Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด

 

ตอนพิเศษ

 

          แกร๊ง...แกร๊ง...

 

          เสียงระฆังดังลั่นเพื่อบอกว่านี่เป็นเวลา 3 โมงแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีเสียงเล็กใสของหญิงสาวคนหนึ่งที่ยังคงเล่านิทานให้เด็กๆทั้งหลายได้ฟังอยู่

 

          "...แล้วนายพรานก็ช่วยคุณยายกับหนูน้อยหมวกแดงจากเจ้าหมาป่าได้สำเร็จ เจ้าหมาป่ารู้สึกอับอายจึงหนึเข้าป่าไปแล้วไม่มีใครพบเจอเขาอีกเลย จบแล้วจ้ะ"

          "เอ้า! ระฆังบอกเวลาดังแล้วนะ เด็กๆกลับบ้านกันได้แล้วจ้า"

 

          หญิงสาวผมบลอนสีทองสวมฮู้ตสีแดงเอ่ยบอกเด็กๆเมื่อได้ยินระฆังบอกเวลาดังขึ้นพร้อมกับเธอที่เล่านิทานจบพอดิบพอดี

 

          "คร้าบ/ค่า"

 

          เด็กๆขานรับหญิงสาวก่อนจะพากันค่อยๆลุกขึ้นยืนช้าๆ หญิงสาวที่เห็นว่าเด็กๆว่านานสอนง่ายเช่นนั้นก็อดที่จะระบายยิ้มบางๆออกมาไม่ได้

 

          "เก่งมากจ้ะ เป็นเด็กดีนะทุกคน...จำไว้นะจ๊ะ ห้ามเข้าไปในป่าตามลำพังเด็ดขาดเลยนะ!"

 

          หญิงสาวเอ่ยย้ำกับเด็กๆเพื่อให้พวกเขาจำสิ่งที่เธอบอกไว้ให้ขึ้นใจและคำนึงถึงความอันตรายในป่าที่บิวเบี้ยวและสับสนหลังจากที่เธอช่วยหมาป่าตัวหนึ่งให้หลุดพ้นจากคำสาปร้ายได้ให้ดี

          หญิงสาวปิดสมุดภาพที่เธอทำเองลง สมุดภาพนิทานเรื่องคุณหนูหมวกแดง...เล่าถึงหนูน้อยหมวกแดงที่เข้าไปในป่าตามลำพังเพื่อเอาพายไปให้คุณยาย เธอเป็นเด็กเกเร เถลไถล และคุยกับคนแปลกหน้าซึ่งก็คือหมาป่า หมาป่ารู้ว่าหนูน้อยหมวกแดงจะไปหาคุณยายจึงรีบไปที่บ้านคุณยาย กลืนคุณยายลงท้องและปลอมตัวเป็นคุณยาย

          ...ใช่แล้ว มันคือนิทานที่เล่าต่อกันมาถึงปุจจุบันนั่นเอง

          หลังจากออกจากป่า...หญิงสาวก็ไม่กล้าเข้าไปในป่าตามลำพังอีกเลย จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนหญิงสาวเจิบโคขึ้นเป็นผู้ใหญ่

          ผู้ใหญ่ไม่อาจรู้ได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในป่า...แต่คุณรู้ได้ว่าป่านั้นต้องยังคงล่อลวงเด็กๆดังเช่นที่หญิงสาวกับหมาป่าเคยเจอ

          หญิงสาวจึงตัดสินใจ...แต่งนิทานขึ้นมาเรื่องหนึ่ง นิทานที่คอยเตือนเด็กๆว่าห้ามเข้าไปในป่าตามลำพัง ห้ามเถลไถล ห้ามพูดคุยกับคนแปลกหน้าเป็นอันขาด

          ในเมื่อหญิงสาวไม่อาจคอยเฝ้ามองพวกเขาได้ตลอด...จึงทำได้เพียง"เชื่อ"ว่าพวกเด็กๆจะ"เชื่อ"ในนิทานของหญิงสาวเท่านั้น

 

          พอเป็นผู้ใหญ่...ก็เริ่มที่จะเข้าใจคุณแม่ขึ้นมา ที่คอยขู่เรื่องหมาป่าที่จะคอยจับเด็กเกเรกิน เหตุผลนั้นคงไม่ต่างกัน

 

          "ทำไมข้าต้องเป็นตัวร้ายตลอดเลยนะ บางทีหมาป่าก็อยากเป็นพระเอกบ้างแท้ๆ"

 

          "อ๊ะ!!?"

 

          อยู่ๆก็มีเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางข้างหลังของหญิงสาว แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้หันกลับไปมองหรือคิดอะไรทั้งสิ้น ร่างบางของหญองก็ลอยหวือขึ้นเสียแล้ว

 

          "คุณหมาป่า!!?"

 

          คนที่อุ้มหญิงสาวไว้คือชายหนุ่มร่างสูง...ชายหนุ่มผู้มีดวงตาคมกริบของหมาป่า

          หมาป่าบัดนี้เติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มที่เรียกได้ว่าไร้ที่ติ มีหญิงสาวมากมายตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น

          ส่วนหญิงสาวเองก็เติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวที่งดงามจนมีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาหมายปอง...

 

          "พี่ชาย!! ห้ามแกล้งพี่สาวนะ!!"

 

          เด็กๆพากันร้องห้ามเมื่อเห็นชายหนุ่มที่อยู่ๆก็อุ้มหญิงสาวขึ้นเสียเฉยๆ ถ้าเป็นคนอื่นๆเห็นคงจะต้องคิดว่านี่เป็นฉากหนังรักโรแมนติกฉากหนึ่งแน่ๆ แต่ไม่ใช่กลับเด็กๆที่แสนจะไร้เดียงสาและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรของพวกผู้ใหญ่มาก จึงเห็นสิ่งที่ชายหนุ่มทำเหมือนกับว่ามันเป็นการแกล้งหญิงสาวอย่างหนึ่ง

           ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวไว้โดยแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเด็กๆ เขาดึงฮู้ตสีแดงที่หญิงสาวสวมประจำขึ้นมาคลุมหัวหญิงสาวไว้

 

          "อะไรกัน เด็กพวกนี้นี่ หมาป่าจะกินหนูน้อยหมวกแดงมันผิดหรือไง"

 

          ชายหนุ่มพูดแหย่เด็กๆ

 

          "เดี๋ยวเถอะ!!"

 

          หญิงสาวตีไล่ชายหนุ่มเบาๆและพูดดุที่ชายหนุ่มไปแกล้งเด็กๆแบบนั้น แต่ชายหนึ่มกับยิ้มออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร

 

          "ถ้าไม่อยากให้หนูน้อยหมวกแดงถูกกินล่ะก็..."

          "รีบมาช่วยเข้าล่ะ ฮ่าๆๆๆ"

 

          ชายหนุ่มพูดจบก็พาหญิงสาวที่เขายังคงอถ้มอยู่ออกวิ่งเยาะๆเพื่อให้เด็กสามารถตามเขาได้ทันในทันที พอดูๆแล้ว...มันก็ไม่ได้ต่างจากวิ่งไล่จับนักหรอก

 

          "เหวอ!! พี่เขาอุ้มพี่สาวไปแล้ว!! ตามไปเร็ว!!!"

 

          เด็กๆต่างพากันวิ่งตามชายหนุ่มที่อุ้มหญิงสาววิ่งไว้มาติดๆ เพื่อที่จะช่วยหนูน้อยหมวกแดงไม่ใช่ถูกหมาป่ากินเสียก่อน

 

          "ทั้งๆที่กะจะให้เด็กๆกลับบ้านก่อนจะเย็นแท้ๆเชียวนะคะ"

 

          หญิงสาวทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มกับมาชวนเด็กๆวิ่งไล่จับทางอ้อมเสียก่อนที่เด็กๆจะได้กลับบ้าน

 

          "ฮะๆๆ"

 

          ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างไม่สะทกสะท้อนโดยที่เขาก็ยังคงไม่ปล่อยหญิงสาวลง ทำเอาหญิงสาวหน้ามุ่ยยิ่งกว่าเดิม

          เด็กๆสนุกกับการเล่นเป็นฮีโร่ที่ช่วยหนูน้อยหมวกแดงจากหมาป่า พวกเขาหัวเราะอย่างสนุกสนานด้วยดวงตาที่แสนบรีสุทธิ์และสดใสทอประกาย

          หญิงสาวที่เห็นดังนั้นจึงปล่อยเลยตามเลยแล้วยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

          "จับได้แล้ว!!"

 

          มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาตะครุบขาของชายหนุ่มเอาไว้ได้ อันที่จริง...เขาจงใจให้เด็กชายคนนั้นจับเขาได้เพราะเขารู้ว่าเวลาล่วงเลยมาเย็นมากพอสมควรจึงอยากจะให้เด็กๆได้กลับบ้านเสียที ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่ของเด็กๆคงกำลังต้องเป็นห่วงอยู่แน่ๆเลย

 

          "ว้า โดนจับได้ซะแล้วสิ!"

 

          ชายหนุ่มที่ถูกเด็กชายคนหนึ่งตะครุบขาไว้ได้หัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะวางหญิงสาวลง เด็กๆที่เห็นดังนั้นก็พากันวิ่งเข้ามาล้อมชายหนุ่มไว้

 

          "พี่ชาย! เอาอีกๆ!!"

 

          เด็กต่างพากันร้องขอเมื่อพวกเขารู้สึกสนุกกับการเล่นไล่จับเพื่อช่วยหนูน้อยหมวกแดงจากหมาป่าเอาเสียมากๆ สนุกเสียจนพวกเขาอยากจะเล่นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่อยากจะกลับไปบ้านเลยเสียด้วยซ้ำ

 

          "พี่ชายเองก็อยากเล่นอีกเหมือนกัน แต่วันนี้เย็นแล้วเพราะงั้นไว้ค่อยเล่นใหม่พรุ่งนี้นะ"

 

          ชายหนุ่มพยายามพูดให้เด็กๆเข้าใจ เขาเองก็เสียดายไม่น้อยที่ต้องเลิกเล่นไล่จับ เด็กๆดูจะผิดหวังแต่ไม่นานก็กลับมายิ้มได้ดังเดิม

 

          สมกับเป็นเด็กๆไม่มีผิด

 

          "อีกอย่าง...พี่ชายมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกให้พี่สาวรู้น่ะสิ"

 

          ชายหนุ่มพูดกับเด็กๆก่อนจะหันมามองหญิงสาวและยิ้มให้เธออย่างอ่อยโยน

 

          "หนูน้อยหมวกแดง"

 

          หนูน้อยหมวกแดง...ชายหนุ่มมักเรียกหญิงสาวเช่นนั้น เหมือนกับที่หญิงสาวยังคงเรียกเขาว่าคุณหมาป่า

 

          "คะ?"

 

          หญิงสาวขานรับชายหนุ่มและระบายยิ้มบางๆออกมา ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ชายหนุ่มเชิงกำลังจะบอกเขาอ้อมๆว่าเธอรอฟังในสิ่งที่เขากำลังจะพูดอยู่

 

          "ข้าน่ะ ชอบเจ้าเวลาสวมฮู้ตสีแดงแบบนี้นะ"

 

          หญิงสาวกระพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจในความหมายของคำที่ชายหนุ่มพูดออกมา เด็กๆเองก็เช่นกัน

 

          "แต่ข้าก็อยากเห็นเข้าในชุดสีขาวสักครั้ง เพราะงั้น..."

 

          ชายหนุ่มหลุบตาลงชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนจะหนักลับมาสบสายหญิงสาว...จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหญิง จนทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงเสียจนแทบจะทะลุออกมาจากอกได้อย่างชัดเจน

 

          "แต่งงานกับข้านะ?"

 

          "!!!!???"

 

          พูดจบชายหนุ่มก็คุกเข่าและหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงเล็กออกมา เมื่อเปิดออกในนั้นมีแหวนเกลี้ยงสีทองวงหนึ่ง ที่ข้างในสลักไว้ว่า "The Wolf and Red Riding Hood" ราวกับเป็นตัวแทนของเรื่องราวที่ผ่านมาจนถึงวันนี้

          ตั้งแต่วันแรกที่หญิงสาวเข้าไปในป่า...ได้พานพบกับเขา พยายามหนีจากเขา จดบันทึกเรื่องราวของเขา กลับบ้านโดยมีเขาไปส่ง สัญญาว่าจะมาช่วยเขา ทำให้เขาเชื่อในคำสัญญา ปลดปล่อยเขาจากคำสาป...

          หญิงสาวขยักหน้าพร้อมกับน้ำตาที่คลอเต็มดวงตาทั้งสองข้าง ชายหนุ่มเมื่อเห็นดังนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจก่อนจะคว้ามือซ้ายของหญิงสาวมาสวมแหวนเกลิ้ยงสีทองเข้าที่นิ้วนางเรียวข้างซ้ายและบรรจงจุมพิตที่แสนอ่อนโยนลงจับหลังฝ่ามือของหญิงสาวเบาๆ

          แหวนสีทองพอดีกับนิ้วเรียวของหญิงสาวอย่างไม่น่าเชื่อ... น้ำตาที่คลอเต็มดวงตาทั้งสองข้างพลันไหลลงมาอาบแก้มของหญิงสาวโดยไม่รู้ตัวในทันทีที่ชายหนุ่มจุมพิตลงบนหลังฝ่ามือของหญิงสาว

 

          "ข้ารักเจ้าหนูน้อยหมวกแดง...ตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน"

 

          "หนู...ฮึก...หนูก็รักคุณหมาป่าค่ะ! รักที่สุดเลย!!!"

 

          หญิงสาวรู้ดีว่าตอนนี้เสียงของเธอคงจะฟังดูน่าตลกมากเลยแน่ๆ

          หญิงสาวในชุดฮู้ตสีแดงโผเข้ากอดชายหนุ่ม ผ้าคลุมสีแดงสะบัดปลิวไวดังวันนั้นที่พวกเขาได้พบกันท่ามกลางเสียงแสดงความความยินดีของเหล่าเด็กน้อยที่เป็นสักขีพยานแก่พวกเขาทั้งสองคน

          การที่หมาป่าตกหลุกรักหนูน้อยหมวกแดงอาจเป็นการเล่นซนของพระผู้เป็นเจ้าหรือเกมแก้เบื่อของปีศาจร้าย

 

          แต่หากเป็นเช่นนั้น...ก็รู้สึกขอบคุณจริงๆ

 

 

ไม่ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

หากเป็นสิ่งที่นำพาโชคชะตาที่เป็นราวเว้นขนานของพวกเราบรรจบกัน

 

ก็ขอบคุณจริงๆ

 

 

 

หมาป่าและหนูน้อยหมวกแดง

 

พวกเขาที่ถูกสาปด้วย"ความเชื่อ"

พวกเขาที่เกือบต้องสังเวยชีวิตเพราะ"ความเชื่อ"

พวกเขาที่พานพบกันด้วย"ความเชื่อ"

พวกเขาที่เคยเจ็บปวดเพราะ"ความเชื่อ"

พวกเขาที่เกือบต้องทำร้ายอีกฝ่ายเพราะ"ความเชื่อ"

พวกเขาที่ถอนคำสาปร้ายด้วย"ความเชื่อ"

 

โชคชะตามากมายบรรจบด้วย"ความเชื่อ"

และถักทอเรื่องราวต่อไปสู่อนาคตอันแสนไกล

 

ไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตมีอะไรรออยู่

อาจมีเรื่องราวมากมายให้ต้องตัดสินใจ

 

จนกว่าจะถึงตอนนั้น

 

.

.

.

 

"พวกเราจะยังคงรักกันเช่นนี้...ตลอดไป"

 

 

 

 

 

The End

 

 

 

 

 

R e d R i d i n g H o o d

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อร๊ายยยย~ เป็นยังไงบ้างล่ะคะกับตอนพิเศษของเรื่องนี้

ไปฟินแลนด์กันรึยังเอ่ย???

ตอนแรกที่ไอเล่นเกมแล้วเจอฉากพิเศษนี้ ไอนี่ถึงกับฟินเลยค่ะ! (ผมนี่อิดออดเลยครัช![?])

แต่ตอนที่คุณหมาป่าถูกยิงตอนไอเล่นถึงตรงนั้นบ่อน้ำตาก็แตกค่ะ QwQ

สำหรับใครที่อยากเล่นเกม Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด ของคุณชีพค่อน

ก็สามารถเซริน์หาได้ที่ google เลยค่ะ จะเป็นเกมบนเว็บเด็กดี

ยังไงไอก็ขอขอบคุณ คุณผู้อ่านทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ

นี่เป็นนิยายเรื่องแรกบนเว็บเลยที่ไอแต่งจบ รู้สึกดีใจมากเลยค่ะ ฮ่าๆ! ><!

ยังไงก็ รักคนอ่านทุกคนเลยค่า >3<