Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

         นี่ก็ผ่านมาได้หลายอาทิตย์แล้วสำหรับการมาอยู่ที่นี่ของสองสาวมีอะไรหลายๆอย่างดีขึ้นนิดนึง ย้ำว่านิดเดียว ส่วนไอ้แผนพิชิตใจสองหนุ่มปารค์ก็ยังดำเนินไปเรื่อย สองสาวได้มาได้กลับพร้อมสองหนุ่ม อลิซกับโฮวอนถึงจะชอบทะเลาะกัน แต่ก็มีฝ่ายโฮวอนเองแหละที่ชอบแต่ตะชวนทะเลาะส่วนอลิซก็กวนกลับไปเท่านั้น การเดินกลับบ้านของสองคนนี้มันจึงไม่เงียบเหงาเลยสักนิด  ส่วนเมเบลฮันบยอลคู่นี้คู่รักคนเย็นชา ฮันบยอลพูดน้อยยิ้มยาก ทำเอาเมเบลคิดหนักหลายครั้งในคราวที่จะชวนคุยด้วย แต่เจ้าตัวก็ยังคงคอนเซ็ปเดิมคือ พูดเข้าไปตื้อเข้าไปเดั๋ยวก็พูดด้วยเอง พอทนไม่ไหวเข้าฮันบยอลก็จะหันมาเอ็ดเมเบลเสียงเย็นๆ นั่นทำเอาเมเบลอมยิ้ม เพราะประโยคน้อยๆบางครั้งมันทำให้คนเรามีแรงสู้ต่อ เหมือนตอนนี้ที่ฮันบยอลเริ่มจะ..พูดคุยกับตัวขึ้นมานิดนึงแล้ว.....   

 

 

 

 

   วันนี้ก็มาถึงวันงานต้อนรับนักเรียนใหม่และปีการศึกษาใหม่ของโรงเรียนชื่อดังในโซลที่สองสาวเรียนอยู่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

 

"ให้แม่ไปดูมั้ยจ้ะ โฮวอน"โซวอนเอ่ยเสียงนุ่มกับลูกชาย ขณที่โฮวอนกำลังนั่งสวมรองเท้าผ้าใบคู่ใจราคาแพงอยู่จึงเงยหน้าขึ้นมองผูเป็นแม่

"ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวแม่ต้องไปดูร้านเพชรอีก วกไปวนมามันเสียเวลานะฮะ" โฮวอนเอ่ยตามจริง

"ไปดูลูกชายสุดหล่อเล่นดนตรี  แล้วคอยไปมองสาวๆที่มาตามกรี้สลูกแม่อีก ว่าหน้าตาเป็นไง หรือไอ้ที่ว่าตามกรี้สกลายเป็นสาวเทียมหมดแม่ได้รู้ ไง " โซวอนพูดติดตลกกับลูกชาย ทุกครั้งที่โฮวอนต้องขึ้นแสดงดนตรี ตนไม่เคยมีเวลาไปดูลูกเลย เพราะช่วงก่อนหน้านี้โซวอนวุ่นวายอยู่กลับการดูแลกิจการร้านเพชรที่ตอนนี้ขยายาสาขาที่สี่แล้วในเกาหลีใต้ พอตอนี้มีเวลาลูกกับบอกปลัดอีก ลูกอาจจะประหม่าก็ได้เนาะ 

 

"แหม่...แม่ฮะ มันก็มีหมดและครับ ผมน่ะฮอตจะตายไป" โฮวอนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"จ้า...แล้วนี่ตกลงจะไม่ให้แม่ไปดูจริงๆหรอ"

"ฮะ อย่าไปเลย เดี๋ยวผมเห็นหน้าแม่แล้วประหม่าเล่นผิดขึ้นมาเสียชื่อแย่เลย"โฮวอนกล่าวพลางส่งยิ้มให้แม่ 

นั่นเป็นช่วงที่สองสาวเดินออกมาจากห้องอาหารพอดีจึงทำให้ได้ยินประโยคน่ารักๆของแม่ลูก ทำให้อลิซอมยิ้มได้ง่ายดาย

 

"เอางั้นก็ได้ลูก งั้นตั้งใจเล่นนะจ้ะ "โซวอนพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น พร้อมยื่นมือไปยีผมสีชข้มด้วยความเอ็นดูตนไม่ได้โกรธลูกชายเลยสักนิดที่ไม่ให้ไป 

 

"โง้ยย...แม่ผมเสียทรงหมด" โฮวอนหน้ายู่แล้วใช้มือจัดทรงผมให้เข้าท่า

 

โซวอนยิ้มหวานให้กับลูกชาย ก่อนจะหันไปก็เจอสองสาวที่ยืนอยู่ห่างๆ ตนจึงส่งยิ้มไปให้ พร้อมกับฮันบยอลที่ลงมาจากบันไดพอดี 

 

"เอ่อ.....คือไม่ได้จะแอบฟังนะค่ะ"อลิซเอ่ยด้วยหน้าเจื่อนๆ

"แม่ได้ว่าไรสักหน่อยลูก" โซวอนเอ่ยพลางยิ้มขำกับสีหน้าเจื่อนๆของสองสาว

โฮวอนเบ้ปาก..

"แฮร่ๆ.....หนูนึกว่าคุณป้าจะโกรธซะอีก" อลิซขำแห้งๆ

"อ้าว...ทำไมพึ่งลงมาล่ะฮันบยอล" โซวอนกันไปถามฮันบยอล นั่นทำให้เมเบลหันไป

"ผมลืมขอ น่ะครับ" ฮันบยอลเอ่ยเรียบก่อนจะก้าวขายาวไปใส่รองเท้าราคาแพง

"อ้อๆ แม่ว่ารีบไปเถอะลูกเดี๋ยวจะสายนะ" โซวอนเอ่ย

ทั้งสี่คนจึงรีบเดินไปขึ้นรถตู้โฟลค์สีดำเงา 

 

"อ้ะ...เจ้าแดบัก" เมเบลสะดุดตากับเจ้าแมวอ้วนขนปุยยาวสีขาวที่วิ่งดุ้กดิ้กมาจากทางไหนสักทาง

เจ้าแมวแสนเชื่องไซร้อยู่ตรงช่วงขาเรียวของเมเบล

"น่ารักจริงๆ โหย.. ไม่ได้เล่นกันเลยงั้นเดี๋ยวเย็นนี้ชั้นจะกลับมาเล่นด้วนน้า" เมเบลย่อตัวลงนั่งคุยกับเเมวอ้วน 

สามคนในรถมองด้วยสายตาต่างกันอลิซมองปกติเพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนตนน้ะคลั่งแมวแค่ไหน ส่วนโฮวอนมองเฉยๆ พลางเลิกคิ้วหนา 'คุยกะแมว'เนี่ยนะ และฮันบยอลมองด้วยแววตาที่ไม่มีใครอ่านออก 

 

"ชอบหรอลูก" เมื่อเห็นดังนั้นโซวอนจึงต้องเดินออกมา

"ใช่ค่ะ หนูชอบแมวมากๆเลยล่ะค่ะ" เมเบลเอ่ยยิ้มกริ่ม

"เจ้าตัวนี้มันเชื่อง มันเป็นแมวของพี่บยอลน่ะลูก ต่างจากเจ้าของมากสินะ ว่ามั้ย แมวมันขี้เล่น ส่วนเจ้าของนี่ขรึมเชียว" 

"ใช่ค่ะ เชื่องมากๆเลย .ไม่น่าเชื่อเลยนะค่ะ ว่า เอ่อ....พี่เค้าจะชอบเเมว"

เมเบลขณที่มือก็ลูบหัวแมวอ้วนอยู่

"ใช่ไม่น่าเชื่อว่า ผช.อย่างนี้จะชอบแมวแต่ก็ต้องเชื่อแหละว่าตัวนี้ พี่เค้ารักจริง คงเพราะเลี้ยงเจ้าแดบักตั้งแต่เล็กๆด้วยมั้งลูก "

เมเบลยิ้มกับเรื่องราวของคนที่ตนหลงรัก

 

"นี่!!!!! จะไปมั้ย ร.ร หรือจะนอนคุยกะแดบักที่นี่เลยล่ะ" เสียงโฮวอนตะโกนมาจากในรถ

"โอ้ย!!! ขี้โวยวายชะมัด" อลิซแกล้งทำเสียงน่ารำคานใส่โฮวอน โฮวอนหันควับมามองอย่างไว

 

เมเบลรีบลุกขึ้นแล้วหันไปเบ้ปากใส่โฮวอนแล้วเหลือบดูฮันบนอล ตอนี้เค้าได้ใสเบ้าท์แล้วหลับไปแล้วมั้งเนี่ยก่อนจะก้าวเท้าขึ้นไปนั่งตรงที่ข้างๆอลิซ

 

 

 

 

 

 

-ณ. โรงเรียนชื่อดังในโซล-

 

สี่หนุ่มfour handsome กำลังนั่งรอการขึ้นแสดงดนตรีอยู่หลังเวทีเนื่องจากเครื่องดนตรีทุกชิ้นถูกจัดเตรียมวางเรียบร้อยอยู่บนเวทีอยู่แล้ว จึงทำให้ตอนนี้ทั้งสี่หนุ่มกำลังนั่งฝอย กันอยู่หลังเวที ไร้ท่าทีกังวลใจ เนื่องจากพวกเขาผ่านการแสดงแบบนี้มาบ่อยแล้ว...

 ****ต่อ***--

หอประชุมของ ร.ร มัธยมชื่อดังเต็มไปด้วยนักเรียนระดับชั้น ม.4ทั้งหมด เนื่องจากมีเด็กที่เข้ามาใหม่ในช่วงม.4เยอะ จึงทำให้ที่นั่งในหอประชุมเต็มจึงแทบจะไม่เหลือที่ว่าง 

"โอ้ย...แอร์ในนี้เย็นชะมัดเลย " อลิซบ่นกระปอดแปด 

"นี่!!! วันนี้ว่าที่แฟนแกจะโชว์การแสดงให้กำลังกันใจยัง"เมเบลแซว

"หึ! ให้กำลังใจ ตั้งแต่หมอนั่นลงจากรถมาก็ตรงดิ่งมาที่นี่เลย ชั้นยังไม่ได้พูดด้วยสักคำเลยเหอะ" อลิซเอ่ยน้ำเสียงนอยด์ๆ พลางเบ้ปาก 

ถึงจะได้คุยกันบ้างก็ใช่ว่า จะได้คุยบ่อยนี่นา 

 

"เอาน่า แต่ถือว่ายังคืบหน้านะ อย่างน้อยๆ ถ้าชั้นเดาไม่ผิด โฮวอนคง 'จะ' เริ่มเปิดใจแล้วล่ะ " เมเบลพูดพลางตบไหล่ให้กำลังใจเพื่อนรัก 

"แหม่..เน้นจริงๆเลยนะ 'จะ' เนี่ย ว่าแต่แกเหอะ ดูท่าจะ.."

"ยังเลย! คุยยาก ยิ้มยาก โห้ยย ชั้นล่ะเพลีย แต่ยังไงชั้นน่ะ ไม่มีวันยอมแพ้หรอกนะ " เมเบลทำหน้ามุ่งมั่นแล้วยกกำปั้นแบบสู้ตาย อลิซเห็นแล้วถึงกับยิ้มแหย๋ๆ ให้ความเด็กๆของเพื่อนเลย 

"โอ้ะ!!! คนนั่นไง ที่ชั้นบอกแกว่า มาถามว่าชั้นชื่อไรหน้าตาดูแบดมาก นิสัยคงจะแบด พอๆกัน " เมเบลชี้ไปที่จองเบ ที่อยู่ดีๆก็เดินเข้ามาในหอปะชุม ทั้งที่วันนี้จะมีแต่ นร. ม.4 แต่กลับมีจองเบกับเพื่อนหน้าห่วยอีกสคนเข้ามาได้ 

 

"อ๋าาาาา  หมอนั่นน่ะหรอ ที่ชื่อ จองเบ ใช่มะ เออ หน้าตาดูเจ้าเล่ห์พิกล  แกก็อย่าไปอยู่ใกล้ๆล่ะ หมอนั่นดูท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย" 

"แน่อยู่แล้ว ใครจะไปอยากเข้าใกล้ ชั้นรู้สึกแหม่งๆด้วยล่ะ เหมือนมีลางสังหรแปลกๆ "

และแล้วบทสนทนาก็จบลงเนื่องจากมีพิธีกรขึ้นมาบนเวที

 

 

"สวัสดีครับ น้องๆนร. ทุกคน และ คุณครูในหอประชุมแห่งนี้ด้วยนะครับ " เสียงของพิธีกรคุ้นหูทำให้เมเบลต้องเงยหน้าขึ้นมอง

"ค่ะ สวัสดี น้องๆทุกคน และคุณครูทุกท่านนะค่ะ" 

 

"ย่าห์ พี่ยงฮวา กะ พี่กาอึนนี่นา" เมเบลพูดขึ้นมา

"ใช่ เอ้อ มองไปรอบๆนี่ ทำไม พวก นร. หญิงเกือบทุกคนถือช่อดอกไม้ กันมาเต็มเลย '' อลิซเอ่ยตอบแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ

"เออใช่  อย่าบอกว่าเอามาให้..."

"โฮวอน อ้ากกกกก ไม่เอาๆ ไม่ให้ให้น้า "อลิซแหกปากแบบเก็บกด กับเมเบล

"เห้ย! ใจเย็นๆ ให้ก็ให้ไปอย่าได้ใส่ใจท่องไว้ เราอนาคตตัวจริง ฮี่ๆ" เมเบลพูดไปขำไป

นั่นทำให้อลิซทำตามอย่างว่าง่ายแล้วหันไปสนใจบนเวทีต่อ

 

"อ่า พี่ขอให้น้องๆทุกคนเงียบเสียงหน่อยนะค่ะ ตอนนี้ได้เวลาแล้วค่ะ ที่ ท่าน ผอ.แห่ง ร.ร มัธยมชื่อดังของเราจะกล่าวให้โอวาทและแนะนำแนวทางในการเรียนของน้องๆ "

"ขอเชิญท่าน ผอ. ขึ้นมาบนเวทีเลยครับ" 

พี่ยงฮวานี่ดูแตกต่างจากตัวจริงเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ดูสงบสเงี่ยมเชียว เมเบลขบคิดในใจ

 

หลังจากกล่าวเชิญ ผอ. ทั้งสองพิธีกรจำเป็นก็แยกไปยืนข้างเวที  ผอ.ได้กล่าวให้โอวาทและเเนะนำต่างๆเกี่ยวกับเด็กนร.ใหม่ยาวเหยียด จนหันไปมองบางคนมีหลับด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆ พอผอ.พูดเสร็จก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย...

 

"เราได้ฟัง ผอ.พูดกันจบไปแล้วนะค่ะคราวนี้ก็ถึงเวลาที่ สาวๆ ต่างรอคอยกันแล้วใช่มั้ย"

"ใช่ค่าาาา" เสียงนร.หญิงตะโกนกลับไป เราสองคนเลยเออออตะโกนตาม 

"งั้นพี่ว่าเรามาเรียกพวกเค้าออกมาเลยกันดีกว่า..." ยงฮวาพูดยิ้มกริ่ม

"พี่ๆ FOUR handsome !!!!!!!!." 

นั่นไงว่าแล้วไม่มีผิด นี่คือช่วงปลดปล่อยใช่มั้ย ตอบ! 

ถ้ามีคนตอบได้ คงตอบว่า ใช่! นี่เป็นการให้น้องๆได้ผ่อนคลาย

หลังจากตะโกนกันไปได้สักสองรอบ ก็ปรากฎชายหนุ่มวง four handsome. ออกมาทีล่ะคนๆจนครบ 4คน 

จะมีใครเขินกรี้สเท่ายัยนี้มั้ย มีหวีงท่าโฮวอนเห็น คงได้รับรู้ความจริงๆเป็นแน่ แต่ดีที่คนเยอะทำให้โฮวอนไม่ทันสังเกตุและเนื่องจากสาวๆในหอปะชุมยังคงกรี้สในความหล่อของ 4หนุ่มไม่หยุด .อลิซจึงกลบเกลื่อนกนี้สตาม 

 

"กรี้สสสสส ไอ้หมีของชั้นนนนนน "  นี่เสียงเพื่อนเค้าเอง

"อ้ากกกกกกก ย่าห์!!! นี่เธอหมายความว่าไงไอ้หมีของชั้นห้ะ! แล้วไอ้หมีคือใคร! " นร.หญิงข้างๆอลิซหันมาแว้ดใส่ 

"ก็หมายความตามนั้นแหละ ทำไมหรอ!  อ้อ ไอ้หมีก็โฮวอนไง " น้านไปกวนเค้าด้วย ยักคิ้วยิ้วมือหนึ่งที

"นี่!!!! พี่โฮวอนของชั้นย่ะ ยัยบ้า!!!! " แว้ดไม่เลิก

"เธอสิมั่ว!! เค้าบอกหรอเป็นของเธอ" หึ สักตั้งไม่ยัยดั้งซีลีโคน

"อร้ายยยยยยย!!!!!! ยัยบ้าๆๆๆ " ยัยคนข้างวีนแตก

"หึย!! เป็นอะไรเนี่ย โวยวายยังกับ ช้างตกมันแหนะ! "อลิซไม่วยเหน็บ

"ย่าห์!!! นี่ว่าชั้นขนาดนี่เลยหรอ ปากดีจริงนะ!!!!,"ยัยนั่นทำท่าง้างมือ

"แล้วจะยังไงเล่า! กลัวมั้ง! " อลิซก็ใช่จะกลัวนะเว้ย

"พอเถอะ! เลิกทะเลาะกันได้ล่ะ นี่ ส่วนเธอ! นั่งไปเงียบๆ เข้าใจนะ!!!"มีหวังถ้าไม่ห้ามได้ตบกลางหอประชุมเป็นแน่ .เมเบลจึงย้ายที่ไปนั่งแทนอลิซและอลิซนั่งที่ตน นั่นไงยัยอลิซยังไม่วายแลบลิ้นใส่เค้าอีก 

"นี่ แกหยุดเลย น้านๆๆ ถึงตาโฮวอนแนะนำชื่อแล้ว "เมเบลชี้ไปที่เวที

 

"อันยองครับ ทุกคน พี่ชื่อ ปารค์ โฮวอน ครับ เรียกพี่ว่าพี่โฮวอน ก็ได้นะครับ " โฮวอนแนะนำตัวแบบเป็นกันเองกับ ทุกคน พูดไปก็ยิ้มหวานให้สาวๆในงาน ใจเต้นเล่น 

 

อลิซเห็นแล้วถึงกับเบ้ปากไม่พอใจ หึ กับชั้นนะ นานๆทีจะได้เห็น นี่เล่นยิ้มเรื่อยราดเชียวนะ หึ! 

 

"พี่ว่าถึงเวลาเเล้วครับ เรามารับชมการแสดงของพวกพี่ที่พิเศษมากที่สุดที่เตรียมมาให้น้องๆกันดีกว่า " จีโฮพูดแล้วส่งสายตามาที่ อลิซ ซึ่งอลิซเองก็รับรู้แบบไม่คิดอะไร จึงส่งยิ่มแล้วชูสองนิ้ว แล้วพูดแบบไม่มีไปให้ 

"ไฟท์ติ้ง..." 

นั่นมันทำให้หัวใจคนฟังพองโตอย่างง่ายดายจีโฮรับรู้แล้วว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เค้าชอบรอยยิ้มเสียงหัวเราะเรื่องตลกต่างๆที่อลิซชอบเล่า มันร้อยรวมกลายเป็นคำว่า'รัก' ที่เค้าพึ่งจะรู้ตัว มันเป็นรักครั้งแรกของเค้าเลยล่ะ 

 

การแสดงดนตรีเริ่มขึ้นด้วยจังหวะสบายๆ แล้วแปรเปลี่ยนเป็นมันนิดๆ กับการโซโล่กลองชุดด้วยฝีมือโฮวอน ทำให้สาวๆในงานต่างๆกรี้สให้กับความเท่ห์ของโฮวอน หนึ่งในนั้นคงไม่พ้นอลิซ ที่คอยมองแต่โฮวอนตลอด มองไปยิ้มไป 

 

"โอ้ยยยย พี่โฮวอน เท่ห์ชะมัดเลย"

"สุดยอดเลยอ่ะ คนนี้ ทั้งหล่อ รวย เก่ง เพอร์เฟ็กส์ ที่สุด "

แล้วอีกบลาๆๆๆ ที่ ผญ.ต่างพร่ำมเพ้อ

 

"แก ไอ้หมีนี่เก่งมากเลยเนอะ"

"อืม ใช่เก่งเหมือนพี่ไม่มีผิด หึๆ"

"โคตรเท่ห์อ่ะ คนอะไรไม่รู้เก่งชะมัด ไม่เสียแรงที่หลงรัก แหม่..ไม่ค่อยอวย" นี่ก็เพ้อไม่แพ้กัน 

"แกนี่ก็เพ้อนะเนี่ย แหง๋อยู่แล้วล่ะ" เมเบลว่าขำๆ 

"นิดนึงๆ..."อลิซตอบ

 

ตลอดเวลาที่ร้องเพลงจีโฮก็มองมาแต่อลิซ แล้วตนก็คิดว่าอลิซมองมาที่ตน......แต่หารู้ไม่ว่าที่อลิซมองคือมือกลองที่อยู่ข้างหลังตัวเองต่างหาก .

 

"นี่ก็จบไปแล้วนะครับ สำหรับการแสดงของ four handsome. มีใครอยากให้อะไรหนุ่มๆรึเปล่าครับ " ยงฮว่าพูดหยั่งเชิงสาวๆ นั้นแหละ สาวๆรีบกุลีกุจอลุกมาอย่างไวแต่ก็มีบางส่วนที่ไม่ได้ลุกไปนะ 

 

"โห หนุ่มๆ นี่สเน่ห์แรงนะค่ะเนี่ย" กาอึนเอ่ยแซว 

หนุ่มๆ หัวเราะพอเป็นพิธีแล้วเดินไปรับของจาก บรรดาแฟนเกิล ใน ร.ร แฟนบอยก็มีอ่ะ ดูดิ 

 

หนึ่งในนั้นมีหนึ่งคนที่อลิซรู้จักดี...

 

"นาบี.....!!!! " อลิซแหกปากออกมาเมื่อเห็นนาบีโจทย์รักของเธอเดินออกมาจากที่นังอย่างไม่รีบร้อนพร้อมกับช่อดอกไม้ ใหญ่มากๆ ย้ำ! 

"โอ้โห! พวงหลีด ป้ะว้ะนั่น "เมเบลอุทาน

"หืมมมม มันชักจะเยอะไปแล้วนะ โว้ย! เซงชะมัดที่วันนี้ไม่มีไรติดมือมาเลย " อลิซสบถอย่างหงุดหงิด

อลิซเริ่มรู้เเล้วว่า นาบีคงจะแอบชอบ โฮวอนแต่โฮวอนน่ะไม่รู้ตัวเพราะช่วงนี้ไปที่บ้านโฮวอนบ่อยด้วย แถมมีของติดมือไปให้คุณป้าตลอดเลย

"เห้ย! ใจเย็น เราก็ไม่เห็นต้องเหมือนคนอื่น ไม่เหมือนสิน่าจดจำ "เมเบลพูดพลางยักไหล่ 

อลิซคิดตามแล้วพยักหน้าเบาๆ แล้วมองไปยังนาบี ที่ยืนพูดคุยกับโฮวอนที่ย่อตัวลงมาคุยกันแบบสนิทสนม

'คุยไรกันว่ะเนี่ย ไม่ได้ยินเลยอ่าา'

อลิซสบถในใน

 

"วันนี้พี่โฮวอน สุดยอดมากๆเลยค่ะ นี่ค่ะ ดอกไม้ของนาบี เตรียมาให้พี่โฮวอนโดยเฉพาะเลย" นาบีพูดพลางยิ้มหวานให้โฮวอน 

"ขอบคุณนะครับ นาบี" โฮวอนรับเสียงนุ่มแล้วยื่นมือไปยีหัวน้องสาวอย่างเอ็นดู 

"โง้ยย!! พี่โฮวอน อ่ะ ผมนาบียุ่งหดมแล้วนะ" นาบีแสร้งตีหน้างอน 

'พี่จะรู้มั้ยนะ ยิ่งพี่ทำแบบนี้ ชั้นยิ่งรักพี่มากขึ้นเรื่อยๆ' นาบีได้แต่คิด 

"โอ๋ ไม่เห็นจะยุ่งเลย เเนวเซอร์ๆไง น่ารักดีออก " โฮวอนพูดไปขำไป แล้วก็ยื่นมือไปทำผมน้องสาวต่างพ่อแม่ให้ดีๆ 

"นาบี น่ารักหรอค่ะ" 

"น้องพี่ น่ารักอยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ไว้เจอกัน "

'น้อง!!!! ไม่ ชั้นไม่ต้องการคำนี้'

''เย็นนี้ นาบีไปหาคุณป้าได้มั้ยค่ะ "

"อื้ม ได้สิ " จบปนะโยคแค่นั้น โฮวอนก็เดินกลับเข้าไปหลังเวทีแล้วข้าวของพะลุงพะลังอีก มากมาย 

 

 

"ผม จะไม่ขึ้นไปบนเวที เด็ดขาด อาจารย์ ก็รู้ว่าผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ " น้ำเสียงเด็ดขาดของฮันบยอลกำลังนืนถกเถียงอยู่กับอาจราย์

"ถือว่า อาจารย์ ขอแล้วกัน เราเป็นรุ่นพี่คนเดียวที่น้องๆ ต่างชื่นชอบแล้วเอาเป็นตัวอย่างเยอะที่สุด" ฟังจากน้ำเสียงดูเหมือนอาจารย์จะกลัวฮันบยอล

"แต่ผม....ก็ได้ครับ ครั้งนี้ครั้งเดียว เท่านั้นนะครับ" น้ำเสียงฮันบยอล อ่อนลงเมื่อเห็นสีหน้าหงอๆ ของอาจารย์

"ขอบใจมาก.." 

 

"อ้าว พี่บยอล มาทำไรฮะเนี่ย" เสียงโฮวอนเอ่ยทักพี่ชายเมิ่อกำลังเดินผ่านและได้ยินเสียงคุยกัน 

"ก็ อาจารย์ ให้พี่ มาพูดเป็นรุ่นพี่ อะไรเนี่ยแหละ" สีหน้าฮันบยอลบ่งบอกได้ดีว่าไม่ชอบเลยสักนิด

"แต่พี่ ไม่ชอบนี่นา  โอ้ะ! ไม่น่าล่ะ มีสาวๆบางส่วนไม่เอาดอกไม้มาให้พวกผม ที่แท้ ก็มีบางส่วนรู้ว่าพี่จะขึ้นพูดนี่เอง"

"ใช่พี่ไม่ชอบ แต่ อาจารย์เค้าขอไง เออแต่พวก ผญ. พวกนั้นรู้ได้ไง ขนาดพี่ พึ่งรู้เมื่อเช้าเอง"

"คงแบบ fc  ตัวยง มั้งฮะ  แฟนๆ พี่ก็ไม่ใช่น้อยๆ " โฮวอนพูดคุยดับพี่ชายอย่างสนุก

"หืม ขนาดนั้นเลยหรอ พี่ไม่ค่อยสนใจด้วยสิ"  ฮันบยอลตอบน้ำเสียงเรียบๆ 

"อ้าว พี่ฮันบยอลสวัสดีคร้าบบบบบบ "เสียงไอ้สามเกลอ 

ฮันบยอลส่งยิ้มบางๆแล้วพยักหน้าให้แบบสุขุม

 

"นร. ปารค์ ฮันบยอล เตรียมตัว" เสียง อาจารย์เดินมาบอก 

"พี่ไปก่อน" ทั้งสี่หนุ่มพยักหน้า 

"โชคดีฮะ พี่ "โฮวอนตะโกน เพราะเค้ารู้ดีว่าพี่เค้าไม่ชอบอะไรพวกนี้ และนี้เป็นครั้งแรกเลยมั้งกับการขึ้นเวที 

 

"พี่มึง ขึ้นเวที ไม่ได้ออกรบ "เสียงไอ้จุนโฮ 

"เสือกกูน่า มึงนี่ เดี๋ยวโบกแม่ง! " โฮวอนหันควัยไปพร้อมทำท่าง่างมือ 

"โหด จริงจริ้ง ทีเมื่อกี้ กะน้องนาบี มึงนี่อ้อล้อ ชิบหาย" เสียงคยองโฮพูดลอยๆ แล้วเดินเอามือไขว้บนหัวเดินออกไป 

หึ!!! กู ไม่รู้เลยมั้งมึงด่ากู 

"พูดถูกใจ กูมาก ไปเดี๋ยวกูเลี้ยงข้าง" ไอ้จุนโฮรีบเดินไปคล้องคอพร้อมหันมาเบ้ปากใส่โฮวอน 

"เชี้ยยยยย ของฟรี หรอรอ กูด้วยสิๆ "นี่อีกตัววิ่งปรู้ดออกไปทันที ไปคล้องคอไอ้จุนโฮอีกที 

 

"พวกมึงนี่แม่ง!!!! "ผมส่ายหัวให้กับสามเกลอเพื่อนรัก แล้วเดินล้วงกระเป๋ามือนึง อีกมือนึงถือไม้กลองคู่ใจ 

ส่วนของต่างๆก็ฝากวางไว้ก่อน 

 

 

 

 

-กลับมาบนเวที-

 

"พี่ลืมบอกไป ว่า ก่อนจบงานต้อนรับ นร.ใหม่ พี่มีเซอร์ไพส์ อีกหนึ่งอย่างมามอบให้ดับสาวก ของหนุ่มคนนี้ "

"เอ้...ใครหรอครับ กาอึน" ยงฮวาแสร้วถามกาอึน

"เราว่าอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า ไปพบกับเค้าเถอะค่ะ ..."

"ปารค์ ฮันบยอล นร.หนุ่มรุ่นพี่สุดป๊อป นักกีฬาบาสเก็ตบอลของร.ร เรา เรียนดี กีฬาเด่น ก็เค้านี่ล่ะค่ะ"

จบคำเพียงแค่นั้นก็เกิดเสียงกรี้สกร้าสอีกแล้ว

 

"ว้ายยยยยย ทำไมชั้นไม่รู้เนี่ย ว่าวันนี้สองหนุ่มตระกูลปารค์จะขึ้นเวทีพร้อมกัน " เสียงสาวคนข้างหน้าเมเบล

"กรี้สสสสสสสสสสสส พี่ฮันบยอล ของหนู "

"ของชั้นต่างหากย่ะ!! " เสียงของเมเบลพูดขึ้นไม่เบานัก ทำให้สาวๆข้างหน้าหันมามอง

"นี่!!!!! พูดอะไรออกมา ห้ะ! " ยัย ผญ.ตาตี่ข้างหน้าหันมาแว้ดใส่เมเบล

"พูดอะไร อ้อ ก็ พูดว่า ของ! ชั้น! ต่าง! หาก! ไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ เอ้...แต่ชั้นก็พูดภาษาคนนี่นา" เมเบลเถียงกลับอย่างไม่ลดละ แถมทำลอยหน้าลอยตาอ้อนมืออ้อนเท้าเค้าอีก 

หึ ยัยนี้ร้ายได้เรื่อง อลิซกล่าวในใจแล้วนั่งดูเพื่อนเถียงกับยัยข้างหน้าต่อตนคิดว่าถ้ายังไม่จบในอีกสามประโยคตนจะห้ามทับเอง ยิ่งอยากจะระบายอยู่เมื่อกี้ยิ่งเห็นภาพบาดใจเมื่อี้อีก ยิ่งทำให้เดือดในใจ

"ย่าห์!!!!! ว่าไงนะ ยัยผมหน้าหมา!! " ยัยนั่นหันมาพร้อมขึ้นเสียงใส่

"อ้ากกกก ผมหน้าม้าเว้ย หน้าเธอสิหมา ห้ะ! จะยังไง!!! " เมเบลเริ่มเดือดแล้วเตรียมจะลุกขึ้นแบบไม่แคร์ใคร

"นี่!!!!! หยุดให้หมด เธอ! หันหน้าไปซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว หันไปซะเซ้! " อลิซตะคอกใส่หน้าคนข้างหน้าอย่าโมโหไม่แพ้เมเบล

ยัยตาตี่สลดทันทีเอาเข้าจริงมันสลดตั้งแต่ที่เมเบลด่าแล้วล้วนี่มาเจออลิซอีก รีบกุลีกุจอหันไปทันที 

 

"ฟู่ววว~~~  ยัย ผญ.เกา นี่แรงชะมัด " อลิซพูดพลางถอนหายใจ

"เห้อ...จริงชั้นนี่ยอมใจ เลย" เมเบลก็เช่นกัน

"ดีละ ชั้นได้ระบายกับ ยัยตาตี่ล่ะ จากเมื่อกี้เห็นภาพเชือดหัวใจไป ยัยนาบี โจทย์หมายเลข1ของชั้น หึ มียีหงยีหัว " อลิซพูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก 

"ชั้นล่ะอยากจะตัวหัวยัยนั่นทิ้งชะมัดเลย หึ้ย..."อลิซกล่าวอย่างหงุดหงิด

"ก็ดี ชั้นเห็นแล้วยังหงุดหงิดแทนเลย"เมเบลกล่าว

"แต่ชั้นว่าตอนนี้แก ควรสนคนบนเวทีนะ เพราะดูท่าเหมือนเค้า พูดใกล้จะจบล่ะ "

เมเบลรีบหันขวับไปมองทันที ก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อฮันบยอลพูดว่า...

"สุดท้ายนี่ พี่ขอให้น้องๆ ทุกคนตั้งใจเรียนแล้วกันนะครับ..."

 

"ย่าห์!!!! ชั้นยังไม่ได้ฟังนายพูดเลย!!!!!!!!!!..." เมเบลลุกขึ้นยืนตะโกนอย่างลืมตัว

.

.

.

เหมือนทุกอย่างหยุด ทุกสายตาจับจ้องมาที่เมเบล และสายตาเจ้าเล่ห์คู่หนึ่งที่มานั่งตากแอร์อยู่หลังสุด 

"หึหึหึ!! สาวน้อย ออกหน้าออกตาจังนะ"เสียงจองเบพูดกับตัวเอง

 

 

 

"อะ...เอ่อ...ชะ...ชั้น ขอโทษค่ะๆๆ" เมเบลพูดกุกกัก พร้อมโค้งทุกคนรัวๆ แล้วก็มีเพื่อนรักลุกขึ้นยืนขอโทษเช่นกัน

"แกนี่เป็น อย่างงี้ทุกรอบ อย่าโพล่งบ่อยนักดิ"อลิซต่อว่าเพื่อนแบบไม่จริงจังนัก 

"ไอ้ลิซ มีไรติดหน้าชั้นป่ะว่ะ มองกันเยอะไปหมด"เมเบลพูดพลางเอามือถูหน้าไปมาจนอลิซต้องห้ามาปราม

"เห้ย! ไม่มี พอๆ .ที่เค้มองเพราะลุกนืนแล้วแหกปากไงล่ะ แต่ตอนนี้แกช่วยมองขึ้นไปบนเวทีก่อน  แกรู้ป้ะ ตอนแกยืนอ่ะ ฮันบยอลมองแกแบบสายตาอึ้งๆอ่ะ ถ้าชั้นมองไม่ผิดนะ"

"หาาาา จริงดิ แล้วไหน ฮันบยอลไปไหนแล้ว" 

"เค้าลงไปแล้วล่ะ ก็แกมัวแต่เอ๋อนี่นา ดีนะวันนี้คอปเตอร์ไม่มาไม่งั้นแกโดนมันว่าอีกแน่" 

เมเบลมุ้ยหน้าไม่พอใจ 

 

"ย่าห์ๆๆๆ จะไปไหน" อลิซรั้งแขนเพิ่อนไว้

"ไปกินข้าว หิวแล้ว งานจบแล้วด้วย" เมเบลเอ่ยน้ำเสียงงอนๆ

"เห....นี่งอนหรอเนีย โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนน้าน้องเบลของพี่บยอล" อลิซลุกขึ้นเดินออกไปแบบไม่สนใจใครเพราะทุกคนก็เริ่ททยอยลุกกันแล้ว 

พูดเท่านั้นแหละ เจ้าตัวก็ฉีกยิ้มกว้าง

"พูดถูกใจ โอเคร หายงอน" เมเบลพูดพลางเดินแกว่งแขนอย่างอารมดี 

"หึ ให้ตายสิ เพื่อนใครว่ะเนี่ย" อลิซบ่น

"เพื่อน ยัยอลิซอ่ะ รู้จักมะ"

"เออ รู้จัก "

 

ต่อจากนี้จะเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรอีกมั้ยเนี่ย.......