เจ้าหญิงหงส์ดำ

"พระองค์รักฉันรึปล่าว"
"หา?"
     ฉันบุกเข้าไปหาองค์เดม่อนถึงห้องทรงอักษร และคำถามของฉันทำเอาเขาหน้านิ่ว
"เธอต้องการอะไร"
"พระองค์รักฉันรึปล่าว"
"ไม่-*-"เขาถอนหายใจ"ฉันไม่รักใครเพียงเพราะได้นอนด้วยหรอกนะ"
"...ดี" ฉันยิ้มมุมปาก"ฉันจะได้คลายกังวล"
"เรื่องอะไร"
"พระองค์ไม่จำเป็นต้องรู้" ฉันเดินสะบัดผมออกมาทันที โดยที่เขาตามมาไม่ทัน ฉันรู้สึกดีอย่างประหลาดที่เขาจะไม่แต่งงานกับฉัน(เขาแค่บอกว่าไม่รักเฉยๆนะ) เท่านี้...แซมกับน้าแซนดี้ก็จะไม่เดือดร้อนแล้ว
พรึ่บ!
"สวัสดี พระสนม" เสียงเจ้าเล่ห์ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏกายของนักมายากลคนเดิม
"สวัสดี นาธาน"
"แหม จำชื่อกระหม่อมได้ด้วย"เขายิ้มกว้าง"รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง"
"...มีอะไร"
"ก็แค่มาดูว่าพระองค์มีความสุขดีหรือไม่ หม่อมฉันคงยังไม่ได้บอกว่าเจ้าหญิงโอเด็ต น้องสาวของพระองค์ตอบคำถามผิด"
"ว่าไงนะ!"ฉันกระชากเสื้อของเขามาใกล้"เธออยู่ไหน"
"อยู่แทนพระองค์"เขาหัวเราะเบาๆ"เป็นเจ้าหญิงโอดีลที่ถูกทอดทิ้ง ส่วนเจ้าหญิงโอเด็ตก็นอนหลับใหลเป็นเจ้าหญิงนิทรา"
"แก!"
"ฮ่าๆ พระองค์ไม่มีสิทธิในเรื่องนี้นะพะย่ะค่ะ"เขายิ้มร้าย"นี่คือชะตาของเธอ"
"ปล่อยน้องฉัน แล้วเอาฉันกลับไปแทน"
"ต้องขออภัยด้วย ท่านไม่มีพรให้ขอ"
"ฉันต้องทำยังไง"
"อย่าเลยดีกว่า พระองค์จะไม่คิดถึงช่วงเวลาอันแสนสุขนี้หรอกหรอ แซม แซนดี้ ดินแดนที่ไม่มีใครรังเกียจพระองค์ องค์เดม่อน หรือแม้กระทั้งห้องที่ไม่ใช่สีดำ"
"..."ฉันเงียบไป ไม่ใช่ว่าเสียดายความสุขเล็กๆพวกนี้หรอกนะ แต่ฉันอยากซึมซับทุกอย่างก่อนจะเสียสละตัวเองเพื่อเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันบ้าง
"หึๆๆ หวังว่าพระองค์จะทรงคิดได้..."
"ฉันยอม จะให้ทำอะไร"
"หืม? ผิดคาดนะเนี่ย"
"พูดมา"
"ก็ได้ๆ"เขายกมือทำท่ายอมแพ้"พระองค์ต้องแต่งงานกับองค์เดม่อนให้ได้ เมื่อไรก็ตามที่อาณาจักรนี้ล่มสลาย เจ้าหญิงโอเด็ตจะได้กลับไปยังโลกที่สดใสเหมือนเดิม"
"ว่า ไง นะ" ฉันอ้ำอึ้ง เพื่อน้องคนเดียวแลกกับคนทั้งดินแดนนี้เนี่ยนะ! เป็นไปไม่ได้
"เอายังไงล่ะพะย่ะค่ะ ตอนนี้พระองค์ยังพอมีเวลา"
"..."
"แล้วหม่อมฉันจะมาเอาคำตตอบ" เขาพูดก่อนสลายไป
...ฉันจะทำยังไงดี"
 
 
 
กรี้ด>< เรื่องราวเข้มข้นขึ้นแล้วนะคะ ฝากติดตามและวิจารณ์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ