Fairy's love รักข้ามฟากของนางฟ้า

 วันต่อมา.....................ณ บนฟากฟ้า

เสียงเจี้ยวจ้าวของเหล่าเทพยามเชัาดังก้องไปทั่วฟ้า ทุกคนดูมีความสุขจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นบนฟ้าหรือบนพื้น ตอนแรกฉันก็มีความสุขแหละ ที่วันนี้ได้มาถึงซะที แต่พอนึกเรื่องนั่นขึ้นมาได้ก็เริ่มกังวล เรื่องที่ต้องแอบลงไปหาฮารุน่ะ ฉันจะแอบลงไปได้ไหมนะ ถ้าโดนจับได้ต้องโดนลงโทดแน่ๆ.......

ถึงเวลาแล้ว ต้องไปหาฮารุแล้วล่ะ........

ลงมาได้ซะที ฮารุอยู่ไหน กรี๊ง!!!!

"เสียงนั่นอีกแล้ว! อ๊ะ! นั่นไงฮารุ"

"ฮารุ!!"

"ฮือ?.... ยูกิ" เขามองมาทางฉัน

"ฉันเตรียมหนังสือมาแล้ว ไปอ่านที่ไหนดีล่ะ"

"ตรงไหนก็ได้!" ฉันตอบ

"งั้นฉันมีที่นึงจะแนะนำ ที่นั้นมีบรรยากาศเงียบสงบเหมาะกับการอ่านหนังสือ"

แล้วฉันก็เดินตามเขาไป ที่แห่งนั้นอยู่หลังตึกที่เขาเดินออกมา ระหว่างทางฉันได้ยินเพื่อนๆของเขาพูดกันว่า

"อ๊ะ! นั่นแฟนของฮารุเหรอ น่ารักนะเนี่ย มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ"

"เด็กผู้หญิงคนนั้นใครน่ะ เป็นแฟนกลับฮารุแน่ๆเลย"

"ฮารุนี่เนื้อหอมนะ แป๊ปเดียวก็มีแฟนแล้ว แถมน่ารักซะด้วย"

แฟนคืออะไรเหรอ เห็นเขาพูดกันแต่คำว่าแฟน...และแล้วฉันก็เดินตามเขามาถึงที่แห่งหนึ่ง ที่นี่สงบจริงๆอย่างที่เขาว่า มีลำธารที่มีน้ำใสสะอาดกว่าลำธารปกติ มีต้นไม้ต้นใหญ่แตกกิ่งสวยงาม มีลมพัดเบาๆตลอดเวลาทำให้รู้สึกเย็นสบาย...

"ว่าแต่ นายเตรียมหนังสืออะไรมาเหรอ" ฉันถาม

"หึหึ ฉันเลือกมาอย่างดีเลยล่ะ....เรื่อง สโนว์ไวท์!"

เอ๋? สโนไวท์คืออะไรน่ะ ดูจากภาพหน้าปกแล้วหน้าจะเป็นของเด็ก...เฮ้ย! นี่นายเอาหนังสือเด็กมาให้ฉันเหรอ!

"นี่! นั่นมันหนังสือของเด็กไม่ใช่เหรอ!?"

"ก็! ฉันไม่รู้หนิ ว่าสอนหนังสือผู้หญิงต้องใช้หนังสืออะไร เลยเอาสโนว์ไวท์มา" 

ฟังอย่างนี้แล้วพูดไม่ออกเลยแหะ... -_-

"เอาเหอะ! ไหนๆก็เอามาแล้ว จะอ่านให้ฟังนะ แก่เบื่อ"

แล้วเขาก็อ่านไปเรื่อยๆ จนเกือบจบ เรื่องเล่าของมนุษย์นี่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ ทำเอาง่วงเลย มี สโนว์ไวท์ คนแคระทั้ง7 มีนายพราน มีแอปเปิ้ลอาบยาพิษ...(เด็ก)

"คนแคระทั้ง7 นำสโนว์ไวท์ใส่โรงแก้ว แล้วเวลาต่อมา ก็มีเจ้าชายรูปงามขี้ม้าผ่านมาเห็นสโนว์ไวท์นอนอยู่ ก็ได้มอบจุมพิตให้สโนว์ไวท์"

"จุมพิตคืออะไรเหรอ"ฉันถาม

"ก..ก็แบบ..แบบ.... -//-"

เขาพูดด้วยหน้าเขินอาย ทำไมก็ไม่รู้ แล้วจริงๆแล้วจุมพิตคืออะไรล่ะ

"แบบ..แบบ..แบบว่า..เออ... -//-"

เขาก็ยังพูดไม่ออก

"ไม่เป็นไร..ไม่บอกก็ได้..." ฉันบอกเขา

แล้วจากนั้นเขาก็เล่าจนจบ สงสัยฉันจะตั้งใจฟังมากไปหน่อยเลยเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว ที่ฉันจำได้ก่อนหลับไปคือหัวของฉันหนุนที่ตักของเขา แขนของเขาโอบตัวฉันไว้ (โรแมนติกสุดๆ) ตอนนั่นฉันรู้สึกมีความสุขสุดๆ หัวใจแรงอย่างบอกไม่ถูก...

พอฉันตื่น เขากำลังนอนหลับไปอยู่ ฉันนอนอยู่ข้างๆเขา แขนของเขาโอบตัวฉันไว้ ตอนนั้นเป็นเวลาเย็นเกือบค่ำ ฉันเลยค่อยๆลุกขึ้นและบินจากเขาไป ด้วยความรู้สึกมีความสุขสุดๆอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์ธรรมดาอย่างเขาจะทำให้ฉันมีความสุขถึงขนาดนี้...แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันคือความรู้สึกอะไร...

แล้วหลังจากนั้นฉันก็แอบไปอ่านหนังสือกับเขาทุกวันและมีความสุขทุกวันด้วย!