Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด
เขียนโดย 
LadiesAika
วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.54 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.26 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) หนูรักคุณ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หนูรักคุณ
"ลา...ก่อน หนูน้อยหมวก..."
"คุณหมาป่า!!"
"ห้ามพูดคำว่าลาก่อนนะคะ!!!!!!"
"!!!!???"
ถึงแม้หูจะไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง...แต่เสียงใสที่ลั่นเครือนั้นยังแทรกผ่านเข้ามาอย่างชัดเจน
ถึงแม้ดวงตาจะมืดสนิท...แต่กลับรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่ข้างขอบตาจนไม่อาจห้ามน้ำตาไว้ได้
"เจ้า...กลับมา..."
"ก็หนู...ก็หนูสัญญาไว้แล้วนี่คะ"
"หนูน่ะ..อึก...ยังอยากเจอคุณหมาป่าอยู่นะคะ! อยากเข้ามาหาคุณหมาป่าอีก อยากทำพายมาให้มากกว่านี้...อยาก...อยากให้คุณหมาป่าคอยอยู่เคียงข้างหนู"
เสียงของเด็กสาวขาดห้วงไปสักครู่หนึ่ง
"เพราะงั้น...อย่า...บอกลาเลยนะคะ!!!"
เด็กสาวตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนจะปล่อยให้สายน้ำตาที่เอ่อคลอขอบตาทั้งสองข้างได้ไหลรินลงมาอย่างไม่ขาดสายเพราะเธอ...ไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้อีกต่อไปแล้ว...
"ขอบคุณ...ขอบคุณเจ้าจริงๆ..."
เจ้าหมาป่าพยายามฝืนพูดออกไปให้ได้มากที่สุดเท่าที่มันจะทำได้ เพราะมันอยากจะขอบคุณเด็กสาวคนนี้มากจริงๆที่เด็กสาวไม่เคยจะหวาดกลัวเขาทั้งที่เขาเคยพยายามจะสังหารเธอแท้ๆ....แต่กลับยังคงส่งรอยยิ้มอันสดใสที่แสนไร้เดียงสามาให้เขา...
"อย่า...ฮึก...อย่าขอบคุณ..."
เด็กสาวบอกกับเจ้าหมาป่าด้วยเสียงอันสั่นคลอนเพราะว่าคำพูดนั้นของจ้าหมาป่าเหมือนกำลังจะบอกลาเด็กสาวทางอ้อม...
"แล้วก็...ข้าขอโทษ..."
"ฮึก..."
เด็กสาวส่ายหน้าไปมา น้ำตาหยดลงบนตัวของเจ้าหมาป่าใต้อ้อมกอดหยดแล้วหยดเล่า...ได้โปรดอย่าพูดเหมือนกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแบบนั้น
"ขอโทษ...จริงๆนะ..."
เจ้าหมาป่าเอ่ยขอโทษเด็กสาวซ้ำไปซ้ำมาที่ทำให้เธอต้องมาพบเจออะไรที่มันโหดร้ายแบบนี้ เด็กสาวได้แต่ส่ายหน้าไปมา กระชับอ้อมกอดที่โอบกอดเจ้าหมาป่าให้แน่นขึ้น
ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องมาพบเจอเรื่องเช่นนี้...
ขอโทษที่ทำให้ฮู้ตสีแดงของเจ้าต้องเลอะไปหมด...
ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องร้องไห้...
ขอโทษที่ทำไม่ได้แม่แต่เช็คน้ำตาให้เจ้า...
ขอโทษที่ทำให้หัวใจเจ้าต้องเจ็บปวด...
ขอโทษ...ที่ข้าไม่อาจอยู่เคียงข้างเจ้าได้อีกแล้ว
ขอโทษนะ ข้าขอโทษ...ข้าขอโทษ
แต่ก็ไม่อาจพูดออกไปได้เลยแม้แต่อย่างเดียว
"แค่ก!!"
เจ้าหมาป่าไอกระอักออกมาเป็นเลือดอีกครั้ง ก่อนที่มันจะรวบรวมเสียงเฮือกสุดท้ายพูดในสิ่งที่มันอยากจะบอกกับเด็กสาวตรงหน้า...เด็กสาวที่มันหลงรัก
"คำขอสุดท้ายของข้า...คือจงอยู่อย่างเข้มแข็ง...แล้วมีความสุขแทนข้าด้วย"
"สัญญาได้ไหม..."
คำขอสุดท้ายที่เจ้าหมาป่า...ที่เฝ้าฝันว่าอยากเห็นรอยยิ้มของเด็กสาวอีกครั้ง...
"ฮึก...ฮื่อ!!"
เด็กสาวขยักหน้ารับเบาๆ เพื่อบ่งบอกว่าเธอสัญญา
อย่างน้อยๆ...ก็อยากให้จากกันด้วยร้อยยิ้ม...แม้ว่าจะฝืดเฝื่อนหรือเปื้อนไปด้วยหยดน้ำตาก็ตามที
"หนูรักคุณ คุณหมาป่า"
เด็กสาวจุมพิตลงบนจมูกของเจ้าหมาป่าหลังจากเอ่ยคำสุดท้ายเบาๆ
เจ้าหมาป่ายิ้มออกมา...ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา น้ำตาที่เคยรู้สึกว่าเย็นตอนนี้กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นแทนที่...
แม่รักนี้จะไม่สมหวัง...แต่...
"ข้าก็รักเจ้า...หนูน้อยหมวกแดง"
อบอุ่น...ความรู้สึกอบอุ่นนี่มันอะไรกัน...
ร่างกายเบาโหวงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
"...ป่า!! คุณหมาป่า!?"
เสียงเล็กใสดังขึ้นข้างๆหูของเจ้าหมาป่า ถึงแม้เสียงนั้นจะแผ่วเบามากเท่าไหร่ก็ตามแต่เขาก็จำมันได้ดีไม่มีวันลืม...เสียงของเด็กสาวผมบลอนสีทองใต้ฮู้ตสีแดงสด
"หนูน้อย...หมวกแดง"
"อีก...แสบตา..."
!!!!!!!!!????
ทันทีที่แสงสว่าฃจางหายไปเจ้าหมาป่าก็ลืมตาขึ้น... รอบข้างคือป่าที่ถูกยิงเมื่อครู่โดยมีหนูน้อยหมวกแดงยืนอยู่ ใบหน้าของเธอดูตกใจมาก
"คุณ...หมาป่า?"
หลังจากจบคำของเด็กสาวเจ้าหมาป่าก็ก้มลงมองร่างของตนในทันที
เด็กชายในชุดที่ดูย้อนยุคเบิกตากว่างเมื่อเห็น
'ตัวเขาเองที่ไม่มีทั้งหู หาง หรือเขี้ยวเล็บ'
เป็นเพียงเด็กชายธรรมดาคนหนึ่ง
อีกทั้งรอยแผลหรือความเจ็บปวดเมื่อครู่ก็หายไป
ราวเป็นเรื่องโกหก
"คุณ...หมาป่า? นั่นคุณหมาป่าเหรอคะ!!?"
เป็นไปไม่ได้...แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว โอกาสหนึ่งในล้านบัดนี้ปรากฏขึ้นตรงอย่างไร้ซึ่งข้อกังขา...ราวกับปาฏิหาริย์
"ใช่ นี่ข้าเอง"
"ฮึก...คุณหมาป่า!!!!!"
เด็กสาวโผเข้ากกอดเจ้าหมาป่าที่ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กชายธรรมดาๆคนหนึ่งแล้ว เด็กหนุ่มตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน เขาลูบหัวเด็กสาวที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดอย่างแผ่วเบา
"ข้าอยู่นี่แล้ว...ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วนะ..."
เด็กหนุ่มที่เคยเป็นเจ้าหมาป่าเอ่ยพูดขึ้นเพื่อปลอบโยนเด็กสาวที่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด ซึ่งเขาเองก็ต้องไม่ได้เช่นกันว่าเธอนั้นร้องไห้ออกมาเพราะว่าอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆเธอคงกำลังต้องดีใจอยู่แน่ๆ...สินะ
"แสงตะกี้คลุมร่างของคุณหมาป่าเป็นสีขาวไปหมด! คิดว่าคุณหมาป่าจะหายไปซะแล้ว!!"
เด็กสาวยังคงร้องไห้ออกมาอยู่ดีแม้ว่าเด็กหนุ่มจะพยายามปลอบแค่ไหนก็ตาม
ในตอนนั้น หลังจากริมฝีปากสัมผัสที่จมูกของหมาป่า...แสงสีขาวก็ปกคลุมทั่วร่างของมัน
แสงสีขาวสว่างที่ชวนให้รู้สึกอบอุ่นห่อหุ้มร่างของหมาป่าอย่างอ่อนโยนก่อนแดกสลายไปเป็นเม็ดแสงเล็กๆที่สะท้อนเป็นประกาย
นิทานมากมานก็มีตอนจบแบบนี้เขียนไว้ไม่ใช่หรือ?
"จุมพิตจากรักแท้ที่ช่วยถอนคำสาป"
ป่านนี้คือป่าที่จะทำให้ความเชื่อของเด็กๆเป็นจริง...ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ชวนให้ฝันสักเพียงใด
"กลายเป็นหมาป่าเพราะความเชื่อ...แล้วกลับเป็นคนได้เพราะความเชื่อ ให้ตายสิ"
เด็กหนุ่มที่เคยเป็นเจ้าหมาป่าพ้นลมหายใจออกมาก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆเล็กน้อย
...นี่มันตลกร้ายชัดๆ
ป่าเองก็ด้วย พยายามจับตัวเด็กๆไว้ด้วยความเชื่อแต่กลับถูกเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งต่อกรด้วยความเชื่อแบบนี้ คงจะเจ็บใจน่าดูเลย
"เราต้องรีบไปกันแล้ว"
"ป่ากำลังเสียสมดุลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ข้าสัมผัสได้ว่ามันกำลังสับสน"
เด็กหนุ่มที่เคยเป็นเจ้าหมาป่าเอ่ยบอกกับเด็กสาวให้รีบหนีออกจากป่าก่อนที่ป่าจะทำอะไรที่เลวร้ายแบบนี้เขาและเธอคาดไม่ถึง
"อื้ม!"
เด็กสาวขยักหน้ารับก่อนจะฉีกรอยยิ้มที่แสนสดใสออกมาอีกครั้ง
ก่อนที่เด็กสาวและเด็กชายจะวิ่งออกจากป่าไปโดยที่เด็กสาวไม่ลืมที่จะจดบันทึกเรื่องที่เกิดขึ้นลงในสมุด...
เมื่อออกจากป่า...เด็กสาวลืมเลือนทุกอย่างในทันที แต่เมื่อเปิดสมุดออกดูเด็กสาวก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น...เชื่อในสิ่งที่อยู่ในสมุดนั้น
เชื่อว่าที่ยืนอยู่ข้างๆคือคุณหมาป่า...คุณหมาป่าคนสำคัญ
เด็กชายเองก็ลืมสิ่งมหัศจรรย์ทุกอย่งา...แต่เขาจำเด็กสาวได้ จำเรื่องราวของเด็กสาวได้
เรื่องราวของหนูน้อยหมวกแดงที่ปลดปล่อยเขาจากพันธนาการ...
The End
R e d R i d i n g H o o d
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กริ๊ดดดดด!!(?) ไออยากจะกริ๊ดออกมาเป็นภาษาสเปน(?) [กริ๊ดภาษาสเปนกริ๊ดยังไง?]
สำหรับเรื่อง Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีแดง ก็จบไแล้วนะคะ!!
มีตอนพิเศษแน่นอนค่ะ! เพราะคุณชีพค่อนได้เพิ่มตอนพิเศษเข้าไปฉลอง 100000 วิวยังไงล่ะคะ -v-
ฉะนั้นไอก็นำมาแต่งได้อย่างสบายหัว(เพราะไม่ต้องคิด[ฮ่า!])
ตอนต่อไปทุกท่านเตรียมตัวไปฟินแลนด์กันได้เลยค่าาา~
เพราะฟินแน่นอน อ่ะอ่ะอ่ะ เยสแน่นอน คนนี้เยสแน่นอน(?)[ไม่ใช่แล้ว!!]
รักคนอ่านทุกคนค่าาาา~
*ย้ำนะคะ*
สำหรับนิยายเรื่องนี้ ตอนนี้คือตอนจบค่ะ
และจะมีตอนพิเศษออกมาแน่นอน
แต่ตอนนี้ไอจะขอขึ้นสภาณะว่า จบ ก่อนนะคะ
ส่วนตอนพิเศษจะมาอัพให้พรุ่งนี้ เนื่องจากวันนี้มิทัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
