ประเด็นคือ..โตแล้ว?

7.3

เขียนโดย เฮ้ยยฉันมั่ว

วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.48 น.

  3 chapter
  1 วิจารณ์
  5,453 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 สวัสดีจ้าา เราชื่อ น้ำฟ้า นะ เรามีน้อง1คนชื่อ น้ำตาล สถานะโสดด 55
ตอนนี้เราเพิ่งจบ ม.6 มาหมาดๆจากอังกฤษ กำลังรอเรียนต่อ(อีกปีหน้านู้นน อยากทำงานก่อนไปเรียน ง่ะ) อีกไม่กี่ ช.ม.ก็ถึงบ้านแล้ววคิดถึงเมืองไทยจางงง><
" เพ้อไร ยุเจ๊น้าลายย้อยยแล้ว " ไอ่ตะวันพูดแถมทำหน้าหยะแหยง (น้องเรามีชื่อเล่นจริงๆว่า น้ำตาลแต่เราไม่ชอบเรียกอ่ะ ชอบชื่อจริงดีกว่าเกรียนดี)
" เพ้อ บ้านเอ็งดิ รังเกียจมากใช่มั้ยนี่ๆ"เราแกล้งแคะขี้มูกแล้วป้ายมัน
" เห้ยยยย ไม่เอาๆ!! ยอมแล้วๆๆน้ำฟ้าาาา" มันดิ้นแด่วๆ เอามือจักแขนเราไว้แบบ กลัว ขี้มูกอย่างแรง 55ฮาสัส
ณ สนามบิน Y
    มีคนขับรถของที่บ้านมารับ(ไม่รุจักชื่อหรอก ไม่อยากสนิทด้วยง่ะ) 
" แล้ว ป๊า-ม๊า ล่ะคะ? ไปไหนหรอทำไมไม่มารับหนูด้วยล่ะ? " เราถามคนขับรถเพราะปกติแล้ว ป๊าม๊า มารับทุกครั้ง
" คุณดาราไม่สบาย ตอนนี้อยู่ที่ รพ.ส่วนคุณจักร ตอนนี้อยู่กับคุณจิ๋วที่บ้านภูเก็ต ครับ " คนขับรถทำสีหน้าปั้นยาก ใครวะคุณจิ๋ว??
"ม๊า เป็นอะไร!!! " เรากับตะวันถาม(ตะโกน)ขึ้นพร้อมกัน คนมองกันพรึบ
" คุณดาราท้องเสีย นิดหน่อยครับ ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว" เฮ้ออค่อยโล่งขึ้นหน่อย
"แล้วใคร?ที่ไปภูเก็ตกับป๊า จิ๋วไหน?" ตะวันถาม
" เอ่ออ คุณน้ำตาลครับ อย่าเพิ่งถามอะไรผมดีกว่า เอาไว้พักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วค่อยโทรถามดีไหมครับ " คนขับรถบอกสีหน้าดูไม่ดีเหมือนกำลังบอกข่าวร้าย ยังไงยังงั้น
" อืม..ก็ได้ อย่าเพิ่งพากลับบ้านนะ พาไปหาม๊าที่ รพ.ก่อน" ตะวันกำชับ ระหว่างทางเราก็ชวนคนขับรถคุย โน่นนี่นั่นไปเรื่อยตามประสาเด็กร่าเริง..ก็คุณคนขับมาใหม่นินา ก็ต้องมีการแนะนำตัวบ้างอะไรบ้างนะ อิอิ....ตามมารยาทน่ะ เข้าใจใช่มั้ย? ไอ่ตะวันแม่งนั่งเงียบบ ไอ่สาสสมาช่วยกูสร้างภาพเด๋วเน้!!
 
 
@ รพ.---->ที่ค่าเทอม เอ๊ยย ค่าห้องแพงมากกลากเลือด
" ม๊าาาข่าาาา หนูมาแล้ววว><" กูวิ่งไปอ้อนม๊าตามประสาเด็กชอบแย่งซีนชาวบ้าน กูต้องเด่นไอ่สาสส ตะวันน ฮาๆๆๆ
"น้ำฟ้า ตะวัน!! มาๆม๊ากอดหน่อยคิดถึงๆ" ม๊าเรียกเราไปกอด จุ๊บแก้มคนละทีสองที พอหอมปากหอมคอ สาระทุกข์สุกๆ ดิบๆ ไปเรื่อย
" ม๊าครับ ใครชื่อ จิ๋วอ่ะ"  นั่นดิ ใครวะ? หุ้นส่วน? 
"... ตะวัน  เอาไว้ถามป๊าดีมั้ยลูก" ม๊าพูดน้ำเสียงอ่อน ท่าทางเหมือนจะร้องไห้
" ทำไมอ่ะม๊า? ผมอยากรู้" ตะวันเลยเซ้าซี้ต่อ แต่ม๊าไม่บอกท่าเดียวแถมทำท่าเหมือนจะไห้ด้วย พวกเราก็เลยต้องออกมาก่อน กลัวม๊าเครียดอยากให้ม๊าพักผ่อน
.
.
.
" ไง หมอว่าไง" เราใช้ตะวันไปถามหมอเจ้าของไข้
" ม๊า เครียดอ่ะเป็นแผลในกระเพาะ ต้องอยู่ใน รพ.สักพัก"
" แกว่า ใครคือ จิ๋ว วะ ข้ากลัวว่าจะเป็นเมียน้อยป๊า อ่ะ"
"เจ๊! ไม่มั้งป๊าเราไม่เคยมีนิสัยแบบนั้น " ตะวันไม่เชื่อ แต่กูเนี่ยย รู้สึกเหมือนมันจะเป็นงั้น
" ไปหา ป๊าเถอะ นะๆ" กูพยามอ้อน 
" เจ๊ ผมเหนื่อยนะ มากด้วยเจ๊ไปเหนื่อยเลยหรอ "
" เหนื่อย!! แต่ถ้าข้าไม่ไปคงนอนอไม่หลับ "
" ก้อได้ๆ เอางี้ไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้านแล้วเราไปเลย โอเค?? " ตะวันเสนอ เจ๊ครับยอมผมสักเรื่องได้มั้ยเนี่ยยย
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา