Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>
เขียนโดย 
นามเอ๋อๆนิยายอึนๆ
วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.07 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 00.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) 100% ไปกระชับรักกันดีกว่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
18/5/58
"วันแรกของการมาเรียน ที่โซล อยากจะบอกว่าโคตรจะวุ่นวายเลยอ่ะ แต่ ช้า แต่ วันนี้มีเรื่องดีๆ อยู่นะจิบอกให้ เค้าได้นั่งรถมาโรงเรียนพร้อมกับไอ้หมี คนที่เค้าชอบเองแหละ แถมวันนี้ยังได้กลับด้วยกันอีก กร้ากกก ^^ นี่ๆ .อลิซมี เริ่มจะมีศัตรูแล้วล่ะ รู้มะ ชื่ออะไร เอ่อ ชื่ออะไรน้า.....อ้อ ยัยหน้าสี แฮร่....5555 อ่าๆ ชื่อ นาบีมั้ง ก็ยัยนาบี ดันมานั่งกินข้าว กับไอ้หมีของเราน่ะสิ หุหุหุ เรายอมไม่ได้ แผนการของเราต้องสำเร็จสิ .เอ้า ไฟท์ติ้ง! "
อลิซนั่งเขียนไดอารี่ที่เขียนข้างไว้เมื่อกี้ในห้องนอนก็ยิ้มขำไปกับเรื่องราวในวันนี้ ขนาดวันนี้มาวันแรก ยังมีเรื่องเยอะแยะไปหมดแต่เรื่องดีก็มีนะ
-โต๊ะอาหารตระกูลปารค์-
ทั้งสี่นร. ลงมาที่โต๊ะอาหารเรียบร้อยนั่งตามตำแหน่งที่จัดกันไว้อย่างเป็นระเบียบ หลังจากนั้น คุณป้าแม่บ้านจึงจัดการยกถ้วยข้าวต้มร้อนๆหอมๆ มาวางตามตำแหน่ง
"เอ่อ แม่ฮะ ช่วงนี้ผมกลับช้าหน่อยนะ เพราะที่ ร.ร มีการจัดงานกิจกรรมต้อนรับ นร. ใหม่อ่ะ แล้วทาง ร.ร ก็ต้องการให้วงผมเนี่ย .เล่นเพลงเพราะๆ ให้น้องๆ นร.ใหม่ฟัง ผมเลยต้องอยู่ซ้อม" โฮวอนอธิบายให้โซวอนฟัง
"อืม.....ลูกแม่คงไม่ถะเหลถะไหล หรอกใช่มั้ย"
"ไม่แน่นอนฮะ แม่ก็รู้นิสัยผมนี่นา" โฮวอนยู่ปากอย่างงอนๆ
โซวอนยกยิ้มอ่อนโยนให้ลูกชายคนเล็กก่อนจะอดไม่ได้ที่จะส่งมือไปดึงแก้มของลูกชาย หมั่นเคี้ยว
"แม่! ผมโตแล้วนะ" โฮวอนถลึงตาใส่โซวอน
"แล้วเราล่ะ หื้มม มีกลับเย็นรึเปล่า" หลังจากคุยกับลูกชายคนเล็กรู้เรื่องจึงหันมาหาลูกชายคนโตบ้าง
"ไม่ครับ แต่ผมอยากอยู่ซ้อมบาสมากกว่า " ฮันบยอลพูดตามความจริง
"ตามใจเลยครับลูก แต่แม่คิดว่าเวลา มืดๆมันอันตราย แม่ว่าให้คนขับรถไปรับมั้ยล่ะลูก" คำถามสุดท้ายโซวอนพูดกับลูกทั้งสอง
"ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ" ฮันบยอลบอกแค่นั้น แล้วทานข้าวต่อ
โซวอนทำเพียงยิ้มอบอุ่นแล้วพยักหน้ารับกับความเห็นของลูกชาย
***ต่อ***
"ผมไปก่อนนะฮะ "โฮวอนหันมาร่ำลาแม่คนสวย พร้อมก้มหัวทำความเคารพ แล้งขึ้นรถตู้ไปตามด้วยฮันบยอล
"จ้ะ ไปดีๆนะลูก"
"คุณป้าค่ะ พวกหนูไปก่อนน่ะค่ะ" เมเบลพูดกับโซวอน เมเบลและอลิซก้มทำความเคารพแล้วจะก้าวเท้าขึ้นรถ แต่ต้องหันมาเมื่อโซวอนเอ่ยเรียก
"เดี๋ยวลูก.......เย็นนี้พวกหนูจะให้คนขับรถไปรับ หรือ ว่าจะกลับพร้อมพี่ๆ ลูก"
ทำไมจะดูไม่รู้ว่าเด็กสองคนนี้คงจะชอบลูกชายของเค้าล่ะสิ เอาเข้าจริงโซวอนกลับไม่ได้รู้สึกแย่สักนิดถ้าเด็กสองคนนี้จะลงเอ่ยกับลูกของเค้า เพราะเท่าที่มาอยู่นี้ได้เกือบจะอาทิตย์ เด็กสองคนนี้ก็เป็นเด็กดีน่ารักคนนึง ทั้งช่วยงานนู้นนี่นั้น จนบางครั้งเราต้องบอกว่าไม่ต้อง
สองสาวอึกอักเล็กน้อย ตอบไม่ถูก หันมองหน้ากันพลางขยิบหูขยิบตา แต่กลับตอบไม่ได้ จะให้บอกไปได้ไงว่า
'ค่ะ หนูขอกลับพร้อมพี่ๆนะค่ะ' งี้หรอ โหยไม่เอาๆ
"งั้นแม่ว่าพวกหนูกลับพร้อมพี่ๆ จะดีกว่าไม่จ้ะ เอ่อ...แต่ว่า....ถ้าพวกเค้ากลับดึก หนูคงจะไม่..."
"ไม่เดือดร้อนค่ะ......เห้ย" เมเบลหลุดปากพูดออกไป จนอลิซต้องยกมือขึ้นปิดปาก เมเบล แล้วส่งยิ้มแหย๋ๆ ให้โซวอน .
โซวอนทำเพียงหลุดขำของท่าทางของเด็กสองคนนี้
"เอ่อ...คือ หนูคิดว่า" อลิซเริ่มจะพูดแต่เมื่อนึกไปแล้วเราก็อยากจะกลับพร้อมโฮวอนเพื่อแผนที่จะขโมยใจได้สำเร็จง่ายขึ้น
"เอาตามนี้แล้วกันนะ ถ้าหนูสองคนสะดวกจะกลับพร้อมสองหนุ่มก็ไม่ต้องโทรหาแม่ แต่ถ้าจะให้คนขับรถไประบก็โทรมาดีกว่านะจ้ะ" โซวอนพูดพลางส่งยิ้มอบอุ่นมาให้
"ก็ได้ค่ะ" สองสาวขานรับแล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะก้าวขึ้นรถ
เมื่อขึ้นรถมาวันนี้ต้องแปลกใจไปหน่อยเพราะโฮวอนย้ายไปนั่งข้างหน้าข้างๆพี่ชาย
โฮวอนหันหน้ามามองอลิซส่งยิ้มกวนประสาทแล้วยักคิ้วไปทีนึง
'หึหึหึ ไม่ได้แดรกกกกก ผมหรอก แบร่ วันนี้ชั้นนั่งกับพี่เว้ย'
อลิซทำเพียงกัดฟันอย่างหมั่นไส้แล้วย้ายไปนั่งที่ข้างหลังโฮวอน
ส่วนเมเบลก็ขึ้นมาก็เจอฮันบยอลหันมามองหางตาแล้วหันไปสนใจกับหนังสือที่มือต่อ เมเบลมุ้ยปากแล้วไปนั่งที่ข้างในที่ตรงกับฮันบยอล
-โรงเรียนคนดัง-
".เป็นไงๆ เมื่อวานกูเห็นนะเดินกลับกันแม่งโคตรเหมือนแฟนกันเลยเว้ย" เมื่อฮันบยอลก้าวท้าวเข้าห้องก็ตรงไปที่เดิมหลังห้อง ตามด้วยยงฮวาที่มาถึงก่อนแล้วรีบวิ่งมานั่งข้างๆฮันบยอลทันที
"แฟนห่าไรว่ะ พูดไรดีๆหน่อย" ฮันบยอลพูดเสียงเรียบ
"เอ้า ก็มันเหมือนนี่หว่ามึง กูว่าน้องเค้าก็ดูน่ารักดีนะเว้ย"
''หรอ มึงมองผิดแล้วมั้ง" ฮันบยอล พูดแค่นั้น ก่อนจะหันหน้าออกหน้าต่าง
"ย่าห์ๆๆ......กาอึนเว้ยๆ....กาอึน "
"อะไรๆ แหกปากซะ ทำไมมีไร"
"นี่เว้ย เมื่อวานจ้า น้องเมเบล นร. ทุน มานั่งรอกลับบ้านกับไอ้บยอลคนเย็นชาของเราที่โรงยิมเว้ยเห้ย" ยงฮวาเล่าให้กาอึนฟังอย่างออกรส
"ห้ะ! จริงดิ น้อว....มันแหม่งๆ นะเว้ย"กาอึนตาลุกวาวทันที
"เออ จริงดิ ไม่อยากจะโม้ นะคุณ เดินข้างๆกันโคตรเหมือนคู่รักเลยมึงเอ้ย"
"คนนี้ ป่าวว่ะ ที่จะมาละลายน้ำแข็งเจ้าชายเย็นชาของเรา"
"ไม่แน่ๆ เมเบลฮันบะ.....โอ้ย!!!! " ยงฮว กำลังฝอยอย่างเมามันอยู่ดีๆ ก็มีมือของ นักกีฬาบาสของ ร.ร มาตบเข้าที่กบาล
"หยุดแพร่ม! ถ้ายังอยากนั่งตรงนี้" ฮันบยอลเอ่ยเสียงเย็นแววตาโหดสึส
"....." ยงฮวาลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"แกด้วย กาอึน มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก"
"แหม่...ซีเรียสนะ อนาคตใครจะรู้ล่ะ"
ฮันบยอลหันมามองค้อนใส่กาอึน
"เออๆ ไม่ๆ ไม่มีทาง จบนะเว้ย หึหึ ระวังเถอะ"
-โต๊ะรวมพลคนโคตรหล่อ-
"นั่นไงมาแล้ว มือกลองสุดหล่อ" จุนโฮพูด
พอโฮวอนหย่อนก้นลงนั่งตรงโต๊ะที่มันว่างสำหรับเค้าพอดี ก็มีคำถามมากมายมาเต็มจากปากเพื่อนรัก
"ไอ้โฮวอน เมื่อวานน้องเค้ากลับไงว่ะ"
"..."
"มึงคงไม่ปล่อยให้น้องเค้ากลับเองใช่มะ"
"..."
"มึงปลุกน้องเค้ายังไงฮารด์คอรด รึเปล่า"
"...."
"กูถามมึงตอบดิว่ะ"
จีโฮรัวถามคำถามอย่างคนเป็นห่วง
"ไอ้เชี่ย! กูจะตอบยังไงว่ะ พอจะเอ่ยปาก มึงก็พูดอีกและ พอจะตอบมาอีกและ แล้วมึงจะให้กูตอบตอนไหน ทุกอย่างโอเครเมื่อวานยัยติ้งต้องกลับพร้อมกูโอเครนะ จบ เปลี่ยนเรื่อ ไอ้คยอง มึงหยิบขนมหมีมาดิ้"
โฮวอนรัวตอบคำถาม ทันที .พอเหลือบไปเห็นขนมเยลลั่หมีของโปรดจึงให้เพื่อนหยิบมาให้
จีโฮยิ้มแหย๋ๆให้ โฮวอน
"กูว่ามึงชักจะห่วงน้องเค้าเวอร์ไปและ ไอ้จีโฮ" คยองโฮพูด
***ต่อ***
"เวอร์ อ๋อว่ะ ตรงไหน ที่ว่าเวอร์ ไหนลองบอกมาดิ้" จีโฮตอบ
"กูว่านะ ทุกตรงอ่ะแหละ ถามอย่างกับเป็นแฟนน้องเค้างั้นแหละ" จุนโฮที่นั่งเงียบอยู่นาน แทรกขึ้นมา
"แหย๋~~~ กูว่าใครได้ยัยติ้งต๊องเป็นแฟนนะ ซวยทั้งชีวิต ซวยเหี้ยๆ กินก็เก่ง ปากก็มาก นิสัยก็ห่าม ผญ.ป่าวว่ะ" โฮวอนแทรกขึ้นมาแล้วเบ้ปาก หลังจากเขมือบน้องหมีหมด
"ห่า นี่ก็เยอะไป กูว่านะมึงอาจจะยังไม่เห็นด้านอ่อนหวานของน้องเค้าก็ได้ ไม่แน่นะ.......ถ้ามึงได้เห็นอาจจะตกหลุมรักแบบไม่รู้ตัวก็ได้นะเว้ยยยย" จุนโฮพูดขึ้นมาพลางท้าวคางอย่างใช้ความคิด
โฮวอนทำท่าสะอิดสะเอียนเกินจริง แล้วลองนึกภาพดู หืมมม อยากจะบอกว่า ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าผมกับยัยนั่นเป็นแฟนกัน อึ๋ยยย~~ ผมว่ากัดกันตายแหง๋
จีโฮนั่งมองโฮวอนทำท่าบ้าบอ แล้วก็ขำ เค้าก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันไอ้ที่เพื่อนบอกเกินจริงนี่มันยังไงหรอ
-ห้องเรียนอลิซ-
อลิซนั่งหลังห้อง แล้วก็มองไปเรื่อยเปื่อยมองอย่างทั่วห้องก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น ด้วยความไม่ชอบใจ ก็ดูสิ ผญ.ทั้งห้องนี่มุงกันอยู่แต่หน้าห้อง เพราะอะไร เพราะยัยนาบี น่ะสิ หล่อยอยู่ไหนสมุนอยู่นั่น ะมีก็แต่ส่วนน้อยมากๆ ที่ไม่ขอคบค้าสมคมด้วยอย่างเช่นคนข้างๆ เค้าตอนนี้ไง ดูเรียบๆ นิ่ง สรุแคือเด็กเรียนแน่ๆ
"นี่ เธอชั้นถามไรหน่อยสิ พวก ผญ. ในห้องนี้เค้าชอบนาบีกันหมดเลยหรอ" อลิซหันไปถามเพื่อนข้างๆ ที่ขึ้นชื่อว่าดูเรียบร้อย
"ห้ะ........อ๋อ ช...ใช่ " เธอตอบแล้วรีบก้มหน้ามองฝามือตัวเองที่ประสานกันอยู่ที่ตัก .อลิซจึงมองตามแล้วขมวดคิ้วงง พอเงยหน้าขึ้นมา ก็เจอนาบีเดินมาทางเค้าพอดีเลย
"เป็นไง เรียนได้มั้ย''
ไม่ยุ่งได้มั้ย รู้ไว้ด้วยเธอศัตรูชั้น
"ก็ได้นะ"
"แล้วนี่เธออยู่ที่บ้านเดียวกันกับ พี่โฮวอนแล้ว พี่บยอล หรอ" นาบีถามด้วยสีหน้าแปลกๆ จนอลิซเริ่มจับทางได้
"อื้ม...ใช่" อลิซนิ้มกว้างแล้วตอบไป
"ดีจังเลยนะ ยิ่งช่วงนี้ชั้นไม่ค่อยได้เข้าไปหาคุณแม่เลย เลยไม่ได้รู้เรื่องไรสักอย่าง เดี๋ยวช่วงนี้ต้องเข้าไปบ่อยๆล่ะ" นาบีตอบหน้าระรื่น
"เอ่อ.....เธอบอกชั้นหรอ" อลิซพูดขัด
"ก็คุยกับเธอนี่นา เธอนี่ดูเป็นคนอารมณ์ขันอยู่นะ"
ไม่ได้ขันเว้ย! ชั้นแค่อยากจะขัดความสุขคุณเธอนั่นแหละ
"แฮร่ๆๆ......เธอคิดว่างั้นหรอนาบี "
"ใช่ งั้นเดี๋ยวชั้นไปก่อนนะ อาจารย์มาพอดี"
นาบีเดินกลับมานั่งที่ตนเอง
นี่คือล่ะมาดีหรือแฝงอะไรป่าวว่ะ กูล่ะงง คนเกาหลี
"เอ้ะ! นั่นมันไอ้หมีนี่นาเรียนอยู่ห้องตรงข้ามกันเลยอ่า สุดยอดค่อยมีกำลังใจเรียนหน่อย ย่าห์ๆ,นั่นอะไรมีผญ.มาทำอะไรอ่า"
อลิซนั่งเคลิ้มมองตึกตรงข้าม แล้วยิ้มหวานก่อนจะหน้าหงิกเมื่อเห็น ผญ. มารุมล้อม
-ห้องเรียนเมเบล-
"ไอ้เตอร์ๆ "เมเบลกระทุ้งศอกคนข้างๆ
"อะไรๆ เจ็บๆ เบาๆดิว่ะ"
"นู้นๆ คนนั้นหล่อโฮกเลยป่ะ โคตรของโคตรอ่ะ" เมเบลชี้ไปที่ตึกตรงข้าม ที่เห็นฮันบยอลกำลังเดินเข้าห้องอยู่ ร.ร นี่เฟี้ยวมากมีบันไดเชื่อมระหว่างตึก ด้วย แถมชั้นเดียวกันอีก
"ไหนว่ะ ไหน อ๋อ.....น้อยกว่าเรานะ"
เมเบลจิ้ปากแล้วมองค้อนคอปเตอร์ด้วยความหมั่นไส้
"ใช้ตา..........ตุ่ม มองหรอ หนังหน้าแกยังไม่ได้เท่าขี้เล็บเค้าเลย วุ้ย ! "
"ย่าห์ ไอ้เบล แกว่าชั้นขนาดนี้เลยหรอ ชริ !" คอปเตอร์แกล้งยู่ปาก
"ง้อนะ หายงอนได้ล่ะ" เมเบลหันไปพูดห้วนๆ ใส่คอปเตอร์
"เออ หาย ไอ้บ้านี่ ผญ.เถื่อน" คอปเตอร์กันมาหา
เมเบลยักคิ้วกวนๆพร้อมยักไหล่ไปหนึ่งที
"เบล! แกชอบคนนั้นหรอ คนที่แกชี้อ่ะ" คอบเตอร์โพล่งออกมา
"เห้ย! เรียกซะ จะให้คนทั้งห้องมาคุยด้วยไง อะไรไหน อ๋ออออ ชอบดิ ชอบนะเว้ย ชอบแบบไร้เหตุผลอ่ะ แต่มันตงิดๆ ใจอะไรบางอย่างไม่รู้ด้วย"
"อะไรว่ะตงิดๆ บอกหน่อยดิ"
"ไม่บอก"
"เอ้อ จำไว้นะ เหอะ! "
"จะพยายาม เอ้า นู้น อาจารย์มาล่ะ" เมเบลชี้ไปมี่อาจารย์ที่กำลังเดินมาหน้าห้อง
-พักเที่ยง-
เรียนมาครึ่งวัน พักย่อย ก็ผ่านไปแล้วตอนนี้ก็ถึงพักใหญ่ได้เวลารวมตัวของสามชาติไทยในเกาหลีซะที
"อาหารที่นี่ก็อร่อยเนาะ" เมเบลพูด
"ใช่ๆ แต่ไอเบลมาหลายวันละ ชั้นยังไม่ได้กินต๊อก เลยอ่ะ"
"เออว่ะ ที่ไทยกับที่เกาจะเหมือนกันมั้ยนะ งั้นหยุดนี้เราไปเที่ยวเดินเล่นกันมั้ย"
"เตอร์ ไปด้วยกันป่ะ" อลิซเอ่ยถาม
"คือเราไม่ว่างอ่ะ เราไปทำงานพิเศษน่ะ " คอปเตอร์ตอบ .
สองสาสเอียงคอสงสัย กับคำว่างานพิเศษ
"งานพิเศษไรว่ะ นั่งด้วยกัน ไม่เห็นจะพูดเลย หึ"เมเบลถามหน้าโหด
"เราทำงานที่ร้านกาแฟน่ะ เป็นเด็กเสริฟท์ เพราะเราอยู่ที่พักวันๆมันน่าเบื่อน่ะ"
"อ๋อ อืม ดีล่ะๆ "สองสาวตอบแล้วพยักหน้า
"เบล วันนี้ ยัยนาบีแม่ง.... เดินมาหาเรื่องคุยอีกล่ะ ถามว่าอยู่กะบโฮวอนหรอ นู้นนี้นั่น แล้วยังบอกอีกนะว่าต้องมาที่บ้านๆบ่อยๆล้ะ" อลิซทำเสียงและท่าทางล้อเลียน นาบี
"มีทางเดียวนะ เสแสร้งมากก็เสเเสร้งกลับไป เพิ่มความกวนตีน เข้าไปด้วย วันไหนมันทนไม่ไหวก็เปิดตัวตนจริงๆเอง"
"เอางั้นเลยดิ ฮ่าๆๆๆ งานถนัด แต่ถ้ายัยนาบีเป็นคนดีล่ะ"
"ก็ดีไป ถือว่าได้ เพื่อนเพิ่มไงเล่า"
"คุยไรกันเราไม่เห็นจะเข้าใจ อลิซเธอจะไปเสเเสร้งใส่ใคร"
คอปเตอร์ถามด้วยความอยากรู้
"ไม่ต้องรู้หรอก เตอร์ ถ้าแกตั้งใจฟังชั้นคุยก็รู้เองแหละน่า"
อลิซตอบ
"หึ! ส่วนเกินตลอด " คอปเตอร์บ่นพรึมพรำม แต่เมเบลเหมือนจะได้ยินเลยร้อง "ห้ะ" คอปเตอร์ส่ายหน้าแล้วบอกว่าขอไปห้องสมุดก่อน
"ไอ้เบล ชั้นว่าเราแยกย้ายไป ดำเนินแผนการกระชับรักกันดีกว้ามั้ยยย"
หลังจากทานข้าวเสร็จ สองสาวก็มาเดินเล่นที่สนามหญ้าหลัง ร.ร
"หืม....รุกหนักนะเรา ฮ่าๆๆๆ เอางั้นเลยดิ "
"เอาดิ ช้าไม่ได้นะเว้ย อย่าลืมเรามาปีเดียวเองนะต้องทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคาดหวังก่อนสิว่ะ"
"โอเครค้าาา งั้นชั้นขอตั้งนิยามให้ กับชั้นและก็แก ว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด ฮิ้ววว~~"
อลิซยกนิ้วโป้งแล้วยิ้มหน้าบานเลย
"งั้นเอางี้ เดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้เลย ตอนเย็นก็ไปตามที่ใจเรียกร้องฮ่าๆๆ แล้วเจอกันอีกที ที่บ้าน เครมะ " อลิซจัดแจงแผนการเสร็จสับ
"เออๆ เอางั้นเเหละ แล้วเจอกัน ไฟว์ติ้ง "
สองสาวโบกมือลากัน แล้วๆปจัดแจงกับคนของตน
เออ.....แต่ว่าจะไปหาที่ไหนอีกแล้ว งื้ออออ บ้าจริง!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
