เจ้าหญิงหงส์ดำ

"พระองค์รักฉันรึปล่าว"

"หา?"

     ฉันบุกเข้าไปหาองค์เดม่อนถึงห้องทรงอักษร และคำถามของฉันทำเอาเขาหน้านิ่ว

"เธอต้องการอะไร"

"พระองค์รักฉันรึปล่าว"

"ไม่-*-"เขาถอนหายใจ"ฉันไม่รักใครเพียงเพราะได้นอนด้วยหรอกนะ"

"...ดี" ฉันยิ้มมุมปาก"ฉันจะได้คลายกังวล"

"เรื่องอะไร"

"พระองค์ไม่จำเป็นต้องรู้" ฉันเดินสะบัดผมออกมาทันที โดยที่เขาตามมาไม่ทัน ฉันรู้สึกดีอย่างประหลาดที่เขาจะไม่แต่งงานกับฉัน(เขาแค่บอกว่าไม่รักเฉยๆนะ) เท่านี้...แซมกับน้าแซนดี้ก็จะไม่เดือดร้อนแล้ว

พรึ่บ!

"สวัสดี พระสนม" เสียงเจ้าเล่ห์ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏกายของนักมายากลคนเดิม

"สวัสดี นาธาน"

"แหม จำชื่อกระหม่อมได้ด้วย"เขายิ้มกว้าง"รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง"

"...มีอะไร"

"ก็แค่มาดูว่าพระองค์มีความสุขดีหรือไม่ หม่อมฉันคงยังไม่ได้บอกว่าเจ้าหญิงโอเด็ต น้องสาวของพระองค์ตอบคำถามผิด"

"ว่าไงนะ!"ฉันกระชากเสื้อของเขามาใกล้"เธออยู่ไหน"

"อยู่แทนพระองค์"เขาหัวเราะเบาๆ"เป็นเจ้าหญิงโอดีลที่ถูกทอดทิ้ง ส่วนเจ้าหญิงโอเด็ตก็นอนหลับใหลเป็นเจ้าหญิงนิทรา"

"แก!"

"ฮ่าๆ พระองค์ไม่มีสิทธิในเรื่องนี้นะพะย่ะค่ะ"เขายิ้มร้าย"นี่คือชะตาของเธอ"

"ปล่อยน้องฉัน แล้วเอาฉันกลับไปแทน"

"ต้องขออภัยด้วย ท่านไม่มีพรให้ขอ"

"ฉันต้องทำยังไง"

"อย่าเลยดีกว่า พระองค์จะไม่คิดถึงช่วงเวลาอันแสนสุขนี้หรอกหรอ แซม แซนดี้ ดินแดนที่ไม่มีใครรังเกียจพระองค์ องค์เดม่อน หรือแม้กระทั้งห้องที่ไม่ใช่สีดำ"

"..."ฉันเงียบไป ไม่ใช่ว่าเสียดายความสุขเล็กๆพวกนี้หรอกนะ แต่ฉันอยากซึมซับทุกอย่างก่อนจะเสียสละตัวเองเพื่อเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันบ้าง

"หึๆๆ หวังว่าพระองค์จะทรงคิดได้..."

"ฉันยอม จะให้ทำอะไร"

"หืม? ผิดคาดนะเนี่ย"

"พูดมา"

"ก็ได้ๆ"เขายกมือทำท่ายอมแพ้"พระองค์ต้องแต่งงานกับองค์เดม่อนให้ได้ เมื่อไรก็ตามที่อาณาจักรนี้ล่มสลาย เจ้าหญิงโอเด็ตจะได้กลับไปยังโลกที่สดใสเหมือนเดิม"

"ว่า ไง นะ" ฉันอ้ำอึ้ง เพื่อน้องคนเดียวแลกกับคนทั้งดินแดนนี้เนี่ยนะ! เป็นไปไม่ได้

"เอายังไงล่ะพะย่ะค่ะ ตอนนี้พระองค์ยังพอมีเวลา"

"..."

"แล้วหม่อมฉันจะมาเอาคำตตอบ" เขาพูดก่อนสลายไป

...ฉันจะทำยังไงดี"

กรี้ด>< เรื่องราวเข้มข้นขึ้นแล้วนะคะ ฝากติดตามและวิจารณ์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ