลเหลืออดจึงตะคอกใส่โฮวอน 
"เมเบลเธอเงียบปากไปเลยนะ ไม่ต้องมาพูดเธอก็ต้องเข้าข้างเพื่อนเธออยู่แล้วสิ" โฮวอนว่าแค่นั้นก่อนจะช้อนตัวนาบีขึ้นอุ้ม 
 
"โฮวอน..ไหนๆนายก็คงเกลียดชั้นอยู่แล้ว งั้นนายช่วยเกลียดจนไม่อยากอยู่ใกล้ชั้นอีกนิดแล้วกัน " อลิซก้มหน้าพูดเสียงสั่น แต่ยังคงบังคับให้เป็นปกติ 
โฮวอนพยายามไม่สนใจตอนนี้เค้าสนแค่น้องสาวในมือที่ร้องไห้สะอื้นไม่หยุด จึงเตรียมจะเดินหนี แต่ต้องหยุดอยู่ข้างหลังอลิซ 
 
.
.
"ชั้นชอบนายว่ะ....ชอบตั้งแต่แรกเลยล่ะ แต่เสียดายตอนนี้กลายเป็นรักซะแล้ว .แค่นี้แหละที่อยากบอก ได้ยินแล้วเข้าใจแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปนะ ไม่ต้องคิดอะไร คิดว่าเป็นคำพูดแย่ๆ ของคนแย่ๆเลวๆอย่างชั้นแล้วกัน"อลิซว่าพลางเค้นยิ้มก่อนจะตบบ่าโฮวอนแล้วเดินออกไป 
 
 
โฮวอนยืนนิ่งกับคำพูดของอลิซ .คำว่ารักที่ออกมาจากปากอลิซมันทำให้เค้ารู้สึกวูบโหวงแปลกๆ โฮวอนที่ฟังมีบางช่วงที่ได้ยินน้ำเสียงตัดพ้อน้อยๆของอลิซ 
 
ไม่รูผมไม่รู้ ว่าผมรู้สึกอะไรผมตอบตัวเองไม่ได้หรอกว่าที่เธอพูดออกมาผมรู้สึกอะไร 
 
"พ..พี่โฮวอน นาบีหนาว" นาบีเรียกโฮวอนที่เหมือนกับจะสติหลุดไปแล้วกับคำพูดของอลิซ 
 
"โฮวอน พูดอะไรดูมองให้ดีก่อนที่จะมาว่าเพื่อนของชั้น คิดดีๆนะ" เมเบลพูดทิ้งท้ายแค่นั้นก่อนจะเดินตามอลิซออกไป ตามไปด้วยคอปเตอร์ 
 
 คิดดีๆงั้นหรอ........
 
 
 
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
 
 
 
TALK : มาต่อแล้วววววว งงป้ะ?  ไม่งงใช่มะ 
โอโห....นาบีมันร้ายยยยย วันนี้อยู่ทีมใคร 
#ทีมโฮวอน #ทีมอลิซ
#ทีมเมเบล   #ทีมฮันบยอล 
และยัยตัวร้าย #ทีมนาบี 
 
ฮ่าๆๆๆๆ....เวิ้นอะไรอิไรต์...
หนุกไม่หนุกบอกกันมาเล้ย
 
เม้นให้เราได้ดีใจหน่อยนะ ค่ะ 
 
แต่ถึงยังไงก็รักทุกคน 
 
นักอ่านเงา หรือ นักอ่านที่มาเม้น
 
สำหรับวันนี้ลาไปก่อนสวัสดีคร้าบบ